Δέκα χρόνια μετά...

"Θα γίνω βασιλιάς όταν μεγαλώσω!" φώναξε ο Περικλής ορμώντας σε έναν από τους κήπους κραδαίνοντας το ξύλινο σπαθί του.

"Όχι, εγώ θα γίνω βασιλιάς!" φώναξε και ο Αλέξανδρος και άρχισαν να μονομαχούν.

Η Κάτια τους κοιτούσε από ένα παγκάκι στη σκιά, καθώς η δεύτερη εγκυμοσύνη της ήταν πολύ προχωρημένη και ο γιατρός της είχε πει να ξεκουράζεται και να αποφεύγει τον ήλιο τώρα που ήταν καλοκαίρι. Αυτή η φιλοδοξία των γιων της να γίνουν βασιλιάδες της άρεσε, αν και ανησυχούσε λίγο μήπως σοβαρέψει αυτή η διαμάχη όταν μεγαλώσουν. Όμως ο Λεωνίδας την καθησύχαζε, λέγοντας της πως ήταν απλά ένα παιχνίδι. Πέρα από αυτό το παιχνίδι όμως, η Κάτια αναρωτιόταν όντως ποιος θα γινόταν βασιλιάς εφόσον και οι δύο ήταν ίσοι διάδοχοι.

"Θα λύσουμε αυτό το πρόβλημα όταν μεγαλώσουν." της έλεγε ο Λεωνίδας, που σκεφτόταν μόνο το παρόν. 

Τα τελευταία δέκα χρόνια, η συμμαχία του με τον Βασιλιά του Νότου Μάξιμο είχε στεφθεί με απόλυτη επιτυχία και είχαν περιορίσει το πρόβλημα των μαφιόζων και των ληστών στο Νότο, οι περισσότεροι από τους οποίους περιορίστηκαν σε ένα μέρος μπροστά στα σύνορα με την Ανατολή που ονόμασαν Κλεφτοχώρι. Τοποθέτησαν και σε αυτό σύνορα, έτσι λειτουργούσε ως αυτόνομο κράτος το οποίο κυβερνούσαν οι Μαφιόζοι. Επίσης, λύθηκε και το οικονομικό πρόβλημα του Νότου και έτσι το βασίλειο άρχισε να συνέρχεται, όμως καθυστέρησαν αρκετά την μυστική εκστρατεία στο Λευκό Νησί. 

Το Λευκό Νησί ήταν κάποτε ανεξάρτητο βασίλειο στον Βόρειο Ωκεανό, πολύ πιο βόρεια από τη Χώρα των Πέντε Βασιλείων. Οι Βάρβαροι, μια άγρια και αιμοδιψής φυλή, το είχαν κατακτήσει ήδη απ' τον Μεσαίωνα και το όνειρο των καθαρόαιμων Λευκονησιωτών, ήταν να αποκτήσουν κάποια μέρα την ελευθερία τους και υπήρχαν ακόμα και σήμερα κάποια χωριά στο νησί τα οποία αντισκέκονταν σθεναρά στον Βαρβαρικό ζυγό. Αυτά τα χωριουδάκια λοιπόν, ήθελαν να απελευθερώσουν ο Μάξιμος και ο Λεωνίδας. Αν το κατάφερναν αυτό, ολόκληρο το Λευκό Νησί θα έπαιρνε θάρρος και θα πολεμούσε, έτσι θα έδιωχναν επιτέλους τους Βάρβαρους μετά από τριακόσια χρόνια σκλαβιάς. Όμως δεν ήξεραν το πώς και το πότε. Ο Λεωνίδας ήξερε ότι μπορεί και να μη γυρνούσε ζωντανός από αυτόν τον πόλεμο, και γι' αυτό ήθελε να ζήσει λίγα ακόμη χρόνια με την οικογένεια του όσο ήταν ακόμα καιρός.

Η Λουκία, η μητέρα του Λεωνίδα και πρώην σύζυγος του τέως βασιλιά Αλέξανδρου, πλησίασε και κάθισε μαζί με την Κάτια, για να χαζέψει κι εκείνη τα εγγόνια της καθώς έπαιζαν μονομαχία στους κήπους. Όταν πριν χρόνια, ο Αλέξανδρος επέστρεψε από τον Νότο μαζί με την Ανθή, τη μητέρα της Κάτιας, έδιωξε την ίδια απ' το Παλάτι δίνοντας της διαζύγιο, φρόντισε όμως να της βρει ένα σπίτι και της κάλυπτε πάντα όλα της τα έξοδα. Όταν ο Λεωνίδας έγινε βασιλιάς, της πρότεινε να επιστρέψει στο Παλάτι, όμως εκείνη αρνήθηκε, γιατί είχε συνηθίσει να έχει το δικό της σπίτι. Όμως τους επισκεπτόταν συχνά και περνούσε χρόνο με τον γιο της, τη νύφη της και τα εγγόνια της.

"Καλημέρα, μητέρα." της είπε. "Πώς είστε;"

"Πολύ καλά, κορίτσι μου. Εσύ; Πώς πάει η εγκυμοσύνη;"

"Μια χαρά, δόξα τον Θεό. Περιμένω από στιγμή σε στιγμή. Η μαία μου λέει πως είναι θέμα χρόνου."

