Ξαφνικά βρέθηκα στο κρεβάτι μου. Ξύπνησα μέσα στο χάραμα. Η ώρα ήταν τρεις το πρωί. Δεν ανησύχησα τόσο πολύ όμως. Γιατί εγώ σαν άνθρωπος, εύκολα ξανακοιμάμαι αν πάθω αυπνίες. Δεν θέλω βέβαια να περιαυτολογήσω, απλά νιώθω καλά για τον εαυτό μου.

Σηκώθηκα όμως αμέσως για να πάω στη τουαλέτα. Πάντα το κάνω αυτό. Γύρισα μετά αμέσως. Και έβαλα χαμηλόφωνη μουσική στο κινητό μου. Και έτσι απλά, άρχισα να χορεύω άτσαλα μέσα στο μεγάλο μου δωμάτιο. Βέβαια, είχα τα πόδια μου που ήταν πολύ δυνατά, αλλά δεν με ένοιαζε.

Είναι και οι γονείς μου κάπως περίεργοι. Δεν τους πολυαρέσει να με βλέπουν να διασκεδάζω. Αλλά ούτε και αυτοί. Μα πόσο μονόχνοτος πρέπει να είσαι; Πραγματικά...