Δεν μπόρεσα να αρθρώσω λέξη σε όλη την διαδρομή δεν μπόρεσα να προφέρω ούτε μια συγγνώμη. Εκείνη είναι ατάραχη και πολύ σκεπτική δεν έχει γυρίσει ούτε μια φορά το βλέμμα της προς εμένα απλά κοιτάει το παράθυρο.

«Αλλισον φτάσαμε στο ξενοδοχείο.»
Της λέω τελικά προσπαθοντας να την βγάλω από της σκέψεις της. Όμως εκείνη μου χώνει και άλλο το μαχαίρι στην καρδιά προφέροντας μόνο ένα φωνήεν. «Α»
Και απλά σιωπή δεν βγαίνει από το αυτοκίνητο απλά κοιτάει προς το παράθυρο.

«Όλιβερ αυτός ο ξάδερφος σου είχε έρθει στο νοσοκομείο όταν εγώ ήμουν μεσα;»
Με ρωτάει τελικά χωρίς να καταλαβαίνω γιατί και πως. Αλλά φοβάμαι μήπως εκείνη έχει προσέξει το πρόσωπο του όταν την έφερε πίσω στο νοσοκομείο την ημέρα που ο Σπένσερ την κατάφερε πάλι. Εκείνος ακόμα και με αμνησία μπορεί να την κάνει να τον ακολουθεί παντού.

«Ναι είχε έρθει!»
Τελικά της λέω, για να είμαι καλυμμένος.
Επιτέλους ξανα γυρίζει το βλέμμα της προς εμένα και με κοιτάει. Κάνει έναν αναστεναγμό και χαμογελάει πλατιά. «Νόμιζα ότι τρελαίνομαι και φαντάζομαι ανθρώπους» λέει τελικά και εγώ σαστίζω προς στιγμήν.
«Τι εννοείς;»
«Απλά ένιωθα ότι από κάπου ήξερα το πρόσωπο του και νόμιζα ότι τρελαίνομαι.»
«Όχι Αλλισον δεν τρελαίνεσαι, και πρέπει να μιλήσουμε, αλλά πριν από αυτό θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη. Εγώ, ε εγώ έχασα τον έλεγχο δεν αντιλήφθηκα ότι σε πίεζα παραπάνω απλά θόλωσα θόλωσα στο άκουσμα του Σπε...» «Σταματά και μην προφέρεις καν το όνομα του.» Τρέμω ολόκληρος πιέζω τα χέρια μου στο τιμόνι και κατεβάζω το κεφάλι μου.

Τα δάκρυα μου τρέχουν ασταμάτητα, δεν ξέρω τι να κάνω, πως να αντιδράσω, δεν ξέρω τίποτα.
«Όλιβερ θα με αφήσεις να φύγω αύριο;»
Με ρωτάει, Και εγώ σοκάρομαι!
Φοβάται ότι δεν θα την αφήσω, με φοβάται!

«Είσαι ελεύθερη να πας όπου θέλεις Αλλισον δεν έχω το δικαίωμα να σου απαγορέψω τίποτα ακόμα και αν μου πεις ότι δεν θες να μείνεις στο ξενοδοχείο που σου έκλεισα και θες να πας κάπου άλλου εγώ θα σε πάω άλλου η θα σε αφήσω να πας όπου θες.»

Δεν μπορώ να σταματήσω να δακρύζω δεν μπορώ!
Έχασα τα πάντα!

«Θέλω να φύγω τώρα και να μην έρθεις σε επαφή μαζί μου αν δεν σε ψάξω. Θα βρω μόνη μου την άκρη για να πάω σπίτι μου.»

Τελικά ξεστόμισε αυτό που εγώ δεν ήθελα αυτό που εγώ δεν άντεχα. Η καρδιά μου κοντεύει να εκραγεί, τα μάτια μου δεν έχουν ορατότητα έχουν θολώσει από τα δάκρυα ,και η πόρτα του αυτοκινήτου ακούγεται να ανοίγει και το άρωμα της να χάνεται.