"Αχ, πόσο ανυπομονώ να δω την πριγκίπισσα μας..." είπε ενθουσιασμένη η πεθερά της, γιατί αυτή τη φορά η Κάτια περίμενε κορίτσι.

"Εγώ ακόμα περισσότερο. Και ο Λεωνίδας όμως..."

"Μαμά, μαμά, βοήθεια!" διέκοψε η φωνή του Περικλή την κουβέντα τους. Ο Αλέξανδρος τον είχε βάλει κάτω, παρασυρμένος από το παιχνίδι και πίεζε το ξύλινο σπαθί του στο λαιμό του.

"Αλέξανδρε!" φώναξε και σηκώθηκε με δυσκολία για να πάει προς το μέρος τους να διακόψει τον καυγά.

"Κάτια! Στάσου! Δεν πρέπει να συγχύζεσαι στην κατάσταση σου!" φώναξε η Λουκία και την ακολούθησε. Η Κάτια άρπαξε τον Αλέξανδρο απ΄ το χέρι, καθώς ο Περικλής σηκωνόταν και ξεσκόνιζε τα ρούχα του.

"Τι πράγματα είναι αυτά;! Δεν είπαμε να παίζετε φρόνιμα;!" φώναξε η Κάτια.

"Συγνώμη, μητέρα." είπε ο Αλέξανδρος με σκυμμένο το κεφάλι.

"Απ' τον αδελφό σου να ζητήσεις συγνώμη." Ο Αλέξανδρος κοίταξε με μίσος τον Περικλή και εκείνος το ίδιο. "Συγνώμη." του είπε απρόθυμα, αλλά τον κοιτούσε με ένα βλέμμα σαν να έλεγε:

Θα σου δείξω άλλη φορά εσένα! 

Ξαφνικά, η Κάτια ένιωσε έναν σουβλερό πόνο στην κοιλιά της. Στην αρχή νόμισε πως ήταν απ' την ένταση, ύστερα όμως κατάλαβε τι ήταν. Τον είχε νιώσει ξανά, δέκα χρόνια πριν αυτόν τον πόνο.

"Κάτια;" Έκανε η Λουκία ανήσυχη μόλις είδε την νύφη της να βαστάει την κοιλιά της σκυφτή.

"Μαμά;" έτρεξαν κοντά της και οι δύο δίδυμοι πρίγκιπες.

"Εντάξει είμαι...προς το παρόν. Αλλά νομίζω πως έρχεται η ώρα." είπε η Κάτια συγκρατώντας την ψυχραιμία της.

"Πάμε στο δωμάτιο σου. Θα καλέσω τον γιατρό και τη μαία. Περικλή, ειδοποίησε τον πατέρα σας ότι η μητέρα σας μάλλον γεννάει." είπε η Λουκία και ο Περικλής έφυγε τρέχοντας προς το εσωτερικό του παλατιού, ενώ ο Αλέξανδρος ακολούθησε ανήσυχος αλλά και ανυπόμονος τη μητέρα του και βοήθησε τη γιαγιά του να τη μεταφέρουν σιγά- σιγά ως την κάμαρα της.

Μετά από αρκετές ώρες προσπαθειών και πόνου, η Κάτια έφερε στον κόσμο και το τρίτο τους παιδί, την πριγκίπισσα με τα μαύρα μαλλιά και τα γκρίζα μάτια, ακριβώς όπως και η γιαγιά της, η περίφημη και παρεξηγημένη Βασίλισσα Ανθή. Και εννοείται πως η Κάτια ήθελε οπωσδήποτε να της δώσει το όνομα της.

"Η μητέρα μου ήταν η ηρωίδα μου. Πρέπει να την τιμήσουμε." είπε στον Λεωνίδα και εκείνος φυσικά και συμφώνησε με το όνομα!

Ο Περικλής και ο Αλέξανδρος ήταν και εκείνοι ενθουσιασμένοι με την καινούργια τους αδελφούλα, την πρόσεχαν πάρα πολύ και ήταν τόσο χαρούμενοι που είχε μπει στη ζωή τους, που για αρκετό καιρό έπαψαν να τσακώνονται μεταξύ τους. Και όσο μεγάλωνε η γλυκιά Πριγκίπισσα Ανθή, τόσο πιο πολύ ένιωθαν η Κάτια και ο Λεωνίδας πως ολοκληρωνόταν η ευτυχία τους. 

Τα πέντε πρώτα χρόνια της ζωής της ήταν και τα τελευταία ευτυχισμένα χρόνια τους μαζί. Κι ύστερα όλα τέλειωσαν, έτσι όπως έπρεπε να γίνει. Τουλάχιστον για την ιστορία αγάπης της Κάτιας και του Λεωνίδα. Για τους δίδυμους γιους τους όμως, αλλά και για το βασίλειο ολόκληρο, όλα τώρα άρχιζαν...

*********************

Διαβάστε στο Κεφάλαιο 3 (Η απόφαση της Κάτιας)

Άλλα δέκα χρόνια μετά, ο Λεωνίδας έχει σκοτωθεί πλέον στον πόλεμο (δεν είναι σπόιλερ, το γράφω και στην περίληψη αυτό και έχω ήδη αφήσει να εννοηθεί ότι θα πεθάνει) και η Κάτια ανακοινώνει στους πρίγκιπες ότι βασιλιάς θα γίνει αυτός που θα παντρευτεί πρώτος.