Πιέρ..

"Για πόσο θα συνεχιστεί όλο αυτό το κρυφτούλη;"

Μόλις είχε βγεί από το μπάνιο του υπνοδωματίου μας, τυλιγμένη με μία πετσέτα που άφηνε ελάχιστα πράγματα στην φαντασία... Ήταν ένας επίγειος άγγελος, με δύο κατά γάλανα μάτια που κόλαζαν ακόμη και άγιο.

Οι σκέψεις μου οργίασαν, όταν άπλωσε τα δίμετρα πόδια της για να τα ενυδατώσει με την κρέμα της, ακουμπώντας τα στην άκρη του κρεβατιού, κάνοντας με να ξυπνήσω για τα καλά, στις εφτά το πρωί. Μπορεί μετά από τέσσερα χρόνια που ήταν παντρεμένη μαζί μου να παρέμενε μέσα της η αθώα πλευρά της, παρόλα αυτά ένιωθα την κάθε της κίνηση να με προκαλεί.

"Πιέρ σου μιλάω!" Γαμώτο! Είχε σταθεί μπροστά μου σταυρώνοντας τα χέρια της ακριβώς κάτω από το στήθος της, φορώντας μόνο τα δαντελένια της εσώρουχα, κάνοντας με να χάσω τελείως τον έλεγχο, ρίχνοντας την πάνω στο κρεβάτι μας, με το κορμί μου την επόμενη στιγμή να σκεπάζει το δικό της.

"Σε θέλω Σόφι.." Όλα με τρέλαιναν πάνω σε αυτή την γυναίκα. Ότι κι αν έκανε, το κορμί μου ανταποκρινόταν αμέσως σε εκείνη.

Το χέρι μου χάιδεψε αργά τους μηρούς της, ανεβαίνοντας προς τα πάνω ενώ το βλέμμα μου έμενε κολλημένο στα μάτια της. Πρώτη φορά μου συνέβαινε αυτό με μία γυναίκα, όχι μόνο δεν βαριόμουν μαζί της, αλλά την ήθελα συνεχώς, ότι και αν έκανε, ακόμα και κάποια δουλειά του σπιτιού, ακόμα και αυτό με ερέθιζε τρομερά. Το εσώρουχο της μπλέχτηκε στα χέρια μου και την επόμενη στιγμή, βρισκόταν σκισμένο στο πάτωμα.

"Πιέρ όχι τώρα, είναι η ώρα της μικρή για να ξυπνήσει.." Χούφτωσα τα οπίσθια της δυνατά με τις δύο μου παλάμες και αγνόησα εντελώς τα λόγια της. Κατέβηκα χαμηλά και άρχισα να γλύφω τα χείλη του αιδοίου της, όταν ακούστηκε το κλάμα της κόρης μας, από την ενδοεπικοινωνία, πάνω στο κομοδίνο.

Έριξα μία απογοητευμένη μάτια στην Σόφια και άφησα το σώμα μου να πέσει με φόρα δίπλα της. Εκείνη φόρεσε βιαστικά το μπουρνούζι της και έφυγε από το δωμάτιο, με εμένα να κοιτάζω το ταβάνι με μεγάλη απογοήτευση που χάλασε η φάση μας.

Δέκα λεπτά αργότερα, είχα ντυθεί και είχα περάσει αθόρυβα στο δωμάτιο της Αναστασίας. Η μικρή έτρωγε λαίμαργα στην ασφαλή αγκαλιά της μητέρας της, από το γάλα της και εγώ έμεινα να τις παρατηρώ σιωπηλός από το κούφωμα της πόρτας.

Δεν θα επέτρεπα σε κανέναν να τις βλάψει!

"Κοίτα Αναστασία μου...ήρθε ο μπαμπάς μας!" Το μωρό ήρεμο συνέχισε να πίνει από το γάλα της γυναίκας μου και εγώ με αργά βήματα πλησίασα κοντά τους.

"Πιερ.. κάθε φορά που μιλάς μαζί του έστω και από το τηλέφωνο, σε επηρεάζει αρνητικά. Το βλέπω!" Δεν πήρα το βλέμμα μου πάνω από την κόρη μου. Με τρόμαζε το γεγονός ότι η γυναίκα μου μπορούσε να με διαβάσει τόσο καλά.

"Αν δεν συνεχίσω να δουλεύω μαζί του.. τότε θα ψάξει να μάθει τον λόγο και αυτό δεν πρέπει να γίνει ποτέ! Με κατάλαβες; Αν μάθει για εσάς.." Η Αναστασία είχε γύρει προς το μέρος μου και μου χαμογελούσε.

Δεν θα άφηνα κανέναν να βλάψει αυτόν τον άγγελο!

"Δεν μπορείς να μας κρύβεις για πάντα. Κάποια στιγμή θα το μάθει Πιερ." Η φωνή της ακουγόταν κουρασμένη.

Μέσα μου πάλευα με θεούς και δαίμονες. Όμως δεν είχα αναρωτηθεί σε τι  κατάσταση είχα μπλέξει εκείνη. Τί τίμημα σήκωνε για να είναι μαζί μου.

"Θα φροντίσω να σας κρύψω καλύτερα." Το βλέμμα της με κοίταξε με αποδοκιμασία και στην συνέχεια άφησε το μωρό μας μέσα στην κούνια του.

