Γενικά:

Φυσικά και οι γήινοι δεν αντιλαμβάνονται την ύπαρξη των Υπεριώνων. Η χώρα των τελευταίων κρέμεται πάνω από τον δίσκο της γης, αθέατη, περικυκλωμένη από τον αιθέρα. (Fun fact; η πεποίθηση για την ύπαρξη και άλλων διαστάσεων συμπληρωματικών της δικιάς μας, που όμως εμείς δεν μπορούμε να αντιληφθούμε επειδη ο νους μας είναι πεπερασμένος ήταν ιδιαιτερα δημοφιλής τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση. Η σύγχρονη θεωρία των χορδών έχει ξανανοίξει τον δρόμο προς αυτήν την κατεύθυνση ;) )

Άρα στο σύμπαν του βιβλίου, οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το πλανητικό τους σύστημα ως εξής:

Για τον κόσμο των Υπεριώνων έχουμε μια κεντρική πόλη- πρωτεύουσα απ' όπου ξεκινά το πέλαγος των ουρανών το οποίο φθάνει μέχρι τον κάθε αστερισμό- την έδρα κάθε Οίκου

What the on Earth did you just read? Λοιπόν, η αλήθεια είναι πως όλα τα παραπάνω είναι περιττά. Αν δεν είχα τόσα κολύματα και δεν ήθελα να ξέρω πως γίνεται η επίπεδη και ωοειδής γη για την οποία γράφω να έχει δύο διαφορετικά φεγγάρια, να υπάρχει η μέρα και η νύχτα και, ν' αλλάζουν οι Εποχές σ' αυτή πιθανότατα δεν θα έμπαινα στον κόπο να τα σκεφτώ... Αφού όμως μπήκα στον κόπο (ας όψεται η ανάγκη για αληθοφάνεια- λειτουργικότητα του κόσμου) και αφού μου αρέσει να "παίζω" με το pixlr είπα να μην κρατήσω τις εικόνες αυτές για τον εαυτό μου... Καλά δεν έκανα;