Στην Αίθουσα Χορού

Ήμασταν στην αίθουσα χορού, όπου το μόνο που θύμιζε ότι κάποτε εκεί μέσα γίνονταν μαθήματα, ήταν ο τοίχος πίσω μου που ήταν καθρέφτης καθώς και μια ξύλινη μπάρα που ξεκινούσε από τον έναν τοίχο και κατέληγε στον απέναντι. Γύρω γύρω ήταν σκόρπια στρώματα, τρία κρεβάτια με τα σεντόνια πεταμένα άτσαλα και στις γωνίες του δωματίου τσάντες, ρούχα, εσώρουχα και παπούτσια. Μερικά μικρά τραπεζάκια ήταν απλωμένα γύρω - γύρω ενώ ο τοίχος αριστερά μου είχε παράθυρο, από όπου έμπαινε το αδύναμο απογευματινό φως. Πάνω στα τραπεζάκι μπορούσα να διακρίνω κουτάκια μπύρες, ανοιγμένα κουτιά με μπέργκερ και διάφορα άλλα φαγώσιμα. 
Ο Μαξ πήγε προς ένα κρεβάτι και κάθισε. Έβγαλε την μπλούζα του με μια κίνηση, μένοντας γυμνός από τη μέση και πάνω, αποκαλύπτοντας ένα γυμνασμένο κορμί με τατουάζ. Μπορούσα να τα διακρίνω στο χαμηλό φως και χάρηκα πολύ που δεν εντόπισα κανένα να θυμίζει σύμβολο συμμορίας. Έκοβα το κεφάλι μου ότι θα είχε, απλώς χάρηκα που δεν το είδα εγώ. Έβγαλε ένα κινητό κάτω από το στρώμα και το κοίταξε. Έπειτα στράφηκε σε μένα. 
"Σου πέρασε η υστερία, ή θα χρειαστεί να σε δέσω κάπου;"
"Ξέρω τί έχεις κάνει" του είπα. "Μάθε πως αν δοκιμάσεις να με πειράξεις, θα βρεις το μπελά σου". 
Ο Μαξ χαμογέλασε και σηκώθηκε. "Τί έμαθες λοιπόν; Για το φόνο; Έμαθες ότι πάτησα εκείνον τον αστυνομικό με το αμάξι;"
"Το έμαθα". 
"Έμαθες πως είμαι ο χειρότερος εδώ μέσα; Έμαθες πως με φοβούνται οι πάντες και είμαι επικίνδυνος;"
"Μου είπαν ότι είσαι κάθαρμα, ναι" είπα ξεκάθαρα.
"Τί άλλο σου είπαν για μένα;" ρώτησε χαμηλόφωνα.
 "Είναι και κάτι άλλο;"
Ο Μαξ γέλασε. "Υποθέτω πως όχι, αυτό τα καλύπτει όλα". 
"Ωραία. Τώρα άσε με να φύγω. Γιατί και να με σκοτώσεις, δεν θα τη γλιτώσεις". 
"Όχι ακόμα. Α, και μάθε πως αν ήθελα να σε σκοτώσω, μπορούσα να το κάνω με τέτοιον τρόπο ώστε να είμαι ο τελευταίος που θα υποπτεύονταν". Ένα πονηρό χαμόγελο έκανε την εμφάνισή του και παραμόρφωσε το πρόσωπό του. Υπό το φως που έμπαινε από το παράθυρο, ήταν κάπως τρομαχτικός.  
"Με απειλείς, Μαξ;" ρώτησα. 
"Αν αυτό σε κάνει να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό για τα σημερινά, τότε ναι, σε απειλώ". 
"Γιατί δεν θέλεις να μαθευτεί; Έχεις όντως τη φωλιά σου λερωμένη;"
"Πρόσεξε, μικρή" είπε. "Πρόσεχε τι λες". 
"Απάντησέ μου". 
"Δεν είναι δική σου δουλειά. Σταμάτα να ανακατεύεσαι, πριν γίνει κάτι που θα το μετανιώσεις". 
"Κάτι που θα μετανιώσω; Θα με πατήσεις κι εμένα με το αμάξι;"
Ο Μαξ με κοίταξε, τα μάτια του σταθερά, η φωνή του χαμηλή. "Κουβέντα δεν πρέπει να σου πω κανονικά" σχολίασε. "Αλλά κάτι μου λέει πως είσαι ανήσυχο πνεύμα και το τελευταίο που θέλω είναι μια πιτσιρίκα να μπλέκεται στα πόδια μου. Οπότε άμα θες να μάθεις δύο πράγματα, σταμάτα για λίγο να μιλάς και άκου". 
Τον κοίταξα χωρίς να πιστεύω αυτά που μου έλεγε. Η έκπληξή μου ήταν τόση που σταμάτησα να μιλάω. Ακόμα και η αναπνοή μου ήταν αθόρυβη. 
"Ο Μπικς μου επιτέθηκε και αν θέλεις το πιστεύεις. Είχε κανονίσει να φέρει παράνομα μέσα μερικά κιλά σκόνη και το μάθαμε. Και έτσι ξεκίνησε ο καυγάς". Έμεινε για λίγο να με κοιτάζει με προσήλωση. "Τώρα αν μάθω ότι κυκλοφόρησε κάτι από αυτά που άκουσες εδώ μέσα..." άφησε την φράση του στη μέση αλλά δεν ήθελε μυαλό να καταλάβω τί θα ακολουθούσε. Μια λίστα απειλών, όπως είχε μάθει να λύνει τα προβλήματά του τόσο καιρό. 
