Αποχαιρέτησα το Δάμο και τη Ροζαλία και μου φαίνεται σχεδόν απίστευτο.
Άνοιξα την εφαρμογή και μου φαίνεται περίεργο που δεν μπήκα πρώτα εκεί να γράψω κάποιο κομμάτι από κεφάλαιο.
Εν τω μεταξύ στη δουλειά ήρθε ο ανιψιός του αφεντικού μου να δουλέψει για το καλοκαίρι και μαντέψτε πως τον λένε!
Λάθος μαντεψατε δεν τον λένε Δάμο, Αβραάμ τον λένε,αλλά τον φωνάζουν Αβράμο και εγώ άκουσα Δάμο ρε φίλε!
Παντού Δάμους βλέπω 🤣🤣
Λοιπόν, τώρα που τελείωσα με υποχρεώσεις σε γάμους, βαφτίσεις κτλ για φέτος, ήρθε η ώρα να συνεχίσουμε να τα λέμε εδώ.
Για πείτε μου τις γνώμες σας και μην είστε στη βούβα μ αρέσει να διαβάζω τα σχόλια σας!
Καλό βράδυ αγάπες μου! ❤️

Μπήκε στο δωμάτιο της έπειτα από λίγη ώρα και ο Ιάσονας ευτυχώς έλειπε,δεν είχε καμία διάθεση να μαλώσει και μαζί του απόψε, αντίθετα ήθελε να αποφύγει οποιαδήποτε προστριβή με όποιο κόστος.
Έβγαλε τα ρούχα της και μπήκε κατευθείαν στο μπάνιο,το ζεστό νερό που έπεφτε στο σώμα της χαλάρωσε τους μυς της και έβγαλε έναν αναστεναγμό.Λίγη ώρα έπειτα φόρεσε τις πυτζάμες της και ξάπλωσε στο διπλό κρεβάτι.
Όταν μπήκε ο Ιάσονας λίγη ώρα μετά,ήταν ακόμη ξύπνια μα έμεινε με κλειστά τα μάτια κάνοντας τον να πιστέψει πως κοιμάται.

Ένιωσε το σώμα του να πέφτει στο κρεβάτι και κράτησε για λίγο την αναπνοή της.
Για λίγα δευτερόλεπτα έμεινε ακίνητος, ώσπου γύρισε πλευρό και εκείνη άφησε την ανάσα της απαλά να βγεί και ηρέμησε.
Δεν την ενόχλησε,απόψε τουλάχιστον είχε γλιτώσει το κήρυγμα.

Οι πρώτες πρωινές ακτίνες ηλίου έπεσαν στο πρόσωπο της και τα μάτια της σφράγισαν ακόμα περισσότερο,καθώς αρνούταν να τα ανοίξει.
Δειλά άνοιξε το ένα και συνειδητοποίησε πως ήταν μονάχη της στο δωμάτιο,ο Ιάσονας είχε προφανώς φύγει.
Κάθησε στο κρεβάτι και έπιασε το κινητό της, κανένα μήνυμα και καμιά κλήση.

Αυτή η ησυχία θα την ενοχλούσε αφόρητα υπό άλλες συνθήκες αλλά τώρα δεν την ένοιαζε, ήθελε να ηρεμήσει έπειτα από όλο το στρες που πέρασε τη προηγούμενη ημέρα.

Στο μυαλό της ήρθε η προηγούμενη νύχτα και οι στιγμές πάθους που πέρασε στο πλευρό του Ανδρέα.
Έκλεισε τα μάτια και το κορμί της για μια στιγμή ανατριχιασε στις θύμησες.
Τα άνοιξε απότομα και πρόσταξε το μυαλό της να σταματήσει να τον σκέφτεται.

Σηκώθηκε γρήγορα από το κρεβάτι και ντύθηκε για να φύγει στη δουλειά.
Άνοιξε τη πόρτα του δωματίου της αργά και στο σπίτι επικρατούσε απόλυτη ησυχία.
Κοίταξε το ρολόι στο χέρι της και η ώρα ήταν οκτώ.
Η μικρή Αριάδνη κοιμόταν γαλήνια ακόμη.

