Ξυπνάω στο κρεβάτι μου, μυρίζει υπέροχα, αλλά μόλις γυρίζω πλευρό ένα ποδαράκι εκτοξεύεται στο πρόσωπο μου. Σηκώνομαι απότομα και βλέπω τον στιβ με την ανν στο κρεβάτι να κοιμούνται.

Μόλις γύρισα το βράδυ η ανν άρχισε να φωνάζει δεν είχε καταλάβει τι αιμορραγία είχα πάθει και νόμιζε ότι ο Σπενσερ με είχε χτυπήσει. Μόλις μπήκαμε στο σπίτι εκείνη άρχισε να τον χτυπάει, και ο Βίνσεντ προσπαθούσε να την κρατήσει ήρεμη.
Δεν πίστευε κανέναν τους μέχρι που της είπα την αλήθεια. Αλλά ακόμα και εκει ήθελε να κοιμηθεί μαζί μου.

Ξαπλώσαμε όπως παλιά αλλά με μια μικρή διαφορά!
Μαζί με τον στιβ και αλλά δυο μικρά αγέννητα μωρά.
Πέντε όντα σε ένα king size κρεβάτι.
Χαμογελάω μονη μου και σηκώνομαι αφήνοντας τους να κοιμηθούν.

Μετά την χθεσινοβραδινή περιπέτεια η παρέα τους ήταν ότι πιο λυτρωτικό για εμένα! Η Ανν είναι οικογένεια και ο στιβ είναι το δικό μου κομμάτι που εκπέμπει ευτυχία από παντού.

Ο γιατρός είπε είναι όλα καλά, αλλά ακόμα και μετά από όλη αυτήν την ταραχή εγώ δεν έχω θυμηθεί ούτε στο ελάχιστο τον Σπενσερ. Φοβάμαι μήπως με ρωτήσει και δεν έχω τι να του απαντήσω. Περπατάω σταθερά ενώ σηκώνω λίγο το κάτω μέρος της πιτζάμας. Δεν μπορώ να αναγνωρίσω την ντουλάπα μου είναι όλα τόσο διαφορετικά. Αλλά και πάλι είναι τόσο οικεία.

Μετά από όλο αυτό δεν έχω φάει τίποτα και πεινάω, πάω κατευθείαν στην κουζίνα όμως οι φωνές του Σπένσερ με τον Βίνσεντ με κάνουν να σταματήσω. Και ειδικά όταν ακούω το όνομα Όλιβερ!

«Σου είπα ότι δεν τον έχω σκοτωσει! Τι δεν καταλαβαίνεις Βίνσεντ!» Νιώθω ένα πόνο στο στομάχι μόλις η λέξη 'σκοτώσει' βγαίνει απο το στόμα του. Νιώθω πόνο για τον Όλιβερ είναι κάτι δεν θα έπρεπε να νιώθω εκείνος με έκανε να πονάω για την δίκη του ευχαρίστηση.

«Απλά προσπαθώ να καταλάβω γιατί ο Λουις δεν έχει επιστρέψει! Γιατί τον άφησες εκει; Δεν έπρεπε να τελειώσεις με όλα αυτά; Έχεις την γυναίκα σου πίσω έχεις πλέον δυο παιδιά και εσύ σκέφτεσαι την εκδίκηση.»
Η καρδιά μου γίνεται πέτρα αλλά κάθομαι ακόμα κρυμμένη στον διάδρομο και συνεχίζω να τους ακούω.

«Βίνσεντ η γυναίκα μου απήχθη και ήταν έγκυος το καταλαβαίνεις αυτό; Και εγώ πάλι σου λέω ότι δεν τον σκότωσα! Τι άλλο θέλεις από εμένα;»
Τα λόγια του Σπενσερ κάνουνε μικρές σχισμές στην καρδιά μου, και εγώ βαριανασαίνω προσπαθώντας να ηρεμήσω τον πόνο μου.

«Δεν σε πιστεύω Σπένσερ! Απλά ξέρω πόσο οξύθυμος είσαι!» Εκεί η αμφιβολία κάνει την εμφάνιση του μειώνοντας τον Σπένσερ απροκάλυπτα.

