Ένα παρελθόν , ένα παρόν και ένα μέλλον γεμάτο κίνδυνο... Σε ποιο να επιβιώσεις;

➿➿➿➿➿➿➿

"Που πήγε; Εντάξει. Ναι, είσαι ελεύθερος" ο Άρης έβαλε το κινητό κάτω από το πάγκο και συνέχισε τη δουλειά του. Η Χριστίνα έφυγε τρέχοντας από το μαγαζί. Ίσως είχε κόσμο μα την είδε μέσα στο πλήθος και έστειλε αμέσως έναν από τους άντρες στο κατόπι της. Πήγε σπίτι της.... Κάτι μέσα του , του έλεγε ότι δεν θα είχαν καλό μέλλον. Παρά ήταν πολλά τα σημάδια. Δεν μπορούσε να τη βγάλει από το μυαλό του. Εμοιαζε με τη Χριστίνα μα όσο παραπάνω τη παρατηρούσε άλλο τόσο άρχισε να συνδεει το παρελθόν. Κι όμως, την είχε δει γυμνή τόσες φορές... Σημάδια δεν είχε πάνω στο κορμί της. Πάντα τη μισούσε γιατί του θύμιζε την Ισμήνη και μεσω αυτής της μνήμης και το παρελθόν.

Άντρες σαν εκείνον είχαν ένα πολύ ξεκάθαρο προορισμό. Να ακολουθήσουν τα χνάρια της φαμίλιας τους. Ο πατέρας του, και ο πατέρας του Χριστόφορου έκαναν δουλειές για χρόνια μαζί. Όταν όμως έπρεπε να αλλάξουν οι ρόλοι, ο Άρης ήξερε ότι μια γυναίκα σαν την Ισμήνη , ταγμένη στο νομο και το δίκιο, δεν χωράει σε εκείνη τη ζωή.
Χώρισαν κάπως απότομα. Όπως ακριβώς απότομα έμαθε ότι αναλαμβάνει.

Η μία οικογένεια μπάτσοι, η άλλη μαφιοζοι...
Η πιο τέλεια συνεργασία χωρίς κανένα κενό. Χωρίς καν να μπορεί κάποιος να τους ελέγξει. Ποιος θα ελέγχει άλλωστε τις αποφάσεις του ταξιάρχου ολόκληρης Μακεδονίας και Θράκης; Κανείς...

Πέρασαν μαζί δύο χρόνια, απίστευτα.
Η Ισμήνη ήταν ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Μετρούσε τις κουβέντες της, ήθελε ισότητα ανάμεσα στα φύλα και δεν μπορούσες να τη δαμάσεις ποτε. Καμιά σχέση με το χαρακτήρα της Χριστίνας. Αναρωτήθηκε κάπου μέσα του, αν η ζωή έπαιζε τόσο τρέλα παιχνίδια και υπήρχε ίσως η πιθανότητα να ήταν δίδυμες. Ποιος διάβολος όμως και ποιος θεός, θα σκαρωνε ένα τέτοιο επικίνδυνο παιχνίδι για όλους;
Αν οι υποψίες του ήταν σωστές, ο Χριστόφορος θα έβαζε και το δικό της κεφάλι μέσα σε ένα ψυγείο. Μόνο ένας τρόπος όμως υπήρχε να το ανακαλύψει και αυτό ακριβώς σκόπευε να κάνει άμεσα κι όλας. Αν ήταν εκείνη, θα μάθαινε τι συνέβη. Ίσως και να προσπαθούσε να τη προφυλάξει. Δεν είχε ιδέα. Για το μόνο που ήταν αληθινά σίγουρος, ήταν ότι η γυναίκα που μπαινοβγαινε αυτές τις μέρες εκεί μέσα, δεν ήταν η Χριστίνα και έβαζε το χέρι του στη φωτιά.

"Που πήγε η πουτάνα;" ο Φάνης έκανε την εμφάνιση του έξαλλος.

"Ποια πουτάνα;" απόρησε ο Άρης

"Μια έχουμε εδώ μέσα κι όταν τη πιάσω τη καριόλα θα της γαμήσω ότι έχει και δεν έχει!" ήταν εκτός εαυτου

"Τι έγινε ρε; Ηρέμησε! Σε κοιτάει ο κόσμος!"

"Που είναι; Κανείς δε μπαίνει και δε βγαίνει χωρίς να το ξέρεις"

"Φάνη, δε χαλαρώνεις λίγο μη γίνουμε κώλος;" ο Άρης είχε το απόλυτο ελεύθερο μαζί του. Τον ήξερε από παιδάκι.

"Μαλάκα με χτύπησε!" ο Άρης τον κοίταξε σκεπτικός "Πήγα να της πιάσω το κεφάλι να σκύψει, και εκείνη έπιασε το χέρι μου και το γύρισε!" Το πρώτο χτύπημα επιβεβαίωσης μέσα του ήταν γεγονός.

"Μήπως πήρε τίποτα; Κανένα χάπι; Κάτι;"

"Δε ξέρω αλλά θα όταν τη πιάσω στα χέρια μου θα..."

"Τι συμβαίνει;" Ο Χριστόφορος έσκασε μύτη από πίσω του και ο Φάνης μαγκώθηκε.

"Τίποτα"

"Μη μου λες εμένα τίποτα. Μέχρι το διάδρομο ακούγεσαι!"

"Δε θα τη πληρώσω εγώ αν έχεις νεύρα!" ο Φάνης τον κατάλαβε αμέσως. Η έκφραση του ήταν πολύ χαρακτηριστική όταν γινόταν έξαλλος

"Αν δε μου πεις γιατί φωνάζεις, θα δεις αν θα την πληρώσεις ή όχι!"

"Η Χριστίνα..." είπε τελικά βλέποντας ότι δεν αστειεύεται.

"Η Χριστίνα τι;" ρώτησε χαμηλά ο Χριστόφορος

"Την είδα στις τουαλέτες πριν. Της είπα της μαλακισμένης να μου πάρει μια πίπα και μου όρμησε!" ο Χριστόφορος έκλεισε τα βλέφαρα, πήρε μια ωραιότατη βαθιά ανάσα για να μη τον κοπανησει και ύστερα τα άνοιξε σοβαρός

"Τι σου είπα;"

"Να μη τη πηδήξω! Δε θα τη πηδαγα! Το στόμα της είναι κι αυτό μια τρύπα!"

Ο Άρης τους παρακολουθούσε και τους δύο.
Ο μικρός ήταν σίγουρα τσιμπημενος. Ο Χριστόφορος πάλι, ούτε να τη φτύσει δεν ήθελε. Παρόλα αυτα, έδειχνε κάπως διαφορετικός.

"Της έδωσα κόκα. Δεν ήταν σε θέση να ορίσει τις πράξεις της...."

"Πρώτη φορά θα πάρει;! Τη δικαιολογείς;"

"Το τι θα κάνω μαζί της, είναι δική μου δουλειά. Πήρε σκέτη. Καθαρή. Η συζήτηση τελείωσε εδώ"

"Αν έπαιρνε χάπια από το νοσοκομείο και της έδωσες καθαρή κόκα, πρέπει να σαλταρε..." σχολίασε ο Άρης και ο Χριστόφορος τον κοίταξε έντονα. Η ουσία είχε αρχίσει να σπάει στο αίμα του. Παρόλα αυτά, κι εκείνη πριν γίνουν όλα του είπε ότι έπαιρνε φάρμακα και για μια μόνο στιγμή, μονάχα μια, δικαιολόγησε μέσα του, όσα έγιναν σε εκείνο το γραφείο. Κι όμως...
Δεν ήθελε να ρίξει στη κόκα το φταίξιμο. Ούτε εκείνος έπαιρνε συχνά αλλά ήταν σίγουρος... Δεν υπήρχε περίπτωση να πήδηξε τη Χριστίνα εκεί μέσα. Δεν ήταν δυνατόν λίγη γαμημένη κοκαΐνη, να τρέλανε και το δικό του κεφάλι σε τέτοιο βαθμό που να μην αναγνωριζε το κόλπο της. Παραισθήσεις ήταν όλα; Λίγο δύσκολο...