Μπήκε στο δωμάτιο της και της άφησε ενα απαλό φιλί στο μέτωπο.
Αθόρυβα βγήκε από το δωμάτιο και άρχισε να κατεβαίνει τις σκάλες.
Κάποιοι ψίθυροι από το σαλόνι την ανάγκασαν να σταματήσει και να μείνει κρυμμένη πίσω από τον τοίχο.

"Ιάσονα,ότι και να γίνει δεν πρέπει να το μάθει ο Ανδρέας!"
Η φωνή αυτή ήταν της πεθεράς της,που από ότι κατάλαβε η Έλλη ήταν σε ένταση.

"Μητέρα,ως πότε θα του κρατάω κρυφό κάτι τέτοιο;" Η Έλλη κόλλησε περισσότερο στο τοίχο και σχεδόν δεν έπαιρνε αναπνοή για να μπορεί να ακούει.

"Έως τη μέρα που θα κλείσεις τα μάτια σου!"

"Μητέρα!"

"Ιάσονα μίλησα!"
Πάντα τον μάλωνε σαν μικρό παιδάκι και αυτό έκανε την Έλλη να ρίχνει στα μάτια της τον Ιάσονα που ποτέ δεν μπορούσε να επιβληθεί σε εκείνη.

Η Έλλη ξεροβηξε και κατέβηκε τα υπόλοιπα σκαλιά με δυνατό βηματισμό ώστε να την ακούσουν.
"Καλημέρα,εγώ φεύγω."
Μίλησε κοφτά και στράφηκε προς το μικρό τραπέζι δίπλα στη πόρτα για να ψάξει τα κλειδιά της.

"Έλλη!" Ο Ιάσονας φώναξε σχεδόν και σηκώθηκε να πάει κοντά της.
Η Έλλη δεν γύρισε προς το μέρος τους,παρά μόνο τη στιγμή που εκείνος την πλησίασε.
"Γιατί φεύγεις έτσι σαν τον κλέφτη;" Ρώτησε ενώ ήρθε κι άλλο κοντά της.

"Απλώς βιάζομαι,έχω εκκρεμότητες στη δουλειά!"

"Εντάξει,το βράδυ θέλω να ετοιμαστείς για έξοδο. Στις εννέα θα συναντήσουμε τα παιδιά να συζητήσουμε για τον γάμο."
Θα νόμιζε κανείς πως το κρακ που ακούστηκε ήταν η καρδιά της Έλλης,αλλά εκείνη την άκουσε μόνο η ίδια, αυτό που ακούστηκε ήταν η φρυγανιά που δάγκωσε η πεθερά της κοιτάζοντας την ειρωνικά.

Η Έλλη κοίταξε μια εκείνη και μια τον Ιάσωνα καθώς άνοιξε την εξώπορτα.
"Εντάξει!" Απάντησε και την έκλεισε γρήγορα πίσω της.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και κατευθύνθηκε στο αυτοκίνητο της.
Οι απορίες κατέκλυσαν το μυαλό της,τι να ήταν αυτό που συζητούσαν οι δύο τους; Τι δεν έπρεπε να μάθει ποτέ ο Ανδρέας;
Έβαλε μπροστά τη μηχανή και πάτησε το γκάζι.
Έπρεπε να μάθει πάση θυσία.

                             🌈🌈🌈

"Ανδριάνα θα τρελαθώ. Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες έχει ανατραπεί ξανά όλη η ζωή μου! Όλα όσα προσπάθησα με κόπο να βάλω σε μια τάξη όταν έφυγε..."
Η Έλλη πήγαινε και ερχόταν ασταμάτητα στο μικρό γραφείο ενώ η φίλη της την άκουγε προσεκτικά.

"Έλλη! Τίποτα δεν έβαλες σε τάξη,απλώς συμβιβάστηκες."
Την έκοψε και η Έλλη σταμάτησε και την κοίταξε.

"Τι εννοείς συμβιβάστηκα;" Κάθησε στη καρέκλα που βρισκόταν απέναντι από τη φίλη της.

"Συμβιβάστηκες σε αυτό που είχες. Στον προβληματικό γάμο σου,στη σχέση σου με τη μητέρα του, αποδέχτηκες όσα πριν σε έπνιγαν γιατί φοβήθηκες να αποδεχτείς πως ήθελες τα άλλα!"

