Ένας ήλιος και ένα φεγγάρι δε κάνουνε μαζί... Σπάνια συναντιούνται στον ουρανό την ίδια στιγμή. Βέβαια όταν το κάνουν, το θέαμα είναι μαγικό...

➿➿➿➿➿➿

Ξάπλωνε στο κρεβάτι με μόνη θέα, το ταβάνι. Έκανε στα βουβά τον απολογισμό των πράξεών του μέχρι τώρα αλλά και όσων θα έπραττε από εδώ και πέρα. Δεν ήθελε φώτα. Επικρατούσε σκοτάδι στο δωμάτιο.

Ξέφυγε σήμερα...
Παρασύρθηκε από εκείνη...
Πώς τα κατάφερε και τον έκανε να αναζητήσει τον έρωτα στο κορμί της; Αυτό σίγουρα δεν ήταν κάτι που σχεδίασε. Το άρωμα του κορμιού της, ήταν ακόμα στα χέρια του. Το δέρμα της και κάθε αίσθηση αγγίζοντας το, πιπιλούσε τις σκέψεις του.
Γιατί το έφτασε στα άκρα;
Γιατί έτσι ήθελε...
Γιατί έτσι γουσταρε.
Γιατί μπορούσε και γιατί ήθελε να δει τις αντιδράσεις της. Το φιλί της λίγο πριν φύγει από το γραφείο, προκάλεσε μειδίαμα στα χείλη του. Είχε πείσμα. Αυτό της το αναγνώριζε. Ήταν έξυπνη.
Ο Χριστόφορος δεν έβγαλε γούστο πηδώντας μια μπατσίνα, έβγαλε γούστο πηδώντας το μυαλό της...
Αυτό κι αν ήταν ηδονικο...

Έβαλε τα χέρια πίσω από το κεφάλι, και με τα μάτια ανοιχτά, χάθηκε στο σκότος.
Πόσο ανεπηρέαστη ήταν αυτή η γυναίκα;
Ποσο δύσκολα τελικά θα μπορούσε να σπάσει;
Τα έγγραφα δεν τον ενδιέφεραν καθόλου. Τον εξυπηρετούσε όμως η παρουσία της...
Ο Ντίνος έκανε τόσο μεγάλη έρευνα και τέτοια δουλειά που άφησε τον Χριστόφορο έκπληκτο. Καιρό είχε κάποιος από τους άντρες του, να πράξει έτσι και έχοντας χάσει την κεντρική εμπιστοσύνη στους δικούς του, ήταν πλέον ο άνθρωπος κλειδί.

Το βίντεο από τις αποθήκες ήταν παλιό...
Τα έγγραφα κλάπηκαν ένα μήνα πριν.
Το θέμα ήταν, ότι τότε η Ισμήνη δεν υπήρχε καν στο κόσμο του...
Η Χριστίνα από την άλλη, όταν ο Ντίνος πήγε να τη βρει, του είπε ότι δεν πήρε κανένα χαρτί. Μπήκε μεν στο γραφείο, αλλά δεν κατάφερε να βρει τίποτα. Ωστόσο ο Ντίνος που είχε ήδη πάει από εκεί, τον ενημέρωσε ότι μέσα στο κρυμμένο συρτάρι, δεν υπήρχε τίποτα...

Ποιος έλεγε ψέματα;
Ποιος ήθελε εκείνα τα χαρτιά;
Γιατί η Χριστίνα απέκρυψε από την Ισμήνη ότι έχασε το παιδί;
Ο Ντίνος βρήκε τα πάντα αλλά όχι την ουσία πίσω από αυτά.
Πώς θα φαινόταν άραγε στην Ισμήνη ότι η Χριστίνα πηδιεται με τον γκόμενο της;
Ο Χριστόφορος το απολάμβανε.
Είχε πάρα πολύ καιρό να νιώσει ενθουσιασμένος με κάτι...
Ξέφυγε...
Αυτό το ομολόγησε στον εαυτό του.
Εκείνη η θύμηση του γέρου, το σημάδι της...
Θα μπορούσε άραγε η Ισμήνη να είναι η καταστροφή του; Δύσκολο... Ακατόρθωτο επίσης.

Χαμογέλασε πονηρά σκεπτόμενος την ώρα που φόρεσε το πουκάμισο του...
Θα μπορούσε να τη βλέπει να τριγυρίζει με αυτό όλη μέρα. Δεν είχε καμία σχέση με τη Χριστίνα. Ούτε καν εμφανισιακά πλέον στα μάτια του. Ωστόσο , όσο κι αν τα κομμάτια από το παζλ, έμπαιναν στη σειρά, ακόμα έλειπαν αρκετά...

Σηκώθηκε ξαφνικά και άναψε το φως.
Δεν ήταν σε εκείνα τα σπίτια που συνήθιζε να αλλάζει. Ήταν στο δικό του. Στο όλοδικό του , και είχε μέρες να πάει εκεί. Έπιασε τη ντουλάπα και την τράβηξε μονομιάς. Η πόρτα που εμφανίστηκε πίσω της, ήταν και το ησυχαστήριο του. Ούτε καν ο Φάνης ήξερε για εκείνο το δωμάτιο.
Άνοιξε και μπήκε.
Πάτησε το διακόπτη και προχώρησε προς το τοίχο.
Δεκάδες χαρτιά και σημειώσεις υπήρχαν κολλημένα μπρος τα μάτια του.

Τα κοίταξε σκεπτικός.
Η Χριστίνα είχε τα χαρτιά και του είπε ψέματα. Πόσο μακριά θα μπορούσε να φτάσει ενώ η ίδια η αδερφή της, μπλέχτηκε για χάρη της; Αναρωτήθηκε
Πόσο τιποτένια ήταν όταν έβαζε τον εαυτό της μπροστά στον αδελφικό δεσμό;
Αρκετά.
Για τη Χριστίνα μιλούσε...
Δεν είχε ιερό και όσιο.
Θα μπορούσε να της τιναξει τα μυαλά στον αέρα, θα μπορούσε να τη πιέσει ως το τέρμα ο Ντίνος. Να την πυροβολήσει για παραδειγματισμό και άλλα πολλά, μα ο Χριστόφορος δεν ήταν ηλίθιος..  Ήθελε να τη κάνει να πιστέψει, ότι δε θα τη πείραζε και ότι δε θα της έριχνε το φταίξιμο...