Ο Άρης έβαλε ένα διπλό ουισκι στο πάγκο και συνέχισε τη δουλειά του, ο Φάνης έφυγε εκνευρισμένος χωρίς άλλες κουβέντες και ο Χριστόφορος το πήρε και επέστρεψε στο γραφείο. Μπήκε, κάθισε στην πολυθρόνα και άναψε ένα τσιγάρο. Προσπάθησε να φέρει στο μυαλό του, όσα έγιναν αλλά κατέληγε σε νεύρα. Στα αρχίδια του, αν πήρε κόκα, αν μπέρδεψε την ουσία με τα χάπια της, και όλα... Αυτό που έγινε ξεπέρασε κάθε όριο. Έσπασαν όλοι οι κανόνες μονομιάς και το πρόβλημα του ήταν ότι έβγαλε καύλα μαζί της. Γούστα...

Η Χριστίνα ήταν πραγματικά ένα πουτανάκι για εκείνον. Πώς ήταν δυνατόν ακόμα και τα υγρά της να είχαν τόσο διαφορετική αίσθηση; Το βλέμμα της... Η μυρωδιά της... Ακόμα και τα χείλη της, τα δάγκωνε με τρόπο που τρία ολόκληρα χρόνια δεν είχε δαγκώσει ξανά. Πάντα τα άνοιγε και φώναζε σαν ηλίθια όταν τη πηδούσε καποιος. Αυτός ήταν και ο λόγος που της είχε απαγορεύσει να μιλα. Τώρα όμως ολόκληρη, ήταν απλά διαφορετικη...
Στη σκέψη δε, ότι την άφησε να πάρει τα ηνία και το απόλαυσε κι όλας,  ένιωθε μαλάκας. Στη ζωή δεν είχε μάθει να βρίσκει δικαιολογίες για τίποτα. Μα έπιασε τον εαυτό του ξαφνικά, να θεωρεί εκείνη τη πουτάνα τη κοκαΐνη υπεύθυνη για όλα...
Ακόμα και τις αισθήσεις του. Πρώτη φορά τελείωνε και κολλούσε πάνω του σαν βεντούζα. Πρώτη φορά παλλόταν το σώμα και ο κόλπος της. Πρώτη φορά τον -αναγκασε- να τελειώσει και αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσε να χωνέψει το μυαλό του.

Δεν έβγαζε καμιά του σκέψη ομως λογική. Ούτε καν ότι παρασύρθηκε και βίωσε μια παραίσθηση από τις ουσίες. Έφτανε τριάντα πέντε ετών , χωρίς να πέσει έξω ούτε μια φορά.. Τι μπορεί να αλλαξε τώρα; Έφταιγε πράγματι η κόκα ή για πρώτη φορά έψαχνε μια δικαιολογία για όσα έγιναν;

Ξαφνικά έβγαλε το τηλέφωνο και τον κάλεσε.

"Τι έπαθες; Θες κι άλλο ουίσκι;"

"Όχι. Κάτι άλλο θέλω" Είπε σοβαρός

"Τι τρέχει ρε;"

"Θέλω ένα πλήρη οικογενειακό ιστορικό της Χριστίνας..." είπε και ο Άρης πανιασε...
"Μ' ακούς ρε;"

"Ναι ναι. Θα στο έχω μέχρι αύριο..."

"Καλώς"

Έκλεισε και κοίταξε το γραφείο. Το κορμί της τρεμόπαιξε σαν εικόνα εκεί πάνω.
Ακόμα και τα στήθη της κάτω από εκείνο το φόρεμα, είχαν άλλη όψη. Πιο στητά. Πιο αγνά... Διαφορετικά. Δεν ήξερε γιατί, αλλά η σκέψη να κάνει μια έρευνα για εκείνη, γεννήθηκε μέσα του και ήθελε να μάθει τα πάντα....

➿➿➿➿➿➿➿

Βγήκε από το ντουζ, τυλίχθηκε με τη πετσέτα και εκείνη μοσχομυριζε...
Οι δικές της πετσέτες ήταν πιο άχαρες πάντα. Πιο σκληρές... Αυτή όμως ήταν μαλακή, αρωματική και τρυφερή με το δέρμα της. Σκέφτηκε πόσο διαφορετικά ζούσε εκεί η τόσα χρόνια και πως ζούσε η Ισμήνη... Η μέρα με τη νύχτα.

Ακόμα και το κρεβάτι ήταν μαλακό και αναπαυτικό. Αναστεναξε και βγάζοντας τη πετσέτα, επιασε τις πιτζάμες αλλά δε πρόλαβε να τις βάλει.

"Πώς μπαίνεις έτσι εδώ μέσα! Τρελάθηκες;" άρπαξε όπως όπως τη πετσέτα και κάλυψε το κορμί της αμέσως

"Δεν είναι κάτι που δεν έχω ξαναδεί" Της είπε κοφτά

"Μάνο σταμάτα!"

"Δεν ήρθα να σε πηδήξω μη σκας. Να ρωτήσω αν είχες νέα της ήθελα..." είπε μα τα μάτια του ταξίδευαν ήδη σε κάθε σημείο του κορμιού της που ήταν ακάλυπτο. Το σεξ με τη Χριστίνα ήταν εντελώς διαφορετικό. Μπορούσε να κάνει ότι γουστάρει στο κορμί της. Περπάτησε και την πλησίασε.

"Δεν μίλησα ακόμα μαζί της..." η Χριστίνα χαμήλωσε κάπως τη φωνή βλέποντας τον να πλησιάζει.

"Δε σου έλειψε;" τη ρώτησε και στάθηκε μπροστά της. "Να σε αγγίζει καποιος όμορφα.." το χέρι του ταξίδεψε στη γυμνή της πλάτη και εκείνη άθελά της ανατριχιασε. Φυσικά και της είχε λείψει η αίσθηση...
"Να σε φιλάει τρυφερά..." Ο Μάνος είχε φτιαχτεί. Το χέρι του έφτασε στη πετσέτα και πιάνοντας την, τη πέταξε κάτω. Οι παλάμες του, αγκάλιασαν τα στήθη της μαλάκα. Χωρίς βία... "Έλα ρε Χριστίνα... Παραδεξου το... Κάναμε το καλύτερο σεξ οι δύο μας..." έσκυψε στο λαιμό της και άρχισε να τη φιλά αισθησιακά. Το φιλί, ανέβηκε ένα τσακ πιο πάνω, και ύστερα πιο πάνω ώσπου φτάνοντας στα χειλη της, τη κοίταξε. Το χέρι του χώθηκε ανάμεσα στα μπούτια της και μόλις την άγγιξε, η Χριστίνα αναστεναξε.
"Σου αρέσει..." άρχισε να παίζει με τη περιοχή της και μόλις κατάλαβε ότι δε θα του έφερνε αντίσταση, τη γύρισε απαλά και τη ξάπλωσε στο κρεβάτι.

"Μάνο...;"

"Σσς... Ας απολαύσουμε τη στιγμή. Μη σκέφτεσαι τίποτα..." άρχισε να ρουφάει τα στήθη της και εκείνη άνοιξε αμέσως τα πόδια δίνοντας του πρόσβαση. Ούτε την Ισμήνη σκεφτηκε ούτε την εγκυμοσύνη ούτε τίποτα. Η απόλαυση να κάνει πάλι σεξ μαζί του, ξεπερνούσε τους φραγμούς της.
Έβγαλε το μόριο του έξω από το παντελόνι και το πίεσε χωρίς δυσκολία μέσα της.
Η αίσθηση δεν ήταν ίδια με ενα χρόνο πριν... Ήταν πιο ανοιχτή αλλά και πάλι, έκανε ότι ήθελε στο κορμί της και το απολάμβανε. Άρχισε να τη πηδάει σιγανα μα δεν άργησε να ξεφύγει. Τη γύρισε μπρούμυτα και μπήκε πάλι μέσα της. Η Χριστίνα βογγουσε ασταμάτητα. Εκείνος πίεζε τον εαυτό του μέσα της πότε απαλά πότε πιο γρήγορα και η ηδονή ήταν μεγάλη.

