«Ναι μαμά σου υπόσχομαι ότι θα περάσουμε. Μόνο σαματά να γκρινιάζεις.»

«Δεν γκρινιάζω Όλι μου αλλά θέλω να σε δω έχεις να έρθεις σπίτι κάτι χρόνια όποτε να μια καλή ευκαιρία να σε δω και να γνωρίσω και την περίφημη φίλη σου που μου μιλάς συνέχεια.»

«Η περίφημη φίλη μου είναι μαζί με τον άντρα και το παιδί της δεν μπορώ να τους αναγκάσω να έρθουν στην Ισπανία για να τους συναντήσεις εσύ.»
Καθώς περνάω το χέρι από τα μαλλιά μου ενώ προσπαθώ να ηρεμήσω. Η μανα μου καταφέρνει πάντα να με κάνει έξαλλο!!
«Ααα παντρεύτηκε τελικά!»
«Ναι μαμά σου το έχω ξανά πει αλλά εσύ δεν θες να το καταλάβεις!»
Προσπαθώ να της απαντήσω με λέξεις που να μην προδίδουν για αυτό που λέμε...
Προσπαθώ να μην αναφέρω καμία λέξει που να προτρέπει στην Αλλισον η στον γάμο της με τον Σπενσερ.
«Απλά είχα μια κρυφή ελπίδα ότι θα της είχες πει την αλήθεια.»
«Πια αλήθεια μαμά δεν υπάρχει τίποτα εδώ και άμα μπορέσω θα έρθω αλλιώς τα λέμε του χρόνου.»
Και απλά της κλείνω το τηλέφωνο.

Όσο μίλαγα μαζί της φώναζα λίγο πιο δυνατά για να ακούγομαι.
Αυτό ακριβώς θέλω να με ακούσουν για να με εμπιστευτούν και να πάμε όλοι μαζί στην Ισπανία εκεί είναι η πατρίδα μου, εκεί θα παίζουμε σε δικό μου έδαφος...

Είμαι σίγουρος ότι ο Σπένσερ αργά η γρήγορα θα εμφανίσει τον δικό του εαυτό, την σκληρή και σκοτεινή πλευρά που έχει ο Σπένσερ. είναι ο γιος του Ρίτσαρντ Ντερν δεν γίνεται να είναι καλός. Εγώ φταίω που δεν την προστάτεψα.

Όμως εγώ τώρα θα κάνω τον κακό εαυτό του Σπενσερ να βγει έξω και έτσι η Αλλισον θα τον χωρίσει, και μόλις τον χωρίσει το ξέρω ότι η μονη της παρηγοριά είμαι εγώ. Το ξέρω ότι μόνο εγώ μπορώ να την κάνω καλά και θα την κάνω καλά για να την κάνω δίκη μου.

«Ξυπνά»

Τραντάζομαι απότομα όσο ακούω την φωνή της ανν δεν ξέρω γιατί με ακολουθεί παντού αλλά κάπως περπει να την αποφεύγω πιο πολύ..
«Θα σταματήσεις να το κανείς αυτό συνέχεια; Έχεις τρελαθεί σε έχει παρατήσει ο γκόμενος σου και έχει πάει για κατάδυση και φταίω εγώ; Γυρνάς όλη μέρα και μου σπας τα νεύρα..»
«Πρώτον ήσουν ένα άψυχο άγαλμα με χαμόγελο δαίμονα, και δεύτερον Όλιβερ ξέρω πολύ καλά γιατί σε ακολουθώ όλη μέρα! Η Αλλισον είναι ευτυχισμένη, αν τυχών κανείς κάτι για να της χαλάσεις την ευτυχία της θα σε σκοτώσω! Το κατάλαβες!»

Ξεφυσάω, ενώ περνάω το χέρι μου από τα μαλλιά μου.
Η ανν πάντα πίστευε ότι εγώ είμαι κολλημένος μαζί της και με αυτά τα τρέλα που κάνω τώρα είναι σαν να την επιβεβαιώνω. Όμως εγώ το μόνο που θέλω είναι η Αλλισον να μην πληγωθεί εξαιτίας αυτού του τέρατος που έχει για άντρα...

«Άνν όσο εκείνη είναι ευτυχισμένη εγώ θα είμαι πάντα χαρούμενη, αλλά αν αυτό αλλάξει και εκείνη δεν είναι πια ευτυχισμένη εκεί αλλάζουν όλα.»
Της λέω δυνατά ενώ έχω βάλει τον δείκτη μου μπροστά στο πρόσωπο της.. αλλά εκείνη εκεί στέκεται σαν βράχος, όταν κάτι έχει να κάνει με την Αλλισον δεν φοβάται τίποτα.

