Περνάω την ώρα μου στο νερό προσπαθώντας να καταλάβω τι είναι καλύτερο για εκείνη όμως η φωνές που ακούω με κάνουν να κολυμπήσω ποιο κοντά στο σκάφος και να ανέβω επάνω για να αντικρίσω αυτό το άτομο που φωνάζει αλλά αυτή η ενόχληση τσιρίδα της με κάνει κατευθείαν να αντιληφθώ ότι δεν είναι καμίας άλλης εκτός από την σπαστική τσιρίδα της ανν

Προχωράω στης μύτες τον ποδιών μου για να μην γίνω αντιληπτός θέλω να ακούσω αν η ανν φωνάζει κάτι για εμένα στην Αλλισον όμως μόλις ακούω την λέξη "εγκυμοσύνη"  παθαίνω κρίση και τρέχω κατευθείαν για να αντιληφθώ τι συμβαίνει. Όμως όλοι τους είναι στην τραπεζαρία ενώ μιλάνε και απλά με κοιτάνε με ορθάνοιχτα τα μάτια με τον τρόπο που μπούκαρα μεσα λες και θα ανακάλυπτα το μεγαλύτερο μυστικό του κόσμου.

«Ας το αφήσουμε αυτό το θέμα τώρα!»
Λέει ο Βίνσεντ ενώ αναστενάζει.. προσπαθεί να αποφύγει την συζήτηση επειδή μπήκα εγώ μεσα.
Όμως η ανν δεν είναι διατεθειμένη να τον αφήσει και ούτε να αφήσει τη συζήτηση.
«Όχι γιατί να το αφήσουμε μήπως ντρέπεσαι τον Όλιβερ. Και γιατί να ντρέπεσαι αφού εσυ πάντα αυτή την άποψη είχες για μένα.»
Δεν μπορώ να συντονιστώ ούτε δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει απλά κοιτάω την Αλλισον και εκείνη μου δείχνει με το χέρι της να πάω κοντά της να κάτσω στην καρέκλα δίπλα της ενώ ο Σπενσερ κάθεται δίπλα της από την αριστερή πλευρά. εγώ πάω και κάθομαι δίπλα της από της δεξιά πλευρά ενώ εκείνη είναι στην μέση και ακριβώς απέναντι είναι η ανν με τον Βίνσεντ που δεν ξέρω ακόμα γιατί σκοτώνονται.
«Ανν αγάπη μου μάλλον δεν με κατάλαβες από την αρχή εγώ δεν είμαι κατά της οικογένειας αλλά δεν θέλω να κάνω δικό μου παιδί.»
Οπ εδώ σαστίζω λίγο αλλά ηρεμώ καθώς γυρίζω το κεφάλι μου και κοιτάω την Αλλισον όσο σκέφτομαι ευτυχώς που δεν είναι  εκεινη έγκυος. Ευτυχώς που απλά αναλύουν τα προβλήματα τους αυτοί οι δυο..

«Σταματά τώρα Βίνσεντ!»
Λέει η ανν καθως όλοι μας παρατηρούμε ότι έρχονται να μας σερβίρουν το φαγητό που είχαμε παραγγείλει το πρωί δεν μπορώ να καταλάβω πως έχουμε καταλειξει να υπραχει περισσότερο προσωπικό σε αυτό το σκάφος. Εμείς είμαστε μόνο πεντε άτομα και ένα μικρό παράσιτο ενώ το προσωπικό είναι τουλάχιστον δέκα ατομα.

Το κάθαρμα δεν υπολογίζει τίποτα ούτε της ζωές τον ανθρώπων ούτε τίποτα άλλο!

«Μπορούμε να φάμε τώρα;»

Ρωτάει κάπως ειρωνικά ο Σπενσερ. Πάντα αυτό το άτομο είναι ασυναίσθητο δεν τον ενδιαφέρει τι συμβαίνει παρα μόνο η καλοπέραση του.

«Φάε Σπενσερ γιατί εμένα δεν μου κατεβαίνει τίποτα με αυτά που λέει ο Βίνσεντ..»
«Τι είπα Αλλισον και συχγυσιτκες;»
Ρωτάει ο Βίνσεντ .

«Τι είπες; Είπες ότι δεν θέλεις παιδιά ότι ήσουν αρνητικός ακόμα και για την γέννηση του μικρού στιβ λες και σου έπεφτε λόγος. Να ξέρεις άμα δεν θέλεις παιδιά να μην κανείς σχέσεις η να πας να κανείς βαζεκτομη και να είσαι ξεκάθαρος...»
Απλά ξεφυσάει ενώ κατεβάζει όλο το ποτήρι με το κρασί.

