"Με γλώσσα?"

"Στο μάγουλο βρε Μυρσίνη τον φίλησα. Σου λεω μας κοιτούσαν αλλά και να μην μας κοιτούσαν απο που και ως που να το κάνω αυτό?"

"Ξενέρωτη"

Πέφτω με φόρα στο κρεβάτι και κοιτάω το ταβάνι. 

"Ρεζιλεύτηκα έτσι?"

"Οχι ρε φίλη εδώ βγαλατε τα μάτια σας σε όλες τις στάσεις και τωρα θα σε πιασει η ντροπή για ένα φιλί στο μάγουλο. Εγώ το γκομενάκι θα του ριχνόμουν στην ψύχρα πάνω στο γραφείο του."

Ξεφυσάω. Δεν μπορώ να τα βάλω με την Μυρσίνη.

Την επόμενη ώρα ακούω μουσική και εκείνη έχει κάτσει στο πάτωμα αγκαλιά με το κινητό της και ψαχνει ασταμάτητα αν έχει ινστα  ο Δημήτρης ή φεισμπουκ. Της ειπα πως το έχω ψαξει ήδη αλλά λεει οτι είμαι άσχετη .

"Για όνομα..διακριτική παρουσια και στο διαδίκτυο! ποιος δεν έχει ίνστα?" μονολογεί καθώς ανανεώνω τα εμαιλ μου για ακόμη μια φορά. Μου υπόσχομαι να μην αγγίξω το κινητό μου για την επόμενη ώρα αλλά είναι αδύνατο. Δεν ξέρω αν έχω αγχος για την δουλειά ή απλά θελω ένα σημαδι επικοινωνίας απο εκείνον. Βεβαια ήταν πολύ τυπικός. Δεν νομίζω να έκανε κίνηση. Είμαι χαζή να το σκέφτομαι αυτό.

"Α! Εύρηκα!" αναφωνει καγχαζοντας η Μυρσίνη και αυτόματα εκτινάσσομαι στο πάτωμα μαζί της.

"Μαλάκα ήρεμα! ποση καψούρα τραβάς για τον διακριτικό? ρε τον μπήχτη το τρελανε το Κατερινάκι"

"Τι βρηκες?"

Της τραβάω το κινητό απο το χέρι και βλεπω ένα σαιτ με το όνομα της εταιρείας. "Είναι η εταιρεία που δουλευει. Έχει σαιτ!" λεω με ενθουσιασμό "τι μας λες ρε σαινι?"μου απαντα ειρωνικά και κοιτάω την κεντρική οθόνη. Έχει σε φωτογραφία το κτίριο που πήγα . Πλοηγούμαι και κοιτάω τις υπηρεσίες που προσφέρει, τα τηλέφωνα επικοινωνίας, το ιστορικό της εταιρείας, το.. -

"Εμ..τι είναι CEO?"

"O ιδιοκτήτης χαζή. Δεν διαβασες τις σαραντα αποχρώσεις του γκρι που σου πήρα δώρο? ο ήρωας  ήταν ο CEO της εταιρείας . "

Γουρλώνω τα μάτια και ανασηκώνομαι

"Εδώ λεει πως ο CEO ειναι ο Δημήτρης Ανδρεου"

Μου τραβά απο το χέρι το κινητό της και κοιταζει κι αυτή. " Βρε μαλακα ο τυπος έχει όμιλλο! Ρε τι γκομενακι χτυπησες? και είχες άγχος να μην τον μπλεξεις που πήγες εκεί!"

Με χτυπά μια στο μέτωπο και πεφτω στο πατωμα με αξιολύπητο ύφος.

Καθε μικροσκοπική ελπίδα που ειχα να γινει κάτι εξατμίστηκε

"Αυτός δηλαδή είναι πολύ πλούσιος..κι εγώ.."

"Και η Ανασταζια δεν είχε λεφτά αλλά τον Γκρέι τον  έριξε στα πατωματα απο το πρώτο βιβλίο. Λες να έχει και ελικόπτερο ο δικός σου?"

Δεν έχω ιδέα τι λέμε.

..............

Τις επόμενες ώρες είχα διαβάσει τα πάντα γυρω απο τον όμιλλο του. Με κλειδι την λεξη buiidteck βρήκα ένα σωρο πράγματα, φωτογραφίες του απο εκδηλώσεις ακόμη και μια συνέντευξη του.

"Σε βαρέθηκα . Θα ξεκολλήσεις απο το κινητό?"

"Μμμ.."

Διάβασα ξανά και ξανά μια συνέντευξη που έδωσε πριν δυο χρόνια.

"...Η αρχιτεκτονική οφείλει να συμβαδίζει με την οικολογία . Η φύση είναι ο αρχιτέκτονας και οι μηχανικοί οφειλουν να αντιγραφουν τα πάτερν της φυσης όπως ο Gaudi έπραξε πρώτος"

Διαβάζω δυνατά και σταματάω. Μου αρεσει όπως τα λέει. Τον σκέφτομαι να τα λεει και κάτι παθαίνω.

"τι να εννοεί? δεν καταλαβαίνω" κοιτάω βαθυστόχαστα την Μυρσίνη 

"Πίπες"

"Ρε Μυρσίνη!"

Την βλεπω να ανακάθεται σοβαρή. Με κοιτάζει μέσα στα μάτια .

"Τι?"

Ξεφυσάει. 

Αφήνω κάτω το τηλέφωνο.

"Ο Φώτης ? Μαλώσατε?"