"Η Αναστασία είναι πολύ μικρή ακόμα. Όμως σιγά σιγά θα αρχίσει να έχει δραστηριότητες, να κάνει φίλους. Τότε πως θα καταφέρεις να την κρύψεις από τον πατέρα σου;" Η κόρη μου κουνούσε αμέριμνη τα χεράκια της και τα ποδαράκια της μέσα στην κούνια, δίχως να μπορεί να αντιληφθεί σε τι κόσμο έχει έρθει. Ότι αν αποκαλυφθεί η ύπαρξη της κινδυνεύει από τον ίδιο της τον παππού.

"Αν μάθει πως τότε αντί για να σε καταστρέψω..Σε παντρεύτηκα.." Το μικρό γελάκι που ξέφυγε από την Σόφι με ανάγκασε να στρέψω την προσοχή μου σε εκείνη.

"Στην έφερα για τα καλά έτσι δεν είναι; Σκόπευες να εκδικηθείς την κόρη του Κομνηνού και αντί αυτού.." Τα μάτια της γυάλιζαν από το πονηρό βλέμμα που είχε αυτή την στιγμή. Ήταν ικανοποιημένη που με έβλεπε σε αυτή την κατάσταση.

"Δεν είναι αστείο Σόφι! Ήσουν απαγορευμένος καρπός για εμένα.. Ήσουν η μοναδική γυναίκα που δεν έπρεπε να δεθώ." Τα χέρια της πέρασαν μέσα από το μαύρο μπλουζάκι που φορούσα και άρχισε να χαϊδεύει τους κοιλιακούς μου.

"Πόσο λυπάμαι για αυτό.. Έλα τώρα να δείξεις στην γυναίκα σου πόσο την θέλεις!" Κράτησα την ανάσα μου όταν έριξε το μπουρνούζι που φορούσε στο πάτωμα.

Άρχισα να ζεσταίνομαι επικίνδυνα όταν ξεκίνησε να μου αφήνει υγρά φιλιά στον λαιμό. Έπρεπε να την σταματήσω..είχα ραντεβού με τον πατέρα μου. Δεν του άρεσε να τον στήνουν. Το χέρι της πέρασε μέσα από το μπουξεράκι μου, χωρίς να το ελέγξω μου ξέφυγε ένα βογκητό.

"Σόφι όχι στο δωμάτιο του μωρού.." Απομάκρυνε ελάχιστα το πρόσωπο της για να μπορέσει να με κοιτάξει στα μάτια.

"Κύριε καθηγητά είστε το κάτι άλλο.."

[....]

    Σοφία..

~Μην ανησυχείς μαμά! Τρώω σωστά, δεν παραλείπω γεύματα. Εσείς με τον μπαμπά πώς είστε; Έβαλα το κινητό μου σε ανοιχτή ακρόαση και συνέχισα να σιδερώνω.

~Μας ξέρεις.. έχετε φύγει όλοι από το σπίτι. Ο Αχιλλέας με την Ερατώ είναι στην Αμερική, εσύ στην Γαλλία.. είμαστε σαν τους αρραβωνιασμένους. Σου εύχομαι να γνωρίσεις έναν άντρα σαν τον πατέρα σου κοριτσάκι μου. Ξέρω ότι σε ενδιαφέρει προς το παρόν μόνο η καριέρα σου.. αλλά κοίτα και εμένα.. Σε λίγο καιρό θα βγω στην σύνταξη έχω τρία υπέροχα παιδιά, έναν άντρα που με λατρεύει.. Άφησα το σίδερο απότομα και έκλεισα τα μάτια μου ταραγμένη.

Αισθανόμουν τύψεις που τους γέμιζα με τόσα ψέματα, αλλά δεν μπορούσα να τους πω την αλήθεια. Δεν θα δεχόντουσαν ποτέ τον Πιερ στην ζωή μου, αν μάθαιναν ότι ήταν γιος του Μιχάλη Γεωργίου

~Όλα θα γίνουν στην ώρα τους μαμά. Σκούπισα τα δάκρυα που έτρεχαν από τα μάτια μου και προσπάθησα να μην ακουστεί στην φωνή μου.

~Μας έχεις λείψει πολύ κοριτσάκι μου. Σκεφτόμασταν να ερχόμασταν στο Παρίσι για λίγες μέρες. Δύο χρόνια είναι πάρα πολλά.. Γούρλωσα τα μάτια μου και προσπάθησα να βρω μία δικαιολογία για δέκατη πέμπτη φορά προκειμένου να τους εμποδίσω να έρθουν στο Παρίσι.

~Θα έρθω εγώ μαμά μου τα Χριστούγεννα! Δεν χρειάζεται να ταλαιπωρείται και ο μπαμπάς.

~Βασικά θέλαμε να στο κάναμε έκπληξη αλλά δεν μπόρεσα να κρατηθώ. Έχουμε κλείσει εισιτήρια για να έρθουμε σε τρεις μέρες.

Τώρα μπορούσα να πάθω εγκεφαλικό ελεύθερα!

~Ωραία μαμά μου και εμένα μου είχατε λείψει. Λίγη ώρα αργότερα τερμάτισα την κλήση και άρχισα να ψάχνω σε όλο το σπίτι τον Πιερ.

"Έρχονται οι γονείς μου από την Ελλάδα!" Φώναξα έντρομη και τότε τον είδα να στέκεται στην είσοδο του σπιτιού με μία γυναίκα.

Αν δεν μπορείτε να περιμένετε μέχρι να αποκαλυφθεί στην ιστορία, τι έχει συμβεί ανάμεσα στις δύο οικογένειες, ανατρέξτε στο πρώτο βιβλίο της τριλογίας, και δείτε ποιος είναι αυτός ο Μιχάλης..Γεωργίου..