Πίσω από τη Χριστίνα υπήρχε ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ που πάσχιζε να κλείσει..Υπήρχε το μυαλό που καθοδήγησε το ανύπαρκτο δικό της, για να πράξει όσα έπραξε και αυτό αναζητούσε...

Στη δική του σκακιέρα και στο δικό του παιχνίδι, δεν υπήρχε νικητής παρά μόνο ο ίδιος... Γέλασε μέσα από τα μούσια του.
Το Γεράκι ήταν... Τι νόμιζαν;
Πώς ήταν δυνατόν να βρεθεί προ εκπλήξεως; Αυτό ήθελε να προλάβει...
Για αυτό άφησε τη κατάσταση να κυλήσει έτσι όπως κύλησε...

Αρνήθηκε στον εαυτό του ότι ένιωσε πράγματα για την Ισμήνη όμως.
Δεν της έκανε ερωτα.
Μια ανοησία της στιγμής ήταν με το παιχνίδι του....
Δε θα ήταν ικανή να τον αναγκάσει να της κάνει έρωτα, σωστά;
Το σεξ μαζί της, ήταν σε άλλο επίπεδο.
Ποτέ δεν θέλησε να ικανοποιήσει μια γυναίκα κι όμως εκείνη, ήταν ολόκληρη μια πρόκληση σε αυτό. Για πόσο θα άντεχε;
Μπήκε και βυθίστηκε σε ένα κόσμο που πολεμούσε και βρέθηκε στη λάθος στιγμή, στα χέρια του λάθος ανθρώπου...

Όλοι έκρυβαν μυστικά.
Όλοι είχαν ιστορία στις πλάτες τους...
Εκείνη όμως ήταν άθικτη. Αμόλυντη.
Ήταν ηθικά ξεγυμνωμενη για εκεινον.
Θα ήταν ικανή άραγε η παρουσία και ο εξευτελισμός της να οδηγήσουν το κομμάτι του παζλ και να μπει στη θέση του;
Ο Κώστας εξαφανίστηκε μετά το ξυλοδαρμό της Χριστίνας...
Ένα ακόμα κενό.
Πολλά τα κενά...
Γιατί ένας παρκαδορος να μπει στη διαδικασία να αφήσει μια πόρνη αναίσθητη και να τη βιασει;
Ήταν απλός παρκαδορος; Ήταν το χέρι του παζλ; Είχε κρυφτεί; Είχε φυγαδευτεί;

Ο Χριστόφορος είχε αρκετά ανοιχτά μέτωπα γύρω του. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που αναζητούσαν το Γεράκι διακαώς έτσι ώστε να πάρουν τη κυριαρχία της πόλης.
Αυτό που δεν ήξεραν όμως, ήταν πως και ο ίδιος είχε πολλούς άσσους στο μανίκι του.
Ο Φάνης έτρεφε τεράστια απέχθεια προς το Λεωνίδα. Ο Λεωνίδας όμως όταν τον κάλεσε δέκα μέρες πριν, λέγοντας του ότι ήταν εξαιρετικά επείγον, και πήγε, του αποκάλυψε ότι σε μια σύλληψη, είδε τη Χριστίνα μέσα στο περιπολικό.
Τότε φυσικά δε τον πίστεψε και θεώρησε ότι ήταν παραλογισμός. Να μου όμως τελικά, δεν ήταν... Η Ισμήνη ήταν εκείνη...
Τι υπήρχε λοιπόν πίσω από την Ισμήνη που θα ήταν ικανό να ξέρει τις δοσοληψίες του Λεωνίδα; Ποιος ξερνούσε πληροφορίες στους μπάτσους;
Η Ισμήνη ήταν στη δίωξη.
Η δίωξη κινήθηκε προς το Λεωνίδα ξαφνικά...
Η πληροφορία ήρθε από μέσα...
Πολλά μικρά ψαράκια είχαν πιαστεί ανά διαστήματα. Ποιος προσπαθούσε να γλιτώσει το κεφάλι του και έδινε κόσμο;

Μέσα στο κεφάλι του επικρατούσε ένα χάος.
Ένα ατελείωτο μαύρο έρεβος , γεμάτο με κρίκους που αιωρούνταν και εκείνος έπρεπε να τους πιάσει έναν έναν και να τους συνδέσει...
Τα πρόσωπα στη ζωή του, αρκετά.
Τα αντίπαλα αφεντικά, πολλά κι αυτά...
Ποιος και γιατί;
Αυτό ήταν κάτι που θα ανακάλυπτε σίγουρα...

Θα τα άφηνε όλα να πάρουν το δρόμο τους όπως έπρεπε. Σιγά σιγά μέσα από τα μικρά ψάρια θα έφτανε στο μεγάλο...
Πριν πάει όμως εκει, έπρεπε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και μέσα στο δικό του κόσμο.
Γιατί ο Άρης δε του είπε τίποτα για την Ισμήνη;
Ο Ντίνος του είπε ότι στην έρευνα που έκανε, φοίτησαν μαζί στην ίδια σχολή για δύο χρόνια μέχρι που ο Άρης ανέλαβε τα καθήκοντά του. Ήταν άραγε αυτός ο λόγος του χωρισμού; Ήταν άραγε ακόμα ερωτευμένος μαζί της και ήθελε να την προστατεύσει από τον Χριστόφορο;
Στο κόσμο τους δε χωρούσαν έρωτες και αγάπες. Αυτά ήταν για τους φυσιολογικούς και το ήξεραν όλοι. Ήταν νόμος και κανόνας.
Οι διάδοχοι, όπως έγινε και με το πατέρα του, θα ήταν απόγονοι από ένωση οικογενειών της ίδιας πάστας.