«Θυμάσαι την ημέρα που πήγα να σκοτώσω τον δικό μας και τον δικό της πατέρα; Θυμάσαι τι είπε αν τους σκοτώσεις τελειώσαμε! Δεν θέλω να χάσω ότι πιο πολύτιμο υπάρχει στην ζωή μου!» Το ηλίθιο χαμόγελο που σχηματίζω κάνει την αμφιβολία να την κάνει με ελαφριά πηδηματάκια.

«Ναι αλλά και εκεί έβαλες άλλους να το κάνουν δεν αλλάζει το αποτέλεσμα και εδώ μπορεί να έβαλες τον Λουις.»
«Κι όμως είναι ζωντανός αλλά δεν είναι σε καλη κατάσταση!»
Τι εννοεί δεν είναι σε καλή κατάσταση;

«Τι εννοείς;» Αχ Βίνσεντ μέσα στο μυαλό μου είσαι!

«Δεν μπορείς να καταλάβεις; Παραλίγο να πεθάνει. Αλλά τα κατάφερε!»

«Και ο Λουις;»

«Πυροβολήθηκε!»

Σιωπή επικρατεί σιωπή και από τους δυο. έχω κάτσει στο πάτωμα και κρατάω το στόμα μου κλειστό για να μην αρχίζω να ουρλιάζω. Το χάος του Όλιβερ προκάλεσε έναν θάνατο! Ότι συμπόνια ήθελα να νιώσω για αυτό που περνάει, εξαφανίζεται στην σκέψη ότι κάποιος πέθανε εξαιτίας του.

«Πέθανε;» Ακούω τρεμάμενη την φωνή του Βίνσεντ.
Αλλά και εγώ τρέμω χειρότερα.

Δεν υπάρχει απάντηση δεν ξέρω τι γίνεται.
Περιμένω λίγο μέχρι που ακούω. «Όχι αλλά είναι στο νοσοκομείο και του παρέχονται όλα όσα χρειάζεται.»

Επιτέλους η καρδιά μου ξανά πάει στην θέση της και εγώ σηκώνομαι και κάνω θόρυβο για να γίνω αντιληπτή. μόλις με αντιλαμβάνονται αλλάζουν την έκφραση τους. Τους χαμογελάω αμήχανα ενώ πάω πιο κοντά, κοιτάω τον Σπενσερ φοράει ακόμα τα ίδια ρούχα ενώ ο Βίνσεντ φοράει πιτζάμα. Πάντως δεν έχω ξανά δει τον Σπενσερ με πιτζάμα. Βασικά δεν τον έχω δει να κοιμάται. Δεν ξέρω γιατί όλα στο κεφάλι μου γυρίζουν γύρω από τον Σπενσερ, και χανω κάθε λογική σκέψη που μπορεί να υπάρχει μέσα στο κεφάλι μου.

«Καλημέρα» λέει ενώ έρχεται κοντά μου μου φιλάει το μέτωπο και εγώ κάνω σαν να μην συμβαίνει τίποτα!
Όμως η καρδιά μου λιώνει στο άγγιγμα τον χειλιών του επάνω στην επιδερμίδα μου.
Όπως και εκείνος έχει ένα χαμόγελο στα χείλη που δεν δικαιολογεί την προηγούμενη συζήτηση που είχε.
«Καλημέρα σας διέκοψα;»
Ρωτάω ενώ περιμένω το ψέμα του,
«Όχι μπορείς να συμμετέχεις στην συζήτηση.»
Δεν μπορώ να πιστέψω στα λόγια του!
Τραβάει λίγο τον σκαμπό για να κάτσω και εγώ ακόμα δεν πιστεύω αυτό που είπε!

Κάθομαι στο σκαμπό δίπλα στον Βίνσεντ και ο Σπενσερ όρθιος πηγαίνει από την μέσα πλευρά του πάγκου.
«Χυμό;» Ρωτάει και απλά γνέφω θετικά.
«Γιατί τι συζητάγατε;»
Ρωτάω εντέλει!  δεν γυρίζει το κεφάλι του, έχει γυρίσει προς το μεσα πάγκο της κουζίνας και φτιάχνει τον χυμό μου.