"Αντριάνα τι λες;"

"Αυτά που πρέπει να ακούσεις! Σε έπνιγε και σε πνίγει ο Ιάσονας. Ποτέ δεν πήρε το μέρος σου ακόμα και όταν η πεθερουλα σου ήταν χυδαία απέναντι σου, μπορεί να είναι στοργικός, καλός, ευαίσθητος αλλά σε βάζει δεύτερη.
Ενώ ο Ανδρέας; Ο Ανδρέας πάντα της απαντούσε όπως της άξιζε, πάντα έπαιρνε το μέρος σου μπροστά σε όλους,ΠΑΝΤΑ! Τα λέω λάθος Έλλη; Δεν είναι έτσι;"
Οι τόνοι είχαν ανέβει για τα καλά.
Η Αντριάνα ήθελε να ξυπνήσει τη φίλη της.

"Και που θέλεις να καταλήξεις; Ότι έπρεπε να ρίξω μια βόμβα και να φύγω μαζί του;"
Η Έλλη είχε ξανά σηκωθεί όρθια.

"Ότι πρέπει να ζήσεις. Για εσένα! Για κανέναν άλλο! Ηρέμησε και βρες τον εαυτό σου! Κανείς δεν σου λέει να πάρεις βιαστικές αποφάσεις!"
Η Αντριάνα έριξε τους τόνους και δεν πήρε ούτε δευτερόλεπτο τα μάτια της από τα μάτια της φίλης της.

Η Έλλη έμεινε για λίγο σκεπτική.
Είχε δίκιο η φίλη της,όσο και να μην της άρεσε που το άκουγε,με τον Ιάσωνα είχε συμβιβαστεί.
Είχε συμβιβαστεί στη καθημερινότητα,στη σεξουαλική τους ζωή,καθώς μετά τον Ανδρέα,δεν υπήρξε ούτε μια φορά ερωτική συνεύρεση με τον άντρα της που να μην σκεφτεί εκείνον και να μην προσποιηθεί πως είχε ικανοποιηθεί.
Η φωτιά που υπήρχε κάποτε,είχε αφήσει μόνο στάχτες και αποκαΐδια.

Λίγη ώρα έπειτα οδηγούσε για το σπίτι της σκεπτόμενη όσα είχε συζητήσει με την Αντριάνα.
Ούτε κατάλαβε πότε κιόλας είχε παρκάρει το αυτοκίνητο της στη πιλοτή.
Αναστεναξε βαθιά και βγήκε με κατεύθυνση το σπίτι της.
Κοίταξε το ρολόι της καθώς ανέβαινε τη σκάλα και η ώρα ήταν έξι το απόγευμα.

Ξεκλείδωσε τη πόρτα και δεν είδε κανένα πέρα από τη Μαργαρίτα,την οικιακή βοηθό τους που συμμάζευε το σαλόνι.

"Τι έγινε Μαργαρίτα,που είναι οι υπόλοιποι;" Ρώτησε η Έλλη και πήγε κοντά της.

"Έφυγαν στο σπίτι του κυρίου Ανδρέα από νωρίς,μόνο ο κύριος Ιάσονας έμεινε πάνω στο δωμάτιο,ακόμα και τη μικρή πήρε μαζί η γιαγιά και η θεία της!" Της χάρισε ένα ζεστό χαμόγελο και συνέχισε να πιάνει τα μαξιλάρια στα χέρια της να τα αφρατέψει για να τα βάλει στη θέση τους.

Η Έλλη χωρίς να πει κουβέντα,ανέβηκε γρήγορα τη σκάλα και μπήκε στο δωμάτιο τους.
Ο Ιάσωνας ξάπλωνε στο κρεβάτι τους και έβλεπε ποδόσφαιρο στη τηλεόραση.
Πέρασε από μπροστά του χωρίς να του μιλήσει και μπήκε στο μπάνιο.
Έβγαλε γρήγορα τα ρούχα της και χώθηκε μέσα στη ντουζιέρα.

Λίγα λεπτά που το καυτό νερό της έκαιγε το δέρμα,άκουσε τη πόρτα να ανοίγει.

"Έλλη,να μπω;" Ρώτησε διστακτικά ο άντρας της.

