Σήμερα μετά από το περίεργο όνειρο έχω γενέθλια. Πριν πάω στο σχολείο ετοιμάζομαι και προσπαθώ να μοιάσω στην εντυπωσιακή γυναίκα, που ήμουν στον ύπνο μου. Βέβαια, το δηλώνω. Τσιγάρο στα χέρια μου δεν πρόκειται να πιάσω ποτέ στην ζωή μου. Μένω ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα, οπότε πάω γεμάτη χαρά και αυτοπεποίθηση για το μάθημα μου.

   Γενικά για μένα τα γενέθλια είναι κάτι σημαντικό, κάτι ιερό. Η επέτειος της ημέρας που ήρθες στον κόσμο! Και πάντα φυσικά ανυπομονώ να δω, ποιοι με θυμούνται και μου εύχονται. Δεν μου αρέσει να είμαι το κέντρο της προσοχής, όμως απολαμβάνω την αγάπη που εισπράττω από τα δικά μου άτομα. Ίσως έτσι να βλέπεις τους αληθινούς φίλους, καθώς σε τιμούν με την παρουσία τους.

  Φτάνω στο προαύλιο και βλέπω την κολλητή μου, η Ελένη, να με περιμένει με την υπόλοιπη παρέα πρώτη πρώτη. Υποθέτω,τους έχει ενημερώσει όλους και τα έχει οργανώσει όλα μόνη της. Σίγουρα δεν θα με αφήσει έτσι και μετά. Μου λένε με μια φωνή όλοι χρόνια πολλά και ευχές. Η αλήθεια είναι πως ντρέπομαι μπροστά σε τόσα άτομα να κοιτάζουν προσεκτικά εμένα και την κάθε μου κίνηση. Τους ευχαριστώ ντροπαλά, ενώ με σώζει το κουδούνι από την άβολη θέση.

   Αφού λέω την προσευχή, επειδή κανείς άλλος δεν είναι πρόθυμος, πηγαίνω γρήγορα προς την τάξη. Στον διάδρομο με σταματάει ο Στέφανος και μου μιλάει διστακτικά. 

   -Χαρά, θέλω να μιλήσουμε! Αρχικά, σου πήρα δώρο το βιβλίο που σου κατέστρεψα. Κοίτα, ήταν λάθος μου και θέλω να επανορθώσω...

  Τον κοιτάζω έκπληκτη, ενώ δεν ξέρω τι να πω. Δεν περίμενα τέτοια κίνηση εκ μέρους του. Πολύ ευγενικό εκ μέρους του. Εκείνος βγάζει από την σχολική του τσάντα μια σακούλα από βιβλιοπωλείο και μου την δίνει. Βέβαια, σε κλάσματα δευτερολέπτου την ξανά παίρνει πίσω και βγάζει την απόδειξη, η οποία ήταν ξεχασμένη μέσα, ώστε να μην δω την τιμή. Στην συνέχεια μου την επιστρέφει και με ρωτάει.

    - Χρόνια σου πολλά και πάλι. Να σου δώσω ένα φιλί στο μάγουλο;

   Γυρίζω έντρομη προς το μέρος του. Μα καλά. Με έναν θανατηφόρο ιό να κυκλοφορεί, με εκατοντάδες διασωληνωμένους στην Μ.Ε.Θ, είναι ώρα για φιλιά, αγκαλιές και αγάπες; Πολύ ριψοκίνδυνο μου ακούγεται. Άσε και το άλλο. Ώρα είναι να το μάθει καμία πολιτική προστασία και να έχω τρεχάματα. Βλέπω όμως, που  περιμένει απάντηση και υποχωρώ, χωρίς να του κάνω δεκάλεπτο κήρυγμα, καθώς έχουμε και μάθημα. Εκείνος με φιλάει στο μάγουλο και στην συνέχεια μου μιλάει.

    - Θέλω να σου πω κάτι. Μου αρέσεις και θέλω να τα πηγαίνουμε καλά. Να είμαστε φίλοι ή και κάτι παραπάνω.

