Ο Λεωνίδας πηγαινοερχόταν βιαστικά στην αίθουσα αναμονής. Μέσα, η γυναίκα του, η Κάτια, έφερνε στον κόσμο τα παιδιά τους. Δίδυμα έκανε η Βασίλισσα Κάτια και μάλιστα αγόρια. 

Πόσα πέρασε αυτό το βασιλικό ζεύγος για να καταφέρουν να κυβερνούν μαζί σήμερα τον Βορρά... Πριν χρόνια, ο πατέρας του Λεωνίδα, ο τέως Βασιλιάς Αλέξανδρος, παντρεύτηκε τη μητέρα της Κάτιας, τη φτωχιά Ανθή από τον Νότο. Η Ανθή εγκατέλειψε τον τότε σύζυγο της Περικλή και τις τρεις κόρες τους, την Κάτια, τη Μαρία και την Άντζελα, γιατί τυφλώθηκε από τη δόξα και ονειρεύτηκε μεγαλεία πλάι στον Αλέξανδρο, έτσι τον ακολούθησε από τον Νότο στον Βορρά για να γίνει η καινούργια βασίλισσα και μητριά των τριών γιων του: του Λεωνίδα, του Κωνσταντίνου και του Μάριου. 

Στο μεταξύ στον Νότο, οι τρεις αδελφές, χωρίς να γνωρίζουν τίποτα από όλα αυτά, μεγάλωναν και ζούσαν ευτυχισμένες μαζί με τον πατέρα τους, τον Περικλή. Μια μέρα όμως, εντελώς ξαφνικά, έγινε μια επίθεση από μαφιόζους σε ένα ξέφωτο όπου είχαν πάει για πικνίκ, ο Περικλής σκοτώθηκε και η Κάτια, δώδεκα χρονών τότε, τραυματίστηκε σοβαρά από σφαίρα στο πλευρό αλλά επέζησε. Την κηδεμονία των κοριτσιών πήρε η θεία τους και αδελφή του Περικλή, η Χριστίνα.  Μετά από λίγα χρόνια όμως , δολοφονήθηκε και η Χριστίνα κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, επίσης από μαφιόζους που είχαν αρχίσει ήδη να γίνονται μάστιγα στον Νότο. Έτσι η Ανθή κατάφερε και πήρε τις τρεις κόρες της κοντά της, οι οποίες έγιναν αμέσως φίλες με τους γιους του Αλέξανδρου, καθώς και με την κόρη που είχαν αποκτήσει μαζί: τη Λίζα.

Ο Λεωνίδας, που στο μεταξύ έπειτα από μια φωτιά είχε χάσει την όραση του, ερωτεύτηκε την Κάτια και εκείνη το ίδιο, παρόλο που οι γονείς τους ήταν τελείως αντίθετοι με αυτή τη σχέση και τους έλεγαν συνεχώς πως ήταν αδέλφια, έστω και θετά. Αντίθετη ήταν επίσης και η Μαρία, αλλά για διαφορετικό λόγο: είχε ερωτευθεί κι εκείνη τον Λεωνίδα και τον ποθούσε κρυφά. 

Έτσι λοιπόν, παρά τα εμπόδια, κρυφά ή φανερά- η Μαρία ήταν το κρυφό καθώς χωρίς να το ξέρουν είχε συμμαχήσει με την Ανθή για να τους χωρίσουν, ο Λεωνίδας και η Κάτια κατάφεραν να είναι μαζί και να κρύψουν για ένα πολύ μεγάλο διάστημα τον έρωτα τους. Μια μέρα όμως, εντελώς ξαφνικά, η Κάτια εξαφανίστηκε. Από εκεί και πέρα ξεκίνησαν οι ατυχίες και οι θάνατοι για τη βασιλική οικογένεια, σαν μια βαριά κατάρα να είχε πέσει πάνω τους: λίγες ημέρες μετά, εξαφανίστηκε και η Μαρία και το ίδιο βράδυ, ο βασιλιάς δολοφονήθηκε. Δύο μέρες μετά, η Άντζελα, που είχε αρρωστήσει βαριά, δεν τα κατάφερε και νικήθηκε τελικά από την αρρώστια της. Μερικές ημέρες αργότερα , ο Κωνσταντίνος και ο Μάριος βρέθηκαν δολοφονημένοι στα δωμάτια τους και η Ανθή εξαφανίστηκε, αφήνοντας μόνο τον Λεωνίδα με την ετεροθαλή αδελφή του τη Λίζα.