«Απλά για το ταξίδι σας λέγαμε, που θέλετε να πάτε σήμερα στην Βοστόνη!»
Λέει ο Βίνσεντ και εκεί μετανιώνω που πίστεψα ότι θα μπορούσα να συμμετέχω σε μια συζήτηση χωρίς ψέματα, μετανιώνω που είμαι τόσο εύπιστη.

«Τι λες Βίνσεντ; Όχι ψέματα δεν είπαμε!»
Λέει ο Σπενσερ ενώ μου φέρνει το ποτήρι με το χυμό μπροστά μου. Στα μάτια μου άναψαν μικρες φλόγες μέχρι που η αμφιβολία τα κάλυψε ξανά ψιθυρίζοντας 'μην είσαι τόσο εύπιστη πάλι ψέματα θα πει!'

«Για τον Όλιβερ λέγαμε, και για τον Λουις!»
Λέει ο Σπενσερ ενώ πίνει μια γουλιά αλκοόλ πραγματικά είναι εννέα το πρωί πως αντέχει το στομάχι του; Αλλά η σκέψεις περί αλκοόλ ξεθυμάνουν εύκολα όταν σκέφτομαι οτι μου είπε την αλήθεια!
Ο Σπένσερ προτίμησε να μου πει την αλήθεια!

Οι μύες του προσώπου μου χαλαρώνουν και ένα μικρό χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου ενώ τον κοιτάω!

«Τι έγινε; Και ο Λουις τι έπαθε;»
Ρωτάω τελικά και ας ξέρω. Δεν ξέρω αν θέλω να μαθω κάτι παραπάνω ή τι συμβαίνει πραγματικά ή αν θέλω να ξανά τσεκάρω την ειλικρίνεια του Σπενσερ.
«Ο Λουις πυροβολήθηκε από κάποιον φίλο του ξαδέρφου του Όλιβερ. Και ο Όλιβερ βγήκε ζωντανός από ένα πολύωρο χειρουργείο! Ούτε ο θάνατος δεν τον θέλει!» Η καρδιά μου σφίχτηκε! Δεν μπορώ να καταλάβω ότι νιώθω πόνο για τον Όλιβερ;
«Σπένσερ πας καλά;» Ρωτάει σοκαρισμένος ο Βίνσεντ και εγώ τραντάζομαι επειδή είχα χαθει τελείως στην σκέψη του τραυματισμένου Όλιβερ!

«Βίνσεντ πραγματικά δεν με ενδιαφέρει η άποψη κανενός σας. δεν πρόκειται να της ξανά πω ψέματα ακόμα και αν αυτό σημαίνει το τέλος μας! Είναι ενήλικη με δίκη της κρίση, οπότε έχει το κάθε δικαίωμα να ξερει τι συμβαίνει!»
Μπορεί να το έχω πει πολλές φορές αλλά 'δεν πιστεύω' σε αυτά τα λόγια δεν ξέρω τι συμβαίνει! Ο Σπένσερ. ο Σπένσερ που ήθελε να περνάει το δικό του, ο Σπενσερ που με χρησιμοποίησε, ο Σπένσερ που μου είχε πει κατάμουτρα ψέματα, αυτός ο Σπένσερ είναι εδώ μπροστά μου και δεν κρύβει τίποτα!

Τον κοιτάω και η καρδιά μου γεμίζει, γεμίζει και ξεχειλίζει, ξεχειλίζει χαρά ευτυχία και απόλυτη ηρεμία!

Ο Βίνσεντ σηκώνει τα χέρια του ως ένδειξη υποχώρησης  «εσύ ξέρεις Σπενσερ!» Λέει τελικά και πιάνει την κούπα του καφέ και πίνει μια γουλιά γεμάτη. Νομίζω ότι δεν θα σταματήσει να πίνει καφέ για να μην ανοίξει άλλο το στόμα του.
«Και πως είναι ο Λουις τώρα;»
Ρωτάω ενώ παραλείπω την ερώτηση για τον Όλιβερ όσο και να θέλω να μαθω!
«Είναι καλά!»
Δυο απλές λέξεις που νομίζω τελειώνουν την συζήτηση γιατί γύρισε όλο το ποτήρι και το κατέβασε μονομιάς.