   Το μυαλό μου κολλάει αυτή την στιγμή. Παθαίνω σοκ. Σε μένα απευθύνεται; Ρίχνω ματιά τριγύρω μου, μήπως πετύχω κανένα άλλο κορίτσι και λυθεί η παρεξήγηση. Αρχικά, δεν μου έχει ξανά συμβεί κάτι τέτοιο, καθώς είμαι πολύ μικρή γι' αυτά, θεωρώ. Τον ρωτάω τραυλίζοντας.

    -Τι είπες; Συγνώμη, σε μένα απευθύνεσαι; Δηλαδή τι εννοείς ακριβώς. Τι θες να πεις και δεν σε καταλαβαίνω. Σου αρέσω; Γιατί;

   Με κοιτάζει μπερδεμένος, σαν να μην μιλάμε στην ίδια γλώσσα παιδάκι μου. Εκπέμπουμε διαφορετικό μήκος κύματος, άλλο σταθμό. Ο ένας ροκ και ο άλλος λάικα.  Του Κουτρούλη ο γάμος γίνεται, όταν βρισκόμαστε εμείς οι δυο. Που φαντάσου πόσες φορές έχει παντρευτεί αυτός ο κυριούλης και έγινε φράση. Ο πρωτευουσιάνος για μια ακόμα φορά εξηγεί.

   - Να ξέρεις, στην ηλικία μας πια αρχίζουμε και βγαίνουμε ζευγάρια. Μαθαίνουμε σιγά σιγά και δίνουμε φιλιά στο στόμα. Εγώ αυτό θα ήθελα να το δοκιμάσω μαζί σου.

  Να το έρχεται το εγκεφαλικό και απροειδοποίητα κιόλας. Ηλικία μας, ζευγάρια. Φιλιά στο στόμα. Μισό δηλαδή όπως κάνουν οι ερωτευμένοι στην τηλεόραση και η μητέρα μου τρέχει να μου κλείσει τα αθώα μου ματάκια, όπως λέει; Θα είμαστε σαν τους γονείς μου, που μαλώνουν κάθε βράδυ την ώρα του ύπνου, επειδή η μαμά μου έχει πονοκέφαλο και ο μπαμπάς μου ενοχλείται για κάποιον περίεργο λόγο. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να του πω.

   Ένα είναι σίγουρο. Δεν θέλω να με πονάει συνέχεια το κεφάλι μου, όπως στην μαμά και να κάνω την λεγόμενη κρεβατομουρμούρα του μπαμπά.

   Το δεύτερο εγκεφαλικό το παθαίνω στο καπάκι, όταν συνειδητοποιώ πως όλοι έχουν μπει για μάθημα και θα πάρω την πρώτη μου ωριαία απουσία. Δεν το πιστεύω αυτό! Είναι εξωφρενικό. Του πετάω ένα " θα το σκεφτώ" νευριασμένη και μπαίνω μουτρωμένη στην αίθουσα, ακούγοντας για πρώτη φορά κατσάδα από τον καθηγητή.

   Εννοείται μετά από αυτά, την ώρα που σχολάσαμε με πιάνει η κολλητή μου για απογευματινό πάρτυ και να μάθει, γιατί εγώ άργησα πρώτη φορά στα χρονικά, ενώ ήμουν ήδη στο σχολείο. Επειδή και εγώ δεν κατάλαβα πολλά, καθώς δεν γνωρίζω από αυτά, της τα εξηγώ μπερδεμένα. Μήπως με βοηθήσει κιόλας.

   - Με καθυστέρησε ο Στέφανος και δεν κατάλαβα πολλά. Μου είπε πως του αρέσω,να είμαστε φίλοι,  για να μάθει να φιλάει και να έχει παρέα σε εξόδους.

   - Χαρά μου, κάτι δεν μου λες καλά. Σιγά μην σου είπε να είστε και φίλοι με προνόμια, όπως στην ταινία που είδα εχθές! Άδικα η απουσία σου. Δεν κατάλαβες τι  σου είπε.

