"Σου ειπα πως θα έρθω σε δυο μερες απο το σπιτι . Ποιο είναι το γαμημένο σου πρόβλημα? Τι θελεις την μαλακία μου μέσα?"

Η κατερίνα εμεινε ακίνητη μπροστά στην μισάνοιχτη πόρτα της κρεβατοκάμαρας. Ο Δημήτρης της έκανε νοημα οτι μιλαει στο τηλέφωνο και εκείνη ψελλισε ένα συγνώμη. Που μιλούσε τοσο εκνευρισμένος?

Έκλεισε την πόρτα απαλά και βγηκε έξω στο ντεκ. Ο ηλιος στον ορίζοντα φαινόταν τεράστιος καθώς βυθιζόταν στη θάλασσα. Έψαξε το κινητό της και είδε πως ειχε αναπαντητες απο την Μυρσινη.

"Φίλη μου?" 

"Είναι γελοιος και μαλακας ρε φίλε ο τυπος"

"Τι έγινε?"

Κοιταξε πίσω της και η σαλα ήταν άδεια. Κάθησε στην ξαπλώστρα και μιλησε χαμηλόφωνα "μαλώσατε?"

"η γυναικα του ειναι εγγυος ρε Κατερίνα! απο αυτόν οχι απο αλλον και υποτιθεται οτι μου εχει πει οτι δεν κανουν σεξ! ο γελοιος! και ποτε μου το ειπε ? αφου περασαν τρεις μερες ! δισταζε να μου το πει ! ο γελοιος!ας πει καλυτερα οτι ήθελε να πηδηχτουμε σε όλες τις στασεις πρωτα για να παρει θαρρος! και μην τολμήσεις να μου πεις οτι μου τα έλεγες!"

Η Μυρσίνη ήταν όντως σε έξαλλη κατάσταση. Δεκα λεπτα έκλαιγε απο τα νευρα της ενω ούρλιαζε και μετά παλι τον έβριζε.

"Τωρα που ειναι αυτός?"

"Διπλα μου ειναι ο καραγκιοζης και με ακουει!"

"Ρε Μυρσίνη!"

"Να παει να γαμηθεί όμως! εγώ φταιω ηλίθιε που αφησα την κολλητη μου για να ερθω στο σκαφος σου γελοιε καραγκιοζη!"

Η Κατερίνα ξεφύσηξε " δεν ξερω τι να πω.." ψελλισε καθως η φίλη της ακουγόταν να σκουπίζει την μυτη της.

"Τελοσπαντων..πες για το γκομενακι που χτυπησες. Είναι καλος στο σεξ? έδωσες κώλο? να θυμασαι να μην δινεις απο τις πρωτες μερες!"

Η Κατερίνα πνίγηκε " ακουει και αυτα που με ρωτας ?"

"Οχι ..μιλα ελευθερα αλλαξα δωμάτιο. Πες ..είναι καλός? τον έχει μεγάλο? τι λεει απο κορμί? θα βρεθειτε μετα τις διακοπες? βαζει προφυλακτικό ή θα γινω νονα?"

Η Κατερίνα γέλασε. Κοιταξε πίσω της στην σαλα που παρέμενε αδεια.

"Ειναι υπεροχος βασικά..τρυφερός, γλυκος, διακριτικός, νομιζω πως τον ερωτευομαι αληθεια"

"ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ" 

Η κατερινα απομακρυνε το κινητο απο το αφτί της " και ειπαμε πως θα βρεθουμε και στην πόλη, ξερεις αφου δεν έχω σχεση και δεν εχει και αυτος"

"Πεθαινω! Τελικά πρεπει να με ευχαριστείς που σε άφησα μονη"

"Μμμ.."

"Και απο κορμι ? επιδόσεις? πες τίποτα"

"Δεν ξερω .. ναι εχει απιστευτο κορμι " η Κατερίνα κοιταξε πίσω της την αδεια σαλα. 

"Και απο προσόντα? ειναι κανενας μικροτσουτσουνος και λες οτι ειναι διακριτικος? τον εχει διακριτικο κι αυτόν?"

Η Κατερίνα σηκωσε τα μάτια της στον ουρανό.

"Τον εχει μεγάλο ..και έχει διαστημικές αντοχες "ειπε χαμηλόφωνα κανοντας την Μυρσινη να ουρλιαξει ξανά.