Ο Μάνος από την άλλη, είχε το ίδιο πρόσωπο και εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Και μόνο στην ιδέα ότι έκανε τα πάντα στο κορμί της χωρίς ενδοιασμούς, τον έφτανε στη κορύφωση. Άρχισε να μπαινοβγαίνει ένα τσακ πιο γρήγορα και βγάζοντας βαριά γρυλισματα, ύστερα από λίγο τελείωσε μέσα της. Άλλη μια απίστευτη απόλαυση που ξέχασε πως είναι... Τραβήχτηκε, πασαλειψε τα υγρά του, στη περιοχή της και έμεινε να τα κοιτάζει... Ήταν κόλαση το σεξ μαζί της...
Η Χριστίνα γύρισε ολόκληρη ξαφνικά και τον κοίταξε...

"Θα είναι το μυστικό μας... Μου έλειψες μωρό μου" Ο Μάνος δε της άφησε περιθώριο. Ήταν τόσο φτιαγμένος δε, που ξαναμπήκε μέσα της και εκείνη, άρχισε να στενάζει αμέσως. Μόλις ενώθηκαν τα χείλη τους, η Χριστίνα του δόθηκε ξανά...
Πάνω σε εκείνο το κρεβάτι, σε εκείνα τα σεντόνια... Στο σπίτι που η αδερφή της θεωρούσε απόρθητο και ασφαλές για εκείνη, η Χριστίνα πηδιοταν με το αγόρι της και ένιωθε όμορφα με αυτό...

➿➿➿➿➿➿➿➿

Τα μάτια της ετσουζαν...
Τα ετριψε απαλά και τεντώθηκε...
Δεν είχε αίσθηση της ώρας , του τόπου... Τίποτα. Ανοίγοντας τα με δυσκολία είδε το σπίτι και αναστεναξε. Η πραγματικότητα και όσα έγιναν τη προηγούμενη νύχτα, πήραν μορφή στις σκέψεις της. Πώς ήταν δυνατόν να του έκανε τέτοιο σεξ...; Και το σώμα της; Δεν ήταν καμιά πρωτάρα... Ποτέ πριν, δεν έφτασε σε σημείο να σφίξει έτσι ένα ανδρικό μόριο μέσα της. Πόσο μάλλον, να τελειώσει απανωτά δύο φορές. Με το Μάνο πάσχιζε να έρθει σε οργασμό ούτε πονούσε. Χθες όμως κάθε φορά που έφτανε στο τέρμα του κορμιού της, η ενόχληση και η απόλαυση μαζί ήταν τεράστιες... Το γεγονός πως έκανε σεξ με τον εχθρό της όμως, ήταν και το σημαντικό από όλα.. Αυτός ο άνθρωπος έκανε στην αδερφή της τα πάνδεινα. Η Ισμήνη καταπάτησε τις αξίες της και τα πιστεύω της μέσα σε μια και μόνο στιγμή. Οι τύψεις ήταν τεράστιες.

Δεν μπορούσε να βγάλει άκρη με το κεφάλι της ενώ όσο σκεφτόταν ότι σχεδόν θα εδερνε και τον Φάνη στις τουαλέτες, δεν ήξερε τι να περιμένει σαν τους δει...

Η απάντηση βέβαια ήταν έτοιμη.
Η κοκαΐνη.
Ήταν ένα δυνατό χαρτί.
Όχι ότι ήταν και ψέματα, αφού την επηρέασε πολύ. Σηκώθηκε και πονούσε όλο το κορμί της μα πηγαίνοντας μέχρι το καθρέφτη κατάλαβε και το γιατί...
Η μέση της δεξιά και αριστερά κοντά στα κόκαλα είχε δύο τεράστιες μελανιές από τα κρατήματα του. Στο λαιμό, επίσης... Πόσο δυνατά την έσφιξε και κατάφερε να αφήσει σημάδια ολόγυρα; Πολύ... Απάντησε αμέσως μόνη της. Λίγο ακόμα και θα ήταν νεκρή.
Ποιους κανόνες παραβίασε όμως; Αυτό ήταν κάτι, που ακόμα δεν είχε καταλάβει. Η Χριστίνα δε της είπε κάτι για κανόνες. Να στέκεται και να κάνει ότι της ζητούν μόνο. Και ούτε μπορούσε να τη ρωτήσει γιατί θα καταλάβαινε αμέσως ότι κάτι συνέβη. Όλα ήταν ένα μπαχαλο.

Παραμέρισε τις σκέψεις της και πήγε για μπάνιο. Άνοιξε το ζεστό νερό, χώθηκε από κάτω μα μόλις έκλεισε τα μάτια της, τα άνοιξε αμέσως. Ποιος διάολος ήταν στη ποτά πρωί πρωί; Σκέφτηκε και αρπάζοντας τη πετσέτα τυλίχθηκε. Βγήκε στη κρεβατοκάμαρα, πήρε το όπλο της και πλησίασε τη πόρτα. Κοίταξε από το ματάκι, αλλά δεν είδε κανένα. Το ένστικτο της όμως, της έλεγε ότι κάτι ήταν στραβό. Έμεινε να κοιτάζει από το ματάκι ώσπου είδε μια μαύρη Μερσεντές να γκαζωνει ξαφνικά και να φεύγει. Τι ήταν αυτό τώρα; Σκέφτηκε και απομακρύνθηκε από τη πόρτα. Έμεινε για λίγο εκεί και κοίταξε ξανά χωρίς να ανοίξει. Δεν υπήρχε κανένας. Πέντε λεπτά αργότερα και έχοντας το όπλο πίσω από τη πλάτη της, άνοιξε σιγανα. Επεξεργάστηκε το χώρο έξω και μπήκε πάλι μέσα... Περίεργο... Κάτι ήταν πολύ περίεργο και ήταν σίγουρη για αυτό...

➿➿➿➿➿➿➿➿

"Πόσες φορές είπα να μην φεύγει κανένας από το πόστο του;" Ο Χριστόφορος ήταν έξαλλος. "Δεν μπορούμε να παίξουμε με αυτό το εμπόρευμα!" Η κοκαΐνη που δοκίμασε χθες, πλέον ήταν ολόκληρη μέσα στα δύο κοντέινερ που έστειλε ο θείος του από την Ιταλία. Η δουλειά άξιζε χιλιάδες εκατοντάδες ευρώ. Δεν χωρούσε ρίσκο.

"Συγνώμη αφεντικό. Ένα λεπτό έλειψα. Άνθρωπος είμαι. Ήθελα τουαλέτα. Δεν έγινε κάτι"

"Κι αν γινόταν;!" ο άντρας σώπασε. "Φορτωστε τα και στα επόμενα είκοσι λεπτά τα θέλω ήδη στη νταλίκα. Έχουμε το ελεύθερο στα διόδια. Θα περάσετε από τις θέσεις ασφαλείας. Μόλις φτάσετε στα σύνορα με Βουλγαρία, θα με πάρετε τηλέφωνο. Όλα είναι κανονισμένα. Αν σας σταματήσει κάποιος, σταματάτε κανονικά και πάλι θα με πάρετε. Κατανοητό;"

"Ναι αφεντικό. Όλα θα πάνε όπως πρέπει"

"Το καλό που σας θέλω αλλιώς ο Θερμαϊκός πέρα από ποντίκια θα γεμίσει και με πτώματα!" είπε σοβαρός και γυρίζοντας έριξε μια άγρια ματιά στο Φάνη.
"Άργησες. Έπρεπε να ήσουν εδώ, πριν μισή ώρα!"