   Πάω να την ρωτήσω, τι σημαίνει αυτό, όμως βλέπω τον πατέρα της και αρχίζει να τρέχει φωνάζοντας μου στις εφτά να είμαι έτοιμη. Έτσι επιστρέφω και εγώ σπίτι μου. Έχω και το καθιερωμένο μάθημα με τον Αλέξανδρο. Κάθε μέρα  ευχαριστιέμαι πιο πολύ την ώρα μαζί του, γιατί γελάμε και περνάμε καλά. Άραγε να ξέρει ότι έχω γενέθλια; Μήπως με θυμήθηκε και εκείνος; 

  Φτάνω και κάθομαι στην αυλή με τα βιβλία μου, να περιμένω τον δάσκαλο μου με ανυπομονησία. Άραγε είναι φυσιολογικό που τον σκέφτομαι αρκετά εκτός διαβάσματος; Ωστόσο, δεν ξέρω τον λόγο. Ωστόσο, τώρα έχουμε και την πρόταση του Στέφανου να σκεφτώ. Που δεν κατάλαβα καν τι θέλει. Θα ρωτήσω τον Στέφανο, τι σημαίνει αυτό που μου Ελένη. Θα ξέρει αυτός, όλα τα ξέρει.

  Βγάζω μια τσίχλα που μου έδωσε για πλάκα σε μορφή τσιγάρου για πλάκα, πριν κάποιες μέρες. Τα σιχαίνομαι, αλλά αυτό είναι ψεύτικο και τις τσίχλες τις λατρεύω. Βάζω στο στόμα μου και κάνω ψέματα ότι καπνίζω με στυλ. Γελάω μέχρι που βλέπω να έρχεται στο μέρος μου φωνάζοντας η μαμά.

   - Χαρά τι πράγματα είναι αυτά; Από ποτέ άρχισες το τσιγάρο εσύ;

   Πρίν προλάβω να απαντήσω, το έχει πετάξει κάτω και προσπαθεί να το σβήσει. Έτσι βέβαια καταλαβαίνει το λάθος της και ότι δεν είναι αληθινό. Πρώτη φορά είπα και εγώ να σπάσω πλάκα και μου την χάλασε. Αυτή την φράση ο Αλέξανδρος μου την έμαθε και μου άρεσε, αν και στην αρχή δεν την καταλάβαινα. Η μητέρα μου πάλι κάνει σαν να μην έγινε το περιστατικό.

   - Πάω να σας ετοιμάσω χυμούς.

   Εξαφανίζεται και αμέσως εμφανίζεται ο αγαπημένος μου δάσκαλος. Χαμογελάω και ετοιμάζω τα τετράδια μου. Χαίρομαι που υπάρχει συνεννόηση και μου τα εξηγεί ωραία. Αφού λέμε πρώτα τα νέα μας, έρχεται η ώρα να τον ρωτήσω, αν και ντρέπομαι. Όμως ποιος άλλος θα μου  δώσει την απάντηση. Η μητέρα μου που πήγε να πάθει κάτι με μια τσίχλα ;

   - Να σε ρωτήσω κάτι, πριν ξεκίνησουμε τα αρχαία. Τι σημαίνει φίλοι με προνόμια;

   Εκείνος με κοιτάζει σοκαρισμένος, ενώ ταυτόχρονα ακούγονται να σπάνε ποτήρια. Στρεφώ το βλέμμα μου πρός τα εκεί και βλέπω την μητέρα μου και κάτω τα ποτήρια με χυμό πορτοκάλι. Όταν της λέω εγώ, μην κάνει συνέχεια ροφήματα, δεν με ακούει. Δεν το καταλαβαίνει. Ωστόσο, την βλέπω κατά χλωμή, σίγουρα σήμερα δεν γλιτώνει καμία σοβαρή πάθηση, και με ρωτάει.

    - Τι ερωτήσεις είναι αυτές; Ποιός σου τα έμαθε κορίτσι μου; Είναι όταν οι άντρες δεν θέλουν δεσμεύσεις και εκμεταλλεύονται μια γυναίκα. Εσύ τι δουλειά έχεις με αυτά.

  Τώρα είναι η σειρά μου να σοκαριστώ.
Αύριο θα γίνει χαμός και ας πάρω πέντε μέρες απουσία! Δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι. Βέβαια, αφού πρώτα παρέχω τις πρώτες βοήθειες στην μαμά.