Ο Αλέξανδρος βρισκόταν κάπου μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Έβλεπε καταπράσινα λιβάδια με τη Χιονάτη να τρέχει ανέμελη, έπειτα έβλεπε τη Χριστίνα να του γνέφει να την ακολουθήσει. Έπιασε τα χέρια της και άρχισαν να στριφογυρνάνε μαζί σε έναν πολύ τρελό χορό, σε έναν κόσμο όπου δεν υπήρχε ο Περικλής να του λέει τι να κάνει, και ήταν οι δυο τους βασιλιάδες του Νότου ΚΑΙ του Βορρά. Είχαν κατακτήσει το Βόρειο Βασίλειο και όσοι στάθηκαν εναντίον τους είχαν τιμωρηθεί.

Ξύπνησε βλέποντας θολά στην αρχή. Ένας χείμαρρος από κατάξανθα μαλλιά κρεμόταν πάνω απ' το κεφάλι του και μια απαλή φωνή καλούσε το όνομα του. Την ήξερε αυτή τη φωνή. Η όραση του επανήλθε σιγά σιγά και είδε δυο μπλε μάτια να τον κοιτούν.

"Χριστίνα;" ψέλλισε.

"Καλώς ήλθες πίσω, Αλέξανδρε." του είπε εκείνη καθώς του περιποιούνταν με μια κομπρέσα με κρύο νερό και ξύδι το χτυπημένο μάτι του. Σιγά- σιγά άρχισαν να επανέρχονται στο μυαλό του όλα τα γεγονότα της προηγούμενης μέρας. Θυμήθηκε τις περιπέτειες του, πώς ξέφυγε από τους Βόρειους κατασκόπους του Περικλή στο Πρώτο Δάσος, πώς στη συνέχεια ξεγέλασε εκείνον τον πανδοχέα σε εκείνο το χωριό, λέγοντας του ότι έπεσε θύμα ληστείας, έπειτα το ταξίδι του στη ράχη της Χιονάτης και τέλος πώς έπεσε στα αλήθεια θύμα ληστείας στο Τελευταίο Δάσος. 

Έπιασε το χέρι της Χριστίνας και έκανε προσπάθεια να σηκωθεί.

"Πού βρίσκομαι;" ρώτησε. Βρίσκονταν σε ένα άγνωστο δωμάτιο, με ξύλινα πατώματα, ελάχιστη επίπλωση και δύο πίνακες στον απέναντι τοίχο.

"Είμαστε στο σπίτι μου, στο Νότιο Βασίλειο. Ήσουν πολύ τυχερός που σε βρήκαν ο Αντώνης και ο Γιώργος και σε έφεραν σε εμένα." εξήγησε η Χριστίνα. Τον βοήθησε να ανασηκωθεί.

"Ο Αντώνης και ο Γιώργος; Οι κατάσκοποι που έστειλες για να με σώσουν; Ώστε τα κατάφεραν τελικά."

"Ναι." απάντησε η Χριστίνα. "Είναι γεννημένοι για να επιβιώνουν, όπως κι εσύ άλλωστε. Οι κατάσκοποι τους έπιασαν τελικά και τους ανέκριναν για να τους πουν ποιον μετέφεραν στο πίσω μέρος της άμαξας, αλλά εκείνοι δεν έβγαλαν λέξη για σένα. Τελικά, μια ομάδα δικών μας τους έσωσε, εξουδετερώνοντας τους Βόρειους. Ακολούθησαν το δρόμο προς Νότο, για να σε βρουν τελικά στις παρυφές του Τελευταίου δάσους, λιπόθυμο και χτυπημένο. Έχεις πάθει υπερκόπωση. Τώρα πρέπει να ξεκουραστείς."

"Και μετά;" ρώτησε ο Αλέξανδρος. 

Η Χριστίνα χαμογέλασε.

"Μετά, θα γνωρίσεις τους γονείς μου." 

Του έδωσε νερό να πιει και κάτι να φάει, και έπειτα από έναν ήσυχο ύπνο όλη την υπόλοιπη νύχτα, ξύπνησε λίγο πιο ξεκούραστος. Η Χριστίνα τον οδήγησε στην κουζίνα, όπου οι γονείς της ήδη έτρωγαν πρωινό και σηκώθηκαν αμέσως να συστηθούν μαζί του. Συνειδητοποίησε πως η μητέρα της, η θεία του, έμοιαζε όντως απίστευτα στη μητέρα του.

"Αλέξανδρε, από εδώ η μητέρα μου και δίδυμη αδελφή της μητέρας σου, η Μαρία και ο πατέρας μου ο Νίκος. Αρχηγός της Μαφίας του Νότου." είπε η Χριστίνα. Ο Αλέξανδρος έκανε ελαφριά υπόκλιση.

"Χάρηκα για τη γνωριμία, θεία Μαρία και θείε Νίκο."

"Η χαρά και η τιμή είναι δική μας." είπε ο Νίκος και έσφιξαν θερμά τα χέρια. Η Μαρία τον κοίταξε σκεπτική, σαν να θυμόταν κάτι, ή κάποιον, από παλιά.