Ο Παναγιώτης όσο τους παρακολούθησε του είπε ότι είχαν τρυφερή στιγμή. Θα πήγαινε ενάντια του άραγε για την Ισμήνη; Ακόμα ένα λιθαράκι που ενέτεινε το ενδιαφέρον του για το παιχνίδι μαζί της. Θα μπορούσε ο Άρης να προδωσει τη φιλία τους για μια γυναίκα; Τον κόσμο που έχτισαν οι δικοί τους και που βάδιζαν σε αυτό;
Και πως θα φαινόταν άραγε στην Ισμήνη όταν μάθαινε ότι ήταν λογοδοσμενος; Της το είχε πει; Είχε γνώση;

Κροταλισε τα δάχτυλα του ενθουσιασμένα...
Κάθε ένας τους είχε μια γυναίκα της φάρας τους άλλωστε. Μια μηχανή, αναπαραγωγής παιδιών που περίμενε να την καλέσουν.
Οι οικογένειές τους έκλεισαν αυτές τις συμφωνίες όταν ήταν ακόμα πιτσιρίκια.
Θα μπορούσε κάποια από αυτές τις οικογένειες να ήθελε να πετύχει μια κυριαρχία; Στη τελική τόσο ο Χριστόφορος όσο και ο Άρης , είχαν δύο γυναίκες τις ίδιας οικογένειας. Θα μπορούσαν οι δικοί τους να έκλεισαν συμφωνία με λάθος ανθρώπους; Θα μπορούσε ο Παπάς να δώσει τις κόρες του σκεπτόμενος να αναλάβει εκείνος με μηχανορραφίες;
Θα μπορούσε το ψάρι να ήταν κάποιος άλλος;
Κι αν ο Φάνης ζήλεψε που είχε μείνει εκτός;
Αν ήθελε κι εκείνος ένα κομμάτι από τη πίτα που έτρωγε ο Χριστόφορος;
Αν ένιωθε παραγκωνισμένος; Αν ήθελε να αναλάβει;
Θα μπορούσε να ήταν μέχρι και ο Διονύσης που ήθελε ακόμα κι αν δε το έλεγε να επεκταθεί στη Μακεδονία;
Ο Λεωνίδας ίσως;
Ο Παύλος; Κι αυτός είχε λόγο... Ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο κεφάλι της Θεσσαλονίκης άλλωστε και μάλιστα τώρα τελευταία, είχε χαθεί εσκεμμένα από το προσκήνιο. Ήθελε να θολώσει τα νερά;

Η σκέψη να έχει τόσα ανοιχτά μέτωπα προκαλούσε ακόμα παραπάνω το ενδιαφέρον του για στη τη κατάσταση ενώ η Ισμήνη που βρέθηκε ανάμεσα σε όλα αυτά, ήταν το κερασάκι στη τούρτα...

Προχώρησε και έσβησε το φως...
Κανένας δεν ήταν ικανός να τα βάλει μαζί του. Κανένας δεν ήταν ικανός να μπει μέσα στο κεφάλι του. Κανένας...
Πάντα θα ήταν ένα βήμα μπροστά...

➿➿➿➿➿➿

Αγκάλιασε τα πόδια της. Πλάι της υπήρχε ένα ποτήρι κρασί. Η ανάγκη να πιει πήρε ζωή μέσα σε εκείνο το Μπρούσκο.
Δεν την ένοιαξε που κατέβηκε φορώντας μόνο ένα πουκάμισο και το αγόρασε. Ήθελε να χαθεί στο αλκοόλ.
Πόσα λάθη έκανε η Χριστίνα και εκείνη έπρεπε να διορθώσει άραγε;
Γιατί να κλέψει εκείνα τα χαρτιά;
Πώς θα ήταν η επόμενη μέρα τους;
Είχε πάει τρεις το χάραμα.
Κατάφερε και μίλησε με την αδερφή της λίγο αφότου έφτασε σπίτι. Δεν την πήρε. Δεν την φυλάκισε κάπου. Η Χριστίνα ήταν ακόμα σπίτι της. Γιατί την άφησε;
Είχε βάλει βέβαια δύο άντρες από κάτω να τη παρακολουθούν αλλά και πάλι ο Μάνος δε θα το καταλάβαινε; Ίσως και όχι...
Γιατί να πήγαινε εκεί άλλωστε αφού τον χώρισε;
Η Χριστίνα της είπε ότι δεν είχε τα χαρτιά αλλά από το τόνο της κατάλαβε ότι έλεγε ψέματα. Γιατί να είπε ψέματα για κάτι τέτοιο; Τι φοβόταν;
Τι υπήρχε κρυμμένο που ανάγκασε τη σιωπή της; Τι ήταν αυτό που την έκανε να πει ψέματα στην Ισμήνη; Της ζήτησε να ανοιχτεί εντελώς για να μπορέσει να τη προφυλάξει αλλά εκείνη, δε το έκανε. Γιατί;
Αν ήθελε ο Χριστόφορος θα μπορούσε να μάθει σωστά; Ένα όπλο και εκφοβισμό ήταν ικανά να κάνουν τη γλώσσα της να κυλήσει ροδάνι. Δεν έγινε όμως...

Η Χριστίνα έκρυβε κάτι το οποίο ο Χριστόφορος ήθελε να ανακαλύψει με διαφορετικό τρόπο. Έκλεισε άραγε κάποια συμφωνία ζωής και θανάτου; Με ποιον; Τι μπορεί να τον σταμάτησε και να τον έκανε να παίξει μαζί τους; Ο Χριστόφορος ήταν πανέξυπνος και αυτό του το αναγνώριζε. Κι εκείνη ήταν εξίσου έξυπνη όμως...
Κάτι έψαχνε...
Κάτι που πίστευε ότι αν πράξει έτσι θα έφερνε αποτέλεσμα...
Πόσες δολοπλοκίες υπήρχαν στο παρασκήνιο; Σίγουρα αρκετές. Και ποιος ο ρόλος της Χριστίνας;

Η Ισμήνη αναστεναξε. Το κρασί είχε σχεδόν τελειώσει και έκανε καλά τη δουλειά για την οποία αγοράστηκε.
Άνοιξε το κινητό και πήγε στο ημερολόγιο της. Το κοιταξε πανω από δέκα φορές από την ώρα που επέστρεψε.
Δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση εγκυμοσύνης έτσι ώστε να πάρει κάποιο χάπι. Πώς τόλμησε όμως να τελειώσει μέσα της; Πόσο θράσος είχε; Στις σκέψεις αυτές το κορμί του πεταρισε στα δάχτυλα της. Τα χείλη του βρέθηκαν στα δικά της πάλι και έπιασε τον εαυτό της, να αναζητά τις αισθήσεις. Πάτησε τις αξίες της. Είχε δικιο. Αλλά με τα λόγια του δεν κατάφερε να πλήξει τον εγωισμό της όπως πίστευε.
Για όποιον λόγο κι αν ήθελε να συνεχίσει να την έχει στα πόδια του, θα τον άφηνε. Η Χριστίνα ήταν μπλεγμένη κάπου και αυτή του η στάση την εξυπηρετούσε για να μάθει. Δε θα τον άφηνε όμως ανεξέλεγκτο...
Θα του έδινε μια γεύση από την αληθινή Ισμήνη και όχι από την Ισμήνη που παρίστανε την Χριστίνα...