«Εσυ πως είσαι Αλλισον;» Ρωτάει ο Βίνσεντ δίπλα μου ενώ με σκουνταει λίγο. «καλά!» Απαντάω ήρεμα ενώ κοιτάω τον Σπένσερ μέσα στα μάτια χαμογελώντας.
«Το μωρό;» Συνεχίζει εκείνος.
«Μεγαλώνει!» Ενώ ακουμπάω την ανύπαρκτη κοιλιά μου. Αλλά τα μάτια του παρακολουθούν την κάθε μου κίνηση νιώθω τα μάγουλα μου να αναψοκοκκινίζουν  
Και απλά πίνω μια γουλιά χυμό.
«Τελικά εσύ και η Ανν γιατί κρύβατε την εγκυμοσύνη;» Ρωτάει απορημένος ο Βίνσεντ.
Σταματάω προς στιγμήν να κοιτάω τον Σπενσερ που περιμένει με ανυπομονησία την απάντηση μου.
«Και εσύ αφού την είδες γυμνή από ότι καταλάβαμε, δεν είδες μια μικρή κοιλιά να εξέχει;» Ρωτάει και τον Σπενσερ, Και εκείνος ακουμπάει τους αγκώνες του πάνω στον μαύρο πάγκο και χαμογελάει. «Πλακά μου κανείς έτσι; Πρώτον κοιλιά δεν φαίνεται! Και δεύτερον πως θα ρωτούσα την γυναίκα μου αν είναι έγκυος; 'Η θα της έλεγα πάχυνες! Και τα δυο είναι καταστροφικά. Όμως επειδή είχα ρωτήσει τον γιατρό είχα αποκλείσει εσφαλμένα την πιθανότητα εγκυμοσύνης.»

Η αδιακρισία του Βίνσεντ έχει φτάσει σε άλλο επίπεδο κύματα ντροπής έχουν λούσει το σώμα μου και εκείνος συζητάει άνετα και τα πιο χυδαία θέματα.

«Καλημέρα!»
ακούω ένα Χασμουρητό και την φωνή της ανν να σέρνεται όπως σέρνονται και τα πόδια της για να φτάσει μέχρι το σκαμπό. Και την ευχαριστώ από μέσα μου που διέκοψε αυτή την αλλόκοτη συζήτηση.
Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να εξηγήσω γιατί το έκρυβα μιας και εγώ η ίδια δεν μπορώ να το προσδιορίσω.
«Καλημέρα» της λέω ενώ την σπρώχνω λίγο με τον ώμο μου.
«Πρωινό δεν έχει σήμερα;» Ρωτάει ενώ προσπαθεί να μαζέψει τα ξανθα μαλλιά της σε έναν ελαφρύ κότσο.
«Ολόκληρη κουζίνα υπάρχει δεν σε κρατάει κανείς δεμένη από το να φτιάξεις πρωινό!»

Η συζήτηση δεν θα πάει καθόλου καλά και εγώ βρίσκομαι στην μέση. πάω να σηκωθώ για να γλιτώσω αλλά το χέρι της ανν στον ώμο μου με σταματάει.
Κοιτάω τον Σπένσερ και εκείνος σηκώνει τους ώμους ψηλά.
«Μπορεί να μην ρώτησα καν εσένα, αυτό σου περνάει από το μυαλό;»

«Και ποιον ρώτησες τότε; Την Αλλισον που δεν ξερει ούτε να βράσει ένα αυγό ή τον Σπενσερ που το μόνο πρωινό που ξερει είναι το αλκοόλ;»  Ενώ δείχνει το άδειο ποτήρι που πριν λίγο περιείχε αλκοόλ.
«Κάνω και παν κέικ!»
Πετάγεται ο Σπενσερ και εγώ προσπαθώ να είμαι σοβαρή!
«Να βλέπεις τον Σπένσερ ρώταγα! Αλλά εσύ έτοιμος να τους υποβιβάσεις όλους.»

