Ο ήχος από τα γυαλιά που έπεφταν με φόρα και έσπαγαν κάτω στο πάτωμα,ήταν εκκωφαντικός.
Εκείνο το βράδυ δεν είχαν επιστρέψει στη βίλα που πλέον έμεναν όλοι μαζί,είχαν αποφασίσει να μιλήσουν στο σπίτι τους.

"Έλλη ηρέμησε!"

"Όχι Ιάσονα, τώρα θα μιλήσω εγώ!" Η φωνή της ανέβηκε όσο ποτέ άλλοτε.

"Το θέμα είναι πως μόνο σπας τα πάντα!" Πήγε κοντά της και τις έπιασε τα χέρια.

"Μη μ' ακουμπάς!" Τράβηξε τα χέρια και έσπρωξε άλλο ένα βάζο που έγινε θρύψαλα και έφυγε από δίπλα του.
Κοίταξε το χέρι της και είχε ματώσει λίγο.
"Απόψε δεν με μείωσε η Κάτια,απόψε με μείωσε η σιωπή σου. Αύριο το πρωί θα μιλήσω με τη δικηγόρο μου για το διαζύγιο. Τελειώσαμε Ιάσονα!"

"Έλλη τι είναι αυτά που λες;" Στο πρόσωπο του ήταν ζωγραφισμένος ο φόβος!

"Αυτά που ακούς! Σας σιχαθηκα όλους,ΟΛΟΥΣ!" Τον κοίταξε στα μάτια και εκείνος είδε μέσα τους πόνο.
Πόνο συσσωρευμένο που τώρα ξεσπούσε.

"Έλλη,ηρέμησε λίγο,πάρε το χρόνο σου,σκέψου το,μιλάει ο θυμός σου τώρα."

"Όχι, τώρα μιλάει η Έλλη,η Έλλη που παντρεύτηκε μαζί με τον Ιάσονα και τη Κάτια. Ξέρεις κάτι; Μείνε με τη μανούλα σου,ζήσε μαζί της,αφού δεν μπορούσες ρε Ιάσονα να απογαλακτιστείς τι έκανες οικογένεια;"

"Ξεφεύγεις!"
Έκανε κίνηση να ξανά πάει κοντά της και εκείνη σήκωσε το χέρι της για να του δείξει πως ήθελε απόσταση.

"Ξέφυγα τόσα χρόνια που σιωπώ,τώρα μιλάω εγώ, τώρα μιλάει η Έλλη! Τελειώσαμε Ιάσονα,όταν αυτός που με υπερασπίζεται είναι ο Ανδρέας και όχι εσύ,δεν υπάρχει κάτι άλλο να πούμε!"

"Τώρα τελευταία έχετε έρθει πολύ κοντά,έχει γίνει κάτι;"
Γύρισε και τον κοίταξε απότομα.

"Όπως;" Ρώτησε με τη φωνή της να κατεβαίνει και να μαλακώνει.

"Εσύ θα μου πεις!"

"Τίποτα δεν έχω να σου πω. Θέλω να φύγεις από εδώ. Θα ξανά γυρίσω σε αυτό το σπίτι και θα βγάλουμε ένα ανώδυνο διαζύγιο. Μόνο αυτό θέλω!"

"Αυτά που λες είναι λόγια του θυμού σου.
Να σε αφήσω μόνη,κανένα πρόβλημα,αλλά θέλω να ηρεμήσεις και να σκεφτείς. Έλλη σε δύο μέρες είναι ο γάμος!Έπειτα έχουμε κλεισμένο ταξίδι στις Μαλδίβες όλοι μαζί!"

"Δεν με ενδιαφέρει τίποτα απ' όλα αυτά! Εγώ στο γάμο δεν θα έρθω, πάντρεψε τους μόνος σου. Δεν μιλάει ο θυμός μου, αυτό δεν θα αλλάξει! Θα φύγω,θα πάρω την Αριάδνη και θα πάω στο εξοχικό. Θα γυρίσω όταν είμαι έτοιμη."
Με αυτή της τη δήλωση γύρισε τη πλάτη της και έφυγε.

Τον άφησε μόνο του να κοιτάζει τα θρύψαλα στο πάτωμα και να σκέφτεται τι είχε γίνει απόψε.
Κάθησε στο καναπέ που ήταν γεμάτος σπασμένα γυαλιά και έκλεισε το πρόσωπο του στις παλάμες του.
Η ζωή του είχε ανατραπεί τελείως.

Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα παρα μόνο να της δώσει χρόνο.
Δεν ήθελε να τη χάσει όμως δεν μπορούσε να τη κρατήσει με το ζόρι.
Ξαφνικά ένιωσε το θυμό του να τον κατακλύζει και αποφάσισε να φύγει.
Σηκώθηκε και έκλεισε με δύναμη πίσω του την εξώπορτα.

Η Έλλη άφησες την ανάσα της να βγεί μόλις άκουσε τον θόρυβο της πόρτας να κλείνει και ακούμπησε το κεφάλι της πίσω από τη πόρτα του δωματίου της,που τόση ώρα καθόταν εκεί ακουμπώντας τη πλάτη της.

Έσπρωξε τις τιράντες από το φόρεμα της και το άφησε να πέσει στο πάτωμα.
Έσυρε στην κυριολεξία το κορμί της ως το κρεβάτι και έπεσε πάνω του σαν άδειο κουφάρι.

Έκλεισε τα μάτια της και άφησε το μυαλό της να πετάξει.
Να φύγει μακριά από τα προβλήματα της.
Αύριο θα έφευγε και θα ηρεμούσε από όλους και από όλα.
Το κυριότερο όλων,δεν θα ήταν εκεί όταν ο Ανδρέας θα δενόταν για πάντα με τη Δήμητρα .
Ήταν εξουθενωμένη,ο ύπνος τη πήρε αμέσως.

Ο Ιάσονας γύρισε στη βίλα και είδε τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
Ήταν καιρός να γίνει ένα ξεκαθάρισμα.
Μπήκε μέσα και άρχισε να ουρλιάζει.
Τα φώτα άρχισαν να ανάβουν το ένα μετά το άλλο και η Κάτια δεν άργησε να εμφανιστεί στη σκάλα ενώ πιο πίσω ήταν η Λίλιαν με τον Ανδρέα και η Δήμητρα που έδειχνε τρομοκρατημένη.

"Μητέρα κατέβα κάτω!" Ο Ιάσονας ήταν έξαλλος.

"Ιάσονα τι έχεις πάθει και φωνάζεις σαν τρελός στις τέσσερις το ξημέρωμα;" Η Κάτια έπαιζε με μεγάλη επιτυχία την ανήξερη.

"Η Έλλη απόψε μου ζήτησε διαζύγιο,έκανα πολύ υπομονή μητέρα,μαζεύεις τα πράγματα σου και φεύγεις πάλι πίσω."

Τα μάτια του Ανδρέα άνοιξαν διάπλατα.
Η καρδιά του άρχισε να χτυπά σαν τρελή.

"Δεν έχω να πάω πουθενά,εδώ είναι το σπίτι μου,για όσα έχετε όλοι σας σήμερα μόχθησα εγώ και ο πατέρας σας! Από που με διώχνεις Ιάσονα;" Του απάντησε με ήρεμο και ειρωνικό ύφος.

"Ωραία έχεις δίκιο,λοιπόν,θα φύγω εγώ! Όχι απλά θα φύγω,δεν θα με ξανά δεις ποτέ!" Τη προσπέρασε και άρχισε να ανεβαίνει γρήγορα τα σκαλιά.
"Ανδρέα έλα μαζί μου!" Πρόσταξε και χωρίς να σταματήσει έφυγε για το δωμάτιο του!"

Η Κάτια κοίταξε τον Ανδρέα και εκείνος γύρισε τη πλάτη του και έφυγε να βρει τον Ιάσονα.

"Γυρίστε στα δωμάτια σας να ξεκουραστείτε!" Πρόσταξε η Κάτια τη Λίλιαν και τη Δήμητρα και εκείνες υπάκουσαν.
Εκείνη πήγε κοντά στο τραπέζι με τα ποτά και γέμισε ένα ποτήρι ουίσκι.

Έπρεπε να μιλήσει η ίδια της με την Έλλη και μόλις ξημέρωνε θα το έκανε.
Κάθησε στο καναπέ και ήπιε μια γουλιά από το ποτό της.

Ο Ανδρέας μπήκε στο δωμάτιο του Ιάσονα χωρίς να χτυπήσει τη πόρτα.
Εκείνος είχε καθήσει στο καναπέ που βρισκόταν μπροστά από το κρεβάτι τους και ήταν σκυμμένος.
Έκλεισε τη πόρτα και πήγε μπροστά του.

