Καλό είναι να πάτε να διαβάσετε το πρώτο βιβλίο πρώτα!
Με τίτλο: ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ

Φιλιούνται!

Τους βλέπω να φιλιούνται ενώ εγώ είμαι ξαπλωμένος στην ξαπλώστρα του σκάφους. Και εκείνοι οι δυο είναι μέσα στην θάλασσα δεν ξέρω τι κάνουν αλλά τα χέρια του να είναι κάτω από το νερό όποτε φαντάζομαι ότι την αγγίζει. Όσο φαντάζομαι το χέρι του να αγγίζει εκείνη το σώμα μου διεγείρεται. Πρέπει να πάω οπωσδήποτε στο δωμάτιο και να ηρεμήσω τον εαυτό μου γιατί θα με δει κανένας έτσι και δεν θα έχω πως να το εξηγήσω.

Σηκώνομαι προσεκτικά προσπαθώντας να φτιάξω το μαγιό μου για να μην φαίνεται τίποτα όμως αισθάνομαι δυο χέρια στην πλάτη μου να με σπρώχνουν και εγώ να πέφτω στο νερό ακριβώς επάνω τους.
Πέφτω πάνω στο σώμα της και εκείνη βουλιάζει μέσα στο νερό καθώς πασχίζει να βγει έξω.

Σηκώνω το κεφάλι ψηλά και βλέπω την Ανν να χασκογελάει.
«Είσαι ηλίθια;» Ρωτάω εκνευρισμένος αλλά αισθάνομαι την Άλλισον πολύ κοντά μου μόλις πάω να την αγγιξω αντιλαμβάνομαι ότι από κάτω είναι γυμνή.
Όμως το χέρι του Σπένσερ την τραβάει απότομα και την παίρνει από μπροστά μου. Ενώ βρίζει εκνευρισμένος. Προσπαθώ να πάρω καθαρές ανάσες αλλά δεν νιώθω καλά νομίζω ότι θα εκραγώ την είχα μπροστά μου σχεδόν γυμνή, σχεδόν την άγγιξα γυμνή, θα τρελαθώ. Τους βλέπω να κολυμπάνε και φεύγουν για να ανέβουν στο σκάφος.

Ενώ τους ακούω να προφέρουν τα ονόματα τους και να κοιτάζονται πονηρά. Ξέρω κάθε φορά που προφέρουν έτσι τα ονόματα τους μετά ακολουθεί σεξ. Όπως και εγώ μετά από αυτούς προσπαθώ να χαλαρώσω τον εαυτό μου. Μπορεί να κάθομαι άπειρες φορές έξω από την πόρτα και να τους ακούω.
Είναι άρρωστο αλλά δεν μπορώ να το σταματήσω.

Δεν μπορώ να σταματήσω να την φαντάζομαι να φαντάζομαι εκείνη επάνω μου. Άσχετα ότι αυτό δεν θα συμβεί ποτέ. ΠΟΤΕ ΕΚΕΙΝΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΕΜΕΝΑ! Πλέον είναι αργά έχασα την ευκαιρία μου όταν εκείνη τον μισούσε εγώ προσπάθησα να μην χωθώ στην ζωή της έτσι ήθελα να με επιλέξει εκείνη όμως μπορεί να έκανα λάθος. Μήπως έπρεπε να της πω την αλήθεια;

Επιτέλους έχω ηρεμήσει λίγο όποτε μπορώ να βγω από το νερό και να πάω να τους ακούσω.

Δεν ξέρω γιατί η μόνη μου σκέψη είναι να τους ακούσω, δεν ξέρω τι περιμένω αλλά αυτό τουλάχιστον ανακουφίζει το σώμα μου.

Βγαίνω από το νερό όσο ξανά φτιάχνω το μαγιό μου. Και ξεκινάω την διαδρομή προς το δωμάτιο τους. Νιώθω σαν δεκαπεντάχρονο που θα ακούσει για να πάρει εργασία για το σπίτι όμως δεν μπορώ όσο ακούω τα ουρλιαχτά της από ικανοποίηση τόσο το σώμα μου υποφέρει για εκείνη.