"Ας καθίσουμε τώρα να φάμε πρωινό και μετά θα μιλήσουμε για το σχέδιο." είπε μόνο μετά από λίγα δευτερόλεπτα.

Κάθισαν και έφαγαν. Όταν τελείωσαν, η Μαρία πήρε το λόγο:

"Λοιπόν, όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Αλέξανδρος είναι γιος της αδελφής μου και συνεπώς, νομικά δεν μπορεί να παντρευτεί τη Χριστίνα. Γνωρίζουμε όμως και κατανοούμε την επιθυμία του να γίνει βασιλιάς για να αποκτήσει εξουσία. Έτσι ανιψιέ μου;"

"Ναι, βέβαια." συμφώνησε ο Αλέξανδρος.

"Την ίδια δίψα για εξουσία έχει και η Χριστίνα. Και τι γονείς θα ήμασταν αν δεν βοηθούσαμε την κόρη μας να γίνει βασίλισσα." Ο Αλέξανδρος κοίταξε τη Χριστίνα έκπληκτος.

"Αυτό τι μπορεί να σημαίνει; Ότι με πλησίασες μόνο για αυτό; Για να με ξελογιάσεις και να σε παντρευτώ, να γίνεις βασίλισσα;"

"Όχι, δεν είναι έτσι όπως τα λες." του είπε εκείνη. "Ο μόνος λόγος που σε πλησίασα ήταν επειδή μου άρεσες. Δεν ήξερα πως είμαστε ξαδέλφια. Εγώ και οι γονείς μου είχαμε βάλει σκοπό εδώ και καιρό να διώξουμε απ' το θρόνο τον Βασιλιά Μάξιμο, πολύ πριν σε γνωρίσω. Γι΄ αυτό άλλωστε έγινα Αρχικατάσκοπος του και κέρδισα την εμπιστοσύνη του."

"Η εξουσία του Μάξιμου," ανέλαβε να συνεχίσει ο πατέρας της, "Δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να περιορίζει και να ελέγχει συνεχώς εμάς τους μαφιόζους. Δεν έχουμε καμιά ισχύ πια στον Νότο και οι πολίτες δεν μας φοβούνται. Αυτό δεν μπορώ  να το ανεχτώ, ούτε εγώ αλλά ούτε κανένας άλλος μαφιόζος."

"Με την κόρη σου στο θρόνο όμως, όλα θα άλλαζαν, έτσι δεν είναι; Θα είχες την εξουσία που θα επιθυμούσες, η Χριστίνα θα διοικούσε ολόκληρο βασίλειο, οπότε όλοι θα ήταν ευχαριστημένοι, σωστά;" συμπέρανε ο Αλέξανδρος.

"Ακριβώς. Το θέμα ήταν, πώς θα γινόταν πράξη αυτό. Τι ότι η Χριστίνα είναι η Αρχικατάσκοπος του και βρίσκεται συνεχώς κοντά του είναι ένα πλεονέκτημα, όμως θα ήταν ρίσκο να τη βάζαμε να σκοτώσει μόνη της και τους δύο βασιλιάδες. Θα έπαιρνε βέβαια την εξουσία, αλλά οι πολίτες θα την θεωρούσαν ύποπτη για τη δολοφονία. Αν πέθαινε μόνο ο Μάξιμος, την βασιλεία θα έπαιρνε η Ιουλία, οπότε θα ήταν άδικος κόπος. Οπότε, όταν η Χριστίνα μας είπε για εσένα, για τον έρωτα σας, εννοώ, σκεφτήκαμε ότι θα ήταν μια καλή ευκαιρία να βάλουμε σε εφαρμογή το δεύτερο σχέδιο μας, δηλαδή να βάλω δικούς μου να βγάλουν απ' τη μέση το βασιλικό ζεύγος. Και τότε εμφανίζεσαι ως δια μαγείας εσύ, κατηγορείς τον αδελφό σου για τη δολοφονία και γίνεσαι βασιλιάς. Ως μισός Νότιος από την πλευρά της μητέρας σου και γιος του σεβαστού Βασιλιά Λεωνίδα, φυσικά, που όλοι, Βόρειοι και Νότιοι, θαύμαζαν, κερδίζεις την εμπιστοσύνη του λαού, οι οποίοι σε δέχονται πιο εύκολα, και δίπλα σε εσένα γίνεται βασίλισσα και η Χριστίνα, με την οποία ήδη θα σας έχει παντρέψει ένας δικός μας παππάς- μαφιόζος που θα προσλάβω. Τι λες;"

Ο Αλέξανδρος σκέφτηκε καλά το σχέδιο. Το στριφογυρνούσε στο μυαλό του για αρκετή ώρα, καθώς τα τρία μέλη της μαφιόζικης οικογένειας περίμεναν την απάντηση του. Κάτι δεν του κολλούσε σε όλο αυτό. Του φαινόταν πολύ καλό για να είναι αληθινό. Απ' την άλλη όμως, τι είχε να χάσει; Βασιλιάς δεν ήθελε να γίνει εξ' αρχής και να παντρευτεί τη Χριστίνα; Θα ήταν πιο εύκολο λοιπόν, μετά από όλο αυτό το χάος που θα προκαλούσε η "δολοφονία του βασιλικού ζεύγους απ΄ τον Βασιλιά Περικλή", να οδηγήσει τον εξαγριωμένο λαό σε πόλεμο κατά του Βορρά, να σκοτώσει τον αδελφό του και να πάρει τον θρόνο και του Βορείου Βασιλείου, πραγματοποιώντας έτσι το αρχικό του όνειρο. Θα γινόταν μεγάλος και τρανός. Όμως...