«Όλιβερ άμα ο Σπενσερ της κάνει κάτι, η έστω φερθεί περίεργα στην Αλλισον να ξερεις ότι θα είμαι η πρώτη που θα αντιδράσω, αλλά κοιτά τους σου φαίνονται δυστιχσμενοι αυτοί οι δυο;»

Γυρίζω το βλέμμα προς τα κάτω κει που καθόμουν εγώ πριν έχει ξαπλώσει ο Σπενσερ και Αλλισον είναι επάνω του και τον φιλάει.. τον φιλάει και το μυαλό μου πλάθει τα δικά του σενάρια για εκείνη...
πλάθει σενάρια που δεν θα συμβούν ποτέ!

«Μαμά, μαμά!»

Ακούγεται η φωνή του μικρού παράσιτου. Αχ ποσό το λατρεύω αυτό το παράσιτο δεν τους αφήνει πουθενά μόνους πάντα τους χαλάει την διάθεση.. θα μπορούσε άνετα να ήταν παιδί μου άλλα να που έχει δότη σπέρματος τον Σπενσερ..

[Εδώ TheLonerWraiter  σου ανήκουν κρεντιτς για την παράγραφο και ειδικά για της λέξεις (παράσιτο και δότη σπέρματος)]

Εκείνοι σταματάνε το φιλι τους ενώ η Αλλισον βάζει το μικρό παράσιτο στην αγκαλιά τους ανάμεσα τους.

αχ δεν ξέρω αν σας είπα ποσό λατρεύω αυτό το παράσιτο...

Όμως γυρίζω το βλέμμα μου προς την ανν αλλά εκείνη με κοιτάει ακόμα με εκνευρισμό καθώς στρίβει λίγο το κεφάλι της προς το πλάι και κουνάει το πόδι της ρυθμικά περιμένοντας την απάντηση μου.. περιμένει να της πω αν είναι ευτυχισμένοι.. «Ναι ανν φαίνονται ευτυχισμένοι για να σου πως την αλήθεια, αλλά εγώ γνωρίζω τον Σπενσερ Ντερν δεκαπέντε χρόνια όποτε άσε να έχω της αμφιβολίες μου αν αυτός ο άνθρωπος έχει καρδιά»

«Δεκαπέντε χρόνια;»

Όχι μόλις ξέχασα πως είναι να αναπνέεις, μόλις αντιλαμβάνομαι ότι μερικές φορές ανοίγω το στόμα μου και λέω πράγματα που θα έπρεπε να τα κρατάω για τον εαυτό μου.

«Άσε με ανν τώρα σε παρακαλώ»

Δεν ξέρω τι να της πω
δεν ξέρω πως να της εξηγήσω
Απλά δεν ξέρω τι ήθελα και ήρθα σε αυτό το ταξίδι.
η ζέστη θα με τρελάνει και παρουσία αυτόν τον δυο μαζί και ευτυχισμένοι με κάνει ακόμα χειρότερα, με κάνει να τρελαίνομαι...

«Απάντησε μου τώρα!»

Φωνάζει δυνατά ενώ και οι δυο γυρίζουμε το κεφάλι γιατί αντιληφθήκαμε ότι γίναμε αντιληπτοί από την Αλλισον και τον Σπενσερ.

Εκεί απλά σταματάμε και γυρίζουμε ο καθένας μας σε διαφορετική κατεύθυνση.

Εγώ όμως θέλω να κατέβω κάτω να πάω να τους δω απο κοντά και να πάρω αγκαλιά το αγαπημένο μου παράσιτο..
Κάνω βήματα και πλησιάζω αλλά σε κάθε βήμα που κάνω η καρδιά μου χτυπάει πιο δυνατά τα χέρια έχουν αρχίσει και ιδρώνουν.
Ενώ αυτός ο αφόρητος ήλιος με κάνει ακόμα χειρότερα.

Βλέπω όμως την Αλλισον με το λευκό μαγιό της και το    κατακοκκινισμένο της σώμα να έρχεται προς εμένα και παραλύω, κάθε φορά που την βλέπω με το μαγιό παραλύω. κάθε φορά προσπαθώ να πάρω καθαρές ανάσες και να λέω ασυναρτησίες γιατί το σώμα μου αντιδράει κατευθείαν στην όψη της..

«Γιατί τσακωθηκατε πάλι;»
Με ρωτάει ενώ έχει ανασηκώσει το ένα της φρύδι επάνω και έχει δέσει τα χέρια της κάτω από το στήθος της,

ωχ θέλω απεγνωσμένα να την αγγίξω.....θέλω απεγνωσμένα να την αγγίξω έτσι όπως θέλω εγώ έτσι όπως το φαντάζομαι εγώ! Να ακουμπάω απαλά την κατακοκκινισμένη της επιδερμίδα να την φιλάω σε κάθε σπιθαμή του κορμιού της, όμως απλά συμβιβάζομαι με το υπέροχο άρωμα της που κρατάει συντροφιά στης σκέψεις μου

«Ξερεις τα συνηθισμένα εγώ και η ανν δεν είμαστε και ο καλύτερος συνδυασμός δεν μπορούμε να αντέξουμε ότι σε μοιραζόμαστε»
Βασικά εγώ δεν μπορώ να αντέξω ότι θα πρέπει να σε μοιράζομαι πάντα με τον Σπενσερ, με τον άνθρωπο που θέλει να σε ελέγχει πάντα...