"Ακους γελοιε? διαστημικές αντοχες! οχι  του τεταρτου σαν αλλους!"

"Ρε μυρσινη ακουει?"

"Ναι ήρθε και γονατισε μπροστά μου ο καραγκιοζης και κλαιει. Σε κλεινω "

"Κα-" πηγε να πει αλλα το τηλεφωνο νεκρώθηκε. Το χέρι του Δημήτρη την άγγιξε στον ώμο κανοντας την να πεταχτει απο την θεση της.

"Ήρθες?" ειπε ξεπνοα και έκατσε δίπλα της "ναι" ειπε σοβαρός και κοιταξε τον ηλιο που χανόταν

"ειναι η πιο ωραια ώρα αυτή . θελεις να κανουμε μπανιο στην θάλασσα? μπορουμε να βουτηξουμε ακομη φαινεται ο βυθος"

Φαινόταν ήρεμος, αλλα πριν απο λίγη ώρα τον ειχε ακουσει οργισμένο. 

"Με τις μπουκάλες?κατάδυση?"

"Όχι..δεν χρειάζεται ..με φυσητηρες μπορουμε. Απλα να κρατας την αναπνοη σου θελει"

"Καλά" συμφωνησε η Κατερινα χαμογελαστα

Της χαμογελασε κι εκεινος.

Χαμογελασε και η Κατερινα.

Χαμογελασε κι αυτος αινιγματικά.

Και η κατερινα κοκκινησε.

"Με ακουσες έτσι? τι έλεγα?πριν..στο τηλέφωνο?"

"Όχι. Θα έπρεπε?" ειπε σοβαρός και σηκώθηκε πανω κοιτωντας τις μασκες και τους φυσητηρες."βασικά χωρις φυσητηρα θα βουτηξω, έχω διαστημική αντοχη να κραταω την ανασα μου"ειπε ενω κοιταξε με την ακρη των ματιων του την Κατερίνα

Η Κατερίνα πνιγηκε με το σαλιο της καθως ο Δημήτρης αφησε να του φύγει ένα γελιο που ήταν λες και το συγκρατούσε εδώ και ώρα. 

"Ειπα ..ειπα..και οτι εισαι ευγενικος πρωτα..και καλος..και..δεν το συνηθίζω να σχολιάζω..ξερεις..το ..του αλλου ..απλά..." 

Αλλά ο Δημήτρης γελουσε ακομη περισσοτερο

"ΘΑ ΠΝΙΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΛΙΟ!" ειπε σοβαρα ενω τα μαγουλα της ειχαν κοκκινησει.

.............................

Έκαναν έρωτα καθως ήταν ακόμη βρεγμένοι απο την αλμύρα της θάλασσας και μετά αποκοιμηθηκαν λιγο πριν το ξημέρωμα.

Στο ονειρο της παρουσιαστηκε το μικρό αγόρι. Τα γαλανά μάτια του την κοιτουσαν σοβαρά. Την πλησιασε . Στο βάθος το δώμα εβγαζε φτερά, μεταμορφωνόταν σε ένα κοκκινο πουλί . Απο τις φτερούγες του ετρεχε αιμα.

"Άρη" ψελισσε το ονομα του "Αρη συγνώμη " ψελισσε ξανα το ονομα του , ξανα και ξανά καθώς ενα σμηνος απο μέλισσες κάλυψαν το προσωπο του. Το προσωπο του μαυρισε, χαθηκε, τα γαλανά ματια του μεταμορφωθηκαν σε δυο γυαλινες χάντρες.

"ΑΡΗ!"

"Σσσσ..ηρέμησε"

Ανοιξε τα μάτια της, ήταν καθιδρη και η καρδια της παλλόταν στο στηθος της έντονα. 

"Εισαι καλα?"ο Δημήτρης αναψε το φωτιστικο και την κοιταξε ανυσυχος. "έβλεπες εφιάλτη?"

"Ναι"

"να σου φερω νερό"

Σηκώθηκε και την άφησε μόνη. Είχε χρόνια να τον ονειρευτει τοσο καθαρά. Σηκώθηκε πάνω και τραβηξε το σεντονι της γύρω απο το σώμα της. Κοιταξε έξω απο το παράθυρο. Η καρδιά της ακομη χτυπούσε δυνατά. Τα ονειρα επέστρεψαν πιο έντονα απο καθε αλλη φορά. Εφταιγε το νησί. Και οσο στεναχωριοταν που θα εφευγε και θα αφηνε τον Δημήτρη πίσω της, τοσο αλλο ενιωθε ανακουφισμένη που το νησι αυτο θα ξαναγυρνουσε στην λήθη.