"Χωρίζετε;" Τον ρώτησε αυτό που τον έκαιγε να μάθει πιο πολύ απ' όλα.

"Μου ζήτησε διαζύγιο. Δεν ξέρω αν το εννοεί ή είναι λόγια του θυμού της."
Μια ικανοποίηση κατέκλυσε τον Ανδρέα.
"Είχες δίκιο,όσο κι αν θύμωσα με τον τρόπο σου απόψε, είχες δίκιο.
Αυτή η γυναίκα με έχει ευνουχίσει από παιδί,σε όλους μας το έκανε! Στον παππού σου,σε εμένα,στην Ιόλη και φτάσαμε ως εκεί που φτάσαμε."

"Τι εννοείς;" Τον ρώτησε ο Ανδρέας με περιέργεια.

Ο Ιάσονας τον κοίταξε και συνειδητοποίησε τι είχε πει.
"Εδώ,στο διαζύγιο εννοώ!"

"Μη βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα,ίσως αλλάξει γνώμη,ήταν χοντρό αυτό που συνέβει σήμερα."
Προσπάθησε να τον καθησυχάσει με λόγια που απευχόταν να γίνουν πράξη.

"Μου δήλωσε πως δεν θα είναι στο γάμο σας! Δεν θα σ ακολουθήσω στο ταξίδι του μέλιτος μικρέ!" Ο Ιάσονας για πρώτη φορά μετά από τόση ώρα τον κοίταξε.

"Κοίταξε να διορθώσεις το χάος που δημιουργήθηκε και αυτά δεν έχουν σημασία, μπορούμε να καθυστερήσουμε το ταξίδι." Ο Ανδρέας πήγε κοντά του και του έπιασε τον ώμο.
"Ιάσονα,ήταν άσχημο αυτό που έκανες σήμερα,η Κάτια ήταν αδικαιολόγητη, αυτό που έγινε τώρα,έπρεπε να είχε γίνει εκεί,ελπίζω να μην είναι αργά.
Ξεκουράσου τώρα και τα λέμε το πρωί."
Ο Ιάσονας κούνησε το κεφάλι του καταφατικά και ο Ανδρέας ξεκίνησε να φύγει.

"Μικρέ!" Ο Ιάσονας ξαφνικά θυμήθηκε τη συζήτηση του με την Έλλη νωρίτερα στο αυτοκίνητο.
Εκείνος γύρισε και τον κοίταξε με το χέρι του ακουμπισμένο στο χερούλι της πόρτας.
"Τι λέγατε τόσο έντονα με την Έλλη πριν έρθω;"

"Τίποτα το επιλήψιμο,απλώς προσπαθούσα να τη κρατήσω μη φύγει μόνη της και οδηγήσει σε αυτή τη κατάσταση!" Του απάντησε ψύχραιμος ενώ μέσα στο κορμί του οι παλμοί χτυπούσαν δυνατά.

"Σ ευχαριστώ πολύ,έχετε δημιουργήσει μια ωραία σχέση μεταξύ σας,χαίρομαι που τη πρόλαβες." Ο Ανδρέας έσφιξε τα χείλη και κούνησε το κεφάλι του,έπειτα άνοιξε τη πόρτα και χωρίς να απαντήσει τίποτα βγήκε από το δωμάτιο.
Πήρε μια βαθειά αναπνοή και τρόμαξε όταν μπροστά του είδε τη Κάτια να τον κοιτάζει λίγο πιο πέρα επίμονα.

Την κοίταξε και εκείνος για λίγα δευτερόλεπτα χωρίς να πουν λέξη.
Τα έλεγαν όλα με τα μάτια.
Έπειτα από λίγο τη προσπέρασε και μπήκε στο δωμάτιο του,η Δήμητρα κοιμόταν γαλήνια.
Τη κοίταξε και σκέφτηκε πως όλα είχαν πάει λάθος, αυτό το μωρό που ερχόταν του έβαζε φρένο στα σχέδια του.