Αυτός ο άντρας κέρδισε το ενδιαφέρον της , το θυμό και τις σκέψεις της από το πουθενά...
Είχε μια τόσο ωραία στρωμένη ζωή, και μέσα σε μια νύχτα όλα άλλαξαν...

Πήρε το ποτήρι, άδειασε και τη τελευταία γουλια που έμεινε μέσα αλλά πριν το αφήσει, το σιγανό τρίξιμο της εξώπορτας, τράβηξε τη προσοχή της. Άφησε ήρεμα το ποτήρι, έβγαλε το όπλο κάτω από το μαξιλάρι και σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της. Κατέβασε ένα μπουκάλι κρασί, δεν είχε σταθερό στόχο αλλά κρατούσε ένα καταραμένο πιστόλι πια.
Περπάτησε και στάθηκε πίσω από τη πόρτα του δωματίου. Βήματα ακούστηκαν στο διάδρομο και όπλισε αμέσως. Σταμάτησαν ξαφνικά και εκείνη έσφιξε το όπλο. Η πόρτα της κρεβατοκάμαρας δεν ήταν κλειστή.

"Άλλο ένα βήμα, και στην άναψα!" κόλλησε το όπλο πίσω από το κεφάλι που τόλμησε να ξεπροβάλει μα όταν εκείνο γύρισε η Ισμήνη ξεφυσησε
"Θέλεις ειλικρινά να σου τιναξω τα μυαλά στον αέρα; Τηλέφωνο δε μπορείς να πάρεις;"

"Συγνώμη... Ήθελα να σε δω. Αλήθεια όμως θα μου τιναζες τα μυαλά;" αστείευτηκε και εκείνη αφόπλισε και άφησε το όπλο στο κρεβάτι

"Έτσι όπως έγινε η ζωή μου, δε ξέρω ρε Άρη..."

"Πώς είσαι;" στάθηκε μπροστά της και τη κοίταξε "Έχεις πιει... Μυρίζω το κρασί στην ανάσα σου κα το βλέπω στα μάγουλα σου..." της χαμογέλασε τρυφερά και σηκώνοντας το χερι, χάιδεψε τη κοκκιναδα της.

"Καλά είμαι..."

"Ήσασταν μέσα στο γραφείο κοντά μία ώρα... Έπειτα εξαφανίστηκες. Στείλε μου ένα μήνυμα να ξέρω ότι είσαι καλά τουλάχιστον..."

"Δεν το σκεφτηκα. Ήμουν κάπως, ταραγμένη και ήρθα σπίτι".

"Τι έγινε Ισμήνη; Τον έσωσες σήμερα... Το κατάλαβες; Οι κάμερες σε δείχνουν καθαρά... Σκότωσες τον Ραπτόπουλο και όχι με μια αλλά με τρεις σφαίρες..."

"Λες να μη το ξέρω;" η Ισμήνη απομακρύνθηκε και κάθισε στο κρεβάτι. Εκείνος ακολούθησε τα χνάρια της αμέσως
"Αντέδρασα ενστικτωδώς. Ένα ρεμαλι ήταν άλλωστε. Δε με θλιβει ο θάνατος του. Με θλιβει το ότι πάτησα τη σκανδάλη. Αυτό μόνο..." Παραδέχθηκε

"Θα έχω πρόσβαση στα αρχεία... Θα σβήσω το βίντεο σου. Δε θέλω να..."

"Ξέρει..." τον διέκοψε και εκείνος έσμιξε τα φρύδια

"Τι εννοείς ξέρει;"

"Ξέρει ποια είμαι... Με κατάλαβε. Είδε το σημάδι μου" ο Άρης πήρε μια βαθιά ανάσα.

"Πώς είδε το σημάδι σου;" ρώτησε σιγανα ξέροντας ήδη την απάντηση. Το βλέμμα της ήταν αρκετό άλλωστε.
"Σε πόνεσε; Σε βίασε; Ισμήνη μίλα μου!"

"Δεν με βίασε και η συζήτηση σταμάτα εδώ. Απλά ξέρει..."

Ο Άρης άπλωσε το χέρι, το πέρασε βαθιά πίσω από το λαιμό της και τη κοίταξε κατάματα

"Δε θα αφήσω να σου συμβεί τίποτα. Στο ορκίζομαι... Δεν ήμουν εκεί απόψε. Αν ήμουν τίποτα από αυτά δε θα είχε συμβεί..." πώς να ήταν άλλωστε όταν όλες αυτές οι μαλακίες τον έκαναν να παρευρεθεί στα γενέθλια της Νένας; Σιχτιριζε την ώρα και τη στιγμή. Από παιδιά ήταν προορισμένα για αυτό και τόσο καιρό δε τον ενοχλούσε αλλά από τη μέρα που η Ισμήνη μπήκε πάλι στη ζωή του, δεν ήθελε τίποτα.

"Δεν με πείραξε...Τέλος πάντων. Δε θέλω να μιλήσω για αυτό..." Σεβάστηκε το θέλω της. Θα είχε μεγαλύτερα προβλήματα άλλωστε. Αν έμαθε, τότε και η δική του καρεκλα ετριζε. Θα ήξερε ότι του είπε ψέματα. Αργά η γρήγορα θα έπρεπε να τον αντιμετωπίσει σε αυτό το κομμάτι. Ότι ήταν να πει θα το έλεγε σαν άντρας μαζί του.

"Ισμήνη;" Ο Άρης ετριψε με τον αντίχειρα του το μάγουλο της "Δε μπορώ να σε βγαλω από το κεφάλι μου...Πες μου ότι θες. Ζήτησε μου ότι θέλεις. Θα βρω τρόπο να σε βγάλω από αυτή τη κατάσταση ότι κι αν χρειαστεί να κάνω..." ήξερε ότι δε μπορούσε να ξεπεράσει τα όρια όπως τη προηγούμενη φορά αλλά έχοντας την έτσι, μπροστά του ήταν ολόκληρη ένας γαμημενος πειρασμός. Την είχε γευτεί και επιθυμούσε να το κάνει πάλι.

