Πάρκαρε αλαφιασμένη και βάζοντας στα γρήγορα το ταμπελακι της έτρεξε προς τη πύλη.
«Καλημέρα δεσποινίς» την χαιρέτησε ο φρουρός ανοίγοντας τις πόρτες και ανταποδίδοντας βιαστικά ακολούθησε το δρομολόγιο της για το εσωτερικό. Πέρασε μια εβδομάδα από το θάνατο της Κάθριν, το εστιατόριο είχε κλείσει όπως ήταν φυσικό ενώ δεν κατάφεραν να εντοπίσουν το δράστη. Έβαλε κάτω τα οικονομικά της και ύστερα από παρότρυνση του Νάθαν αποφάσισε να μην ψάξει για άλλη δουλειά. Τα χρήματα που έπαιρνε κάθε μήνα από την πρακτική δεν ήταν πολλά μα ήταν αρκετά και της εξήγησε πως το ποσό που της δόθηκε, ήταν αποκλειστικά για δική της χρήση ενώ ακόμα και αν έμπαινε στη διαδικασία να το επιστρέψει δεν θα το δεχόταν η υπηρεσία. Η ζωή της την τελευταία εβδομάδα κύλησε σε φυσιολογικούς για τα δεδομένα ρυθμούς. Το πρωί έκανε την πρακτική , μετά έκανε τα ψώνια της στη πόλη και επιστρέφοντας στο σπίτι προσπαθούσε να επικεντρωθεί στο διάβασμα. Ο Τζόνι έπειτα από εκείνο το βράδυ δεν έδωσε σημεία ζωής μα η Κυρία Κλαρκ , σαν κουτσομπόλα, της ανέφερε αγανακτισμένη σε μια συζήτηση τους πως έφυγε για λίγες μέρες λόγω δουλειάς και απαίτησε να πάρει και τα δεύτερα κλειδιά μαζί.
Με τον Έρικ απέφυγαν να μιλήσουν για όσα έγιναν κατά την επίσκεψη της στο Νόλαν, κάνανε όμως μεγάλες προόδους με τους υπόλοιπους ασθενείς και φυσικά δε της ζήτησε να ξαναπάει ούτε να τη φέρει σε επαφή μαζί του. Η Άλισον αποδείχθηκε αρκετά έξυπνη στον ψυχολογικό χειρισμό των υπολοίπων κάνοντας περήφανο το μέντορά της. Κρατούσε σημειώσεις από όσα της έλεγε, της μελετούσε και κάθε μία από τις μέρες που περνούσαν την άφηνε όλο και πιο ελεύθερη βλέποντάς τη πρόοδο της.
«Καλημέρα δεσποινίς Ντόνσον» αποκρίθηκε ο φρουρός που στεκόταν έξω από την πόρτα του κεντρικού κτηρίου «Αργήσατε σήμερα» παρατήρησε και εκείνη του χαμογέλασε
«Ναι, ομολογώ πως είχα δύσκολο πρωινό» παραδέχθηκε μπαίνοντας μέσα. Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να αργήσει καθώς θα έπαιρνε μέρος στο πρώτο συμβούλιο γιατρών όμως το αυτοκίνητο της χάλασε το πρωί και καθυστέρησε κατά 20 ολόκληρα λεπτά με το λεωφορείο. Έχοντας μάθει πλέον καλά τα κατατόπια έβαλε πλώρη για το γραφείο του Έρικ όμως τον βρήκε απέξω.
«Συγνώμη που άργησα» του είπε και από κοντά
«Δεν πειράζει τουλάχιστον φρόντισες να με ενημερώσεις έγκαιρα και το καθυστέρησα προσωπικά. Ούτε ο Ερνέστο ήρθε μα θα αρχίσουμε χωρίς εκείνον επειδή αρρώστησε. Είσαι έτοιμη;»
«Μένει μόνο να αλλάξω»
«Ωραία, πήγαινε και μετά έλα απευθείας στην αίθουσα προβολής. Πάω να ενημερώσω τους υπόλοιπους»
Χαρούμενη που δεν δημιούργησε πρόβλημα με τη καθυστέρηση της άλλαξε ρούχα , πήρε το σημειωματάριο της και βγαίνοντας είδε στο διάδρομο αρκετούς μαζεμένους φρουρούς να ελέγχουν τον εξοπλισμό τους. Τους πλησίασε, αφού από εκεί ήταν και ο δρόμος της μα η περιέργεια της δεν την άφησε να τους προσπεράσει ,
«Τι συμβαίνει;» ρώτησε σοβαρή προς τον έναν από αυτούς που έβλεπε περισσότερο  και είχε κάποιο θάρρος.
«Θα μεταφέρουμε έναν κρατούμενο»
«Και χρειάζονται επτά άτομα γι’ αυτό;» απόρησε
«Ναι. Αν και είναι υπό την επήρεια ηρεμιστικών αυτοί οι τύποι είναι επικίνδυνοι αλλά εσείς το ξέρετε καλύτερα υποθέτω»
«Για ποιον πρόκειται;»
«Για τον Στέφεν Νόλαν δεσποινίς» η Άλισον δάμασε αμέσως τα ανάμεικτα συναισθήματα άγχους που της δημιουργήθηκαν και το κοίταξε σοβαρή.
«Που θα μεταφερθεί;»
«Στην απομόνωση έπειτα από εντολή του γιατρού Τζέφερσον» της ανακοίνωσε και από τη στιγμή που δεν είχα μιλήσει καθόλου μεταξύ τους για το συγκεκριμένο ασθενή, αναρωτήθηκε τι μπορεί να προηγήθηκε αυτές τις μέρες έτσι ώστε ο Τρικ να πάρει μια τέτοια απόφαση.