Τώρα που έπρεπε να αρπάξει την ευκαιρία με την Έλλη, αυτό το γεγονός τα έκανε ανέφικτα.
Ξάπλωσε δίπλα της και εκείνη χώθηκε στην αγκαλιά του μέσα στον ύπνο της.
Ακούμπησε το κεφάλι του πίσω και έκλεισε τα μάτια σκεπτόμενος τη κατάσταση τους.
Δεν έπρεπε να τη μπλέξει έτσι,δεν της άξιζε να πονέσει στο τέλος.
Αν μη τι άλλο η Δήμητρα δεν έφταιγε σε τίποτα που εκείνος αποφάσισε να παντρευτεί για να πονέσει την Έλλη.

Την αγκάλιασε σφιχτά και συνέχισε να σκέφτεται ως που ξημέρωσε.
Ο ύπνος δεν έδειχνε καλή ιδέα για απόψε.

Το επόμενο πρωί η Έλλη ξύπνησε και συνειδητοποίησε ότι η μέρα τη βρήκε ακριβώς όπως έπεσε το βράδυ.
Δεν είχε αλλάξει καν πλευρό.
Η ψυχική και σωματική της εξάντληση ήταν φανερή.

Μάζεψε τα κομμάτια της και σηκώθηκε να ντυθεί για να πάει να μαζέψει τα πράγματά τους.
Αυτή και η Αριάδνη θα έφευγαν απόψε κιόλας για τη Πάργα.

Άνοιξε τη ντουλάπα της και φόρεσε κάτι πρόχειρο,τελικά της φάνηκε καλή ιδέα να μην πάρει τα πάντα μαζί της στη μετακόμιση που έκαναν στη βίλα.

Πριν προλάβει να βάλει τη μπλούζα της,άκουσε τον ήχο από το κουδούνι της εξώπορτας.
Για λίγα δευτερόλεπτα σταμάτησε και σκέφτηκε πως αν ήταν ο Ιάσονας θα έμπαινε με τα κλειδιά του.

Περίεργη κατέβηκε τη σκάλα και κοίταξε στη κάμερα.
Τα νεύρα της τσιτωθηκαν μονομιάς όταν αντίκρυσε τη Κάτια.
Δεν ήταν έτοιμη για αυτή τη συνάντηση όμως έπρεπε να γίνει.
Πάτησε το κουμπί να την αφήσει να περάσει και άνοιξε τη πόρτα.
Κοίταξε γύρω της και συνειδητοποίησε πως το σπίτι ήταν γεμάτο γυαλιά.

Μπήκε στο μπάνιο και γρήγορα βγήκε με τη σκούπα και ένα φαράσι. Τη στιγμή που η Κάτια έκανε την είσοδο της,εκείνη μάζευε τα χιλιάδες μικροσκοπικα γυαλιά.

Η Κάτια μπήκε στο χώρο και έκλεισε τη πόρτα,καθώς κοίταξε καθόλου διακριτικά γύρω της.

"Πέρασε!" Τη πρόσταξε με ένα καθόλου ευγενικό ύφος η Έλλη και τίναξε μια μεριά του καναπέ για να καθήσει.

Εκείνη έκανε μερικά διστακτικά βήματα,με την αυστηρή φιγούρα της στο χώρο και στάθηκε μπροστά από το σημείο που η Έλλη της υπέδειξε.

"Πρέπει να μιλήσουμε οι δύο μας!"

"Καιρό τώρα!" Απάντησε η Έλλη και κάθησε απέναντι της χωρίς καν να ελέγξει αν υπήρχαν θραύσματα στη δική της μεριά.
Με το χέρι της,έκανε κίνηση να της δείξει να καθήσει και η Κάτια για πρώτη φορά υπάκουσε.

"Μίλα λοιπόν Κάτια,σταξε το φαρμάκι σου ακόμα μια φορά σαν καλή οχιά!" Η Έλλη πια είχε φύγει από τα όρια,η υπομονή της είχε τελειώσει οριστικά.

"Στη θέση σου θα έλεγα λιγότερα. Αν ανοίξω το στόμα μου και μιλήσω,δεν σε ξεπλένει τίποτα..."

"Τι εννοείς Κάτια;" Ρώτησε η Έλλη με τα μάτια ορθανοιχτα από έκπληξη.

"Τα ξέρω όλα!"
Απάντησε με ένα μειδίαμα στα χείλη τη στιγμή που η Έλλη άρχισε να τρέμει ολόκληρη.

Καλό μήνα κορίτσια μου!
Καλό βράδυ σε όλες!
Τα φιλιά μου ❤️

Δέσποινα