Βγαίνω γρήγορα έξω και πάω μπροστά της όμως μαζεύεται τρομοκρατημένη.
«Όχι μην τρομάζεις ομορφιά μου απλά πάρε αυτό το ξέρω ότι δεν καταδέχεσαι τίποτα από κανέναν αλλά δεν μπορείς να περπατάς στους δρόμους χωρίς λεφτά και τώρα μπορείς να φύγεις ελεύθερα.» Της αφήνω το πορτοφόλι μου στο χέρι με κοιτάει τόσο περιφρονητικά και απλά ανοίγει τελείως το χέρι της και το πορτοφόλι πέφτει κάτω.

«Μάλλον δεν με ξερεις τόσο καλά Όλιβερ ορτιζ.»
Λέει ενώ περνάει από δίπλα μου και αποχωρεί εκείνη αποχωρεί και εγώ δεν κουνιέμαι δεν γυρνάω ούτε καν να κοιτάξω προς τα που πάει δεν έχω την δύναμη ούτε να την κοιτάξω.

Η καλύτερη μου φίλη εκείνη που δεν με φοβήθηκε ποτέ εκείνη που εγώ λάτρεψα λάτρεψα την κάθε σπιθαμή του μυαλού της την κάθε της σκέψη τον κάθε τρόπο που σκέφτεται και εκφράζεται το κάθε της χαμόγελο και την κάθε της αγκαλιά που έκανε την καρδιά μου να εκραγεί.

ΤΕΛΙΚΑ Η ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΛΙΓΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΡΚΟΥΣΕ!

Γυρίζω απότομα και ξεκινάω να τρέχω να την βρω τρέχω μέσα στο πλήθος προσπαθώντας να καταλάβω το προς τα που πήγε πρέπει τουλάχιστον να της πω την αλήθεια της αξίζει η αλήθεια!

Πρέπει να μάθει τι κάθαρμα είμαι πρέπει να ξέρει ότι εγώ δεν είμαι αντάξιος τον προσδοκιών της. Δεν είμαι!

Υπάρχει παντού κόσμος και εγώ τρέχω τρέχω όλοι είναι ίδιοι αδιάφοροι μερικοί χαμογελαστοί και εγώ διαλυμένος προσπαθώντας να βρω την γυναίκα που για εκείνη θα έκανα κάθε τρέλα του κόσμου να την βρω και να της πω ότι είμαι απλά ένας ψυχοπαθείς ψεύτης. Ότι ακόμα και ο άκαρδος Σπένσερ Ντερν είναι καλύτερος από εμένα.

ΩΧ! Όχι, όχι μαξι δεν μπορεί να μου το κανείς αυτό.
Ωχ θεε μου τρέχω τρέχω καταπάνω τους δεν γίνεται να την πήρε δεν γίνεται εκείνος να την πήρε. Δεν μπορώ να σταματήσω να τρέχω όσο τους βλέπω να φεύγουν και να χάνονται απο το οπτικό μου πεδίο.
Ο μαξι έβαλε την αλλισον στο αυτοκίνητο με το ζόρι και την πήρε δεν ήταν αυτός αλλά σίγουρα ήταν δικοί του άνθρωποι.

Εγώ!
Είμαι άχρηστος!
Εγώ!
Δεν ειμαι ικανός να προστατέψω την γυναίκα που αγαπώ!
Εγώ!
Πρέπει να αλλάξω!
Εγώ!
Πρέπει να ξανά ξυπνήσω τον Όλιβερ!

༆༆༆༆༆༆༆༆༆

Ξέρω που βρίσκονται, και ξέρω ότι με περιμένουν!
Ετοιμάζομαι, πιάνω όπλο, μετά από τόσα χρόνια ξανά πιάνο αυτό το ψυχρό σίδερο στα χέρια μου.

Αλλά είναι για εκείνη δεν το κάνω για κακό το κάνω για εκείνη.  Παίρνω το όπλο επάνω μου και ξεκινάω για την εγκατέλημενη αποθήκη. Για την αποθήκη που με στιγμάτισε, για το μέρος που με έκανε να μετανιώσω για την ύπαρξη μου!