«Πρώτον εγώ δεν ειπα ποτε τι να κανείς με τον Στιβ. Δεύτερον δεν σε αφορά γιατί δεν κάνω και τρίτων από την πρώτη μέρα που την άγγιξα της ειπα ότι ποτε μα πουε μην μου κάνει συζήτηση για παιδιά.
εγώ δεν πρόκειται να συνεχίσω να αναπαράγω ανθρώπους ενώ έχω στο αίμα μου το αίμα αυτου του ανθρώπου δεν ξέρω ούτε πως να αναφερθώ σε αυτόν ότι εσείς επιλέξατε να κάνετε παιδί είναι δικαίωμα σας. Και εγω το μόνο σχόλιο που έκανα για αυτό ήταν ότι εγω δεν θα επέλεγα να γεννηθεί το παιδί μου και να έχει συγγενια με αυτό το τέρας.»
Σηκώνεται απότομα από το τραπέζι αλλα η Αλλισον κοιτάει την ανν λες και θέλει να επιτεθεί στον Βίνσεντ με το πιρούνι που κρατάει στο χέρι.
«Βιν κάτσε κάτω!»
Λέει ο Σπενσερ αλλα εκείνος ετοιμάζεται να φύγει.
«ΒΙΝΣΕΝΤ ΚΑΤΣΕ ΚΑΤΩ ΤΩΡΑ!»
Φωνάζει ποιο δυνατά ο σπανερ.
Και η Αλλισον δίπλα μου μουρμουρίζει «ευτυχώς κοιμάται ο στιβ.» Ενώ κοιτάει την ενδοεπικοινωνία που την κρατάει πάντα δίπλα της.
«Δεν έχω καταλάβει το στο διάλο έχει γίνει.»
Της ψιθυρίζω όμως το βλέμμα του Σπενσερ γυρίζει προς εμένα κατευθείαν και εγω απλά αποστρεφώ το βλέμμα μου άλλου.
Επιτέλους ο Βίνσεντ κάθεται αλλά κοιτάω την ανν και έχει το χέρι της στην κοιλια μόλις κατάλαβα τι συμβαίνει είναι έγκυος.
Και απλά την ρωτάω ξεκάθαρα.
«Ανν είσαι έγκυος;»
Εκείνη σαστίζει όλοι τους με κοιτάνε και η Αλλισον μου ρίχνει μια αγκωνιά κοντά στα πλευρά κοντά στην καρδιά.

Όμως όμορφο κοριτσάκι μου έχεις ήδη ρίξει μια πολύ χειρότερη αγκωνιά σε αυτήν την καρδιά.. μια αγκωνιά που δεν θα την ξεπεράσω ποτέ..

«Εγώ!! Δεν!»
«Ανν σοβαρολογείς;»
Ρωτάει διστακτικά ο Βίνσεντ.
«Ανν πες μου ότι δεν συμαβενει αυτό; Σε παρακαλώ πες μου;»
Ρωτάει εκείνος ταρακουνώντας την λίγο από τον ώμο της. Όμως εκείνη έχει αρχίζει να βουρκώνει και να μην μπορεί να προφέρει τίποτα εγώ απλά την κοιτάω περιμένοντας με ικανοποίηση αυτό που μόλις προκάλεσα.
«Είναι έγκυος και καλά θα κανείς να το χωνέψεις!»
Λέει λίγο πιο δυνατά η Αλλισον ενώ σηκώνετε ακουμπώντας τα χέρια της επάνω στην Τραπεζαρία όμως ο Σπενσερ της πιάνει το αριστερό χέρι λέγοντας. «Αλλισον δεν μας αφορά όπως εμείς δεν δεχτήκαμε τίποτα από τα λόγια του έτσι ακριβώς μπορεί να κάνει και αυτος.»

«Εσυ φταις Σπενσερ! εσυ αθέτησες τον όρκο σου και έκανες παιδί!»
«Λίγα τα λόγια για το δικό μου παιδί.»
Ενώ σηκώνεται και αυτος όρθιος όπως η Αλλισον.
«Παιδιά γιατί κάνετε έτσι δεν έχω καταλάβει;»
Ρωτάω κάπως περίεργα για να αποφορτίσω το κλήμα.
«Ολιβερ δεν είναι η ώρα για αστεία.»
Λέει η Αλλισον ενώ μου αγγίζει τον ώμο εγώ απλά γνέφω θετικά και δεν αντιδράω.
Όμως βλέπω την ανν σε άσχημη κατάσταση όσο και να τρώγομαι μαζί της δεν θέλω να την βλέπω έτσι.