"Δεν χρειάζεται. Θα ξεμπλεξω μόνη. Ήδη υποθέτω θα πρέπει να δώσεις και εσύ τις εξηγήσεις σου. Σωστά;"

"Σωστά... Αλλά πάνω από εσένα, εγώ..." ο Άρης έσκυψε ξαφνικά ηττημένος και τη φίλησε. Την έπιασε από τη μέση τη τράβηξε πάνω του και εκείνη σταμάτησε το φιλί και τον κοίταξε.

"Δεν πρέπει..."

"Γιατί ρε Ισμήνη;!"

"Γιατί δε θέλω να ξεπεράσουμε τα όρια. Έκανες την επιλογή σου στο παρελθόν. Δεν είμαι χαζή. Βλέπω καθαρά πλέον..."

"Δεν είχα επιλογή... Έτσι μου έμαθαν. Έτσι έπρεπε να κάνω... Δεν ήθελα να σε βάλω σε κίνδυνο. Οι κόσμοι μας ήταν ίδιοι και αντίθετοι συνάμα..."

"Κι εγώ σ'αγαπησα..." του είπε γλυκά καταλαβαίνοντας τα λόγια του "Μα αυτό που είχαμε, τελείωσε... Μόνο προβλήματα θα φέρει πια.."

"Ας φέρει και τη κόλαση επί γης..." τη πίεσε πάνω του και χώθηκε στο λαιμό της "Μόνο αν μου πεις ότι δε νιώθεις τίποτα, θα φύγω..." ψιθύρισε και ανοίγοντας τα χείλη του ρουφηξε απαλά τη σαρκα της. Ήξερε ακριβώς τα σημεία της. Δεν της είπε ψέματα. Πραγματικά την αγάπησε... Και δεν έπαψε και πότε να το κάνει. Σκαρφάλωσε στα χείλη της. Οι στιγμές τους άρχισαν να ξεπηδούν στο μυαλό της. Ούτε εκείνη έπαψε να τον σκέφτεται όλα αυτά τα χρόνια. Δίχως να το οριζει, όταν ο Άρης τη φίλησε, η Ισμήνη ανταπέδωσε στο φιλί. Τον έπιασε από το πρόσωπο, του χάρισε το πιο βαθύ και αισθησιακό φιλί της και λίγο πριν αγριεψει η κατάσταση, σταμάτησε και απομακρύνθηκε ήρεμη.

"Νιώθω. Πάντα θα νιώθεις πράγματα όταν έχεις μοιραστεί κομμάτια της ζωής σου με κάποιον..." είπε συνειδητά "Αλλά, δε θέλω να αφήσω αυτή τη στιγμή το παρελθόν να ορίσει μια στιγμή στο παρόν μας... Εκτός αυτού, αν θέλεις να σου μιλήσω ανοιχτά, δε μπορώ να κάνω σεξ μαζί σου ενώ λίγες ώρες πριν του έδωσα το κορμι μου Άρη..." αν και τα λόγια της τον πλήγωσαν κάπως, λάτρεψε την ειλικρίνεια και το ήθος που βγήκε από τα χείλη της. Ερωτεύτηκε μυαλό και κορμί σε εκείνη τη γυναίκα...
Τη φίλησε πεταχτά, της χαμογέλασε και την κατέβασε από πάνω του

"Ξέρεις κάτι; Έχεις δίκιο... Δε θέλω να μάθω γιατί και πώς του δόθηκες γιατί έχω αντίληψη. Αλλά αφού ανοίγουμε τα χαρτιά μας..." Έκανε μια παύση, έβαλε το χέρι βαθιά στη τσέπη και έβγαλε μια βέρα. Την έβαλε στο δάχτυλο του και τη κοίταξε... "Με πάντρεψαν από τα δέκα μου... Τι να πω; Δύο φορές στη ζωή μου αθέτησα το λόγο μου. Και τις δύο ήταν για πάρτη σου..." Η Ισμήνη σοκαρίστηκε με το δαχτυλίδι αλλά δεν ήταν χαζη... Ήξερε τη ζωή αυτών των ανθρώπων.
"Αν δε θέλεις να ζήσουμε μια στιγμή στο παρόν με οδηγό το παρελθόν, να ξέρεις ότι με μια σου λέξη, προτίθεμαι να τα κάνω όλα πουτάνα και να σου χαρίσω ένα μέλλον, φτιαγμένο από το σήμερα..." δεν την άφησε να απαντήσει καν. Σηκώθηκε και της χαμογέλασε. Δεν ήταν από τους άντρες που θα στοχευε το Χριστόφορο και τις δικές του αξίες για να κερδίσει την εύνοια της. Δεν έμαθε να παίζει έτσι. Ούτε χαζός ήταν. Είδε και τη δική του αλλαγή. Ο καθένας θα πορευόταν όμως με τις επιλογές του.
"Μια λέξη σου μόνο... Όποτε κι αν τη πεις. Αυτό μη το ξεχάσεις..." αποκρίθηκε και σηκώνοντας το χερι της έκανε νόημα να μην απαντήσει. Της χάρισε ένα γλυκό χαμόγελο και έφυγε.

➿➿➿➿➿➿

Καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα από την ώρα που έφυγε ο Ντίνος.
Ζήτησε από το Μάνο να μη πάει απόψε γιατί δεν ένιωθε καλά και όντως δεν ένιωθε.
Η Χριστίνα ήξερε ότι εκείνα τα χαρτιά ήταν ο λόγος για να παραμείνει ζωντανή και εκτός φυλακής. Δε θα έπαιρνε το ρίσκο όσο κι αν ήξερε ότι η Ισμήνη ρισκάρει για εκείνη τη ζωή της.