"Ποιος ειναι  Άρης?" η φωνή του στο ημίφως την εκανε να ξαφνιαστεί. Γυρισε πίσω και τον είδε να κρατα το ποτηρι με το νερό.

"Ένα αγόρι..που ήξερα. Έλεγα το όνομα του?"

Κουνησε καταφατικά το κεφάλι του

"Ειχατε σχεση?" της ειπε μαλακα 

Ήπιε το νερό όλο. Και σκουπισε απο τα χειλη της το νερό.

"Ενας παιδικος μου φίλος ..που γνωριζα εδώ στο νησι"

"Εχεις ξαναρθει στο νησι?" της ειπε ο Δημήτρης ξαφνιασμένος και την έβαλε να κατσει πίσω στο κρεβάτι. "ναι . Πριν χρονια. Δεν..δεν θελω να μιλαω γι αυτό "

"καλα" της ειπε και της φίλησε το χέρι. Εμειναν στην σιωπή. Μια βαθια σιωπή που παλευε με τις λεξεις. 

Ήθελε . Ήθελε να μιλήσει για τον Άρη. Αλλά κανενας δεν θα αντεχε την αληθεια που εκρυβε. 

"Ο μπαμπας μου ειχε έρθει στο νησι για δουλειες και..με πήρε μαζί του. Εκανε κατι δουλειές στο σπιτι του Άρη και..ετσι τον γνωρισα. "

Ο Δημήτρης έμεινε σιωπηλός. Δεν την ρωτησε τιποτα αλλά εκείνη μετά απο χρόνια έβρισκε το κουραγιο να μιλήσει. Έστω αυτο το λίγο. Εστω αυτη την μικρή άκρη μιας ιστορίας που ποτε δεν τελειωνε μεσα της. Γιατι ποτε δεν τελειωσε. Ποτε δεν αφησε τον Άρη να φυγει απο μεσα της. Μεγάλωνε και μεγαλωνε και η αναμνηση του. Μονο η αναμνηση. Εκεινος θα εμενε παντα παιδί.

Ένα τρυφερο, ευγενικό παιδί. 

"Και συνέβη κατι άσχημο. Πολύ ασχημο Δημήτρη. Εκείνο το καλοκαιρι." τα δάχτυλα της πέρασαν πανω απο το τατουαζ της.

"Τοσο ασχημο που το βλεπεις σε εφιαλτες?"

"Ναι. Δεκαπεντε χρονια μετά ακόμη..ακόμη..δεν .."

"Δεκαπεντε χρόνια?" η φωνη του βγηκε σταθερα απόκοσμα. 

"Ναι. " 

Έσκυψε το κεφάλι της.

"Θυμασαι που ρωτησες τι κακο έχω κανει?"

"Ναι" η φωνη του Δημήτρη ακουστηκε μετα απο μεγάλη παυση.

Η Κατερίνα σιωπησε. 

Κανενας δεν μπορουσε να την συγχωρεσει. Δεν μπορούσε η ιδια να την συγχωρεσει. 

Και ήταν ματαιο να αφηγηθει αυτη την ιστορία. 

Ματαιο.

"Υπάρχουν λες Δημήτρη.." δεν συνεχισε την φραση της. Σηκώθηκε πάνω και κοιταξε το ξημέρωμα. Η καρδια της παλευε να ηρεμησει.

"Πιστευεις πως ..ολοι δικαιούνται συγχώρεση για αυτά που έχουν κάνει?"

ειπε τελος χωρίς να τον κοιταξει. Η σιωπή ήταν πνιγηρη. Τυλιξε το σεντονι της σφιχτα γυρω της. 

Ο ηλιος παλευε να επικρατησει στον νυχτερινο ορίζοντα. Η θαλασσα ήταν ακομη σκοτεινη .

"Καλύτερα να κοιμηθουμε. Ζητάω συγνώμη για όλο αυτο" ειπε αποφασιστικά και γυρισε το σώμα της προς εκείνον. 

Αλλά ο Δημήτρης δεν ήταν στο δωμάτιο.