"Συγνώμη. Ήπια χθες και..."

"Νομίζεις με απασχολεί; Τέλος πάντων. Θα φύγεις με τη πρώτη νταλίκα"

"Γιατί; Δε θα πήγαινα μαζί τους"

"Θα πας. Δεν έχω κανένα πιο έμπιστο αυτή τη στιγμή. Στα σύνορα της Βουλγαρίας θα σε περιμένει ένα αμάξι να σε γυρίσει. Δεν παίζουμε με αυτό"

"Όπως θες..." είπε βαριεστημενα "Η άλλη εμφανίστηκε καθόλου;"

"Φάνη έχω πιο σημαντικά θέματα από τη Χριστίνα τώρα. Τι ελοροςυμα έφτασε νωρίτερα και είμαι στο πόδι από τα ξημερώματα προσπαθώντας να τα οργανώσω όλα! Το τελευταίο που με απασχολεί είναι η άλλη η πουτάνα!"

"Καλά ντε! Μη φωνάζεις. Ο μπαμπάς;"

"Ο μπαμπάς με ξύπνησε. Σε δύο μέρες θα κατέβει Ελλάδα και ο Φάμπιο. Το εμπόρευμα μέχρι τότε θα είναι ήδη στο προορισμό του"

"Με τον Μανώλη τι θα κάνουμε; Με πήρε πριν λίγο. Μαζεύτηκαν πάλι..."

"Όχι τώρα. Πες του να περιμένουν. Γεμίσαμε"

"Εντάξει... Θα μιλήσουμε στα σύνορα τότε" ο Φάνης έφυγε και μένοντας μόνος κοίταξε την ώρα. Είχε πάει δώδεκα. Είχαν αρκετά ανοιχτά μέτωπα αποψε. Δεν είχε χρόνο ούτε για τις πουτάνες στα σφαγεία αλλά ούτε και να πάει ο ίδιος το εμπόρευμα όπως είχαν συμφωνήσει στα σύνορα. Ήλπιζε ο Φάνης να ανταπεξέλθει. Έδωσε μερικές τελευταίες οδηγίες, και μπήκε στο αμάξι. Το κλαμπ απόψε ήταν όλο κλεισμένο σε πριβέ.

Έβαλε το κινητό στη θήκη, άναψε τη μηχανή και την κάλεσε. Συνήθως απαντούσε αμέσως. Μα δεν απάντησε και αυτό τον εκνεύρισε. Την πήρε ξανά. Πέρα από όσα έγιναν, ότι είχε να κάνει με δουλειά, ήταν δουλειά και παραμέρισε τα πάντα.

"Καλημέρα" Την άκουσε να λέει απαντώντας επιτέλους στη κλήση. Πρώτη φορά έλεγε καλημέρα. Συνήθως έλεγε , μάλιστα, ορίστε, τι με θέλεις...

"Έχουμε δουλειά σήμερα. Που είσαι;"

"Σπίτι"

"Τσακίσου και έλα. Σε είκοσι λεπτά να είσαι εκεί"

"Χριστόφορε...;" στο άκουσμα του ονόματος του, τερμάτισε αμέσως τη κλήση. Κοίταξε το δρόμο και ξεφυσησε. Ακόμα και αυτό το καταραμένο, διαφορετικά το έλεγε. Έσερνε το όμικρον ένα τσακ παραπάνω. Δεν ήθελε καμιά παραπάνω κουβέντα μαζί της ομως. Είχαν δουλειά και τι εννοούσε. Εκατό χιλιάρικα έσκασαν για να κλείσουν απόψε το μαγαζί και εκείνη έπρεπε να εμφανιστεί. Πέρα από όσα έγιναν, η Χριστίνα είχε ένα πρόσωπο σχεδόν αγγελικό και σατανικό μαζί και αυτό τραβούσε... Πάτησε ελαφρώς το γκάζι και πήρε το δρόμο για το μαγαζί...
Κάθε λεπτομέρεια έπρεπε να σχεδιαστεί καλά. Ο πελάτης ήταν καλός του φίλος από Αθήνα. Έκαναν μαζί άπειρες δουλειες ο καθένας στη περιοχή του. Ήταν σαν να έβλεπε τον εαυτό του. Τέτοια δυναμική είχε... Τίποτα δεν έπρεπε να πάει στραβά. Λίγους μήνες πριν όταν ο Χριστόφορος κατέβηκε Αθήνα, τον είχαν στα πούπουλα και αυτί ακριβώς σκόπευε να κάνει και εκείνος...

➿➿➿➿➿➿

Πάρκαρε, χαιρέτησε τον παρκαδορο ευγενικά και μπήκε μέσα. Οτι κι αν την ήθελε, ακούστηκε αρκετά σοβαρός από το τηλέφωνο και δεν αναφέρθηκε στα χθεσινά. Το ηθικό της αναπτερωθηκε κάπως. Ίσως κι εκείνος να είχε επηρεαστεί. Σε κάθε περίπτωση θα μάθαινε.

"Παρέλαση έχουμε;" είδε πάνω από πενήντα κοπέλες στο μαγαζί να κάθονται και πλησίασε το μπαρ. Ο Άρης έπινε καφέ ατάραχος.

"Δεν σε ενημέρωσε;"

"Όχι. Μου είπε μόνο να έρθω"

"Πώς και έπιασες κοτσίδα τα μαλλιά σου;" Η Ισμήνη δαγκωθηκε. Ξεχασε να τα κατεβάσει φτάνοντας.

"Ξεχάστηκα. Έφυγα βιαστικά από το σπίτι" έπιασε και έβγαλε το κοκαλακι αμεσως.

"Τώρα μάλιστα... Το καλό γνωστό μας πουτανάκι!" μίκρυνε το βλέμμα της και εκείνος όμως τη κοιτούσε εξίσου έντονα. "Τι έγινε, θιχτηκες μήπως;"

Η Ισμήνη του χαμογέλασε

"Θα ήθελες πολύ να με πηδήξεις μήπως και δε σε αφήνουν;" Τον ειρωνεύτηκε

"Σιγά μην το έβαζα εκεί μέσα! Είμαι επιλεκτικός ..."

"Σοβαρά; Πάντως εμένα, μου φαίνεσαι για σαβουρογαμιάς πλέον..." αισχρολογησε όπως θα έκανε η Χριστίνα αλλά δεν υπολόγισε σωστά...

"Πλέον;" ο Άρης σήκωσε το φρύδι ως το θεό.

"Εννοώ, ότι σε γενικές γραμμές, οι γκόμενες που τραβούν το βλέμμα σου, είναι χειρότερες από ότι στο παρελθόν... Αυτό εννοούσα..." Το μάζεψε όπως όπως

"Δεν ήξερα ότι παρατηρείς και τις γκόμενες που μπανιζω Χριστινάκι..."

"Όλα τα παρατηρώ. Αυτή είναι η δουλειά μου"

"Δουλειά σου είναι να ανοίγεις τα πόδια σου, όταν στο ζητήσουν..."

"Δε θα κάτσω να αναλύσω το ρόλο μου μαζί σου!" φόρεσε τη πιο σαχλή φωνή της "Εκτός αυτού, μ'αρεσει να τα ανοίγω... Είναι, ηδονικο, πως να το κάνουμε!" αηδιασε στα ιδα της τα λόγια αλλά ένιωσε ότι προδίδεται σε εκείνον. Δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεχάσει βλέμματα. Και το δικό του ήταν γεμάτο αμφισβήτηση. Εκτός αυτού η Χριστίνα της είπε ότι πάντα σκοτώνονται. Αυτός ο Άρης όμως, δεν έδειχνε τέτοια πρόθεση και τη προβλημάτισε.

