Προσπαθώ να αλλάξω το κλίμα και μην με ρωτήσει περιταίρω πληροφορίες για την φράση μου. Πηγαίνω προσεκτικά προς την πλευρά του μωρού και το παίρνω αγκαλιά, μήπως και ηρεμήσει. Πρώτη φορά έρχομαι σε τόσο στενή επαφή με πλάσμα λίγων μηνών και μου φαίνεται αρκετά περίεργο. Είναι τόσο μικροσκοπικό πλάσμα! Ο Αλέξανδρος βλέποντας πως δεν θα του δώσω από μόνη μου τις απάντησεις, ζητάει εξηγήσεις.

- Αναρωτιεσαι, αν είσαι ακόμα ερωτευμένη μαζί μου; Την αλήθεια πες μου.

- Πρέπει να πάμε πρώτα στην αστυνομία και μετά να μιλήσουμε γι' αυτό.

Γνέφει καταφατικά και αρχίζουμε να προχωράμε προς στο αστυνομικό τμήμα, καθώς πέρασαν αρκετά λεπτά, χωρίς να αναζητήσει κανείς την αθώα ψυχούλα. Εγώ κρατάω το μωράκι μου, ενώ ο Αλέξανδρος σπρώχνει το καροτσάκι. Φτάνουμε έξω από το κτήριο και εντοπίζουμε ένα περιπολικό. Η πόρτα του ανοίγει και βγαίνει ένας αστυνομικός απο μέσα. Μας παρατηρεί και μας ρωτάει.

- Καλησπέρα. Μήπως χρειάζεστε βοήθεια; Σας είδα, να κοιτάτε προς το αστυνομικό τμήμα, γι' αυτό ρωτάω.

Εμένα η ματιά μου παραμένει στον Αλέξανδρο κι ας κλαίει το μωρό στην αγκαλιά μου. Ευτυχώς εκείνος έχει διαύγεια νου και εξηγεί στον νεαρό αστυνομικό την κατάσταση. Μας βάζει σε εσωτερικό χώρο, ενώ μας κάνει διάφορες ερωτήσεις, πριν μας αφήσει να αποχωρήσουμε. Πριν φύγουμε, του ζητάω μια χάρη.

- Σας παρακαλώ πολύ, να μας ενημερώσετε για το μικρό πλασματάκι, αν γίνεται. Θέλω να γνωρίζω ότι είναι καλά.

Γνέφει καταφατικά και μας χαιρετάει χαμογελαστός. Μετά εγώ με τον παλιό μου δάσκαλο πηγαίνουμε στον μύλο, που βρίσκεται στο λιμάνι. Παίρνω πολλές ανάσες, για να βρω την δύναμη, να του εξομολογηθώ και να του δώσω τις εξηγήσεις. Τόση ώρα αντιλαμβάνομαι την ανυπομονησία του για ένα ξεκαθαρίσμα μεταξύ μας. Εγώ πάλι θα επιθυμούσα μια πίστωση χρόνου, αλλά στο τέλος του μιλάω.

- Ωραία, θα σου πω. Σε ερωτεύτηκα, όπως ήμουν μικρή και αθώα. Όμως δεν έχει καμία απολύτως σημασία πια! Έκανες από τότε την επιλογή σου και δεν ήμουν ή είμαι για σκηνές ζηλοτυπίας. Λοιπόν, τώρα που συνεννοηθήκαμε, πήγαινε με σε ξενοδοχείο. Για να μείνω εκεί, εννοώ. Μην παρεξηγηθώ.