«Σταμάτησε»
Φωνάζει η ανν ενώ σηκώνεται και φεύγει η Αλλισον την ακολουθεί και εγώ έχω μείνει εδώ με τον Σπενσερ και τον Βίνσεντ. Δεν έχω κάποιο θέμα με τον Βίνσεντ αλλά μετά από αυτό που έγινε το πρωί με την Αλλισον και τον Σπενσερ στο δωμάτιο νιώθω λίγο άβολα να κάθομαι μαζί τους όποτε σηκώνομαι να φύγω. Όμως όχι, όχι!

«Όλιβερ κάτσε λίγο θέλω να σε ρωτήσω κάτι.»
Λέει ο Σπενσερ και κάθεται πιο άνετα στην καρέκλα του. Εγώ απλά ξεφυσάω δεν ξέρω τι με περιμένει και ευτυχώς που δεν είναι η Αλλισον μπροστά.
«Ρωτάμε ειμαι όλος αυτιά.»
Του λέω κάπως ειρωνικά ενώ σταυρώνω τα χέρια μου.
«Γιατι η Αλλισον μου ζήτησε να πάμε Ισπανία;»
Κάνω πως ξαφνιάζομαι και απλά τον κοιτάω με ορθάνοιχτα τα μάτια.
«Ρωτά την γυναίκα σου είναι! εγώ απλά ένας φίλος της ειμαι που να ξέρω τι έχει στο κεφάλι της»

Του απαντάω κάπως ειρωνικά ενώ συνεχίζω να χαμογελάω προκαλώντας του εκνευρισμό. τον εκνευρισμό που θέλω πάντα να βλέπω στο πρόσωπό του «είσαι σίγουρος δηλαδή δεν έχεις βάλει το χεράκι σου πουθενά Όλιβερ» απλά χασκογελάω και χαϊδεύω το σαγόνι μου «όχι Σπενσερ μη φοβάσαι δεν θα σου σαλέψω τη γυναίκα σου άμα θέλεις την πας εκεί που θέλει. Άμα δεν θέλεις αφησε την παραπονεμένη είναι δικό σου πρόβλημα. Αν την άφησες παραπονεμένη μπορεί να βρεθεί κάποιος άλλος να την κάνει χαρούμενη»

«Τι είπες μόλις τώρα κάθαρμα;» λέει δυνατά ενώ σηκώνεται όρθιος και στέκεται ακριβώς μπροστά μου ενώ εγώ απλά χαμογελάω. Ο Βίνσεντ μας κοιτάει λίγο περίεργα αλλά έχει το πρόβλημα του και αυτός και δεν μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει, αν και Spencer νομίζω ότι έχει καταλάβει τι συμβαίνει όμως δεν μπορεί να αποδείξει τίποτα και πάνω απ' όλα δεν μπορεί να πει στην Αλλισον αυτό που πιστεύει.

Δεν μπορεί να της πει ότι εγώ είμαι ερωτευμένος μαζί της.

«Σταμάτα Σπενσερ μια πλάκα έκανα»
«ούτε για πλάκα Όλιβερ! είναι η γυναίκα μου θα είναι ευχαριστημένη μονάχα από εμένα το κατάλαβες!»
«το κατάλαβα κύριε Σπενσερ Ντερν, Όμως τώρα με συγχωρείς πάω να παρηγορήσω την φίλη μου και τη φίλη της, όσο εσείς θα λέτε τα ψυχολογικά που σου δημιούργησε ο πατέρα σας.»

Ενώ σηκώνομαι όρθιος και φεύγω προχωράω προς το δωμάτιο που μένειγαν που μένει αν προχωρώ σιγά δεν ξέρω τι έχω πάθει και είμαι τόσο προσεκτικός και θέλω να ακούω τα πάντα όμως ότι μπορώ να μάθω για να με ωφελήσει καλό θα είναι.
Δεν ακούω τίποτα οπότε χτυπάω την πόρτα δύο φορές μονάχα όπως συνήθως.
Η Αλλισον πάντα καταλαβαίνει ότι είμαι εγώ.
πάντα μπορεί να καταλάβει τη διαφορά με τους χτύπους της πόρτας που προκαλώ εγώ «μπες Όλιβερ»
Λέει και γελάνε μέχρι και τα ακροδάχτυλα μου όλο μου το κορμί ηλεκτρίζεται μονάχα που αντιλαμβάνεται την φωνή της.

