Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

"Εμμα, Έμμα, ξύπνα." άκουσα μια φωνή μέσα στα όνειρα μου. Ξύπνησα και είδα το κοντοκουρεμένο κεφάλι του Χρήστου ακριβώς από πάνω μου. Θυμήθηκα πως ήταν Παραμονή Πρωτοχρονιάς.

"Τι έγινε, Χρήστο; Κι άλλα δώρα έφερε ο Άγιος Βασίλης;" ρώτησα, νυσταγμένη ακόμα. Είχαμε ήδη πάρει αρκετά δώρα απ' την Παραμονή Χριστουγέννων, πριν μερικές μέρες. Όμως, αν παίρναμε κι άλλα δώρα, ο Χρήστος θα ήταν ενθουσιασμένος, όχι φοβισμένος όπως με κοιτούσε τώρα με τα πράσινα μάτια του.

"Όχι, κάτι πολύ χειρότερο." είπε. "Σήμερα είναι το τέλος του κόσμου, θυμάσαι;"

"Ωχ, το είχα ξεχάσει." είπα και ανασηκώθηκα. "Τι κάνουμε τώρα;"

"Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα." είπε ο Χρήστος λυπημένος. "Η Γη θα καταστραφεί."

Το είχα πάρει απόφαση. Απόψε ήταν η τελευταία παραμονή Πρωτοχρονιάς. Κατέβηκα μαζί με τον Χρήστο στην κουζίνα και βάλαμε μαζί με τους άλλους γάλα με δημητριακά για πρωινό. Η Σίσυ καθόταν στην κορυφή του τραπεζιού όπως πάντα και έπινε καφέ.

"Σίσυ, σήμερα είναι το τέλος του κόσμου." αποφάσισα να της πω κάποια στιγμή. Εκείνη γέλασε, ενώ οι τέσσερις μας κοιταχτήκαμε φοβισμένοι.

"Μη μου πεις ότι ακόμα το πιστεύετε αυτό; Έτσι δεν έλεγαν και για τις δώδεκα Δεκέμβρη; Και μετά είπαν 21 και πάλι τίποτα δεν έγινε. Μην ανησυχείτε. Δεν θα γίνει τίποτα." είπε απόλυτα βέβαιη.

Τουλάχιστον μας πίστευαν οι φίλοι μας. Η Σίσυ διοργάνωσε γιορτή το βράδυ για να υποδεχτούμε τον καινούργιο χρόνο. Καλέσαμε όλους τους φίλους της απ' τη δουλειά, όπως και τους δικούς μας φίλους με τους γονείς τους.

Το βράδυ ήρθε και οι καλεσμένοι, ντυμένοι επίσημα, άρχισαν να καταφθάνουν. Εγώ επέλεξα ένα λευκό μπλουζοφόρεμα, γαλάζιο κολάν και τα καινούργια μου άσπρα παπούτσια. Η Σίσυ, επίσης πανέμορφη με τη μακριά τουαλέτα της στο χρώμα του ασημιού, συνομιλούσε μπροστά απ' το δέντρο με έναν φίλο της, τον Σταύρο. Είχε σκούρα κόκκινα μαλλιά και ήταν ντυμένος στα μαύρα, με δερμάτινο μπουφάν και τζιν.

💖💖💖💖💖💖

"Ωραίο το δέντρο σας." είπε ο Σταύρος, προσπαθώντας να της πιάσει κουβέντα.

"Ευχαριστώ." απάντησε η Σίσυ, χωρίς να ξέρει τι άλλο να πει.

"Την αλήθεια λέω. Έχεις πολύ ωραίο γούστο. Είναι πολύ πρωτότυπο που επέλεξες μοβ χριστουγεννιάτικες μπάλες."

"Σου αρέσει το μοβ;"

"Γενικά προτιμώ το μαύρο, αλλά και αυτό καλό είναι." Εδώ και πολλές μέρες προσπαθούσε να τη φλερτάρει. Δούλευαν μαζί, "υπηρετώντας" ένα ροκ συγκρότημα. Αν και ξεκάθαρα η Σίσυ δεν χρειαζόταν να δουλεύει με τόσα λεφτά που είχε, ήθελε να ακολουθήσει το όνειρο της και να γίνει ροκ σταρ. Και έπρεπε να ξεκινήσει από πολύ χαμηλά για να το πετύχει αυτό.