Οι πόρτες άνοιξαν και κοίταξαν στην είσοδο.  Η καρδιά της μόλις τον είδε, σφυροκοπησε στο στήθος.

"Στο γραφείο μου" της είπε πλησιάζοντας χωρίς καν να κόψει το βήμα και τους προσπέρασε

"Στη θέση σου δε θα τον εκνεύριζα..." Ο Άρης τη κοίταξε καλά καλά και εκείνη του χάρισε μια φαρμακερό ματιά και τον ακολούθησε. Είχε ήδη προλάβει να μπει μέσα. Στάθηκε έξω από τη πόρτα αλλά πριν μιλήσει εκείνη άνοιξε. Θάρρος ήθελε και λίγο θράσος. Ίσως και λίγο κλάμα... Σκέφτηκε και μπήκε. Στάθηκε στη μέση του δωματίου σιωπηλή και περίμενε όσο εκείνος είχε ανοίξει κάτι χαρτιά πάνω στο γραφείο. Πέρασε ένα λεπτό. Τίποτα... Δύο λεπτά και εκείνη ήταν ακόμα εκεί. Σκέφτηκε να μιλήσει αλλα ήξερε ότι θα προκαλέσει και επέλεξε τη σιωπή όταν ένα λεπτό αργότερα έκλεισε την ατζέντα και τη κοίταξε.

"Το βράδυ περιμένουμε εκλεκτό κόσμο. Το μαγαζί είναι πριβέ"

"Μάλιστα" δεν αναφέρθηκε καθόλου στα χθεσινά. Ούτε καν στο γεγονός ότι παραλίγο να τη σκοτώσει.

"Θέλω να διαλέξεις από έξω τις είκοσι καλύτερες πουτάνες για απόψε. Χωρίς να βάλεις τον εαυτό σου μέσα φυσικά..." ειρωνεύτηκε και η Ισμήνη κούνησε το κεφάλι. "Είπες κάτι και δεν άκουσα;"

"Μάλιστα..."

"Ωραία..." έκανε μια παύση όταν ξαφνικά σηκώθηκε και τη πλησίασε. Στάθηκε μπροστά της σε απόσταση αναπνοής, έπιασε το πηγούνι της και το ανασηκωσε. Τα βλέμματα τους ενώθηκαν και σκύβοντας ελαφρά άγγιξε το μάγουλο της με τα χείλη του "Αν ξαναβγεί το όνομα μου από τα χείλη σου, χωρίς αδεια θα σε θάψω..." το εννοούσε. Ούτε καν έτρεμε η φωνή του. Ήταν τόσο σταθερή. Αληθινή θα τολμούσε να πει "Για κάθε κανόνα που παραβίασες χθες, θα ρίξω για πρώτη και τελευταία φορά , την ευθύνη στη κοκαΐνη που σνιφαρες. Νομίζω σε βολεύει και εσένα, σωστά;" όντως τη βόλευε. Αυτό σκεφτόταν και εκείνη άλλωστε. Ποιοι διάολο ήταν όμως οι κανόνες. Έπρεπε να μιλήσει με τη Χριστίνα και πάνω στο πανικό το πρώι ούτε που το έκανε. Αρκέστηκε σε ένα κούνημα του κεφαλιού όταν ξαφνικά, την έπιασε και την έσπρωξε δυνατά πάνω στο γραφείο. Κόλλησε πίσω της, άνοιξε το φερμουάρ του και εκείνη πάγωσε. Δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνει... Δε θα τολμούσε μετά τα χθεσινά... Πόσο λάθος έκανε όμως... Δεν τον ήξερε καθόλου. Ο Χριστόφορος έβγαλε ένα προφυλακτικό, το έσκισε με τα δόντια και το φόρεσε. Ύστερα της άνοιξε τα πόδια. Φορούσε ακόμα τη φούστα και το καλσόν της. Έκανε μια τρύπα στο σημείο που ήθελε, της άνοιξε τα πόδια και εκείνη σφίχτηκε.

"Θα σε γαμήσω, θα φύγεις από δω μέσα, και σε δέκα λεπτά θα μου στείλεις ακόμα ένα μουνι..." ήταν τόσο χυδαίος μα ότι ακριβώς είπε, αυτό και έκανε. Την έπιασε από τα μαλλιά και ανοίγοντας τα μπούτια της, βρήκε την εσοχή της και μπήκε μέσα της δυνατά.. Σήκωσε τη φούστα μα εκείνη δεν μπορούσε ούτε άχνα να βγάλει. "Γιατί σφίγγεσαι; Τσούζει;" βγήκε και μπήκε πάλι μέσα της ενώ το χαστούκι που έσκασε στα οπίσθια της, έσυρε σχεδόν όλο το σώμα της πάνω στο γραφείο. Ήταν απίστευτα βίαιος.
"Γιατί δε λες ότι πονάς;" η Ισμήνη σφίχτηκε. Η Χριστίνα της είχε πει ότι πάντα του έλεγε αν τη πονάει αλλά ήταν τόσο θυμωμένη που δεν θα του έκανε τη χάρη. Εκτός αυτού, έπιασε τον εαυτό της, να ζεσταίνεται, να ανεβάζει θερμοκρασία και αυτό ήταν ακόμα πιο τρομακτικό από όλα...

Το ένα χαστούκι, διαδεχόταν το άλλο , ώσπου άρχισε να τσούζει τόσο πολύ, που κάνοντας ένα ελιγμό, τον έδιωξε από μέσα της και γύρισε. Έτρεμε ολόκληρη. Το χέρι του βρέθηκε στο λαιμό της. Την κράτησε δυνατά και την ανάγκασε να κάτσει πάνω στο γραφείο. Δεν της είπε λέξη. Άνοιξε τα πόδια της και μπήκε πάλι μέσα της. Τα χέρια της όμως απλώθηκαν δεξιά και αριστερά στην αίσθηση. Δεν έφταιγε η γαμημένη η κοκαΐνη.... Αυτό ο άντρας, έσπερνε στο κορμί της φωτιά. Αυτό ήθελε να δει; Ένα τεστ ήταν και για εκείνον άραγε; Τα χέρια του βρέθηκαν κάτω από τα γόνατα της, και τραβώντας τη δυνατά τη συνθλιψε πάνω του. Η Ισμήνη κραυγασε. Εβαλε δύναμη στη μεση της , ανασηκώθηκε, μα πριν τον αρπάξει, εκείνος την ξάπλωσε πάλι.

"Σταμάτα πονάω!" πονούσε. Πονούσε μάλιστα τόσο πολύ, που ήταν έτοιμη να τελειώσει και δεν το ήθελε. Τι διάολο της συνέβαινε; Τίποτα δεν ήταν φυσιολογικό, σκέφτηκε τρελαμενη. Αυτός ο άνθρωπος σχεδόν τη βίαζε. Τη βίαζε όμως; Ο κόλπος της έλεγε το ακριβώς αντίθετο με τη λογική της ενω το κορμί της, του δινόταν χωρίς να περιμένει έγκριση από το μυαλό...

"Πόσο πονάς;"! ο Χριστόφορος βγήκε ολόκληρος από μέσα της, και κρατώντας τη σταθερή, βυθίστηκε άγρια και δυνατά.

"Πολύ!" Τσιριξε και το εννοούσε.

Επανέλαβε την ίδια ώθηση άλλες τρεις φορές όταν ξαφνικά , ο κόλπος της έκλεισε... Ήταν σαν να είχαν κολλήσει. Προσπάθησε να βγει από μέσα της, μα εκείνη κυρτωσε το κορμί της προς τα πίσω σαν τόξο, και έβγαλε μια τσιριδα χωρίς τελειωμό. Το χέρι του της έκλεισε το στόμα και ασκώντας πίεση, στο μόριο του, κατάφερε να βυθιστεί ένα τσακ παραπάνω και ύστερα βλέποντας τη να χαλαρώνει τραβήχτηκε. Έβγαλε το προφυλακτικό, άγγιξε το μόριο του και τελείωσε πάνω της σχεδόν αμέσως. Το κορμί της έπαιρνε ανάσες σαν τρελό. Έβλεπε το στήθος της να ανεβοκατεβαίνει πάνω κάτω χωρίς να σταματά και εκείνη να έχει κοκκινίσει απ' άκρη σ' άκρη.