Σύντομα όμως, ήρθε στο βασίλειο μία μάγισσα που θα μπορούσε να θεραπεύσει την όραση του Λεωνίδα. Δεν υπήρχαν πολλές πιθανότητες επιτυχίας, όμως ο Λεωνίδας τα κατάφερε. Μόλις άνοιξε τα μάτια του, το πρώτο πρόσωπο που είδε μπροστά του ήταν εκείνο της Κάτιας. Δεν ήταν η  αληθινή Κάτια όμως. Ήταν η Μαρία, που όσο καιρό έλειπε, εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι ήταν δίδυμες με την αδελφή της και ότι ο Λεωνίδας δεν την είχε δει ποτέ με τα μάτια του, κατάφερε να τον ξεγελάσει, όχι όμως και τη Λίζα, η οποία εναντιώθηκε στον Λεωνίδα με αποτέλεσμα εκείνος να την τιμωρήσει κλειδώνοντας την. Παντρεύτηκε την ψεύτικη Κάτια και έγιναν οι επόμενοι Βασιλιάδες του Βορρά. 

Έξι χρόνια μετά, η αληθινή Κάτια επέστρεψε, ανακάλυψε τον ύπουλο τρόπο που η Μαρία της είχε πάρει τη θέση και διεκδίκησε τον Λεωνίδα και τον δεύτερο θρόνο, όμως εκείνος δεν την πίστεψε και την έστειλε για εκτέλεση. Στο μεταξύ η Λίζα, αν και την είχε πιστέψει, δεν θέλησε να τη βοηθήσει, διότι την ημέρα που τη συνάντησε ξανά μετά από έξι χρόνια η Κάτια της αποκάλυψε το λόγο που έφυγε: ο Βασιλιάς Αλέξανδρος είχε επιχειρήσει να τη βιάσει. Η Λίζα δεν ήθελε να πιστέψει ότι ο πατέρας της είχε κάνει τέτοιο πράγμα και έτσι συμφώνησε με την εκτέλεση της.

Την τελευταία στιγμή όμως, καθώς η Κάτια ήταν δεμένη και ο εκτελεστής κρατούσε το τουφέκι με το οποίο θα τη σκότωνε, όρμησε από το πουθενά η μητέρα της, η πρώην Βασίλισσα Ανθή, μπήκε στη μέση και την έσωσε. Κανείς δεν έμαθε ποτέ που βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια η Ανθή και πώς επέστρεψε τότε.

Συντετριμμένη που έχασε τη μητέρα της, η Λίζα μετάνιωσε που παραλίγο να καταδικαστεί η αδελφή της άδικα σε θάνατο και είπε στον Λεωνίδα την αλήθεια: ότι δηλαδή η γυναίκα που πήγε να εκτελέσει ήταν η αληθινή Κάτια. Η απόδειξη; Είχε στο πλευρό της ένα εξόγκωμα από εκείνον τον πυροβολισμό από τότε που ήταν δώδεκα ετών. Ο Λεωνίδας το γνώριζε πολύ καλά αυτό, το είχε αγγίξει όταν δεν έβλεπε ακόμα, όταν όμως είχε έρθει η Μαρία να πάρει τη θέση της τον ξεγέλασε λέγοντας πως έκανε μια επέμβαση και το αφαίρεσε, και είχε κόψει το δέρμα της σε αυτό το σημείο σχηματίζοντας την ουλή της δήθεν εγχείρησης. Έτσι, ο Λεωνίδας είδε και μόνος του το σημάδι, μετάνιωσε για όλα όσα είχε κάνει και ρώτησε την Κάτια αν ήθελε να εκτελέσει την ψεύτικη Κάτια, δηλαδή τη Μαρία, και να παντρευτεί εκείνη στη θέση της. Η Κάτια όμως, με τη μεγαλοψυχία που τη διέκρινε, χάρισε τη ζωή στη δίδυμη αδελφή της, έτσι απλά ο Λεωνίδας την εξόρισε απ' το Παλάτι. Λίγο πριν φύγει, η Μαρία αποκάλυψε και τη δική της αλήθεια, ότι δηλαδή ο πατέρας του την είχε βιάσει και για αυτό τον σκότωσε τη νύχτα που εξαφανίστηκε.