Η Σίσυ έριξε μια ματιά λίγο πιο πέρα, όπου στεκόταν ο πρώτος κιθαρίστας του συγκροτήματος, ο Αντρέας Grunge. Το Grunge δεν ήταν το πραγματικό του επίθετο αλλά καλλιτεχνικό ψευδώνυμο. Σχεδόν δεν πίστευε ότι θα καταδεχθεί να πάει στο πάρτι της όταν τον κάλεσε. Τον θαύμαζε απίστευτα, δεν τον έβλεπε όμως ερωτικά, όπως οι κλασικές φανατικές θαυμάστριες. Δεν έβλεπε ερωτικά κανέναν άντρα. Ούτε γυναίκα. Η Σίσυ δεν είχε καμία σεξουαλική προτίμηση. Όμως οι περισσότεροι άντρες δεν έλεγαν να το καταλάβουν αυτό και συνεχώς επιδίωκαν την προσοχή της, όπως απόψε, που σχεδόν όλοι τη φλέρταραν. Ήταν όμορφη κοπέλα, ομολογουμένως. Ψηλόλιγνη σιλουέτα, γλυκό πρόσωπο, μελί μάτια και μαύρα μαλλιά τα οποία τον τελευταίο καιρό έκοβε κοντά. Όμως δεν ένιωθε ποτέ της την ανάγκη για σχέση, ούτε για σεξ, με κανένα από τα δύο φύλα. Είχε αποδεχθεί αυτό που ήταν, όμως ήταν πολύ δύσκολο να απορρίπτει συνεχώς όσους τη φλέρταραν.

Η Έλενα ήταν πολύ χαρούμενη που ήταν και ο κολλητός της, ο Σαμ εδώ. Αν γινόταν όντως το τέλος του κόσμου, όπως υποστήριζαν η Έμμα και ο Χρήστος, το άτομο με το οποίο θα ήθελε να είναι πιο πολύ απ' όλα εκείνη την ώρα ήταν ο Σαμ.

"Σαμ! Σε κυνηγάω!" του είπε και έφυγε τρέχοντας στον κήπο. Ο Σαμ άρχισε να την κυνηγάει και να παίζουν, και λίγα λεπτά μετά το κοστούμι του και το λιλά φόρεμα της Έλενας είχαν τσαλακωθεί και λερωθεί από τα χώματα στα οποία έπεσαν κατά λάθος.

💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥

Λίγο πριν τις δώδεκα, συγκεντρωθήκαμε όλοι στο μεγάλο σαλόνι για την αντίστροφη μέτρηση. Φώναζαν όλοι δυνατά:

"Δέκα! Εννιά! Οχτώ! Εφτά!" Εγώ όμως δεν μετρούσα. Δεν είχε νόημα εφόσον θα τέλειωναν όλα. Τώρα θα γίνει, σκεφτόμουν. Τώρα θα γίνει ένας τεράστιος σεισμός και θα πεθάνουμε όλοι.

"Έξι!" Μα πού ήταν οι φίλοι μου; Η Έλενα, ο Σαμ, ο Χρήστος, ο Γεράσιμος, η Μαρίκα; Γιατί έλειπαν όλοι από κοντά μου στα τελευταία δευτερόλεπτα της Γης; Γιατί σκορπίστηκαν και δεν ήμασταν όλοι μαζί;

💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥

Ο Χρήστος με τον Γεράσιμο βρίσκονταν στις κούνιες του κήπου μαζί με τη Μαρίκα.

"Χρήστο, αληθεύει τελικά;" ρώτησε ο Γεράσιμος.

"Ναι, Γεράσιμε. Δυστυχώς, σε λίγα δευτερόλεπτα, ο μπλε πλανήτης, η Γη μας, θα καταστραφεί. Χάρηκα που σε γνώρισα, φίλε μου."

"Το άκουσα κι εγώ. Χαίρομαι τουλάχιστον που θα πεθάνω στο όμορφο σπίτι σας." είπε η Μαρίκα.

"Τρία, δύο, ένα... ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!" άκουσαν από το σαλόνι τους μεγάλους και αμέσως οι τρεις τους αγκαλιάστηκαν, περιμένοντας το τέλος με αγωνία. Ακούστηκαν τρομεροί ήχοι πάνω απ' τον ουρανό, υπόκωφοι, σαν να γίνονταν εκρήξεις κάπου μακριά. Όμως τίποτα άλλο δεν έγινε. Δεν άρχισε να τρέμει η γη, ούτε να πέφτει φωτιά απ' τον ουρανό.

"Τι έγινε; Πότε θα γίνει το τέλος;" αναρωτήθηκε η Μαρίκα.