"Τελείωνε! Δεν είναι για χόρταση! Τράβα και στείλε μου, μια άλλη τρύπα!" την έπιασε από το χέρι και τη σήκωσε σπρώχνοντας τη, ελαφρά προς τη πόρτα.
Το βλέμμα της πάνω του, του έβαλε φωτιά.
Σκέφτηκε να τον λούζει με βενζίνη και να πετάει το σπίρτο. Κατέβασε τη φούστα της. Έστρωσε τα μαλλιά της και χαμογέλασε.

"Όπως επιθυμείς!" προσπάθησε να κρατήσει ήρεμη τη φωνή της και στάθηκε μπροστά από τη πόρτα. Εκείνος όμως δεν είχε πατήσει ακόμα το κουμπί. Ένιωθε το βλέμμα του πίσω της μα ούτε μπήκε στο κόπο να γυρίσει. Κάθισε και περίμενε στη πόρτα.
Ίσως αυτός να ήταν κάποιος κανόνας; Το προφυλακτικό; Ποτέ της δεν έκανε σεξ χωρίς προφύλαξη. Αν είχαν κρατήσει κάποιο κανόνα τέτοιου είδους, τον πάτησαν μαζί τη προηγούμενη μέρα...

"Έτσι θα σε γαμαω... Κι όπως εγώ γουστάρω από εδώ και πέρα..." της είπε ξαφνικά και άκουσε τα βήματα του να πλησιάζουν. Τα δάχτυλα του μπλέχτηκαν στα μαλλιά της και βάζοντας λιγη δύναμη το κεφάλι της ανασηκώθηκε προς τα πάνω "Την επόμενη φορά που θα διανοηθείς να με φιλήσεις, να με δαγκώσεις, ή ότι άλλη μαλακία σου έρθει στο κεφάλι, θα βρεθείς χαραγμένη σε έναν υπόνομο να σαπίζεις... Κατανοητό;"

Να ο κανόνας που τον έβγαλε εκτός εαυτού... Τώρα η Ισμήνη έβλεπε πιο καθαρά τη κατάσταση. Όχι απλά τον πάτησε χθες, τον τσαλαπατησε...

"Κατανοητό. Δεν ξέρω τι με έπιασε χθες. Δεν είχα σκοπό να το κάνω. Η ουσία υποθέτω έδρασε διαφορετικά" Είπε ήρεμα ενώ εκείνος ακόμα τη κρατούσε από τα μαλλιά "Εκτός αυτού..." συνέχισε ξαφνικά "Το αγόρι μου φιλάω μόνο, κανέναν άλλον. Και ειδικά εσάς" Η έκπληξη του, ήταν κάτι που δεν είδε. Το ένιωσε όμως στο κράτημα του.

"Έχεις κι από αυτό;" τη κορόιδεψε

"Μπορεί να είμαι μια πόρνη, αλλά έχω και εγώ τη δική μου ζωή"

"Μάλιστα... Το ακούσαμε κι αυτό"

"Μπορώ να φύγω τώρα;"

"Στείλε μέσα μια, ξανθιά..."

"Όπως επιθυμείς..." την απελευθέρωσε και εκείνη χαμογέλασε χωρίς να γυρίσει. Ο Χριστόφορος άνοιξε τη πόρτα και μόλις βγήκε, στάθηκε απ' έξω και έσφιξε τα σαγόνια της. Ξανθιά ήθελε; Ξανθιά θα του έστελνε.

Εκείνος από τη μεριά του, κάθισε στο γραφείο σκεπτικός. Δεν είχε σκοπό να τη πηδήξει. Ήταν όμως μια καλή ευκαιρία να της υπενθυμίσει τους κανόνες. Να σβήσει ίσα έγιναν τη προηγούμενη μέρα και να επιστρέψουν στα φυσιολογικά τους πλαίσια... Παρόλα αυτά, ήταν προβληματισμένος μέχρι το τέρμα... Όντως ήταν έγκυος. Και απέβαλε όπως του είπε. Γι'αυτό ο κόλπος της αντιδρούσε έτσι; Ήταν μια καινούρια αίσθηση. Ποτέ πιο πριν δε τον ένοιαξε ο τρόπος που ένας κόλπος αντιδρά. Τρύπες ήταν και τρύπες παρέμεναν. Ωστόσο, η δικιά της είχε αλλάξει ολοκληρωτικά. Του παρείχε τέτοια δυναμική σαν να ήταν ανέγγιχτη. Δεύτερη φορά που μπήκε μέσα της και την ένιωθε πιο σφιχτή από κάθε άλλη γυναίκα που  πήδηξε. Δεν είχε ανάγκη ούτε από πλαστική ούτε από τίποτα. Ήταν λουλούδι εκεί κάτω. Ένα κλειστό μπουμπούκι που άνοιγε εκείνος και μάλιστα με δυσκολία... Τον είχε εξιταρει η σκέψη να βυθίζεται και εκείνη να ουρλιάζει. Ήταν αληθινή κραυγή. Καμιά σχέση με εκείνες τις ψεύτικες που θέλοντας και μη έβγαζαν οι πόρνες από συνήθεια.

Από τις σκέψεις τον έβγαλε ένα χτύπημα στη πόρτα.

"Με ζητήσατε;" δεν είχε ξανακουσει αυτή τη φωνή. Υπέθεσε πως θα ήταν μια από τις καινούριες και μόλις η πόρτα άνοιξε επιβεβαιώθηκε.

"Έλα μέσα" Η κοπέλα πλησίασε "Στάσου εκεί" Χαμογελούσε σαν να ήταν ένα τρόπαιο για εκείνον. Ο Χριστόφορος σηκώθηκε, και κάνοντας το γύρω του γραφείου, την έπιασε και τη γύρισε. Σήκωσε την μικροσκοπική της φούστα, και εκείνη κούνησε προκλητικά τα οπίσθια της. Έβγαλε ένα προφυλακτικό, το φόρεσε και εκείνη τέντωσε το κορμί θαρρείς και περίμενε έτοιμη για εκείνον. Έπιασε τα ρούχα της, τα έσκισε και την άφησε ολόγυμνη μπροστά του. Δεν ήθελε ρούχα στο γυναικείο κορμί και με την Χριστίνα ήδη είχε κάνει σεξ, δύο φορές με τα ρούχα. Ακόμα ένα πράγμα που τον νευρίαζε. Χτύπησε τους γλουτούς της και μόλις κοκκίνισαν, άνοιξε τα μπούτια της. Στη θέα του αιδοίου της, έμεινε στατικός. Χείλη ελαφρώς ξεχειλωμενα , πειραγμενη μηχανή στο τέρμα της.

Εκείνη όλο και τεντώνονταν ώσπου, φτύνοντας το σημείο, βυθίστηκε μέσα της. Στο πρώτο ήχο που έβγαλε, της έκλεισε το στόμα. Κινήθηκε ταχύτατα, αλλά πάνω στο λεπτό , βγήκε. Ήταν θαρρείς και πηδούσε μια τρύπα ενός τεράστιου δέντρου. Χωρίς βάθος πλάτος και μήκος. Τίποτα.
Πήρε μια ανάσα, έβγαλε το προφυλακτικό και ανασκουμπώθηκε. "Πάρε δρόμο!" η κοπέλα τρόμαξε. "ΠΑΡΕ ΔΡΌΜΟ ΕΙΠΑ!" φώναξε και εκείνη έντρομη, μάζεψε τα ρούχα της και έτρεξε στη πόρτα. Προσπάθησε να βρει χερούλι αλλά δεν υπήρχε τίποτα. Ξάφνου η πόρτα άνοιξε και εκείνη έφυγε τρέχοντας.