«Α! Τον Σπενσερ που εχτές πηγές να του σπάσεις το κεφάλι με το φωτιστικό γιατί νόμιζες ότι χτύπησε την Αλλισον;»

«Αυτό ήταν ένα ατυχές γεγονός!»
Πετάγεται νευρικά η ανν.

Πριν πέντε λεπτά συζητάγαμε για τον Όλιβερ και για τον πυροβολισμό του Λουις, και τώρα προσπαθούμε να μην γελάσουμε στον καβγά της ανν με τον Βίνσεντ.
Που μάλλον εχτές δεν μπόρεσε να διορθώσει τα πράγματα μόνο με ένα γεύμα!
Κοιτάω τον Σπένσερ ενώ εκλιπαρώ με τα μάτια μου να βρει τρόπο να με βγάλει από την μέση. Δεν μπορώ να κάθομαι ανάμεσα τους και εκείνοι να τσακώνονται.

«Θέλεις ανν να σου φτιάξω παν κέικ;»
Ρωτάει ο Σπένσερ ενώ πάει προς το ψυγείο το χαμόγελο της ανν μεγαλώνει και ο Βίνσεντ από την άλλη αναστενάζει.
«Ναι! Και συγγνώμη για εχτές.» Λέει με μια πιο σιγανή φωνή η ανν. «Δεν σας μπορώ» ψιθυρίζει ο Βίνσεντ και σηκώνεται και φεύγει.
Ενώ εγώ με την ανν καθόμαστε και περιμένουμε τον Σπενσερ όμως το κλάμα του στιβ με κάνει να σηκωθώ.

Πάω κοντά του τον αλλάζω, τον ντύνω  και τον παίρνω μαζί μου στην κουζίνα! Έλειψα το πολύ- δέκα λεπτά αλλά ξανά βρίσκω τον Βίνσεντ να τσακώνεται με την ανν. Πραγματικά δεν ξέρω τι έχουν πάθει; Ξεροβήχω και τους δείχνω ότι έρχομαι με την στιβ. Σταματάνε για μια στιγμή αλλά ο Βίνσεντ συνεχίζει.

«Δεν θα πας σήμερα πουθενά έτσι!»
«Δεν μπορείς να μου το απαγορέψεις!»
Ανταποκρίνεται εκείνη.
«Πραγματικά τώρα τσακώνεστε γιατί θα πάει στην Βοστόνη να ρίξει μερικά λουλούδια σε έναν τάφο;»
Ρωτάει ο σπενσερ όμως και οι δυο γυρίζουν προς το μέρος του. κάνω δυο τρία βήματα πίσω για να μην με πάρει η μπάλα και απλά παρακολουθώ με τον στιβ στην αγκαλιά μου.

«Δεν έχεις κανέναν σεβασμό προς τους νεκρούς; τι πάει να πει θα ρίξεις μερικά λουλούδια σε έναν τάφο;»
«Αν σου φαίνεται λογικό να την αφήσω ενώ είναι έγκυος να οδηγήσει πέντε ώρες για να πάει στην Βοστόνη γιατί δεν θέλει να πάει με το αεροπλάνο, αλλά θέλει να πάει εκδρομή με το αυτοκίνητο! Μάλλον δεν είσαι καλά!»
Τον ρωτάνε και του απαντάνε και οι δυο ταυτόχρονος και εγώ χαίρομαι που είμαι μακριά!

«Συγγνώμη που ανακατεύτηκα καλή συνέχεια!»
Λέει ο Σπενσερ ενώ σπεύδει να έρθει κοντά μας.
«Σε αφορά Σπενσερ αφού μαζί με την γυναίκα σου σκοπεύει να πάει εκδρομή με το αυτοκίνητο. Δυο έγκυες και ένα μωρό μεσα στο αυτοκίνητο και να οδηγάνε μόνες τους.» Λέει ο Βίνσεντ και εγώ και ο Σπενσερ μένουμε με ορθάνοιχτα τα μάτια.

Ο Σπένσερ γυρίζει στην αρχική του ψύχραιμη έκφαση πιο πριν από εμένα, αλλά εγώ πραγματικά δεν είχα συμφωνήσει να πάω πουθενά μαζί της και οδηγώντας κιόλας. Όμως το κουταβίσιο γλυκό βλέμμα της προς εμένα παρακαλεί να την υποστηρίξω.