"Δεν ξέρω. Κοιτάξτε!" αναφώνησε ο Χρήστος κι έδειξε με το χέρι του τον ουρανό. Οι δυο φίλοι του γύρισαν και είδαν δεκάδες πυροτεχνήματα στον ουρανό, προς τη μεριά της λίμνης, να εκτοξεύονται και να ανοίγουν σαν ομπρέλες σε πολλά χρώματα. Έμειναν να τα κοιτούν σαν μαγεμένοι, ξεχνώντας τον προηγούμενο φόβο τους. Όταν τα πυροτεχνήματα τελείωσαν, επέστρεψαν οι τρεις τους στο σαλόνι ανακουφισμένοι και βρήκαν την Έμμα να έχει τα ίδια συναισθήματα με εκείνους.

Το 2013 μπήκε χωρίς κανένα πρόβλημα. Τέλος δεν υπήρξε. Όλοι οι φίλοι ήταν πολύ χαρούμενοι για αυτό. Κόπηκε η πίτα και μοιράστηκαν τα κομμάτια. Ύστερα οι χοροί και οι συζητήσεις συνεχίστηκαν μεταξύ των καλεσμένων.

Ο Αντρέας πλησίασε τη Σίσυ.

"Καλή χρονιά, Σίσυ." της είπε και της φίλησε ιπποτικά το χέρι.

"Καλή χρονιά, ε... Κύριε Αντρέα." είπε εκείνη αμήχανα.

"Σε παρακαλώ, μίλα μου στον ενικό." της είπε εκείνος και την κοίταξε με τα κατάμαυρα μάτια του, που τις περισσότερες γυναίκες τις γοήτευαν. Τις στρέιτ γυναίκες, δηλαδή.

"Χορεύεις;" τη ρώτησε.

"Νόμιζα ότι χόρευες μόνο ροκ." είπε η Σίσυ γελώντας, ακούγοντας το ποπ κομμάτι που έπαιζε από τα ηχεία.

"Για χάρη σου, και βαλς θα χορέψω." είπε ο Αντρέας, προσπαθώντας μάταια να τη γοητεύσει.

"Εντάξει, λοιπόν..." Δεν μπορούσε να του αρνηθεί. Όμως, πώς θα έπρεπε να του δείξει ότι εκείνη δεν τον έβλεπε ερωτικά και ούτε επρόκειτο ποτέ να τον δει; Πήρε όμως το χέρι του και τον άφησε να την οδηγήσει στον κενό χώρο που χρησίμευε ως πίστα και να την οδηγήσει στο ρυθμό. Δεν περίμενε να είναι τόσο καλός χορευτής.

Λίγη ώρα μετά, κάποιος, σαν να το έκανε επίτηδες, έβαλε ένα μπλουζ από τη δεκαετία του '80. Τα φώτα χαμήλωσαν και πολλά ζευγάρια άρχισαν να χορεύουν αγκαλιασμένα. Ο Αντρέας εκμεταλλεύτηκε το γεγονός αυτό και τα λανθασμένα μηνύματα που από μόνος του είχε πάρει απ΄ τη Σίσυ και την άρπαξε στην αγκαλιά του, φέρνοντας το σώμα του υπερβολικά κοντά στο δικό της. Η Σίσυ ένιωθε άβολα καθώς ένιωθε την καυτή του ανάσα στο αυτί της. Έπρεπε να το σταματήσει, αλλά δεν έβρισκε το θάρρος. Αυτόν τον άνθρωπο τον θαύμαζε και δεν ήθελε να τον απογοητεύσει.

"Είσαι πανέμορφη." της είπε και πλησίασε το πρόσωπο του, τα χείλη του, στα δικά της. Η Σίσυ τραβήχτηκε.

"Σε παρακαλώ... Υπάρχουν και παιδιά τριγύρω." Ο Αντρέας έριξε μια ματιά γύρω στο σαλόνι.

"Δεν υπάρχει κανένα παιδί εδώ. Είναι έξω στους κήπους και παίζουν. Αλλά αν αισθάνεσαι άβολα, τότε μπορούμε να πάμε και στο δωμάτιο σου." της είπε κλείνοντας πονηρά το μάτι.

"Αντρέα..." Πήρε μια κοφτή ανάσα. "Υπάρχει κάτι που θέλω να σου πω." Εκείνος όμως δεν έλεγε να βάλει μυαλό.

"Μου το λες επάνω, μωρό μου." της είπε με βραχνή φωνή καθώς το χέρι του κινήθηκε προς τα κάτω.

"Άφησε με!" φώναξε άθελα της και πολλά κεφάλια γύρισαν να τους κοιτάξουν σταματώντας τον χορό. Ο διάσημος κιθαρίστας απομακρύνθηκε ντροπιασμένος.