Ξεκινάω και η διαδρομή είναι ατελείωτη όμως η καρδιά μου υποφέρει και δεν είναι μόνο για την Αλλισον, η καρδιά μου υποφέρει που πρέπει να ξαναγυρίσει εκεί. Δεν θέλω να γυρίσω εκεί όμως για την Αλλισον θα έκανα τα πάντα ακόμα και να μείνω για πάντα εκεί. Την έχω ήδη πουλήσει τρεις φορές και εκείνη δεν το ξερει. Όλοι τους ξέρουν μόνο για την επι πληρωμή φιλια που προσωπικά δεν το έκανα για τα λεφτά αλλά για να εξοργίσω τον Σπενσερ.

Όμως άμα μάθει τις άλλες δυο προδοσίες μου θα με σκοτώσει! Ακόμα και αμνησία θα με σκοτώσει!

Επιτέλους έφτασα!
Η βάση, εδώ είναι το σημείο μηδέν εδώ είναι που άρχισαν όλα. Γυρίζω και ξανά γυρίζω για να αντικρίσω αυτό το μικρό μέρος που άφησα πίσω μου 15 χρόνια τώρα. Αλλά τίποτα δεν είναι το ίδιο τότε ήμασταν το πολύ πέντε άτομα και τώρα έχω μετρήσει ίσα με τριάντα ανθρώπους.

Προχωράω σταθερά ενώ τα βλέμματα όλων είναι επάνω μου, κάθε βήμα και αντιλαμβάνομαι ότι δεν νιώθω πλέον καλά εδώ. Οι ψυχρές αποχρώσεις από της λάμπες, οι σκούροι τοίχοι γεμάτοι σημάδια, αίματα. Όλα πλέον είναι μακριά από εμένα κατάφερα να βγάλω αυτόν τον θάνατο από εμένα και τώρα θα πρέπει να παραδωθω για εκείνη πρέπει να ανταλλάξω εμένα με εκείνη.

«Ο ξαδερφάκι!»
Σηκώνω απότομα το βλέμμα μου και κοιτάζω τον ελαφρός τραυματισμένο μαξι να μου χαμογελάει όλο ικανοποίηση. «Ήρθα μαξι! Ήρθα για να μείνω!»
Λέω αποφασίστηκα και εκείνος χαμογελάει εντυπωσιασμένος.

«Επιτέλους»λέει, «επιτέλους αποδέχτηκες ότι εσυ είσαι ο δημιουργός αυτής της οργάνωσης και θα πρέπει να είσαι εδώ με εμάς με την οικογένεια που πάντα σε φροντίζει.»

Εκείνος συνεχίζει να μιλάει και εγώ απλά περπατάω και κοιτάω της διάφορες που έχει αυτό το μέρος αυτό το μέρος που κάποτε ήταν μια εγκατελ αποθήκη τώρα είναι η βάση για της παράνομες δουλειές του μαξι και εγώ έβαλα το χέρι μου για να γίνουν όλα αυτά.

«Όλιβερ με ακούς;»
Τραντάζομαι λίγο γιατί ο εγκέφαλος μου ταξίδευα χρόνια πίσω σε αυτό το μέρος που όλα ήταν απλά για τον χαβαλέ τα χρόνια πριν εγώ φύγω για την νέα Υόρκη.

«Σε ακούω μαξι! Αλλά Θέλω να μιλήσουμε. Εγώ θα μείνω και εκείνη θα φύγει.» Του λέω επιβλητικά με  τον τόνο της φωνής μου σταθερό. Εκείνος με κοιτάει παρατηρητικά και απλά γνέφει θετικά καθώς γυρίζει και προχωράει προς το βάθος τον ακολουθώ ξέρω που πάει ξέρω που είναι το μέρος όπου καθόμασταν. Τελικά ανοίγει την σιδερένια πόρτα και είναι όλοι τους εκεί.

«Μιγκέλ,ραουλ, σεργκιο, τρισταν, και ο μαξι.» Λέω ενώ τους κοιτάω έναν έναν. Εκείνοι είναι λες και μεγάλωσαν άλλαξαν γέρασαν μερικοί έχουν τατουάζ στο πρόσωπο ακόμα και ο μαξι έκανε τα δυο μας βασικά γράμματα με ένα κόκκινο τατουάζ στην άκρη του ματιού.

Είναι απλά κοινοί εγκληματίες δεν είναι οι φίλοι μου!