«Γιατί, που είναι το κακο;»
Λέω τελικά! Και πάω κοντά στην ανν.
«Πουθενά!»
Λέει ψύχραιμα ο Σπένσερ αλλά πραγματικά δεν πιστεύω στα λόγια αυτά. Η Άνν μένει με το στόμα ανοιχτό με την υποστήριξη.
«Έλα Σεπνσερ μην προσπαθείς να το παίξεις καλός! Μπορούνε να πάνε με το αεροπλάνο και να γυρίσουν δεν χρειάζεται να οδηγάνε στην κατάσταση τους.»

Τελικά γυρίζει στον πάγκο και μας μοιράζει τα παν κέικ χωρίς να απαντήσει στον Βίνσεντ. Ο μικρός πίνει το γαλα του στην αγκαλιά μου και εγω προσπαθώ να φάω με το ελεύθερο χέρι μου.

«Βίνσεντ μην τσαντίζεσαι και να της αφήσεις να πάνε  χωρίς τον Στιβ φυσικά!»
«Ναι αλλά το δικό μου παιδί είναι ακόμα μέσα ξερεις!»
Λέει εκείνος ενώ με το χέρι του δείχνει την κοιλιά της Ανν, και έχει αρχίσει πάλι να αποκτά μια ροζ αποχρώση στο δέρμα του.
«Νομίζεις πραγματικά ότι θα πάνε; Έλα τώρα!»
Λέει ο Σπενσερ ενώ τρώει ήρεμος ένα κομμάτι παν κέικ.
Εγώ πραγματικά δεν σκόπευα να πάω μετά την χθεσινοβραδινή περιπέτεια με την αιμορραγία.
Απλά προσπάθησα να υποστηρίξω την Ανν.

«Γιατί το λες αυτό;» Ρωτάει η ανν ενώ πίνει λίγο νερό.
Ο Σπένσερ χαμογελάει γιατί απλά περιμένε την ερώτηση της για να αρχίσει.
«Πρώτον η Αλλισον εχτές είχε αιμορραγία! Δεύτερον θα ξερνάς γιατί θα έχεις ναυτία, βασικά θα ξερνάγατε και οι δυο.Και Τρίτον το κανείς γιατί θέλεις να σου ζητήσει συγγνώμη!»

Ολοκληρώνει ο Σπενσερ και η Ανν σηκώνεται και φεύγει. Είσαι μαλακας σχηματίζω με το στόμα μου για να μην εκφραστώ μπροστά στο παιδι.
«Ευχαριστώ!» Ανταποκρίνεται εκείνος και γυρίζουμε προς τον Βίνσεντ που σηκώθηκε απότομα όρθιος σαν να βγήκε από λήθαργο γύρισε και έφυγε κατευθείαν προς τον ξενώνα.

Η εξώπορτα ανοίγει και η Βανέσα μπαίνει μέσα με ένα σακίδιο πλάτης. Χαμογελάει.Πλέον έχω αρχίσει να νιώθω πιο καλά με την παρουσία της,αλλά ακόμα δεν μπορώ να διαχειριστώ ότι πρέπει να εμπιστεύομαι ξένους ανθρώπους. Εκείνη έρχεται κοντά μας και ο στιβ της χαμογελάει εκεί χάνονται οι αμφιβολίες μου για εκείνη.

༆༆༆༆༆༆༆༆

Τελικά δεν ήταν τόσο δύσκολο και ειδικά όταν ο άντρας σου έχει λεφτά και η μετακίνηση μπορεί να γίνει εύκολα. Μόλις φύγαμε από το νεκροταφείο και γυρίζουμε στο αεροδρόμιο.
Ο Σπένσερ με τον Βίνσεντ μας περιμένουν στο αεροδρόμιο κανένας τους δεν ήρθε μαζί μας αλλά το προτιμώ! Γιατί ήταν η πρώτη μου επίσκεψη στο νεκροταφείο μαζί με την ανν! Την είδα πρώτη φορά να εμφανίζει συναισθήματα για τον μπαμπά και πόνεσα. Δεν ήμουν κοντά της στην απώλεια του γιατί ήξερα ότι ήταν μόνο δίκη μου απώλεια αλλά δεν ήταν έτσι. Και το είδα τώρα.