Σοκαρισμένος τότε ο Λεωνίδας απαίτησε να μάθει και από την Κάτια το λόγο για τον οποίο έφυγε και εκείνη παραδέχτηκε ότι ο βασιλιάς είχε προσπαθήσει να τη βιάσει και του ξέφυγε, και ύστερα ντρεπόταν και φοβόταν να γυρίσει πίσω. Πήγε στο παλιό της βασίλειο, εκείνο του Νότου, του οποίου εκείνη την εποχή είχε αρχίσει η παρακμή του. Οι μαφιόζοι είχαν καταλάβει τις περισσότερες γειτονιές, οι ληστές ρήμαζαν τα πάντα και ο βασιλιάς κήρυξε πτώχευση. Παρόλα αυτά η Κάτια κατάφερε να ζήσει ανάμεσα τους και να επιβιώσει, και μάλιστα γνώρισε έναν μυστήριο άνδρα, τον Νίκο, τον οποίο αργότερα ερωτεύθηκε και του είπε όλη την αλήθεια για εκείνη και για τη φυγή της απ' τον Βορρά. Ο Νίκος της υποσχέθηκε να τη βοηθήσει να επιστρέψει στον Βορρά και να πάρει εκδίκηση, μετά από την πρώτη και μοναδική νύχτα που πέρασαν μαζί όμως, την εγκατέλειψε, αφήνοντας της ένα σημείωμα πως ήταν μαφιόζος και αυτό που πήγαιναν να κάνουν θα τους κατέστρεφε και τους δύο. Έξι χρόνια μετά, στα τριάντα της πλέον, η Κάτια πήρε τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψει στον Βορρά και έγιναν όλα τα υπόλοιπα που προανέφερα.

Όλα αυτά αφηγήθηκε η Κάτια στον Λεωνίδα τη νύχτα που έσμιξαν ξανά, και από εκείνη τη στιγμή του ορκίστηκε να μην του κρύψει ποτέ ξανά τίποτα. Λίγες ημέρες μετά και αφού βγήκε το διαζύγιο του με τη Μαρία, ένα απλό χαρτί δηλαδή στο οποίο δήλωναν την εξορία της και ότι δεν θα επέστρεφε ποτέ, ο Λεωνίδας παντρεύτηκε την Κάτια και εκείνη στέφθηκε βασίλισσα στο πλευρό του. 

Η Λίζα ωστόσο, δεν άντεχε την αλήθεια σχετικά με τον πατέρα της και επιχείρησε να αυτοκτονήσει, ένας νεαρός υπηρέτης του Παλατιού όμως, ο Πέτρος, την έσωσε και σύντομα έγιναν φίλοι και αργότερα εραστές. Όταν ανακοίνωσαν στον Λεωνίδα τον αρραβώνα τους, εκείνος έγινε έξαλλος στην αρχή, όμως τελικά το αποδέχθηκε με λίγη πειθώ από την Κάτια και τους επέτρεψε να φύγουν μακριά και συγκεκριμένα στο Βασίλειο της Δύσης από όπου καταγόταν ο Πέτρος, για να παντρευτούν και να κάνουν μια νέα αρχή. Δεν τους ξαναείδαν από τότε. 