«Για πες μας Όλιβερ τι θα κανείς τελικά;»
«Θέλω να την αφήσετε να φύγει και εγώ θα μείνω εδώ εγώ θα βρω της διασυνδέσεις να μπορείτε να πουλάτε ότι θέλετε παράνομα η νόμιμα στο Μανχάτταν»
Λέω ήρεμα και σταθερά και ας μην πιστεύω λέξη από όσα λέω θέλω τουλάχιστον να με πιστέψουν αυτοί έστω για λίγο μέχρι να καταφέρω να στείλω την αλλισον πίσω ασφαλή στο σπίτι της.

Όλοι τους με κοιτάνε εντυπωσιασμένοι εκτός από τον μαξι και αυτό είναι χειρότερο.
«Εγώ έχω ήδη κανονίσει με τον Ντερν για την μεταφορά τον μετόχων όποτε είναι πολύ πιο εύκολο.»
«Όχι .»
Λέω δυνατά και πάω επιθετικά προς τα πάνω του
«Είναι η γυναίκα που αγαπάω και δεν πρόκειται να την ξανά ανταλλάξω για τα χρήματα, δεν πρόκειται να την ξανά ανταλλάξω ούτε για εσάς και ούτε για εμένα. Έγινα κατανοητός! Εγώ ήρθα για να μείνω όμως μόνο με αυτήν την προϋπόθεση.»
Είμαι ταραγαμενος δεν μπορώ να συγκρατήσω τα νεύρα μου δεν μπορώ μα συγκρατήσω το θυμό μου.
Δεν μπορώ πάρα να διαλύομαι.

Έχω αρχίσει να τρελαίνομαι!

Και μόνο εκεί αντιλαμβάνομαι ότι έχω έρθει εδώ και δεν έχω ψάξει για εκείνη δεν έχω ασχοληθεί καθόλου άμα εκείνη είναι καλά άμα την χτύπησαν τι της έκαναν.
«Που είναι η γυναίκα μου;»
Ρωτάω ενώ τους κοιτάω έναν έναν, αλλά κανένας τους δεν αντιδράει. «Μήπως άργησες λίγο να το σκεφτείς η μάλλον δε σε ενδιαφέρει τόσο για για εκείνη;»
Ρωτάει ο μαξι και η κάθε σταγόνα αίματος μου έχει ανεβεί στο κεφάλι.

Απλά πάω μπροστά του και χαμογελάω σαν υστερικός γιατί μάλλον είμαι υστερικός δεν μπορώ να καταλάβω τι μου συμβαίνει.
Τα χέρια μου τρέμουν το στήθος μου ανεβοκατεβαίνει σαν τρελό η ανάσες μου αλλοπρόσαλλες και απλά του ρίχνω μια γροθιά στο πρόσωπο και όλοι τους έρχονται καταπάνω μας για να μας χωρίσουν.

«Είπες ότι ήρθες για να μείνεις;» Πετάγεται ο Μιγκέλ ενώ προσπαθεί με τα δυο του χέρια να σπρώχνει μια εμένα μια την μαξι.
«Για να μείνω θέλω την γυναίκα μου πίσω!»
Απαντάω εγώ και ο ραουλ με τον τρισταν ελευθερώνουν τα χέρια μου. Όμως δεν επιτίθεμαι απλά φτιαχνω τα ρούχα μου και πάω στον μαξι ενώ ο σεργκιο προσπαθεί να τον κρατήσει ακόμα.
«Άστον σεργκιο άμα θέλει να με χτυπήσει ας το κάνει. Όμως πρέπει να ξέρει ότι θα με βρει απέναντι του σε κάθε του βήμα αν τυχών δεν πάρω την γυναίκα μου πίσω.»
«Μαξι όλοι θελουμε τον Όλιβερ πίσω άμα δεν κανείς αυτό που λέει θα φύγουμε εγώ και οι υπόλοιποι.»
Λέει ο Μιγκέλ και ο μαξι μένει με το στόμα ανοιχτό.

Ο Μιγκέλ πάντα ήταν στο πλευρό μου ήμασταν συμμαθητές από παιδιά και εκείνος πλήρωνε κάθε μου αταραξία και πλέον προσπαθεί να κάνει το ίδιο.