Προχωράω μεσα και της βλέπω και της δυο αγκαλιά στο κρεβάτι η ανν μόλις με βλέπει σηκώνεται «τι θες εδώ;»
«Ανακωχή για σήμερα κυρία ξανθούλα με την ωραία κοιλιτσα.»
Της λέω κάπως χαμογέλασα και πάω να την αγκαλιάσω.

«Όχι Όλιβερ μαζί σου δεν θα ξανά έχει ανακωχή ποτέ ξανά.»
Λέει εκείνη ενώ με σπρώχνει.
«Ανν γιατί κανείς έτσι ο Όλιβερ απλά για συμπαράσταση ήρθε.»
«Όχι Αλλισον ο Όλιβερ έρχεται μονάχα επειδή είσαι εσύ εδώ δεν έρχεται για συμπαράσταση.»
Η Αλλισον ξεφυσάει και περνάει τα χέρια της από το όμορφο πρόσωπο της.
«Ανν μην το κανείς πάλι αυτό το έχουμε συζητήσει έκτο φορές εγώ και ο Όλιβερ είμαστε φίλοι και δεν πρόκειται να αλλάξει. Τώρα έχουμε άλλο θέμα τι θελεις να κανείς εσυ με το μωρό και μην τυχών και μου πεις ότι θα το ρίξεις το ξέρω ότι το θέλεις.»
Εκείνη απλά ξεφυσάει και καλύπτει όλο το πρόσωπο της με τα χέρια της. είναι μάλλον μια αγαπημένη συνήθεια που έχουμε αποκτήσει όλοι σε αυτό το ταξίδι.

Αν δεν διαλυθούν όλα σε αυτό το ταξίδι δεν θα διαλυθούν ποτέ.

«Αλλισον ολοι τους μας λένε ψέματα δεν θέλω να έχω παιδί με έναν άντρα που λέει ψέματα. Εσυ μπορεί να ανέχεσαι τον Σπενσερ με τα ψέματα του. Να ανέχεσαι τον Όλιβερ με τα ψέματα του αλλά εγώ όχι!»
«Αν τι λες;»
Ρωτάει εκείνη σαστισμένη.
Ενώ εγώ έχω σαστιστεί παραπάνω από εκείνη ξέρω ποιο είναι το δικό μου ψέμα και δεν με τιμάει καθόλου δεν θα ήθελα για κανέναν λόγο η ανν να το αποκαλύψει γιατί θα βγουν και αλλά στην φορά.

«Θα σου πω εγώ τι λέω η μάλλον θα σου δείξω.»
Ενώ βγαίνει από το δωμάτιο και εμείς την ακολουθούμε νομίζω ότι έχω αρχίσει να νιώθω περίεργα να φοβάμαι να φοβάμαι μήπως τώρα χάσω ακόμα και την φιλια της.

Όμως μόλις ο Βίνσεντ την βλέπει σηκώνεται και έρχεται προς το μέρος μας μόλις την συναντάει πρόσωπο με πρόσωπο την αρπάζει και την φιλάει ψιθυρίζοντας συνέχεια συγγνώμη συγγνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη. Εγώ και Αλλισον έχουμε μείνει με το στωμα ανοιχτό ενώ ο Σπενσερ χαμογελάει. Έβαλε πάλι το χέρι του το κάθαρμα και τα άλλαξε όλα.

Αλλά αυτήν την φορά αυτό με βοηθάει και εμένα αυτή την φορά δεν θα μάθουν για αυτό που συμβαίνει. Η ανν θα είναι απασχολημένη και δεν θα δώσει σημασία πλέον σε εμένα.
«Βίνσεντ σταματά!»
Την ακούω να λέει και πάλι αρχίζει να με λούζει κρύος ιδρώτας.
«Βίνσεντ τι σε έκανε να αλλάξεις γνώμη;»
«Ανν για εσένα παράτησα όλα τα ταξίδια μου δεν θα μου ήταν δύσκολο να αθετισω άλλον έναν όρκο μου. Σε θέλω στην ζωή μου πολύ παραπάνω από όσο φαντάζεσαι.»
Ενώ την παίρνει στην αγκαλιά του και φεύγουν μεσα χωρίς να δίνουν σημασία ύπαρξης αν υπάρχουμε μπροστά τους.

Γεια σα φίλοι μου όλα καλά;

Εδώ εγώ συνεχίζω με την παρανια του Όλι λίγο ακόμα σε λίγο θα σας ανεβάσω και το επόμενο κεφάλαιο.
Όποτε περιμένετε!