«Μην πας από εκεί»
Ωχ όχι πάλι η ανν.. νομίζω ότι με έχει πιάσει κάνα δυο φορές να τους κρυφακούω πίσω από την πόρτα και από τότε συνέχεια μου πετάει σπόντες..
«Δεν σκόπευα!»
Της λέω περιφρονητικά....
Όμως το βλέμμα της είναι κάτω στο παντελόνι μου.
«Το βλέπω, ότι δεν σκόπευες.»
Λέει και απλά γυρίζει και φεύγει...

Όποτε εγώ κοιτάω προσεκτικά και πάω έξω από το δωμάτιο τους που ευτυχώς είναι στο βάθος βάθος αριστερά όποτε υπάρχει ένα μικρό σημείο που δεν με βλέπουν να κάθομαι εκεί θα πρέπει να στρίψουν αριστερά για να με δουν.
«Σπένσερ σταματά τώρα! Ο Όλιβερ δεν έπεσε μόνος του στην θάλασσα.»
«Όχι γλυκιά μου δεν έπεσε, αλλά παραλίγο να σε αγγίξει εκεί που δεν πρέπει.»
«Και ποιος ευθύνεται για αυτό Σπένσερ; Ποιος με άφησε γυμνή από κάτω; Ποιος δεν μου έδινε το μαγιό; Ξέρεις ότι δεν είμαστε μονοί μας διακοπές εσύ επέλεξες να πάμε όλοι μαζί οπότε φέρσου αναλόγως.»
«Καλά γλυκιά μου έλα εδώ τώρα.»
Ωχ εδώ το αγαπημένο μου σημείο την φωνάζει για να την πηδήξει, θα την πηδήξει όπως φαντάζομαι εγώ να την πηδάω....

«Όχι Σπένσερ!»
«ΤΙ!!»
Τι! Όχι Άλλισον μην μου το κανείς αυτό σε παρακαλώ όχι τώρα απλά υποκύψε στα θέλω σου αυτήν την φορά.
«Σπένσερ φύγε από μπροστά μου...»
«Δεν υπάρχει περίπτωση γλυκιά μου θέλω σεξ εδώ και τώρα.» «Άσε το λαιμό μου τώρα!»
Τι της κάνει ο μαλακάς την πονάει. Δεν μπορεί κανένας άνθρωπος να πονάει το ποιο εύθραυστο πλάσμα στον πλανήτη όχι κανείς δεν μπορεί να πονάει την δικιά μου Άλλισον.

Θα μπω μέσα, θα μπω μέσα για να σώσω τον έρωτα μου... ακόμα και αν εκείνη δεν με δει ποτέ ερωτικά...
Ανοίγω την πόρτα απότομα.... Αλλά αυτό που αντικρίζω με κάνει να παραλύω. Εκείνη να έχει ανοίξει ορθάνοιχτα τα πόδια της ενώ είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι ενώ εκείνος είναι στα γόνατα και η γλώσσα του είναι επάνω της στο πιο επίμαχο σημείο της.
1,2,3 δευτερόλεπτα και επιτέλους καταφέρνω να πω μια «συγγνώμη» αλλά τα χέρια του Σπένσερ με προλαβαίνουν και πιάνουν το λαιμό μου όσο εκείνη συμμαζεύεται....
«Σπένσερ άσε με απλά την άκουσα να φωνάζει και φοβήθηκα.»
Όμως το χέρι του ακόμα με πιέζει δυνατά όσο όμως το χέρι του με πιέζει εγώ δεν παύω να σκέφτομαι εκείνη ολόγυμνη με τα πόδια ορθάνοιχτα.
«Άστον Σπενσερ ήταν κατα λάθος...»
Εκείνη πάντα με υποστηρίζει αυτό πάντα με ανακουφίζει εκείνη πάντα με εμπιστεύεται πάνω από όλους.