«Δεν είναι ανάγκη να με υποστηρίζεται. Απλά σας ξεκαθαρίζω αν δεν φύγω από εδώ με την Αλλισον δεν θα μπορέσετε να κάνετε καμία δουλειά ούτε στο Μανχάτταν ούτε πουθενά άλλου.»
Λέω, «όποτε δυο είναι η επιλογές η μου δίνεις την γυναίκα μου και κερδίζεις και εμένα η τα χάνεις όλα.»
Τα παίζω όλα για όλα ελπίζοντας να μην βγω νεκρός από εδώ.

«Εγώ όμως είμαι πλέον το αφεντικό εδώ.»
«Δεν θέλω να είμαι αφεντικό κανενός απλά θα σου κάνω εύκολη την κάθε πρόσβαση που θέλεις θα σου βρίσκω πελάτες και εσύ για αντάλλαγμα θα μου δώσεις την γυναίκα μου και θα μας αφήσεις ήσυχους.»

«Εμείς συμφωνούμε» πετάγονται και οι τέσσερεις. Και ο Μαξιμιλιαν τρίζει τα δόντια του από νεύρα του ομω τελείως απλώνει το χέρι του για ενδιξη υποχωρήσεις.
«Πρώτα την Αλλισον μετά όλα τα αλλά.»
«Είναι στο δωμάτιο του ατυχήματος μπορείς να πας να την πάρεις.»

Δωμάτιο ατυχήματος!
Απλα βαίνω γρήγορα από εκεί, αρχίζω να τρέχω ξέρω ακριβώς που είναι το δωμάτιο του ατυχήματος ξέρω γιατί εγώ προκάλεσα το ατύχημα εκεί μέσα εγώ ονόμασα έτσι αυτό το δωμάτιο.
Απλά ανοίγω την πόρτα και αντικρίζω την Αλλισον δεμένη σε μια καρέκλα με τα μάτια της δεμένα.

Τρέχω κοντά της κατευθείαν και προσπαθώ να της λύσω τα χέρια. Εκείνη μόλις την αγγίζω αρχίζει να ουρλιάζει και να προσπαθεί να ξεφεύγουν πιέζοντας τα χέρια της στα σχοινιά που της δημιουργούς ερεθισμούς στους καρπούς τον χεριών της.
«Ομορφιά μου εγώ είμαι ο Όλιβερ θα σε λύσω τώρα.»
Σταματάει να φωνάζει να κουνιέται αισθάνομαι μονάχα έναν μικρό λοξυγκα και μερικά δάκρυα.
«Σε παρακαλώ λυσε μου τα μάτια δεν μπορώ το ΣΚΟΤΑΔΙ.»
Λέει με μια τραμμένη φωνή και εγώ διαλύομαι της λύνω τα μάτια της και ξεδίνω τα χέρια της γρήγορα κατευθείαν περνάει τα χέρια της επάνω μου ψιθυρίζοντας «σε παρακαλώ σώσε με»

Όλα αυτά συμβαίνουν εξαιτίας μου εξαιτίας της ηλιθιας συμπεριφοράς μου.

Την σηκώνω στην αγκαλιά μου και εκείνη με σφίγγει δυνατά ενώ τα δάκρυα της δεν σταματάνε. Όλοι τους με κοιτάνε και εγώ ψάχνω με τα μάτια μου τον μαξι θα μου το πληρώσει αυτό θα μου το πληρώσει.

Γεια σας γλύκα μου παιδακια.

Άλλαξα ωράριο!
Πλέον θα ανεβάζω βράδυ!!!

Είμαι χάλια αυτό το κεφάλαιο με το ζόρι το τελείωσα!

Τα κεφάλαια από την οπτική του Όλιβερ είναι σαν παγίδες που μου εγκλωβίζουν την ενέργεια και την έμπνευση. Μόνο αυτό μπορώ να σκεφτώ.

Θέλω να μου πείτε πως σας φάνηκε το κεφάλαιο γιατί πραγματικά ζορίστηκα πολύ για να το βγάλω. Ευελπιστώ να βγήκε τουλάχιστον καλούτσικοο

Σας φιλώ! ❤️‍🩹