Δεν ήξερα πότε θα έφευγαν οι αστυνομικοί από εκεί οπότε σίγουρα δεν ήταν καλή ιδέα, τουλάχιστον για σήμερα να πάω να κοιμηθώ εκεί.

Έρικα: Σήμερα νομίζω πως θα αναγκαστείς να με ξαναφιλοξενίσεις.

Νάντια: Εννοείται αυτό.

Αναφέραμε υπόηχα καθώς ανεβαίναμε τις σκάλες. Το κακό είναι πως ξέρω ποιος έχει κάνει αυτή τη καταγγελία. Θα ήταν η γιαγιά της Νάντιας, κανείς άλλος δεν με έχει ενοχλήσει τόσο καιρό. Απλώς αδιαφόρησαν.

Μπήκαμε στο δωμάτιό της αγνοώντας τους υπόλοιπους στο σπίτι και σπεύσαμε να αλλάξουμε ρούχα.

Νάντια: Έρικα, είσαι σίγουρη πως δεν είναι καλή ιδέα να αφήσεις την αστυνομία να σε βοηθήσει;

Έρικα: Ναι.. δεν θέλω να φύγω κάπου μακριά και ειδικά τώρα με αυτά που έχουμε μάθει.

Νάντια: Μα ποιά ηλίθια σε κατήγγειλε τέλος πάντων;

Έρικα: Νάντια.. πολύ φοβάμαι πως ξέρω ποιός ήταν. Είναι κάτι που δεν σου έχω πει.. δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω.. Όταν πρωτογνώρισα τη γιαγιά σου τη Μυρτώ, είχαμε μία λογομαχία. Δεν θεωρεί πως είμαι κατάλληλη επιρροή για εσένα και πολύ φοβάμαι πως για να μας απομακρύνει κάλεσε την αστυνομία.

Νάντια: Θα χρειαστεί να σε σταματήσω κάπου εδώ.

Τα μάτια της έλαμψαν. Αν και της το είχα πει με ήρεμο τρόπο και όσο πιο ευγενικά μπορούσα είχα καταφέρει να την εκνευρίσω.

Νάντια: Μην ξαναϋποθέσεις τέτοιο πράγμα για άτομο της οικογένειάς μου. Επειδή η δικιά σου οικογένεια είναι διαλυμμένη δεν σημαίνει ότι είναι και η δικιά μου.

Έρικα: Συγγνώμη..

Ψέλισσα μέσα από τα δόντια μου. Τα λόγια της λειτούργησαν περισσότερο σαν χτύπημα που με επανέφερε στην πραγματικότητα, μα καλά νόμιζα πως θα με πίστευε; Δεν της είμαι και κάποια σημαντική εξάλλου...

Με πονούσε πως σκεφτόταν ότι της είπα ψέματα αλλά δεν προσπάθησα και να τη πείσω για το αντίθετο. Φάγαμε τα απομεινάρια και στα γρήγορα στρωθήκαμε στο διάβασμα. Έπρεπε να τελειώσουμε νωρίς γιατί μετά θα πηγαίναμε στην προπόνηση.

Ναι και οι δύο, δεν θα έμενε μόνη της τώρα σε καμία των περιπτώσεων.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Κατεβαίνοντας κάτω παρατηρήσαμε πως οι αστυνομικοί είναι ακόμη εδώ και μάλιστα τους είδαμε να ρωτάνε και τα διαμερίσματα για εμένα. Σήκωσα τη κουκκούλα μου και με τη βοήθεια της Νάντιας, με φυγαδεύσαμε.

Ότι θα χρειαζόταν να κρύβομαι και από την αστυνομία δεν το περίμενα. Ευτυχώς τα πράγματα στο σχολείο ήταν φανερά πιο ήρεμα.  Τελειώσαμε γρήγορα και γύρισα πίσω στη φίλη μου που καθόταν στον πάγκο.

Τα πόδια της ήταν γυρμένα στο πλάι, πεσμένα το ένα στο άλλο, ελεύθερα.

Νάντια: Έχεις κάνει μεγάλη πρόοδο, αν δεν νικήσεις θα είσαι σίγουρα στις πρώτες.

Αγνοώ τη προσπάθειά της να μου αναπτερώσει λίγο το ηθικό, από το μεσημέρι έχει κατακρεουργηθεί. Μου φοράει τη κουκκούλα αφού το περιπολικό έχει παραμείνει έξω από την πολυκατοικία, μάλιστα τώρα έχει έρθει και ακόμη ένα για να με ψάξει.

Τι να τους είχαν πει άραγε οι γείτονες για εμένα; Είπαν για τον πατέρα μου; Περνάει τα χέρια της γύρω από τους ώμους μου και με επιδέξιες κινήσεις με στριμώχνει μέσα από την είσοδο. Οι αστυνομικοί μιλάνε με το διαμέρισμα του πρώτου.

Ηρέμησε Έρικα το έχεις. Πίσω από τις ανυποψίαστες πλάτες τους εγώ και η Νάντια που τη χρησιμοποιούσα κάπως σαν κουρτίνα μου τρέξαμε επάνω στα σκαλοπάτια. Φτάσαμε στον τρίτο και σταματήσαμε λαχανιασμένες.

Κατεβάζω το ύφασμα από το κεφάλι μου, περνάω τα χέρια μου μέσα από τα μαλλιά μου. Τι δοκιμασία είναι αυτή;.. Εκείνη έχει πάρει μία κυρτή θέση προσπαθώντας να βρει την ανάσα της. Η πόρτα του πρώην διαμερίσματός μου ανοίγει.

Ο πατέρας μου στέκεται στο προσκέφαλο με ένα ειρωνικό χαμόγελο.

Γεράσιμος: Μπα; Τι έγινε, βρήκε φίλες η άχρηστη;

Νάντια: Πώς της μιλάτε έτσι;

Το ξέρω αυτό το βλέμμα, θα έβλαπτε τη Νάντια.