Από παιδιά πάντα άκουγε για την Ισμήνη, και την Ισμήνη και την Ισμήνη...
Πάντα ήταν πρώτη στα μαθήματα, λαμπρό μυαλό, έξυπνη γυναίκα...
Δεν έτρεφε ζήλεια για εκείνη. Η κάθε μία επέλεξε το δρόμο της. Παρόλα αυτά, η Χριστίνα αγαπούσε τον εαυτό της με πάθος. Σε καμία περίπτωση δε θα τα έδινε σε κανένα αν δεν ήταν σίγουρη ότι θα είχε εξασφαλισμένη την ελευθερία της. Ίσως έπαιρνε λίγο χρόνο, μα αυτό θα έκανε...
Η Ισμήνη θα κατάφερνε να προφυλάξει τον εαυτό της. Την ενοχλούσε τρομερά το γεγονός πως ίσως είχε τσιμπηθεί με το Χριστόφορο αλλά τα δεδομένα είχαν πια αλλάξει. Πώς διάολο σκάλισε ένα βίντεο, πριν ένα μήνα;
Πώς το έμαθε;
Όταν ο Μάνος της ζήτησε αποδείξεις η Χριστίνα της είχε ήδη. Δεν ήταν ανάγκη να πάει να τις πάρει.
Το θέμα της ήταν πως και γιατί το έμαθε ο Χριστόφορος. Ανακάλυψε την Ισμήνη σίγουρα και έκανε έλεγχο. Μόνο αυτή την εξήγηση έδινε. Ωστόσο αυτά τα χαρτιά αν έπεφταν σε λάθος χέρια θα κινδύνευε η ζωή της. Ίσως και οι ζωές όλων...
Ίσως μερικά ήθελαν μετάφραση αλλά είχε δει τα περισσότερα. Όταν της ζητήθηκε να πάει να τα πάρει, είχε άγνοια κινδύνου. Ύστερα έγινε το ατύχημα και ξεχάστηκαν. Γιατί έπρεπε να βγουν πάλι στη φόρα;
Γιατί όλα έπρεπε να γίνουν τόσο σκατά;

Ήταν στη μέση από ένα μέτωπο που άνοιξε και δεν πίστευε ότι βρεθεί εκεί ποτέ της. Και από τις δύο πλευρές όμως, μόνο με εκείνα τα έγγραφα στη κατοχή της θα έμενε ζωντανή και μέχρι να βρει τρόπο, να εξαφανιστεί , θα τα κρατούσε με κάθε κόστος και θα επέμενε ότι δεν έχει τίποτα...
Ξέροντας ότι ο Χριστόφορος έχει άντρες κάτω από το σπίτι ένιωθε μια κάποια ασφάλεια. Ίσως με μια εντολή τους ανέβαιναν και της έπαιρναν το κεφάλι αλλά τουλάχιστον, η άλλη πλευρά, δε θα μπορούσε να πλησιάσει...

Κοίταξε τη κάμερα που είχε στα χέρια της...
Δεν είχε ιδέα ποιος την άφησε στο νοσοκομείο. Το μόνο που ήξερε ήταν ότι έδειχνε αρκετά καθαρά τα πάντα...

Πάτησε το κουμπί και εκείνη άρχισε να παίζει...
Είδε τον εαυτό της να βγαίνει από το κλαμπ...
Ύστερα ο τύπος με τη κουκούλα της έκλεισε το στόμα με ένα πανί πριν μπει στο αμάξι.
Μόλις έχασε τις αισθήσεις της, ήρθε ένας ακόμα. Είδε να της σκίζουν τα ρούχα και ο δεύτερος τη βίαζε ενώ εκείνη ήταν λιποθυμη. Μόλις τελείωσε, άρχισε να τη χτυπά... Το βίντεο ήταν τραβηγμένο από ένα τρίτο πρόσωπο. Δεν υπήρχαν κάμερες ασφαλείας σε εκείνο το σημείο άλλωστε.
Η κάμερα πλησίασε στο πρόσωπο της. Την χτύπησε κι εκείνος που τη κρατούσε. Ύστερα ακούστηκε η φωνή του Κώστα...
Προχώρησε τρομαγμένος ώσπου ένας από τους άντρες έβγαλε ένα περίστροφο με σιγαστήρα, τον πυροβόλησε στο κεφάλι και εκείνος έπεσε νεκρός. Φορούσε γάντια.
Πήρε το όπλο και το έβαλε στο χέρι της... Το γέμισε με αποτυπώματα και το έβαλε στη τσέπη του. Ο τύπος με τη κάμερα έδειξε το πτώμα και ύστερα το έβαλαν σε ένα πορτμπαγκάζ και εκείνη την έσυραν και την πέταξαν στο πίσω κάθισμα.

Ο τύπος με τη κάμερα ήταν συνοδηγός. Βγήκαν από το πίσω πάρκινγκ έκαναν το κύκλο και στάθηκαν μπροστά από το μαγαζί σε κάποια απόσταση.. Είδε το Χριστόφορο, τον Άρη , τον Ισαάκ και το Φάνη να μιλάνε. Μια φωνή, σχολίασε ότι θα τους θάψει. Και αυτό ήταν... Το βίντεο είχε κλείσει...

Από όλο αυτό η Χριστίνα κράτησε μονάχα τα αποτυπώματα στο όπλο...
Μόνο αυτά είχαν σημασία. Ένα οπλο, η σφαίρα του, ένας νεκρός. Είχαν κάθε στοιχείο για να τη δώσουν στην αστυνομία.
Γιατί δε το έκαναν; Γιατί είχε τα χαρτιά προφανώς... Δεν ήταν σπίρτο αλλά ούτε και ηλίθια. Ήξερε πως δουλεύει ο υπόκοσμος.
Για όσο θα έκανε την ανηξερη όμως, θα ήταν ασφαλής και αυτό έπρεπε να τηρηθεί κατά γράμμα...

➿➿➿➿➿

"Γιατί δεν ήρθε ο αδερφός σου;"

Ο Φάνης ξεφυσησε.

"Φεύγει σε λίγες ώρες Αθήνα μαμά. Δεν προλαβαινε. Κι εγώ θα φύγω για να πάω στο μαγαζί"

"Ο πατέρας σου, αρρώστησε. Ώφειλε να είναι εδώ!"

"Ένα κρυολόγημα είναι. Δεν γίνεσαι κάπως υπερβολική;" Η Αμαλία τον άγριοκοίταξε

"Έπρεπε να δώσει αναφορά στο πατέρα σας για το καινούριο εμπόρευμα του Φάμπιο. Γιατί κατεβαίνει Αθήνα;"

"Μάνα σε παρακαλώ. Μεγάλος άντρας είναι. Ξέρει να κάνει τις δουλειές του. Ο Διονύσης τον κάλεσε για να επεκταθεί στο λιμάνι μας. Αυτό είναι όλο. Όσο για το θείο, όλα θα προχωρήσουν όπως τη πρώτη φορά. Τι άλλο να πει και να κάνει; Εγώ ο ίδιος τα πήγα ολα μέχρι τη Βουλγαρία. Ευχαριστημένος δεν ήταν; Ποιο το θέμα;"

"Γιατί θέλει να επεκταθεί στο λιμάνι μας αυτός;" Η Αμαλία δε τον συμπαθούσε καθόλου.