Η επιλογή των λέξεων μου στις τελευταίες φράσεις, μου προκαλεί αμηχανία. Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις, που δεν έχω ευχέρεια λόγου. Ο Αλέξανδρος πάει να χαλογελάσει, κάτι που με εκνευρίζει και με κάνει να απομακρυνθώ. Πριν όμως προλάβω να φύγω, με πιάνει και πλησιάζει πάρα πολύ τα προσωπά μας. Πλέον δεν μπορώ να αντισταθώ και κάνω αυτό που με είχε εμποδίσει στο παρελθόν. Ενώνω τα χείλη μας και αμέσως ανταποδίδει. Μόλις αντιλαμβάνομαι την αντίδραση του, τον αγκαλιάζω σφιχτά για να μην τον χάσω.

Τόσα χρόνια παρέμενε για μένα το άπιαστο των ονείρων μου και γίνεται πραγματικότητα, ίσως την πιο ακατάλληλη στιγμή. Σε μια περίοδο που προσπαθώ να ξεκόψω τελείως από τα παλιά. Δεν έχω αισθανθεί ποτέ τόσο έντονα τον έρωτα. Για μεγάλο διάστημα μάλιστα ήμουν τρομοκρατημένη με ένα άγριο περιστατικό που μου είχε τύχει σε μια νυχτερινή μου έξοδο. Μπορεί να μην το έχω αποκαλύψει πουθενά, αλλά στην πραγματικότητα αυτός ήταν ο λόγος που ξεκίνησα το κάπνισμα και εργασία στην νυχτερινή διασκέδαση, με απώτερο σκοπό να μην με ακολουθεί συνεχώς ο φόβος.

Μετά από λεπτά απομακρύνουμαι τα χείλη μας και ακουμπώ το κεφάλι μου στον ώμο, ενώ ταυτόχρονα έχω το βλέμμα μου προς την θάλασσα. Με αγκαλιάζει και είμαι έτοιμη να βουρκώσω από την μεγάλη συναισθηματική φόρτιση. Κι όμως καταφέρνω και το κρύβω, κλείνοντας τα μάτια μου. Τον ακούω να μου ψιθυρίζει στο αυτί, τις εξηγήσεις που χρειάζομαι.

- Δεν ήταν ο κατάλληλος χρόνος για εμάς πιο πριν. Δεν ήθελα να σε εκμεταλλευτώ, όσο ήσουν σε μια δύσκολη περίοδο και έψαχνες τον εαυτό σου μετά τον χωρισμό των γονιών σου. Κι ούτε απλά να είσαι ενθουσιασμένη μαζί μου, βλέποντας με σαν τον " δάσκαλο " σου. Επίσης, τότε είχα σχέση.

Ακούω τα λόγια του και δεν ξέρω τι να απαντήσω. Είναι κάτι που λαχταρούσα εδώ και πέντε χρόνια. Προσπαθώ να είμαι προσγειωμένη, ώστε μην πιστέψω ότι ζω το παραμύθι μου. Στην πραγματικότητα επανέρχομαι εύκολα, μόλις περνάει ένα αυτοκίνητο με τέρμα στα ηχεία τον Οικονομόπουλο. Έτσι εισέρχομαι πάλι στον εφιάλτη μου! Τρομοκρατούμαι και πάλι λέω δυνατά τις σκέψεις μου.

- Όχι, όχι. Δεν είμαι έτοιμη ακόμα για την βάρδια μου. Όλη νύχτα τα ακούω στην δουλειά αυτά τα τραγούδια, πρέπει και τώρα; Δεν αντέχω άλλα τραγούδια.

Ο Αλέξανδρος με παρακολουθεί παράξενα και λογικό με τα λόγια μου. Είμαι τόσο σοκαρισμένη από την εξομολόγηση του, που αποκάλυψα βλακωδώς την δουλειά μου με τον χειρότερο τρόπο. Ευτυχώς όμως γελάει και με ρωτάει ευχάριστα.

- Τι είναι αυτά που λες, Χαρά μου; Ο εργοδότης σας στην δουλειά, σας βάζει κάθε μέρα καψουροτράγουδα, ώστε να εργάζεστε με πάθος; Συγνώμη, αλλά δεν σε πιάνω.

Απαντάω όσο πιο ψύχραιμα και χιουμοριστικά γίνεται.