"Ει!" πετάχτηκε ένας άντρας μέσα από το πλήθος. Ήταν ο μπαμπάς του Σαμ, ο Άδωνις.

"Σε ενοχλεί αυτός;" τη ρώτησε.

"Ε, όχι...απλώς δεν..." Έχασε τα λόγια της η Σίσυ.

"Όχι, δεν έγινε τίποτα. Απλά με παρεξήγησε η δεσποινίς Φράγκου. Δεν είχα κακό σκοπό, ειλικρινά. Ε... Εγώ να πηγαίνω σιγά σιγά... Καληνύχτα και καλή χρονιά." Και έφυγε βιαστικά, ενώ όλοι τον κοιτούσαν με μισό μάτι καθώς απομακρυνόταν προς την έξοδο.

Ο Άδωνις πλησίασε τη Σίσυ.

"Είσαι καλά; Σου έκανε τίποτα;" τη ρώτησε ανήσυχος.

"Όχι, καλά είμαι." είπε εκείνη, όμως φαινόταν ξεκάθαρα πως ήταν ταραγμένη.

"Έλα, πάμε να καθίσουμε να πιούμε κάτι." Ο Άδωνις την άγγιξε με σεβασμό στην πλάτη και την οδήγησε στους καναπέδες του καθιστικού. Απομακρύνθηκε και μετά από λίγο επέστρεψε με δυο ποτήρια σαμπάνια. Ήπιαν λίγο σιωπηλοί και έπειτα η Σίσυ αποφάσισε να του μιλήσει. Δεν ήξερε γιατί, αλλά αυτό το άτομο της ενέπνεε εμπιστοσύνη.

"Φοβάμαι μη χάσω τη δουλειά μου." είπε. Τα καστανά μάτια του Άδωνη την κοίταξαν με κατανόηση.

"Τίποτα δεν θα χάσεις. Θα είναι εναντίον του αν πει οτιδήποτε και θα καταστρέψει την καριέρα του. Τι πήγε να σου κάνει;"

"Να με φιλήσει." απάντησε η Σίσυ. Περίμενε πως ο Άδωνις θα γελάσει, αλλά δεν το έκανε.

"Ξέρω πως ακούγεται γελοίο, να αρνούμαι τον έρωτα ενός άντρα σαν τον Αντρέα Grunge. Η κάθε γυναίκα θα ήθελε έστω μια νύχτα μαζί του."

"Όχι, δεν είναι καθόλου γελοίο. Είναι απολύτως φυσιολογικό. Δηλαδή επειδή αρέσει σε όλες, και έχει εκατοντάδες θαυμάστριες που τον θέλουν, πάει να πει ότι θα αρέσει και σε εσένα; Ή ότι θα του δοθείς μόνο και μόνο επειδή είναι διάσημος; Και ειδικά το να κάνει κάτι ενάντια στη θέληση σου, καθιστά τον ίδιο γελοίο."

"Κοίτα, τον θαυμάζω και μου αρέσει σαν ροκ σταρ, αλλά ως εκεί. Δεν θα τον έβλεπα ποτέ ερωτικά." είπε διστακτικά η Σίσυ.

"Εντάξει, γούστα είναι αυτά."

"Δεν βλέπω ερωτικά κανέναν άντρα." είπε και ο Άδωνις προσπάθησε να καταλάβει.

"Δεν σου αρέσουν οι άντρες;"

"Όχι."

"Οι γυναίκες;" ρώτησε με κάποιο δισταγμό.

"Ούτε οι γυναίκες. Ξέρω είναι σπάνιο, αλλά δεν μου αρέσει κανένα φύλο. Μόνο φιλικές σχέσεις μου αρέσει να έχω." Ο Άδωνις κούνησε το κεφάλι του με κατανόηση.

"Κατάλαβα." είπε. "Δηλαδή δεν είχες ποτέ...ξέρεις. Επαφές;"

"Είχα παλιότερα, αλλά ποτέ δεν ένιωθα τίποτα. Στο Λύκειο έκανα την πρώτη μου σχέση με αγόρι, όταν ολοκληρώσαμε όμως δεν ένιωθα τίποτα πέρα από πόνο. Στην αρχή πίστευα πως ήταν το άγχος της πρώτης φοράς, όσο όμως περνούσε ο καιρός, συνειδητοποίησα ότι δεν μου άρεσε το σεξ μαζί του. Υπήρχαν όμως και πολλά προβλήματα επικοινωνίας, έτσι τελικά χωρίσαμε. Δοκίμασα και με άλλους άντρες, όμως πάντα δεν ένιωθα απολύτως τίποτα. Ύστερα αποφάσισα να δοκιμάσω και με κοπέλες. Πάλι δεν μου βγήκε. Πέρα από το σεξουαλικό κομμάτι, δεν μπορούσα ούτε να ερωτευθώ. Ακόμα και με το πρώτο μου αγόρι, τα αισθήματα που νόμιζα για ρομαντικά ήταν απλά μια συμπάθεια και ένας θαυμασμός."

