99..100..

Ένας θόρυβος την απέσπασε από το μέτρημα της. Σήκωσε το κεφάλι της, και κοίταξε τριγύρω.
Τίποτα
Όλα έμοιαζαν ήρεμα, συνηθισμένα. Εκείνη όμως ήξερε οτι δεν είναι ετσι.

Ήξερε από πρώτο χέρι τι κρύβεται πίσω από την σιωπηλή νύχτα.

Βρίσκονταν στην ταράτσα του σπιτιού της. Από μικρή εκεί ήταν το καταφύγιο της. Έπειτα από κάθε έντονο καυγά των γονιών της, σκαρφάλωνε από το παράθυρο του δωματίου της, και κατέληγε να ψάχνει λίγη ηρεμία εκεί πάνω.
Όμως οι φωνές ακούγονταν ακόμα, έντονες. Της τρυπούσαν τ'αυτια.

Θυμάται τον εαυτο της, να κλείνει με της μικροσκοπικές της παλάμες τα αυτάκια της, σε μια προσπάθεια να μειώσει την ένταση της φωνής τους.

Κι έτσι όπως είχε κλειστά αυτιά και ματια, χωρίς να ξέρει το γιατί, τα ματια της άνοιξαν κι αναζήτησαν τον ουρανό.
Κοίταζε τα αστέρια και ξεχνιόταν. Άρχισε να μετράει, χάνοντας τον χρόνο.
Και έτσι απλά οι φωνές ηταν πλέον ανύπαρκτες. Το μόνο που άκουγε, ήταν η ψιθυριστή φωνή της, καθώς μετρούσε· λες κι άμα τα μετρούσε όλα, θα ανακάλυπτε ένα τεράστιο μυστικό. Λες και η δύναμη της ζωής, κρύβονταν εκει· πίσω απο τ'αστέρια.

101..102..

Συνέχισε το μέτρημα, μόλις κατάλαβε ότι ίσως οι γονείς της, είχαν σπάσει κάποιο γυαλικό. Δεν θα ήταν κι η πρώτη φορά.

Χωρίς να το καταλάβει, δυο χέρια την άρπαξαν βίαια. Ο πατέρας της, από καιρό δεν ήθελε αυτή της τη συνήθεια.
Την αποκαλούσε άρρωστη, κι όποτε την έβλεπε την έστελνε στο δωμάτιο της. Δεν ήθελε το παιδί του να ξεχνιέται για λίγο γιατι εκείνος, δεν είχε αυτή την πολυτέλεια.

Εκείνη δεν αντέδρασε.

Την πέταξε στο δωμάτιο, σαν να ήταν αντικείμενο, κι όχι η κόρη του.
Έκλεισε τα πατζούρια, και κλείδωσε την πόρτα.

Το κορίτσι κοίταξε το ταβάνι. Ηταν σκοτεινό.
Άρχισε να σχεδιάζει με το μυαλό της αστέρια.

Είχε αποθηκεύσει στο μυαλό της, με ακρίβεια την θέση του κάθε αστεριού, και μπορούσε ακομα να ξεχωρίζει κι αστερισμούς.

Ναι ήταν άρρωστη. Ήταν εθισμένη με το μέτρημα των αστεριών, το μέτρημα της ευτυχίας, όπως το αποκαλούσε η ιδία.
Αυτός ο εθισμός, την έκανε να χαμογελάει, έστω και για λίγο.

Αναστέναξε σιγανά, το μόνο δείγμα αγανάκτησης που επέτρεψε στον εαυτό της να δείξει, να νιώσει.

103..104..