"Αφού μπήκες ήδη,τι με ρωτάς;" Έκανε πέρα τη κουρτίνα και τον κοίταξε ανέκφραστη.
"Έγινε κάτι;"

"Συγνώμη!" Το νερό σταμάτησε να τρέχει, ησυχία σκέπασε το χώρο για λίγα δευτερόλεπτα.
Η Έλλη έκλεισε ξανά τη κουρτίνα και άνοιξε τη βρύση.
"Τι δεν τη δέχεσαι;" Ρώτησε ο Ιάσωνας και τράβηξε τη κουρτίνα να τη κοιτάζει.

"Δεν θέλω συγνώμες Ιάσωνα,θέλω πράξεις! Θέλω να μου αποδείξεις ότι λυπάσαι γι αυτό!" Του απάντησε και αρπαξε τη πετσέτα ενώ αμέσως τη τύλιξε γύρω της.

"Θέλω να τα βρείτε Έλλη."
Στο άκουσμα των λέξεων γύρισε απότομα προς το μέρος του και τον κοίταξε άγρια.

"Είναι κάτι που μπορώ και δεν το κάνω; Έχεις δει πόσο αισχρά μου συμπεριφέρεται και είναι ανώφελο να το συζητήσουμε περαιτέρω.
Ή γίνε άντρας και αντιμετώπισε τη ή κάτσε στην άκρη και μην παίρνεις φανερά τη θέση του ανθρώπου που έχει άδικο.
Μόνο κακό κάνει στο γάμο μας αυτό."
Τόνισε τις τελευταίες λέξεις μια μια και έπειτα γύρισε και έφυγε αφήνοντάς τον μόνο μέσα στο μπάνιο.

Έπρεπε καιρό πριν να έχουν κάνει αυτή τη συζήτηση οι δύο τους.
Η Έλλη συνεχώς ανεχόταν τα πάντα χωρίς να μιλάει σε κανένα, ώσπου η κατάσταση είχε ξεφύγει όταν αποφάσισε να σηκώσει το ανάστημα της.

Μισή ώρα έπειτα ήταν μέσα στο αυτοκίνητο και η σιωπή τους ήταν άβολη.
Και οι δύο αισθάνονταν την αμηχανία που υπήρχε στο μικρό αυτό χώρο.
Μόνο όταν πάρκαρε το αυτοκίνητο γύρισε και τη κοίταξε στα μάτια,όμως η Έλλη δεν του άφησε περιθώριο για κουβέντα και κατέβηκε γρήγορα από το αμάξι.

Ο Ιάσονας γνώριζε καλά πως η μητέρα του ξεπερνούσε τα όρια,όμως δεν του πήγαινε η καρδιά να της εναντιωθεί.
Είχε χάσει τη κόρη της,είχε χάσει τον άντρα της,ήταν μια γυναίκα μόνη που οι κακουχίες της ζωής την οδήγησαν σε αυτό το χαρακτήρα.

Κατέβηκε και εκείνος από το αυτοκίνητο αφήνοντας ένα βαθύ αναστεναγμό και την ακολούθησε.

Όταν μπήκαν μέσα στο σπίτι ήδη όλοι ήταν εκεί και το τραπέζι ήταν στρωμένο.
Σήμερα θα έκανε την ανακοίνωση στην Έλλη και ήταν φοβισμένος πως τίποτα δεν θα πήγαινε καλά.
Ήδη ήταν σε ένταση η σχέση τους και αν της έλεγε την απόφαση που είχαν πάρει οικογενειακώς θα ξεσπούσε.
Όμως έπρεπε να γίνει αργά η γρήγορα,ο καιρός θα έφτανε και έπρεπε να το μάθει.

Η Έλλη ένιωσε το κορμί της να φλέγεται από τη στιγμή που μπήκε στο σπίτι.
Από τη μια η Κάτια,από την άλλη η Δήμητρα με το μόνιμα χαμογελαστό πρόσωπο από την ευτυχία που έφερνε τσιμπήματα στο στήθος της Έλλης,πιο εκεί ο Ιάσωνας που δεν ήθελε ούτε να τον βλέπει και φυσικά ο Ανδρέας που ενώ πάντα δεν έπαιρνε τα μάτια του από επάνω της, απόψε έμοιαζε σαν να μην της δίνει σημασία,σαν να μην ήταν εκείνη μαζί τους.