Ήταν η πρώτη φορά που ανοιγόταν έτσι σε κάποιον. Ο Άδωνις φαινόταν να την καταλαβαίνει και δεν την έκρινε αυστηρά.

"Μετά από πολλή σκέψη κι έπειτα από μια έρευνα στο ίντερνετ, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είμαι ασέξουαλ. Δεν βλέπω σεξουαλικά, ούτε καν ρομαντικά τους ανθρώπους, παρά μόνο φιλικά. Έχοντας πάρει την απόφαση να μην παντρευτώ ποτέ, και αφού οι γονείς μου πέθαναν και έμεινα μόνη μου σε αυτό το τεράστιο σπίτι, αποφάσισα να υιοθετήσω την Έμμα και στη συνέχεια τα άλλα τρία παιδιά."

"Τα οποία, παρεμπιπτόντως, είναι αξιολάτρευτα." της είπε χαμογελώντας ο Άδωνις. "Κάνεις καταπληκτική δουλειά."

"Ευχαριστώ. Τα βλέπω περισσότερο σαν τα μικρά μου αδέλφια, παρά σαν παιδιά μου και η σχέση μας βασίζεται στην ειλικρίνεια και την αγάπη."

"Αυτό είναι πολύ γλυκό. Θα ήθελα να μου δώσεις συμβουλές κι εμένα κάποια στιγμή, γιατί από τότε που έχασα τη σύζυγο τα βρίσκω λίγο σκούρα με το μεγάλωμα του Σαμ."

"Κι όμως, κι ο Σαμ είναι καλό παιδί. Μην έχεις αμφιβολίες, τα πας μια χαρά σαν μητέρα και πατέρας συγχρόνως." Είπε η Σίσυ και χαμογέλασαν ο ένας στον άλλον. Ένιωθε απίστευτη ανακούφιση που απλά προσπέρασε την "ιδιαιτερότητα" της χωρίς να το αναλύσουν παραπάνω και το αποδέχτηκε ως κάτι φυσιολογικό, όπως το είχε αποδεχθεί και η ίδια.

"Σε ευχαριστώ που με εμπιστεύτηκες, Σίσυ, και αν ποτέ θελήσεις κάποιον να μιλήσεις, έχεις τον αριθμό μου."

"Ναι, φυσικά και τον έχω. Κι εγώ σε ευχαριστώ που με άκουσες, Άδωνη." του είπε, χαρούμενη που είχε κάνει έναν νέο φίλο.

😊😊😊😊😊😊😊😊😊

Χάρηκα που όλα αυτά που έλεγαν για σήμερα ήταν βλακείες. Εύχομαι το 2013 να πάει καλά σε όλους. Καληνύχτα και καλή χρονιά.

😊😊😊😊😊😊😊😊

Η Έμμα έκλεισε το χοντρό, μπλε τετράδιο στο οποίο έγραφε το ημερολόγιο της, ξάπλωσε, σκεπάστηκε και την πήρε αμέσως ο ύπνος, καθώς η πρώτη νύχτα του 2013 προχωρούσε για να δώσει τη θέση της στην πρώτη ημέρα, σε λίγες ώρες που θα ανέτειλε ο ήλιος.

********************************************************************************

Το κεφάλαιο 2 ήταν λίγο διαφορετικό, ε; Πώς σας φάνηκε; Στο επόμενο κεφάλαιο θα προχωρήσουμε δύο χρόνια. Η Έμμα και ο Χρήστος είναι πλέον στην εφηβεία και ο Χρήστος εκμυστηρευεται στην κολλητή του πως του αρέσει μια κοινή τους φίλη. Η Έμμα του προτείνει να βγουν ραντεβού και αυτό κάνει τελικά...όμως εκείνη θα ανταποκριθεί στα αισθήματα του;

Αποφάσισα το βιβλίο μου να είναι μικρού μήκους, γύρω στα 12-13 κεφάλαια. Οπότε, θα προχωράμε λίγα χρόνια στο κάθε κεφάλαιο, αν και κάποια θα τα ανεβάσω σε δύο μέρη. Έτσι η ιστορία δεν θα είναι καθόλου κουραστική. Τι λέτε;;