Με τον άνθρωπο που με ανάγκασε να περάσω όλη αυτή την παράνοια!

Εκείνη απλά χαμογελάει λίγο καθώς μου ρίχνει μια μικρή μπουνιά στο στήθος. Εκείνη με αγγίζει και εγώ τρελαίνομαι αλλά ο Σπενσερ έρχεται τον βλέπω να έρχεται προς εμάς, ενώ ο Βίνσεντ μόλις έχει βγει από το νερό και κρατάει στην αγκαλιά του το μικρό παράσιτο.

Όσο πλησιάζει τα χέρια του γίνονται γροθιές και απλά εγώ αντιγράφω την ίδια του την κίνηση για να το παρατηρήσει η Άλλισον. πάντα θέλω να είμαι το θύμα σε αυτή την υπόθεση, πάντα εγώ θα βγαίνω ο καλός ο Σπενσερ δεν έχει αντοχές νευριάζει εύκολα εγώ όμως αντέχω και βγαίνω πάντα κερδισμένος.

Εκείνη γυρίζει το βλέμμα της προς τα εκεί που κοιτάω για να αντιληφθεί ότι ο Σπενσερ έρχεται νευριασμένος..
«Σπενσερ τι είπαμε πριν λίγο. Θες να τσακωθούμε πάλι;»
Του λέει επιβλητικά και εγώ χαμογελάω από ικανοποίηση γιατί η Αλλισον με προστατεύει και με βάζει πάνω από τον Σπένσερ πάντα. Εγώ πάντα θα την κάνω να νιώθει ότι μπορεί να με προστατεύει.
Όσο και να θέλω να του σπάσω τα μούτρα δεν πρόκειται να το κάνω μπροστά της ποτέ ξανά δεν θα φερθώ έτσι μπροστά της!

«Να το ξερεις κάθαρμα έχω μετανιώσει πίκρα που σε προσκάλεσα εδώ, δεν ξέρω πως μπόρεσα και σκέφτηκα ότι άλλαξες ότι εσυ μπορείς να αλλάξεις η έστω να γίνεις άνθρωπος»
Φωνάζει ο Σπενσερ και έχει σηκώσει τον δείκτη του προς εμένα, ενώ εγώ απλά ανασηκώνω τους ωμους μου ως αθώο πλάσμα που είμαι!

«Σπενσερ κοφτό!!!!!» Γυρίζει η Αλλισον και του φωνάζει δυνατά, όμως μόλις βλέπει τον μικρό στιβ σταματάει να φωνάζει και απλά αποχωρεί με νεύρα.
Καθως ο Σπενσερ την ακολουθεί. Εκλιπαρώντας την να γυρίσει. «Σε παρακαλωροκαλώ Αλλισον δεν θέλω άλλο να τσακωνόμαστε.» Και συνεχίζει το παραλήρημα παρακαλώντας την αλλά δεν έχω την όρεξη να κουράζω τα αυτιά μου με την φωνή του.

Το μόνο που θέλω να ακούω είναι η φωνή της!

Μπορεί να είναι το ποιο σκληρό κάθαρμα της νέας Υόρκης αλλά μόλις μπαίνει η Αλλισον στην μέση εκείνος γίνεται αρνάκι... κάνει πάντα ότι θέλει εκείνη!
Την εκλιπαρεί σαν μικρό παιδί! Για το τέρας που λέγετε Σπενσερ και ποτέ δεν είχε αδυναμίες, έχει αποκτήσει την μεγαλύτερη αδυναμία του κόσμου την Αλλισον! Αυτό είναι το αδύναμο σημείο του Σπενσερ!

εγώ απλά πάω κάτω και πέφτω μεσα στην θάλασσα να κάνω μια βουτιά να ξεφύγω από αυτές της τρελές σκέψεις!

Θέλω πραγματικά να χωρίσω την Αλλισον από τον Σπενσερ; Θα είναι καλύτερα χωρίς αυτόν; Θα με ερωτευτεί ποτέ; Βασικά αυτό το ξέρω δεν θα με ερωτευτεί ποτέ όμως αυτό δεν σημαίνει ότι εγώ δεν θα νοιάζομαι για εκείνη. ΕΓΩ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ!

Η ΑΠΛΑ ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ;

Γεια σας αγαπημένοι φίλοι του wattpad! 🤍

Πως μου είστε αυτόν τον καιρό;

Εγώ παντός είμαι κλεισμένη στο σπίτι με κοβιντ!

Για πείτε μου πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Και θέλω να μου πείτε αν θέλετε να συνεχίσω να ανεβάζω κεφάλαια από το βιβλίο, γιατί είχα κάτι περίεργα μηνύματα ότι το παρακάνω και δεν χρειάζεται να γίνει το βιβλίο διλογια.