"Δεν μου μοιάζεις για ηλίθιος" είπα. "Πρέπει να έχεις αρκετό μυαλό στο κεφάλι σου για να σου κόψει, ότι μπορούσες απλά να ενημερώσεις κάποιον υπεύθυνο" σχολίασα, όταν είδα πως πλέον έμοιαζε - σχετικά - ακίνδυνος. 
"Είσαι νέα και ανώριμη" σχολίασε. "Μάθε λοιπόν - και βάλε το καλά στο μυαλό σου - πως κανέναν δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι εδώ μέσα. Ούτε καν τον ίδιο σου τον εαυτό, μπήκες; Όλοι για την πάρτη τους, κανείς δεν πρόκειται να σε ακούσει αν πας με κάποιο παράπονο, πέρα ίσως από τον Άλεξ. Μια απλή ενημέρωση κάνω". 
"Κανέναν, ε; Εσένα; Εσένα που με έσυρες εδώ μέσα παρά τη θέλησή μου και με απείλησες; Υποθέτω πως ούτε εσένα μπορώ να εμπιστεύομαι". 
"Ακριβώς" σχολίασε ανάλαφρα και σηκώθηκε όρθιος πετώντας το κινητό στο κρεβάτι. Απομακρύνθηκε, κολλώντας τη πλάτη μου σε ένα κρεβάτι πιο πέρα, όσο εκείνος πήγε στο παράθυρο και κοίταξε απέξω. 
"Α, και ούτε τον Μπικς να εμπιστεύεσαι. Έχει όλο αυτό το πρόσωπο του καλού παιδιού, αλλά είναι ένας διάβολος εσωτερικά". 
Δεν ήθελα να σχολιάσω ότι και ο ίδιος είχε ένα πρόσωπο που δεν ταίριαζε στον χαρακτήρα του, έτσι έμεινα σιωπηλή, παρατηρώντας κάθε του κίνηση, ανιχνεύοντας το πρόσωπό του για να δω τί άλλο θα έκανε μετά και πότε θα έπρεπε να αρχίσω να τρέχω σαν μανιακή φωνάζοντας "φωτιά! τρέξτε να σωθείτε!"
"Κάτι ακόμα" είπε και ήρθε προς το μέρος μου. Γονάτισε μπροστά μου, το πρόσωπό του κοντά στο δικό μου και τα μάτια του θαρρείς να φωτίζουν το χώρο και με κοίταξε σοβαρά και απειλητικά. "Δεν θα πεις σε κανέναν ότι ήρθες εδώ. Ούτε καν στη μικροσκοπική σου φιλενάδα. Δεν θα αναφέρεις ποτέ και σε κανέναν ότι μπήκες στην αίθουσα χορού, δεν θα πεις ποτέ τί είδες εδώ μέσα και δεν θα πεις ποτέ τί συζητήσαμε. Σύμφωνοι;"
Είχε αρχίσει να με τρομάζει πάλι,έτσι έγνεψα θετικά χωρίς να μιλήσω. 
"Ωραία. Μην ανακατεύεσαι στη ζωή μου και σου δίνω το λόγο μου πως δεν θα ανακατευτώ κι εγώ στη δική σου. Κάνουμε μια συμφωνία εδώ πέρα, για την οποία δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς. Μείνε μακριά μου και θα κάνω κι εγώ το ίδιο". 
Κούνησα το κεφάλι αδύναμα, φοβισμένη, παρόλα αυτά κάπως έκπληκτη από τον ήπιο τόνο της φωνής του. Για μια στιγμή, μόνο μία, μου πέρασε από το μυαλό πως ο Μαξ έκρυβε κάτι άλλο, βαθύτερο, κάτι που είχε να κάνει με την πραγματική του ψυχοσύνθεση. Έδιωξα γρήγορα την σκέψη από το μυαλό μου μιας και αποφάσισα πως γινόμουν πολύ συναισθηματική. 
"Τώρα μπορείς να σηκωθείς, ή θα χρειαστεί να σε μεταφέρω εγώ έξω;" ρώτησε. Δεν ήμουν σίγουρη αν διέκρινα χιούμορ στη φωνή του και δεν είχα και την όρεξη να κάτσω να μάθω, έτσι σηκώθηκα αργά όρθια και πήγα προς την πόρτα. Εκείνος με ακολούθησε και έπιασε το κλειδί. 
Ξεκλείδωσε κοιτώντας με με τέτοια προσήλωση που με έκανε να νιώθω άσχημα και να ρίξω το βλέμμα στις μύτες των παπουτσιών μου. Άνοιξε την πόρτα. 
"Όπως είπαμε" σχολίασε και ρίχνοντάς μου ένα βλέμμα, έκλεισε την πόρτα και με άφησε μόνη στο διάδρομο. Έμεινα λίγο να κοιτάζω σαν χάνος και έπειτα πήρα το δρόμο της επιστροφής. Τέλος οι βόλτες για σήμερα. 

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top