"ΓΑΜΩ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΟΥ!" Ο Χριστόφορος έδωσε μια κλωτσιά τη καρέκλα και την έκανε κομμάτια σχεδον...

➿➿➿➿➿➿➿

"Τι έπαθε τώρα αυτή; Ξανθιά δε σου ζητησε;" Η Ισμήνη κοιτούσε τις κοπέλες χωρίς να δίνει σημασία στον Άρη όταν ξαφνικά η κοπέλα που έστειλε μέσα , βγήκε γυμνή και έντρομη τρέχοντας προς τα δωματιάκια της πίσω πλευράς.

"Ναι..." αρκέστηκε να πει.

"Έκανες μαλακία;"

"Όχι. Ξανθιά ζήτησε. Έστειλα τη πιο ξανθιά! Δε την είδες;!"

"Χριστίνα χαλάρωσε το τόνο σου..."

"Χαλαρός είναι"

Ο Άρης σφίχτηκε.

"Τράβα δες τι έγινε!"

"Γιατί να πάω εγώ;"

"Μου φέρνεις αντίρρηση;!" τη κοίταξε οργισμένος. Η συμπεριφορά της ήταν διαφορετική από την ώρα που βγήκε. Το υφακι της καθώς και οι κινήσεις της, πράγματι θύμιζαν τη Χριστίνα εκείνη τη στιγμή.

"Καλά πάω" Αρκέστηκε να πει μη θέλοντας να ανοίξει κάποιο καυγά και έφυγε προς το διάδρομο

"Ισμήνη περίμενε!" στη φωνή του, πάγωσε. Λίγο πριν κάνει το λάθος όμως να γυρίσει, έσκυψε και μάζεψε το καλσόν της. Την έλουσε κρύος ιδρώτας αμέσως. Την κατάλαβε.... Προσπάθησε να ηρεμήσει, έπιασε και το άλλο ποδι και ανασηκωσε και από εκεί το καλσόν της. Όταν σηκώθηκε, κοίταξε τα πόδια της και έφτιαξε λίγο τη φούστα της και συνέχισε το δρόμο της σαν να μην έγινε τίποτα. Μόλις όμως σιγουρευτηκε ότι ήταν μόνη, σταμάτησε και έπιασε τη καρδιά της. Ήθελε να τρέξει από τη πίσω πλευρά και να εξαφανιστεί. Ωστόσο ακούμπησε στο τοίχο, πήρε μερικές βαθιές ανάσες και χωρίς να το ορίζει γονάτισε προς τα κάτω. Τι πήγαινε τόσο λάθος; Έκανε δύο φορές σεξ μαζί του, ο Άρης, ήταν έξω, την κατάλαβε... Πόσο πιο χαμηλά μπορούσε να πέσει ακόμα για εκείνη τη ψυχή; Γιατί καταβαθος, περισσότερο πονούσε για εκείνο το μωρό, παρά για την αδερφή της όσο σκληρό κι αν ακουγόταν στη συνείδηση της.

Μέσα στο γραφείο του Χριστόφορου δεν υπήρχε φανερά κανένα σημείο που θα μπορούσε να κρύψει αποδείξεις ότι η Χριστίνα ήταν μπλεγμένη. Που στο διάολο θα ήταν! Έπρεπε να πιέσει τη κατάσταση. Να βρει ποιος τη χτύπησε, να πάρει και τα στοιχεία και να εξαφανιστεί... Θα έβαζε την Χριστίνα σε πρόγραμμα προστασίας και εκείνη ύστερα ήξερε πώς να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Τώρα ήταν απλά αβοήθητη. Ούτε όπλο, ούτε τίποτα...

"Τι κάνεις εκεί;"! ξάφνου είδε το Χριστόφορο μπροστά της και τα έχασε. Ήταν τόσο βυθισμένη στις σκέψεις που δεν κατάλαβε καν ότι άνοιξε η πόρτα.

"Ζα... Ζαλίστηκα λίγο. Συγνώμη" η Ισμήνη σηκώθηκε αμέσως.

"Όλα έτοιμα έξω;"

"Ναι ναι... Εμ.. Όλα καλά; Ο Άρης με έστειλε να δω μήπως κάτι δεν έκανα σωστά..." Βρήκε το σθένος να πει

"Τσακίσου να αλλάξεις και να ετοιμάσεις και τις υπόλοιπες!. Σε μισή ώρα έχουμε κόσμο" είπε μόνο και εκείνη τα έχασε

"Να αλλάξω;"

"Χριστίνα με δουλεύεις;" Η Ισμήνη κατάλαβε ότι κάτι συνέβαινε "Σου είπα ότι κλείσαμε πριβέ σήμερα!" τι διάολο σήμαινε τώρα αυτό; σκέφτηκε βλέποντας τον να αγριευει

"Σωστά. Πάω να ετοιμαστώ!" ο Χριστόφορος τη κοίταξε καλά καλά να εκείνη δεν έμεινε λεπτό. Γύρισε και βγάζοντας το τηλέφωνο της βιαστικά, έφυγε προς τα καμαρίνια.
"Λοβοτομή της έκαναν τη τρέλα μου μέσα;" Είχε φτάσει στα όρια του από πολλές απόψεις. Δεν είχε όμως το χρόνο να σκεφτεί κάτι παραπάνω. Ο Διονύσης έφτανε με τους άντρες του σύντομα. Βγήκε και πήγε στον Άρη. Έριξε ένα βλέμμα στο μαγαζί. Ήταν έτοιμο. Όσες κοπέλες είχαν μείνει, είχαν ντυθεί ή γδυθεί, ανάλογα πως το έλεος κανείς και ήταν καθισμένες στους καναπέδες.

"Όλα καλά;" ο Άρης τον κοίταξε σοβαρός

"Ναι. Εδώ όλα έτοιμα;"

"Σχεδόν. Ο Ισαάκ φτάνει σε πέντε λεπτά. Δε μπορώ να σερβίρω με το Διονύση εδώ. Θέλω να είμαι παρόν. Να δω πως κινούνται"

"Αυτό θα σου έλεγα κι εγώ. Καλά έκανες και το φρόντισες" στα μάτια του Χριστόφορου ο Άρης ήταν χιλιόμετρα πιο ψηλά και από το Φάνη. Σχεδόν ίσος μαζί του.

"Γιατι έφυγε έτσι η ξανθιά;" δεν άντεξε και ρώτησε

"Γιατί το μουνι της δεν ήταν τρύπα!Για αυτό. Βρες την και διωξτη. Δε μας κάνει..."

"Κούκλα είναι ρε... Αστή για καμιά πίπα"

"Θα δω... Έκανες τον έλεγχο που ζήτησα;" Ο Άρης κούνησε το κεφάλι. Φυσικά και τον είχε κάνει...  Και μάλιστα επιβεβαιώθηκε όταν τη φώναξε με το όνομα της και σταμάτησε. Όσο κι αν προσπάθησε να το μαζέψει, μπάτσος ήταν κι αυτός από παιδί. Είχε στο αίμα του, την αμφιβολία. Για αυτό και είχαν ταιριάξει με την Ισμήνη και για αυτό ήταν και συνέταιροι με τον Χριστόφορο άλλωστε. Για το μυαλό του και την ικανότητα να σκέφτεται κι εκείνος στα ίδια μήκη κύματος.