"Δε ξέρω πολλα. Έκλεισε μια συμφωνία για κόκα από Αλβανία. Η παραγωγή έγινε Σλοβακία αλλά κατέληξε εκεί. Είναι καλό πράμα. Ωστόσο θέλει απλά το λιμάνι μας. Μέσω Αθήνας θα καθυστερήσει η παράδοση στα βόρεια νησιά. Αυτό είναι όλο"

"Καλώς. Ποσοστό;"

"Τριάντα τοις εκατό μάλλον. Δε ξέρω. Δεν προλάβαμε να μιλήσουμε πολύ μετά το χαμό που έγινε χθες.."

"Ναι, μας ενημέρωσε ο Στράτος. Ποια ήταν η πόρνη που τον έσωσε;"

"Μια από τις πολλές .." αρκέστηκε να απαντήσει ξέροντας ότι σιχαίνεται τη Χριστίνα

"Θέλω να τη γνωρίσω"

"Μάνα χαζεψες;"

"Ακούς τι σου λέω;!" Η Αμαλία αστραψε "Θα ήταν νεκρός. Θα έχανα ένα γιο. Είπα θέλω να τη γνωρίσω. Θα έρθω απόψε στο μαγαζί" ο Φάνης δαγκωθηκε. Άντε να της εξηγήσει ότι θα έφευγε Αθήνα μαζι της.

"Δεν δουλεύει σήμερα"

"Να δουλέψει!"

"Ρε μάνα!"

"Μου αντιμιλησες;" η Αμαλία μίκρυνε το βλέμμα της έξαλλη. Ήταν μια γυναίκα ηφαίστειο από τα νιάτα της. "Δεν θέλεις να τη γνωρίσω. Γιατί;" συνέχισε κοιτώντας τον διερευνητικα

"Θα... Θα τη πάρει μαζί του στην Αθήνα..." στα λόγια του, σαστισε.

"Γιατί;"

"Υποθέτω τη ζήτησε ο Διονύσης. Δε ξέρω..."

"Μάλιστα...Μια πόρνη λοιπόν, που σώζει τη ζωή στο αφεντικό της ενώ θα μπορούσε να το αφήσει να πεθάνει και εκείνος τη παίρνει μαζί του στο ταξίδι του..." μονολογησε

"Που θέλεις να καταλήξεις; Δεν σε καταλαβαίνω..."

Η Αμαλία ήξερε τους κανόνες της ζωής τους.
Όπως όλοι...
Γιατί μια πόρνη να ρισκάρει έτσι;
Γιατί μια πόρνη να αρπάξει όπλο και να γίνει φόνισσα τόσο απλά;

"Καλώς. Όταν γυρίσουν βλέπουμε" είπε κλείνοντας το θέμα "Από περιέργεια ρώτησα..."

"Μπορώ να φύγω τώρα; Πρέπει να πάω στο μαγαζί σε δύο ώρες"

"Ναι, μπορείς..." Ο Φάνης έμεινε και εκείνη έμεινε σκεπτική να χαζεύει το φλιτζάνι της.
Αναρωτήθηκε αν ο Χριστόφορος ήταν ικανός να πατήσει τα όρια και το λόγο του, για μια τέτοια γυναίκα...
Η Αμαλία δεν ήταν αβγαλτη. Κόρη μαφιόζου ήταν και είκοσι ετών κορίτσι όταν την έδωσαν στον Λουκά. Ολόκληρη η ύπαρξη της ήταν ένα καλογραμμένο συμβόλαιο. Χωρίς έρωτα. Ο έρωτας της άλλωστε, βρέθηκε κρεμασμένος όταν εκείνη αρνήθηκε να παντρευτεί.. Δεν ήταν κακός ο Λουκάς. Τον αγάπησε με τα χρόνια και ήξερε ότι ο δικός της πατέρας επέβαλε τη τάξη. Τώρα όμως;
Η σκέψη να αφέθηκε σε μια πόρνη ο γιος της, εξωθούσε στα άκρα την ηρεμία της...
Ο Παπάς ήταν γέφυρα ανάμεσα σε εκείνους και την κεντρική Ελλάδα. Ένωνε το εμπόριο. Η συμφωνία μαζί τους όλα αυτά τα χρόνια άγγιζε δισεκατομμύρια εσόδων...
Τόσο ο Άρης όμως όσο και ο Χριστόφορος καθυστερούσαν τις διαδικασίες. Έφτασαν τριάντα πέντε... Ο χρόνος πιεζε...

Έπιασε το κεφάλι της και προσπάθησε να σκεφτεί ότι ήταν παράλογη...
Θα περίμενε να επιστρέψουν και θα τους χάρισε μια απροειδοποίητη επίσκεψη...
Αυτό ακριβώς θα έκανε...

➿➿➿➿➿➿➿➿

Έφτασε στο μαγαζί και είδε άλλο παρκαδορο απ' έξω. Κανένας δε γλίτωσε μάλλον από τα πυρά της προηγούμενης μέρας. Στις ειδήσεις που διάβασε το πρωί, δεν υπήρχε κάτι συγκεκριμένο. Πόσο βαθιά ήταν χωμένοι που συγκάλυψαν ένα τέτοιο γεγονός σαν μια απλή ανταλλαγή πυροβολισμών χωρίς θύματα; Καθετί που είχε αντιμετωπίσει στο παρελθόν με τον υπόκοσμο έβγαζε νόημα ξαφνικά...

Κατεβηκε , και ο άντρας τη πλησίασε αμέσως

"Καλησπέρα. Θα είσαι η Χριστίνα σωστά;"

"Σωστά..."

"Με ενημέρωσαν ότι σε αυτή τη μεριά η μόνη γυναίκα που έρχεται είσαι εσύ. Είμαι ο Κοσμάς. Ο καινούριος..."