Η Λίλιαν τη πλησίασε και η μικρή Αριάδνη όρμηξε πάνω στη μαμά της.
Η Έλλη τη πήρε αγκαλιά και τη φίλησε.
"Της έλειψες! Όλη μέρα μαμά φώναζε!"
Χαμογέλασε και της χάιδεψε τη πλάτη.

"Και εμένα μου έλειψε!" Τα μάτια της Έλλης ταξίδεψαν πάλι στον Ανδρέα που έπινε το ποτό του με τον άντρα της και συνέχιζε να μην τη κοιτάζει καθόλου.
Αντ' αυτού τα μάτια του Ιάσωνα ήταν πάνω της.
Μόλις το συνειδητοποίησε γύρισε τη πλάτη της.

"Όλα είναι έτοιμα,άντε σηκωθείτε να φάμε!" Αναφώνησε η Δήμητρα και όλοι υπάκουσαν.
Στρώθηκαν στο τραπέζι και τη συζήτηση όπως πάντα μονοπώλησε η Κάτια, μιλώντας συνέχεια για τον γάμο και προτείνοντας πιθανές επιλογές και ιδέες που θα άρεσαν στην Δήμητρα.

"Κορίτσι μου,είμαι πολύ χαρούμενη που ο Ανδρέας μου βρήκε μια γυναίκα σαν εσένα!" Για πρώτη φορά το βλέμμα του Ανδρέα διασταυρώθηκε με της Έλλης και εκείνος το απέστρεψε γρήγορα.

Ήταν ξεκάθαρο υπονοούμενο για την Έλλη και το είχαν καταλάβει και οι δύο.
Η Έλλη κατέβασε το κεφάλι και έφαγε μια μπουκιά από το νόστιμο φαγητό της,το στομάχι της είχε συνηθίσει πια να δέχεται τις κακίες τέτοιου είδους χωρίς να την ενοχλεί ιδιαίτερα.

"Εγώ είμαι ακόμα πιο χαρούμενη που τον βρήκα!" Απάντησε η Δήμητρα και του έπιασε το χέρι.
Το βλέμμα της Έλλης έμεινε στα χέρια τους που κρατήθηκαν έτσι και παρατήρησε πως και εκείνος της χάιδεψε με το άλλο, το δικό της τρυφερά.

Ξεροκατάπιε και έπιασε το κρασί της να πιει μια γουλιά.

"Θέλω να σας ανακοινώσω κάτι,το συζητάμε καιρό με τον Ανδρέα και νομίζω πως ήρθε η ώρα να το μάθετε.
Ο Ανδρέας και η Δήμητρα θα μείνουν και πάλι μόνιμα στην Ελλάδα"
Η Έλλη έμεινε κόκκαλο να κοιτάζει τον Ιάσωνα που πήρε τον λόγο.
"Αφού λοιπόν θα μείνουν εδώ, αποφασίσαμε να επιδιορθώσουμε τη βίλα της Ιόλης,η οποία όπως όλοι γνωρίζετε είναι τεράστια και όχι για μια οικογένεια.
Έτσι αποφασίσαμε να μείνουμε όλοι μαζί εκεί και να μετακομίσουν και η μητέρα με τη Λίλιαν που θα επιστρέψει σύντομα μόνιμα στην Ελλάδα."
Για λίγο επικράτησε σιωπή και έπειτα ακούστηκε το πιρούνι της Έλλης να ακουμπάει με δύναμη το πιάτο.

Έκανε πίσω τη καρέκλα της και βγήκε έξω από το σπίτι σε δευτερόλεπτα.
Δεν ήταν δυνατόν ο Ιάσωνας να της έκανε κάτι τέτοιο,να έπαιρνε τέτοια απόφαση για την οικογένεια τους χωρίς να τη ρωτήσει πρώτα.

Πήγαινε και ερχόταν έξω στην αυλή ενώ από μέσα άκουγε τις χαρούμενες ομιλίες τους και ήθελε να μπει και να τα σπάσει ολα!

"Έλλη..." Άκουσε τη φωνή του και έμεινε γυρισμένη πλάτη περνώντας το χέρι της μέσα από τα μαλλιά της.