"Εσύ τι θα κερδίσεις από όλο αυτό;" ρώτησε τη Μαρία. "Γιατί δεν μπορεί, κάποιο όφελος θα έχεις και εσύ για να έχεις συμφωνήσει στο σκοτεινό σχέδιο του άντρα σου." Η Μαρία τον κοίταξε πάλι ψυχρά.

"Θα δω την κόρη μου βασίλισσα." είπε.

"Πράγμα το οποίο σου έμεινε απωθημένο, έτσι; Βασίλεψες για έξι χρόνια στο πλάι του πατέρα μου ως Βασίλισσα Κάτια και όταν η αληθινή Κάτια, η μητέρα μου, εμφανίστηκε, ο πατέρας μου σε έδιωξε απ' το παλάτι ξεφτυλίζοντας σε. Άρα θα δικαιωθείς αν δεις την κόρη σου να καταφέρνει αυτό που δεν κατάφερες εσύ. Βλέποντας εμένα και τη Χριστίνα μαζί θα είναι σαν να βλέπεις εσένα και τον πατέρα μου. Και αν γίνει πόλεμος με τους Βόρειους, θα πάρεις εκδίκηση από την αδελφή σου όταν εκείνη θα βλέπει τα δυο παιδιά της, αλλά και τα δυο βασίλεια που τόσο αγάπησε, να σφάζονται. Κάνω λάθος;" Όλοι τον κοίταξαν άφωνοι και ένα σατανικό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του.

"Έχεις δίκιο." είπε η Μαρία σκύβοντας το κεφάλι. "Το να σε γνωρίσει η Χριστίνα και να σε φέρει σε εμάς ήταν η καλύτερη ευκαιρία για εκδίκηση. Το θέμα είναι..." τον κοίταξε για μια ακόμα φορά με βλέμμα ψυχρό: "...Τι θα κάνεις εσύ, Αλέξανδρε; Θα κάνεις πίσω, ή θα ακολουθήσεις το σχέδιο και θα συμμετάσχεις σε αυτό;"

"Η αλήθεια είναι ότι είστε όλοι τρελοί, οικογενειακώς." είπε και σηκώθηκε όρθιος. "Αλλά είμαι κι εγώ τρελός, και θέλω όσο τίποτα εκδίκηση απ' τον αδελφό μου που με ταπείνωσε σε ολόκληρο τον Βορρά, αλλά κυρίως θέλω να γίνω ένας σπουδαίος και μεγάλος βασιλιάς που θα φοβούνται και θα σέβονται όλοι!" αναφώνησε και η φωνή του υψώθηκε αρκετά.

"Έχει τη φλόγα μέσα του..." ψιθύρισε σαν μαγεμένη η Μαρία.

"Είναι αυτό ακριβώς που ψάχνουμε." είπε ο Νίκος. Η Χριστίνα συμφώνησε και αυτή, χαμογελώντας χαιρέκακα.

Ο Αλέξανδρος είχε μπει σε ένα παιχνίδι θανάτου, βίας και εξουσίας, από το οποίο δεν θα υπήρχε γυρισμός. Το ήξερε, αλλά είχε χάσει την ψυχή του εδώ και καιρό. Δεν σχεδίαζε να κάνει πίσω τώρα που είχε φτάσει τόσο κοντά. Ο αδελφός του και εκείνη η τιποτένια υπηρέτρια του θα έφτυναν αίμα που τον αδίκησαν και του φέρθηκαν έτσι.

*******************************************************

Αυτό θα είναι το τελευταίο κεφάλαιο για αρκετό καιρό, καθώς θα αργήσω να ανεβάσω ξανά. Θέλω να συνεχίσω και να τελειώσω κάποια άλλα βιβλία που έχω στο πρόγραμμα, και θα ειδοποιηθείτε από σχετική ανακοίνωση μου λίγο πριν ανέβει το Κεφάλαιο 13. Μέχρι τότε, αν σας άρεσε η ιστορία μέχρι εδώ ψηφίζετε, σχολιάζετε και μου λέτε τη γνώμη σας σχετικά με το τι πιστεύετε ή θέλετε να γίνει στη συνέχεια. Να είστε όλοι καλά και ελπίζω η συνέχεια των Πέντε Βασιλείων να πάρει λιγότερο καιρό από όσο υπολογίζω.