«Πολύ καλά λοιπόν, μην σας καθυστερώ» 
«Μα δε μας καθυστερείτε, ήδη η μισή ομάδα είναι κάτω και ...Α! Ήρθαν» η Άλισον πάγωσε μόλις ο φρουρός εστίασε προς τα πίσω. Έκανε στην άκρη και ακούμπησε στο τοίχο. Ο Νόλαν ήταν συνοδευόμενος από άλλους τόσους άντρες. Περπατούσε αργά, του είχαν δέσει τόσο τα χέρια όσο και τα πόδια και τον κρατούσαν τέσσερις. Όσο πλησίαζαν παρατήρησε μερικές αμυδρές μελανιές στο πρόσωπο του μα κατά ένα παράξενο τρόπο δεν της άρεσε η εικόνα. Τον πλησίασαν και οι υπόλοιποι και στάθηκαν μπροστά από τις πόρτες του ασανσέρ που οδηγούσαν στα κελιά του υπογείου.
«Περιμένετε!» φώναξε κι εκείνος άνοιξε τα μάτια ως δια μαγείας και τη κοίταξε.
«Μη πλησιάζετε δεσποινίς!» της φώναξε ένας φρουρός μα εκείνη τον αγνόησε. Πήγε πιο κοντά και επεξεργάστηκε τα τραύματα του Νόλαν.
«Πως δημιουργήθηκαν αυτά;» ρώτησε χωρίς να κοιτάζει κάποιον συγκεκριμένα
«Από τη σιωπή» απάντησε εκείνος μα ένας από τους άντρες τον χτύπησε στο πίσω μέρος του κεφαλιού.
«Πως τολμάς να χτυπάς ασθενή μπροστά μου;» τον επέπληξε η Άλισον χωρίς να έχει κάποια συγκεκριμένη δικαιοδοσία.
«Η Δεσποινίς Ντόνσον έχει δίκιο!» η δυνατή φωνή του Έρικ τράβηξε τη προσοχή τους. «Σας είπα να τον μεταφέρετε όχι να τον ακουμπήσετε» συνέχισε πλησιάζοντας
«Μα...» προσπάθησε να δικαιολογηθεί ο φρουρός μα σώπασε υπό το άγριο βλέμμα του Έρικ.
«Συνεχίστε τη δουλειά σας» τους διέταξε και πιάνοντας ελαφρά την Άλισον από το χέρι την τράβηξε παραπέρα.
«Γιατί είχε μελανιές στο πρόσωπο του;» ρώτησε χωρίς περιστροφές
«Γιατί έτσι είναι η ζωή εδώ μέσα. Προσπάθησε να μου επιτεθεί και οι φρουροί επενέβησαν προχθές. Όπως και να έχει ο ασθενής δε...»
«Να σου επιτεθεί; Αυτός ούτε που μίλαγε Έρικ!»
«Δεν είναι της παρούσης η συζήτηση. Έχουμε μπροστά μας ένα συμβούλιο και καθυστερήσαμε για δεύτερη φορά επειδή βγήκα να σε ψάξω! Είμαι υπεύθυνος για σένα και δε βοηθάς ώστε να κυλήσει ομαλά η πρακτική σου. Σου εξήγησα εκείνη τη μέρα πως δε θέλω να έχεις άλλες επαφές με το συγκεκριμένο κρατούμενο και σου ζήτησα συγγνώμη που σε έφερα σε επαφή μαζί του εξ αρχής» ο εριστικός τρόπος ομιλίας του δεν της άρεσε μα δεν είχε άδικο.
«Κι αν θέλω εγώ η ίδια να τον μελετήσω;» ρώτησε κατά τη διαδρομή τους προς την αίθουσα
«Στο απαγορεύω! Είδες τι έγινε τη τελευταία φορά και ακόμα δεν έχω καταλάβει την αντίδραση σου. Τα πας περίφημα μα δεν θεωρώ πως είσαι έτοιμη για τέτοια βαριά περιστατικά τη δεδομένη στιγμή» της εξήγησε ήρεμος.
«Μα εσύ ο ίδιος είπες πως κάτι λειτούργησε μαζί μου. Θα ήθελα να δοκιμάσω ξανά» επέμεινε και εκείνος ξεφύσησε . Όντας ο πιο νέος γιατρός εκεί μέσα μα και έχοντας τον για υπεύθυνο είχαν έρθει αρκετά κοντά μελετώντας στο γραφείο του πάντα σε επαγγελματικό επίπεδο μα η Άλισον ένιωθε πως εκτός από όλα αυτά, άρχισε να αναπτύσσεται και μια φιλιά μεταξύ τους.
«Θα το σκεφτώ. Ικανοποιημένη;» ενέδωσε εν τέλει και εκείνη χαμογέλασε πλατιά.
«Ευχαριστώ κύριε Τζέφερσον!» τον πείραξε και εκείνος της χάρισε ένα βλέμμα αγανάκτησης
«Έχε χάρη δεσποινίς Ντόνσον που πιστεύω ότι θα γίνεις μια εξαίρετη γιατρός σε αυτό το τομέα...»
Άνοιξε τη πόρτα της αίθουσας και μπήκαν μέσα με εκείνη να κάθεται πλάι του. Λίγες μέρες πριν δε θα σκέφτοταν καν το ενδεχόμενο να έρθει σε επαφή με το Νόλαν μα η εξέλιξη της ήταν ραγδαία και αναζητούσε από μόνη της το κάτι παραπάνω. Την υπόθεση που θα τσιγκλούσε τον εγκέφαλο της για να βρει απαντήσεις και όχι να τις έχει σχεδόν έτοιμες όπως με τους άλλους.

Σας φιλώ...