"Οι γονείς της πέθαναν το ίδιο διάστημα που τη γνώρισε ο Φάνης. Το σπίτι που μένει είναι το πατρικό της..." Ξεκίνησε να λέει και η μάχη μέσα του, μόλις είχε ξεκινήσει... "Τίποτα σημαντικό στη σταδιοδρομία της. Ξεκίνησε να φοιτά σε ΙΕΚ μα δε προχώρησε. Σόι δεν έχουν εδώ. Η καταγωγή της είναι από Πελοπόννησο... Γεννήθηκε εδώ αλλά είχε μόνο τους γονείς της.. " ο Άρης ηττήθηκε. Δε βρήκε τη ψυχή να του πει τίποτα. Όχι πριν μιλήσει μαζί της τουλάχιστον και αυτό θα το έκανε σύντομα...

"Αυτά μόνο;"

"Ναι αυτά"

"Μάλιστα..." Ο Χριστόφορος αναστεναξε ενώ ο Άρης ένιωσε εντελώς μαλάκας. Δεν είχαν ούτε ένα μυστικό ανάμεσα τους όλα αυτά τα χρόνια.

"Υπάρχει και κάτι άλλο, αλλά με ξέρεις. Αν δε σιγουρευτώ δε λέω τίποτα..." Πετάχτηκε ξαφνικά "Δεν είναι και σημαντικό αλλά μόλις σιγουρευτώ θα σου πω" Ο Χριστόφορος δε πρόλαβε να απαντήσει. Οι πόρτες άνοιξαν και γύρισαν προς το μέρος τους . Ένα τύπος γύρω στα σαράντα μπήκε μέσα έχοντας πλάι του, τέσσερις άντρες.

"Πότε θα μάθεις να ντύνεσαι επιτέλους!" ο Χριστόφορος χαμογέλασε βλέποντας το παρδαλο σακάκι του , τον πλησίασε και αντάλλαξαν μια αγκαλιά.

"Όταν θα μάθεις κι εσύ, να ξεχωρίζεις το ωραίο φύλο από τις τρύπες αδερφέ!" του αντιγυρισε

"Μπα, αυτό δε θα γίνει ποτέ!"

"Στα λόγια μου έρχεσαι!" χαμογέλασαν ταυτόχρονα και τους έκανε χώρο να μπουν. Πίσω από αυτούς μπήκαν και απλώθηκαν στο μαγαζί άλλοι δέκα άντρες.

"Λίγους έφερες ρε..." σχολίασε ο Χριστόφορος

"Δε μπορώ κάθε φορά να ανεβαίνω με πούλμαν!" τον κορόιδεψε

"Έλα, κάτσε και ερχόμαστε και εμείς. Όλο το μαγαζί για πάρτη σου σήμερα!" Ο Διονύσης κάθισε στο πιο μεγάλο καναπέ και αμέσως όλα τα κορίτσια ξεχύθηκαν στο χώρο. Μερικά σερβιραν, αλλά άρχισαν να λικνιζονται και μερικά άφηναν απλά τους άντρες, να τις χαϊδεύουν.
"Που στα κομμάτια είναι η Χριστίνα;!" γρυλισε ο Χριστόφορος πλησιάζοντας τον Άρη

"Δε ξέρω!"

"Ανάθεμα την! Πήγαινε να δεις" ο Άρης πήδηξε το πάγκο πριν φτάσει ο Ισαάκ και κατευθύνθηκε από τη πίσω μεριά στα καμαρίνια...

➿➿➿➿➿➿

"Σήκωσε το ρε Χριστίνα τη τρέλα μου μέσα!' Η Ισμήνη προσπαθούσε εδώ και πέντε λεπτά να την καλέσει αλλά βγήκε έξω αφού το σήμα μέσα στο μαγαζί ήταν ασθενές. Είχε ήδη δει τα αυτοκίνητα από τον κόσμο να φτάνουν δύο λεπτά νωρίτερα. Έκλεισε και ξεφυσησε. Πληκτρολογήσε ξανά τον αριθμό της και περίμενε όταν ξαφνικά, ένα χέρι πετάχτηκε από πίσω της και εκείνη σχεδόν αμέσως νιώθοντας το υγρό ύφασμα, κράτησε την αναπνοή της. Έκανε ότι λιποθύμησε αστραπιαία. Με τον ίδιο τρόπο είχαν αρπάξει και τη Χριστίνα. Το μυαλό της έκοψε χίλιες στροφές όσο την έβαζαν στο αμάξι. Πόσο ηλίθιοι... σκέφτηκε αφού μόλις έκλεισε τα μάτια της, τράβηξαν αμέσως το πανί. Ούτε πρόλαβε να σταθεί στο πρόσωπο της για πάνω από 5 δευτερόλεπτα.

Ήταν τρεις... Ένας καθόταν πίσω μαζί της και δύο μπροστά.

"Τελείωνε Σταύρο! Βάλε μπρος!"

Η σκέψη ότι αυτοί έφταιγαν για όλα, ήταν η μόνη στο κεφάλι της. Δεν σκεφτόταν ούτε το Χριστοφορο ούτε κανένα...
Παρόλα αυτά, κατάλαβε αμέσως ότι άνηκαν στον υπόκοσμο. Το κινητό ήταν στη τσέπη της ακόμα. Οι άντρες ξεκίνησαν και εκείνη ήξερε ότι ήταν απλά τρία τσιράκια που θα την οδηγούσαν στο μεγάλο ψάρι.

"Τα καταφέραμε. Άντε να δω τώρα τη καριόλα πως θα γλιτώσει από τον Άλεξ!" Περηφανευτηκε ο ένας.

"Θα τη γδάρει. Τον άκουσα να λέει ότι θα την εξαφανίσει. Θα τη στείλει εκτός αύριο κι όλας..." Η Ισμήνη σαστισε κάπως. Δεν είχε όπλο. Δεν ήξερε που την πήγαιναν και το πιο σημαντικό από ολα δεν ήξερε πόσους θα είχε να αντιμετωπίσει εκεί.

"Έτσι είναι αυτά! Ο Ραπτόπουλος δε παίζει!" η καρδιά της σταμάτησε. Αναγνώρισε αμέσως το όνομα. Ήταν ο τύπος που είχαν πιάσει αλλά μυστηριωδώς κατάφερε και ξέφυγε. Επίσης η Χριστίνα της είχε αναφέρει το όνομα του πάλι. Κάτι μέσα της έσπασε. Δε ένιωσε φοβο αλλά ξέροντας ότι τα είχαν σπάσει με το Χριστόφορο, τον είδε σαν τη μόνη σανίδα σωτηρίας αφού δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με το τμήμα...
σκέψου, Ισμήνη... Σκέψου... Ένα πάτημα, δύο σελίδες δεξιά και είναι η τέταρτη επαφή... μονολογησε με το μυαλό της και γυρίζοντας ανάποδα τη συσκευή, άρχισε να κουνάει τα δάχτυλα της πάνω στην οθόνη του κινητού όσο πιο σιγανα μπορούσε...

➿➿➿➿➿➿➿➿➿

"Που είναι το κεντρικό θεαμα ρε!" Ο Διονύσης δεν έβλεπε την ώρα. Ο Χριστόφορος του υποσχέθηκε τη καλύτερη πόρνη του για χορό.

"Μισό, πιες ένα γύρο ακόμα και έρχομαι" είδε τον Άρη να βγαίνει από πίσω και σηκώθηκε.
"Που στο διάολο είναι;!"

"Δεν είναι πουθενά..." είπε σαστισμένος όταν ξαφνικά χτύπησε το κινήτο του Χριστόφορου. Το έβγαλε και το κοίταξε περίεργα.

"Αυτή είναι.." το σήκωσε αμέσως. "Που στο διάολο είσαι;!"

"Τι φωνή ήταν αυτή;!" άκουσε έναν άντρα να μιλάει ξαφνικά

"Μαλάκα το κινητό της! Η πουτάνα είναι ξύπνια! Γρήγορα!" 

Άκουσε ήχους πάλης, εκείνη να φωνάζει και ύστερα η κλήση τερματίστηκε και ο Χριστόφορος έμεινε παγωμένος να κοιτάζει την οθόνη...

🖤🖤🖤