Όμως έχει περάσει από επάνω της ένα λευκό σεντόνι κάτι που με ενοχλεί θα προτιμούσα να ερχόταν γυμνή να με υποστήριζε...

Επιτέλους το χέρι του χαλαρώνει και ξεροβήχω λίγο για να δείξω ότι πόνεσα για να την κάνω να νιώθει στοργή για εμένα.
«Δεν θα ξανά μπεις μέσα στο δωμάτιο γιατί θα σε ρίξω στο νερό και θα σε παρατήσω στην μέση του ωκεανού το κατάλαβες.»
«Σπένσερ τι λες τρελάθηκες!!!» Φωνάζει εκείνη.
«Έχει δίκιο Αλλισον δεν έπρεπε να ανοίξω έτσι την πόρτα, αλλά δεν φαντάστηκα ότι το να σε πιάνει από το λαιμό είναι φετίχ... συγγνώμη κιόλας»
  Προσπαθώ να σώσω ότι δεν σώζεται αλλά δεν ξέρω τι θα καταφέρω.
«Σπενσερ βγες έξω από το δωμάτιο τώρα και θα μιλήσουμε μετά.»
«Τι και θα κάτσεις έτσι με το σεντόνι μαζί του τρελάθηκες.»
«Μιλάμε για τον Όλιβερ και γυμνή να κάτσω μπροστά του δεν θα μου κάνει τίποτα.»
Ενώ τον σπρώχνει και τον βγάζει από το δωμάτιο.

Είμαι στο δωμάτιο μόνος μαζί της και εκείνη το μόνο που έχει επάνω της είναι ένα λευκό σεντόνι. Είναι ολόγυμνη μονάχα με ένα σεντόνι. Σε πιο όνειρο ζω ποιος θεός μου έκανε τέτοιο δώρο. Έρχεται και με αγκαλιάζει. Και εγώ την τυλίγω μέσα στην αγκαλιά μου όσο προσπαθώ να πάρω καθαρές ανάσες για να μην ακούγεται πόσο ασύστολα χτυπάει η καρδιά μου για εκείνη.
Όμως κάτι πρέπει να κάνω για να την πάω εκεί που θέλω.

«Αλλισον θέλω μια χάρη!»
«Τι; Πες μου;»
Με ρωτάει εκείνη ενώ βρίσκεται ακόμα μες στην αγκαλιά μου και εγώ την πιέζω λίγο πιο δυνατά.
«Θέλω να πάμε όλοι μαζί στην Ισπανία οι γονείς μου μου έχουν σπάσει τα νεύρα... όμως μετά από αυτό δεν ξέρω αν ο Σπενσερ θα θέλει.»
«Μην ανησυχείς θα τον κάνω εγώ να θέλει.. ξέρω πως....»
Λέει κάπως πονηρά... όμως εγω θυμώνω νευριάζω γιατί ούτε και εγώ ξέρω γιατί απλά γιατί είμαι ένας βλάκας που δεν άρπαξε την ευκαιρία εκείνη την στιγμή που έπρεπε...

0Γεια σας και πάλι φίλοι μου...

Δεν ξέρω τι με έπιασε και θέλω να γυρίσω το βιβλίο σε Διλογία, όμως τώρα θα είναι από την οπτική του Όλιβερ, μέχρι ενός σημείου και μετά θα έχουμε πάλι την Αλλισον ως πρωταγωνίστρια...

τώρα θα δούμε το φως μεσα από το ΣΚΟΤΑΔΙ...

Το ξέρω ότι θα αλλάξετε τελείως γνώμη για τον Όλιβερ αλλά τι να κάνουμε...

Εγώ κάπως έτσι τον φανταστικά 🙃

Αν σας άρεσε αφήστε ένα σχόλιο και πατήστε ένα αστεράκι...

Να ξέρετε όμως ότι τα κεφάλαια εδώ θα αργούν δεν θα ανεβαίνουν με τον ίδιο ρυθμό όπως στο άλλο βιβλίο 🤍🩷🤍🩷