Της πιάνω το χέρι της και το χαϊδεύω ελαφρώς εκείνη χαμογελάει ενώ σκουπίζουμε και οι δυο τα δάκρυα μας πριν κατέβουμε από το αυτοκίνητο.

Ο Σπένσερ μαζί με τον Βίνσεντ είναι μέσα πάμε καθόμαστε απέναντι τους και απλά περιμένουμε να φύγουμε από μια φορτισμένη κατάσταση.
Περνάνε τα λεπτά και τα ο χέρι του Σπένσερ χαϊδεύει ελαφριά την γάμπα μου με τα δάχτυλα του, δεν είναι πρόστυχο απλά ένα απαλό χάδι που με ηρεμεί. Η σωματική επαφή μαζί του είναι σαν χαλαρωτικό φάρμακο. Εστιάζω μόνο στο άγγιγμα του και στο χαμόγελο που έχει ενώ με κοιτάει.

«Σπενσερ σκοπεύω να σταματήσω να έρχομαι στο γραφείο τώρα που έγινες καλά και μπορείς να δουλεύεις κανονικά!»
Λέει και ο Σπενσερ βολεύεται καλύτερα και απλά ξεροβήχει.

«Δηλαδή θα γυρίσεις στο γραφείο μαζί με εμένα και την Αλλισον;» Ρωτάει ενθουσιασμένη η ανν! «Όχι» αποκρίνεται απότομα εκείνος. Νομίζω ότι έχω περάσει πολλά το τελευταίο εικοσιτετράωρο για να αντέξω άλλον έναν τσακωμό στον αέρα.

«Και τι θα κανείς;» Ρωτάει ο Σπενσερ ενώ εγώ του κλοτσάω λίγο το πόδι του με το δικό μου. Αλλά εκείνος δεν συμμορφώνεται. Χαμογελάει και απλά περιμένει με ανυπομονησία την απάντηση. «Δεν ξέρω! Αλλά δεν θέλω να δουλεύω στο γραφείο μαζί σου Σπένσερ! Τα ξενοδοχεία είναι δικά σου και δεν σκοπεύω να είμαι εκεί ως αντικαταστάτης σου μονάχα επειδή είμαι ο αδερφός σου. Και για να σε προλάβω ανν ούτε στο γραφείο της κοπέλας μου δεν μπορώ να δουλεύω άλλο!»

Εκείνη δυσανασχετεί και γυρίζει το κεφάλι προς το μικρό παραθυράκι. Ο Σπένσερ αδιαφορεί και Βίνσεντ δεν μπορεί να κάτσει ούτε σε μια θέση.
«Θέλεις να ασχοληθείς με κάτι δικό σου;» Τον ρωτάω εγώ ενώ όλοι τους γυρίζουν προς εμένα. Δεν ξέρω αν είπα κάτι κακό ή απλά νόμιζαν ότι δεν συμμετέχω!
«Ναι Άλλισον!» ενώ χαμογελάει!  «Και πιστεύω ότι μπορείς να καταλάβεις ότι μερικά πράγματα θες να τα κανείς μόνος σου και όχι εξαιτίας του αδερφού σου ή της κοπέλας σου.» «Γυναίκας σου» τον διορθώνει η ξανθομαλλούσα μου ενώ ξανά γυρίζει προς το παραθυράκι πάλι.
«Δεν σκοπεύουμε να παντρευτούμε οπότε τυπικά δεν θα είσαι γυναίκα μου!»

Γιατί η συζήτηση μυρίζει μπαρούτι όλη μέρα σήμερα;

«Ότι δεν θα παντρευτούμε δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να με αποκαλείς γυναίκα σου! Περιμένουμε παιδί και αυτό είναι το ελάχιστο που μπορείς να κανείς!» «Εσυ απέρριψες τον γάμο το θυμάσαι;»
Ρωτάει εκείνος ψύχραιμα ενώ εγώ και ο Σπενσερ κοιτάμε ο ένας τον άλλον και δεν ξέρουμε από που να φύγουμε είμαστε μέσα σε ένα ιδιωτικό τζετ με περιορισμένο χώρο και δεν μπορούμε απλά να φύγουμε. Γίνονται τόσα πολλά και εγώ δεν προλαβαίνω τα πάντα!