"Καλώς. Ορίστε τα κλειδιά. Σε ευχαριστώ πολύ" η Ισμήνη είχε ήδη πολλά στο κεφάλι της. Δεν έδωσε σημασία. Μπαίνοντας στο μαγαζί όλα ήταν στη θέση τους. Οι καναπέδες είχαν αλλαχτεί, τα φώτα λειτουργούσαν, οι γυψοσανίδες ήταν σαν καινούριες. Το μπαρ δεν είχε ούτε γρατζουνιά.. μόνο στα μάτια της έβλεπε αίματα παντού εκεί μέσα...

"Καλημέρα..." Άκουσε πίσω της και γυρίζοντας είδε το Φάνη.

"Καλημέρα"

"Βλέπω είσαι έτοιμη για ταξίδι... Δεν σε εχω συνηθίσει έτσι" Φορούσε μεν φούστα , αλλά ήταν αβαφη. Είχε πιασμένα τα μαλλιά της και από πάνω, ένα απλό μπλουζάκι και αθλητικά. Δεν είχε νόημα να γίνεται καραγκιόζης αφού ο Χριστόφορος ήξερε.

"Ήθελα να είμαι άνετη..." Απάντησε και κατάλαβε ότι ο Φάνης ακόμα δεν έμαθε για εκείνη. Το έβλεπε άλλωστε στο βλέμμα του.
Έκανε ένα βήμα και τη κόλλησε στο πάγκο του μπαρ

"Μου έλειψες... Τι διάολο ρε Χριστίνα. Τόσα και τόσα κάναμε μαζί" τα χέρια του βρέθηκαν στη μέση της και δεν άργησαν να κατέβουν στα οπίσθια της.
Η Ισμήνη φούντωσε.

"Φάνη; Αν δε πάρεις τα χέρια σου από πάνω μου, θα καταλήξεις πάλι στο πάτωμα." είπε ήρεμα

"Δίκιο έχει!" Η φωνή του Άρη τράβηξε τη προσοχή τους και ο Φάνης απομακρύνθηκε "Σταμάτα να κάνεις σαν ξελιγωμενος έφηβος για μια πόρνη ...." είπε αλλά η Ισμήνη δεν έδωσε σημασία. Προφανώς και δεν είχε ιδέα ο Φάνης. Πλάι από τον Άρη όμως, φάνηκε και ο Χριστόφορος. Η Ισμήνη κατάλαβε αμέσως ότι ήταν και οι δύο στο γραφείο. Τι να είπαν άραγε; Η σκέψη πέρασε και χάθηκε μόλις ο Χριστόφορος πλησίασε

"Τι φοράς;"

"Ρούχα..." απάντησε ήρεμη και εκείνος άπλωσε τα χέρια αξαφνα,  έπιασε τη μπλούζα και σκίζοντας την απότομα στο σημείο του στήθους, χαμογέλασε

"Τώρα κάτι κάνουμε..." σχολίασε βλέποντας το ντεκολτέ της που φαινόταν... Η Ισμήνη ανοιγοκλεισε τα βλέφαρα της και λέξη δεν είπε. "Δε θα χρειαστείς πράγματα..." Άρπαξε το μικρό βαλιτσακι που κρατούσε και το πέταξε παραπέρα. Ήθελε τόσο πολύ να τον χτυπήσει... "Έχω στο αμάξι ότι χρειάζεται. Πήγαινε και περίμενε με... Σε πέντε λεπτά φεύγουμε"

"Ότι πεις αφεντικό!" τον ειρωνεύτηκε σιγανα και ο Φάνης ασπρισε. Μόλις η Ισμήνη τους προσπέρασε, ο Χριστόφορος γέλασε. Πόσο υπέροχα θα ήταν όλα σε αυτό το ταξίδι... σκέφτηκε και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα γύρισε και κοίταξε τον Άρη. Δύο ώρες ήταν κλεισμένοι μέσα στο γραφείο...
Ο Χριστόφορος ζήτησε να μάθει τα πάντα και ο Άρης του τα είπε χωρίς φυσικά να του αποκαλύψει ότι τη γουστάρει ακόμα. Δεν είχε λόγο να το κάνει και ούτε το ήθελε... Ωστόσο ο Χριστόφορος δεν ήταν ηλίθιος..
Και μόνο που ο Άρης ρώτησε αν είχε σκοπό να κάνει σεξ μαζί της, έφτανε.
Δε θα έδινε λογαριασμό σε εκείνον αν θα την άγγιζε ή όχι όμως.
Αρκέστηκε να τον ενημερώσει ότι τη κρατάει για συγκεκριμένο λόγο και του υποσχέθηκε να μη τη σκοτώσει. Αυτό για τον Άρη ήταν αρκετό προς το παρόν. Αυτό, και το γεγονός φυσικά ότι βγήκε ζωντανός από εκείνο το γραφείο αφού μέχρι να φτάσουν στη νηνεμία της συζήτησης, ο Χριστόφορος ήδη του είχε κολλημένο το περίστροφο στο κρόταφο για την προδοσία εν μέρη που έκανε λέγοντας του ψέματα για τα στοιχεία της.

"Αν συμβεί κάτι να με πάρετε αμέσως" είπε σοβαρός "Θα γυρίσουμε μεθαύριο το πρωί. Να κάνετε όλες τις ετοιμασίες. Το ίδιο απόγευμα που θα γυρίσω φτάνει η Μπάρμπαρα. Τα θέλω όλα ρολόι..."

"Όλα θα πάνε όπως πρέπει. Έχω βάλει και παραπάνω άντρες. Τόσο στα σφαγεία όσο και στα μαγαζιά..." Είπε ο Άρης

"Χριστόφορε;" Ο Φάνης τον σταμάτησε πριν φύγει

"Τι συμβαίνει;" ρώτησε βλέποντας τον κάπως περίεργο

"Η μαμά..."

"Τι έπαθε;"

"Θέλει... Θέλει να γνωρίσει την... Την πόρνη λέει που σου έσωσε τη ζωή..." Ο Χριστόφορος ξεφυσησε "Όταν έρθεις να ξέρεις ότι θα σκάσει μύτη"

"Εντάξει. Θα δούμε μέχρι τότε... Να προσέχετε" τους κοίταξε και τους δύο καλά καλά τον καθένα για διαφορετικούς λόγους, και οπλίζοντας τον εαυτό του, με υπομονή για όσα θα ακολουθούσαν, βγήκε από το μαγαζί και πήγε στο αμάξι....

🖤❤️