"Ποιος τον γαμάει τον βλακα? που τον θυμήθηκες? Άλλο..αλλο θελω να σου πω αλλά ορκίστηκα"

"ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΗΛΕΚΟΝΤΡΟΛ ΔΕΝ ΤΟ ΒΡΙΣΚΩ"

"ΟΧΙ ΤΩΡΑ ΜΠΑΜΠΑ" 

"Τι έγινε? πες μου" λεω με ανυσυχία και την βλέπω να παιζει τα δάχτυλά της. Η Μυρσίνη ποτέ δεν είναι αμήχανη. Τι συνέβη?

"Είναι κάτι που με αφορά?"

"Ναι. Αλλά έδωσα όρκο να μην σου το πω"

Την κοιτάω αυστηρα στα μάτια. 

"Αι γαμήσου Μυρσίνη"

"Αι γαμήσου εσύ"

Κοιταζόμαστε στα μάτια σαν αναμέτρηση και σταυρώνει αμυντικά τα χέρια της στο στήθος της. 

"Αφού θα μου πεις γιατι μου βγαζεις την ψυχή?"

"ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ ΤΟ ΤΗΛΕΚΟΝΤΡΟΛ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ?"

"ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!"

Φωνάζω για να με ακούσει στο δωμάτιο του , χωρίς να πάρω τα μάτια μου απο πάνω της. 

"Μίλα Μυρσίνη! Τωρα ειναι αργά το ξεστόμισες!"

"Μίλησα με την Ράνια"

Συνοφρυόνομαι. 

"Με την Ράνια? Της μίλησες για το λόγο που με απέλυσε?"

"Ναι"

Τώρα είχε σαφέστατα κερδίσει την προσοχή μου 

Αλλά δεν έλεγε να μιλήσει.

"Αι γα-"

"Θα σου πω ηρεμησε! αλλα δεν θα την πιάσεις να την ρωτήσεις τίποτα!"

"Φιλάω σταυρό" φιλάω σταυρό και η Μυρσίνη με χτυπά στο μέτωπο "όχι μαλακίες σε έμενα. Ορκίσου στην φιλία μας "

Ξεφυσάω. Τι έγινε? γιατί ειναι τόσο διστακτική?

"Ορκίζομαι. Πες τι ξέρεις"

Η Μυρσίνη ανακάθεται στο κρεβάτι και παίρνει μια μεγάλη ανάσα.

"Την επιασα και της ειπα οτι θα παραιτηθώ αν δεν σε προσλάβει. Και ειπα και τα κορίτσια να κάνουν το ίδιο σαν ένδειξη διαμαρτυρίας. Πήγα και της το ειπα και ξεκίνησε να κλαίει."

Δεν ξέρω τι να πω. Βουρκώνω.

"Είσαι αδερφή"

"Χέσε μας με τα αισθηματικά ρε φίλη. Άκου τώρα την συνεχεια. Η Ράνια μεσα σε κλαμματα με ορκισε να μην πω τίποτα μου ειπε πως νιώθει χάλια που σε απέλυσε, πως απο την στιγμή που έμαθε ιδίως για το τροχαίο με τον μπαμπά σου σε σκέφτεται συνέχεια αλλά δεν έχει μουτρα να σε παρει"

"Και τότε γιατί με απέλυσε?"

Η Μυρσίνη σηκώνει το φρύδι της και κοιτάει προς την πόρτα σαν να μας ακούει κάποιος. Σηκώνεται και την κλείνει και επιστρέφει στο κρεβάτι αλλά αυτή την φορά κάθεται δίπλα μου. 

"Είπε οτι εμμέσως πλην σαφως δέχτηκε απειλη" μου λεει χαμηλόφωνα " για σενα"

"Μα ..με είχε με ένσημα..και τα κορίτσια τα έχει με ένσημα..και.."

"Μου ειπε πως φοβήθηκε πολύ. Πως στην αρχή το θεώρησε ανόητο όλο αυτό αλλά μου ειπε πως μετα σοβάρεψε πολύ το πράγμα, πως  θα είχε άσχημα ξεμπερδέματα με ανθρωπους που δεν ήθελε να μπλεξει. Πως έχει δυο παιδάκια και πως φοβάται αυτες τις καταστασεις"

Δεν βρισκω λόγια. Δεν..δεν νομίζω οτι κάποια πελάτισσα να είχε θυμώσει ποτέ μαζί μου τόσο που να έφτανε σε αυτό το σημείο.

"Δεν καταλαβαίνω. Γιατί καποιος να έκανε κάτι τετοιο? τι αλλο σου ειπε?"

"ΤΟ ΤΗΛΕΚΟΝΤΡΟΛ ΒΡΕ ΚΟΡΗ ΜΟΥ! ΜΕ ΑΚΟΥΣ?"

"ΟΧΙ ΤΩΡΑ ΚΥΡΙΕ ΚΩΣΤΑΑΑΑΑΚΗ!"

Η Μυρσίνη τσιρίζει μεσα στο αφτί μου αλλά δεν παιρνει την ματιά της απο πάνω μου.

"Είπε μόνο πως έχεις εχθρούς και πως έχεις μπλεξει . Και πως εκείνη δεν ήθελε μπλεξίματα. Πως φοβάται ..πως το τροχαίο σου δεν ήταν τυχαίο.. Αυτό ειπε και εκλαιγε να μην παραιτηθώ. Πήρα και αυξηση στο τελος!" μου λεει και κλεινει και το μάτι.

"Τι λες για όλα αυτά? Νιώθεις λίγο σαν πρωταγωνίστρια σε θρίλερ?"

Τι να πω ?? τα έχω χαμένα. 

"Πάω το τηλεκοντρολ στον μπαμπά μου κι ερχομαι να μου τα ξαναπείς"

Τι συμβαίνει?