Έχω αρχίσει να θυμάμαι ένα σωρό πράγματα!
Απολαμβάνω το παιδί μου!
Εχτές άρχισα να απολαμβάνω τον δαίμονα μου!
Και σήμερα; Αναγκασμένη να ακούω το ερωτικό καβγαδάκι της Ανν με τον Βίνσεντ!

Εκείνη δεν απάντησε! Μαζεύτηκε και απλά κάθεται κοιτώντας τα σύννεφα. «Άνν αγάπη μου;» Της ψιθυρίζει εκείνος ενώ της χαμογεαλαει. Έχει κοντά της έναν γλυκό άνθρωπο και εκείνη απλά θέλει να του βγάλει την ψυχή. «Πες μου τώρα ότι σκόπευεις να πας να ταξιδέψεις πάλι γιατί δεν μπορείς να βολευτείς πουθενά εδώ; Για αυτό θες να σταματήσεις την δουλειά;» Μόλις μετάνιωσα τις γλυκές σκέψεις που έκανα για εκείνον αν σκέφτεται πραγματικά να την αφήσει μόνη της για να ταξιδέψει είναι μεγάλο καθίκι.

Κοιτάω τον Σπενσερ εκείνος σηκώνεται και πάει προς την άλλη πλευρά ανοίγει την πόρτα και μάλλον χώθηκε πάλι στο μινι μπαρ. σηκώνομαι και τον ακολουθώ πραγματικά δεν μπορώ να αντέξω άλλον έναν καβγά! Ανοίγω την πορτα και τον βλέπω να γεμίζει ένα ποτήρι ουίσκι. Το πιάνω και το αφήνω στο πάγκο. Εκείνος με κοιτάει χαμογελάγοντας και εγώ αναστενάζω. Δεν ξέρω γιατί τον ακολούθησα τόσο γρήγορα αλλά τώρα με έχει κυριεύσει μια επιθυμία να τον φιλήσω. Θέλω απεγνωσμένα να αγγιξω τα χείλη του και όσο εκείνος κάνει τα εκατοστά να μειώνονται αλλά τόσο το απολαμβάνω εγώ. «Φίλα με Σπενσερ!» Και τα χείλη του ακουμπάνε τα δικά μου χαλαρά δεν με πιέζουν αλλά αρκεί για να κάνει την σάρκα μου να καίει, και τα μάγουλα μου να αναψοκκοινιζουν.
Το χέρι του περνάει στην μέση μου και κολλάει το σώμα του επάνω στο δικό μου. Ενώ με φιλάει τρυφερά. «Είσαι πολύ ήρεμος.» Λέω δυνατά την παρατήρηση μου και εκείνος δαγκώνει το κάτω χείλος μου. «Γιατί δεν θες να με αφήσεις να κατέβω σαν άνθρωπος απο το αεροπλάνο;» Με ρωτάει και εγώ κατεβάζω το χέρι μου προς τα κάτω. Το πιάνει ενώ κουνάει το κεφάλι του αρνητικά «όχι γλυκια μου ειδικά εδώ μέσα!» Ενώ μου δείχνει το χώρο που ίσα ίσα χωράμε. Χαμογελάω και τελικά απλά τον αγκαλιάζω. Απλή λύτη και απαραίτητη ευτυχία.

«Θα ανοίξεις εστιατορίο!!!!»
Ακούγεται η τσιρίδα της ανν και εμείς γελάμε!

Γεια σας γλυκα μου παιδιά!

Για πείτε μου τώρα πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Τι πιστεύεται για την σχέση της Ανν με τον Βίνσεντ;

Και να σας ενημερώσω ότι σε λίγο θα έρθουν τα κεφάλαια του Όλιβερ Ορτιζ! (Μην ξεχνάτε ότι ο Όλιβερ είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας και δεν θα τον ξεφορτωθείτε τόσο εύκολα!)

Σας φιλώ!