Η φωνή της νοσοκόμας επανάφερε τον Λεωνίδα στο σήμερα:

"Συγχαρητήρια, Μεγαλειότατε. Οι δίδυμοι πρίγκιπες μόλις γεννήθηκαν. Εκείνοι και η Βασίλισσα χαίρουν άκρας υγείας." του είπε. Την πλησίασε με την αγωνία ζωγραφισμένη στα πράσινα μάτια του:

"Μπορώ να τους δω;"

"Σε λίγα λεπτά, Μεγαλειότατε. Η μαία θα πρέπει να τους καθαρίσει πρώτα."

Λίγα λεπτά μετά, ο Λεωνίδας μπήκε στο δωμάτιο όπου η Κάτια, κουρασμένη αλλά πιο ευτυχισμένη από ποτέ, κρατούσε στην αγκαλιά της τους δυο γιους της. Την πλησίασε συγκινημένος και αφού τη φίλησε πήρε στην αγκαλιά του τον έναν απ' τους δύο. Είχε τα καστανά μάτια της Κάτιας.

"Μου φαίνεται απίστευτο." της είπε. "Δεν ξέρεις πόσο χαρούμενο με έκανες σήμερα..."

"Κι εγώ είμαι χαρούμενη." είπε εκείνη. "Επιτέλους η ευτυχία μας ολοκληρώθηκε. Κοίτα πως σου μοιάζουν και οι δύο..."

"Και σε εσένα μοιάζουν." Ο Λεωνίδας πήρε στα χέρια του το άλλο μωρό, που είχε λίγα μαύρα μαλλιά στο κεφαλάκι του αλλά τα μάτια του ήταν διαφορετικά από του πρώτου, σε μια απόχρωση προς το μπλε.

"Ποιος γεννήθηκε πρώτος;" ρώτησε τη μαία που στεκόταν λίγο παράμερα.

"Ζητώ συγνώμη, Μεγαλειότατε." απάντησε εκείνη σκύβοντας το κεφάλι. "Όμως εκείνη τη στιγμή και τα δύο μωρά ήταν όμοια και δεν θυμάμαι ποιον έβγαλα πρώτο."

"Δεν πειράζει." της είπε ο βασιλιάς, που αυτό ήταν το τελευταίο που τον ένοιαζε εκείνη τη στιγμή.

Αυτό το μικρό λάθος της μαίας όμως, θα στοίχιζε πολύ ακριβά κάποια στιγμή στο βασίλειο, γιατί ο πρίγκιπας ο οποίος γεννήθηκε πέντε λεπτά πριν θα ήταν κανονικά ο διάδοχος, και ποτέ δεν θα μάθαιναν ποιος ήταν αυτός. Έτσι οι δυο πρίγκιπες θα μάχονταν για το θρόνο λίγα χρόνια μετά. Όμως, αυτό κανένας δεν το σκεφτόταν τώρα.

Λίγες ημέρες μετά, η Κάτια στεκόταν μπροστά από τις κούνιες τους και τους κοιτούσε με στοργή. Πλησίασε και ο Λεωνίδας πίσω της και την αγκάλιασε.

"Πως λες να τους βαφτίσουμε;" τον ρώτησε.

"Πρέπει να πάρουν τα ονόματα των παππούδων τους." είπε ο άντρας της και το πρόσωπο του σκοτείνιασε έπειτα από μια σκέψη που έκανε. "Και τον έναν αναγκαστικά θα πρέπει να τον πούμε Αλέξανδρο." Η Κάτια σκοτείνιασε κι εκείνη, καθώς θυμήθηκε τι πήγε να της κάνει εκείνος ο απαίσιος βασιλιάς που δυστυχώς ήταν πεθερός και πατριός της συγχρόνως. Όμως ο Λεωνίδας της χαμογέλασε και την κοίταξε μέσα στα μάτια.

"Μην ανησυχείς, ζωή μου. Ο πατέρας μου δεν πρόκειται να σε βλάψει πια. Όσο για το όνομα, είναι απλά ένα όνομα. Και αυτός εδώ ο Αλέξανδρος," είπε και έδειξε το μωρό εκείνο με τα γαλανά μάτια, "είμαι σίγουρος πως θα καταφέρει πολύ καλύτερα πράγματα και θα δοξάσει αυτό το όνομα."