- Ναι, καλέ. Και το κάθε μέρα του Μπάση ακούω, όπως το καθημερινά του Οικονομόπουλου. Και το όλη μέρα που θα κυκλοφορήσει ο Αργυρός, μην σου πω. Όλα τα έχω μάθει απ' έξω και ανακατωτά. Όμως δεν μου άρεσαν, γιατί σε νοσταλγούσα με αυτά παραπάνω απ' όσο θα έπρεπε.

Προσπαθώ να ψυχολογήσω τις αντιδράσεις του, αλλά χωρίς επιτυχία. Δυστυχώς, αυτό το ελάττωμα μου με ακολουθεί μονίμως. Δεν καταφέρνω να σκιαγραφώ χαρακτήρες και να πλησιάζω τις σκέψεις του άλλου. Γι' αυτό κιόλας εκείνη την νύχτα πριν δυο χρόνια, δεν προφυλάχτηκα εγκαίρως. Ευτυχώς ακούω την φωνή του Αλέξανδρου, η οποία με ηρεμεί και δεν επιστρέφω στο παρελθόν.

- Το τραγούδι μέρα παρά μέρα μην σου ξεφύγει. Αλήθεια, σοβαρά τώρα, θα σε ρωτήσω κάτι και θέλω να μου απαντήσεις με ειλικρίνεια. Δουλεύεις σε μπουζούκια ή γράφεις στίχους και μου αναλύεις όλη την ελληνική δισκογραφία;

Μόλις τον ακούω, μπαίνω σε σκέψεις. Εγώ για ποιον λόγο δεν γράφω στίχους, που πάντα μου άρεσε η έκφραση; Μια χαρά αποθεώνονται οι στιχουργοί και βλέπουν τραγουδιστές με την ησυχία τους. Μάλιστα, ορισμένα άσματα είναι τόσο ζηλευτά και συγκινητικά. Για άλλη μια φορά ο παλιός μου δάσκαλος κατάφερε να με ταράξει μέσα σε λίγα λεπτά και να σκέφτομαι αλλαγή εργασίας. Αλλά όχι! Αυτό δεν θα περάσει και του το δηλώνω ορθά αμέσως.

- Ναι, δουλεύω σε νυχτερινό κέντρο διασκέδασης και δεν δέχομαι κρίτικη πάνω σ' αυτό. Μου κάνει καλό. Με βοηθάει και αυτό έχει σημασία.

Δείχνει σκεπτικός με την αντίδραση μου και αγγίζει τα μαλλιά του αμήχανα. Αναστενάζω και αγναντεύω στον ορίζοντα. Γαληνεύω και νιώθω επιτέλους πως έφυγε ένα βάρος από πάνω μου. Στο τέλος απαντάει και εγώ τον ακούω προσεκτικά.

- Φοβάσαι μήπως σε κρίνω; Αρχικά όχι ,δεν θα το κάνω ,επειδή δεν θέλω να σε χάσω πάλι. Με το ζόρι κάθισες να μιλήσουμε. Δεν βλέπω γιατί ντρέπεσαι για την δουλειά σου. Δεν είναι το ιδανικό περιβάλλον για κανέναν η νύχτα, όμως δεν χρειάζεται να το έχεις επτασφράγιστο μυστικό. Αν νιώθεις ότι σε βοηθάει, συνέχισε το. Όμως θα ήθελα πολύ να μου μιλήσεις, για να σε νιώσω. Δεν θα σε πιέσω.

Τον παρακολουθώ αιφνιδιασμένη. Δεν θα αρχίσει το κήρυγμα; Έχω έτοιμες απάντησεις να δω , αν χρειαστεί. Ήμουν σαν τον γρύλο και στο μυαλό μου έπλαθα τρόπους, να δικαιολογηθώ. Τελικά τίποτα δεν χρειάστηκε και είμαι μπερδεμένη.