"Έχεις δίκιο." είπε η Κάτια. Έπειτα κοίταξε το άλλο μωράκι, που έμοιαζε περισσότερο σε εκείνη. "Οπότε αυτόν θα τον πούμε Περικλή." είπε με ένα στοργικό χαμόγελο, καθώς λάτρευε τον πατέρα της. Ο βασιλιάς συμφώνησε.

Έπειτα το μυαλό της πήγε στον Νότο και στις άθλιες συνθήκες στις οποίες ζούσαν οι άνθρωποι εκεί.

"Λεωνίδα, θέλω να σώσουμε το βασίλειο μου." του είπε και εκείνος κατάλαβε τι εννοούσε.

"Κάτια." της είπε. "Αυτό είναι το βασίλειο σου τώρα πια. Τώρα είσαι μια Βόρεια."

"Ναι, αλλά δεν παύω να έχω Νότιο αίμα στις φλέβες μου. Εκεί έζησα με τον πατέρα μου, τις αδελφές μου και τη θεία μου... Έχω τόσες όμορφες αναμνήσεις εκτός από τις άσχημες της αυτοεξορίας μου... Νιώθω ακόμα εκείνους τους ανθρώπους συμπατριώτες μου. Δεν αντέχω στη σκέψη ότι ζουν μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση, τη στιγμή που ο Βορράς είναι το πιο πλούσιο βασίλειο της χώρας." Ο Λεωνίδας το σκέφτηκε λίγο κι έπειτα επεξεργάστηκε τα λόγια της στο μυαλό του.

"Έχεις δίκιο." είπε τελικά. "Θα τους βοηθήσουμε. Εξάλλου, θέλω να αποδείξω σε όλους ότι είμαι καλύτερος βασιλιάς απ' τον πατέρα μου, που αδιαφορούσε τόσα χρόνια για την κατάσταση που επικρατούσε εκεί. Επιπλέον, ο Μάξιμος πήρε τη βασιλεία τώρα στον Νότο, και αν αποδειχθεί και εκείνος καλύτερος βασιλιάς απ' τον πατέρα του, θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στην εκστρατεία για την απελευθέρωση του Λευκονησίου. Θα τον καλέσω λοιπόν εδώ, για τα βαφτίσια των παιδιών αλλά και για διαπραγματεύσεις. Τα πρώτα θέματα που θα συζητηθούν θα είναι κυρίως η κυριαρχία των μαφιόζων και των ληστών στους δρόμους του Νότου." Το πρόσωπο της Κάτιας φωτίστηκε από αυτά τα λόγια, αγκάλιασε και φίλησε τον άντρα της.

"Πιστεύω σε εσένα." του είπε. "Θα τα καταφέρεις."

Και όντως πίστευε πως θα τα κατάφερνε, όπως κατάφερε πολλά άλλα πράγματα, μεταξύ άλλων να εξουδετερώσει τους μυστικούς εχθρούς που είχαν σκοπό να ξεκληρίσουν ολόκληρη τη βασιλική οικογένεια, εφευρίσκοντας το σύστημα των κατασκόπων, το οποίο στη συνέχεια εφάρμοσαν και όλα τα υπόλοιπα βασίλεια πλην του Νότιου λόγω της οικονομικής κρίσης τους.

Εκείνο που δεν ήξερε όμως ακόμα η Κάτια, αλλά θα μάθαινε αρκετά χρόνια αργότερα, ήταν πως, αν και εκείνη δεν έκρυβε ποτέ τίποτα από τον άντρα της, ο Λεωνίδας της κρατούσε μερικά πολύ σημαντικά μυστικά. Οικογενειακά μυστικά, που δεν αφορούσαν άμεσα το βασίλειο τους.

****************************************************************************************

Στο Κεφάλαιο 2 (Η Πριγκίπισσα Ανθή)

Δέκα χρόνια μετά, η Κάτια και ο Λεωνίδας κάνουν και μία κόρη, την Ανθή.