Έφτασα στο κεφάλαιο 15... Δεν το πιστεύω καθόλου. Εδώ, με το ζόρι να γράψω διακόσιες λέξεις σε μια μικρή έκθεση στην τρίτη δημοτικού. Όχι ότι δεν προσπαθώ. Μιας και έπαιρνα καλούς βαθμούς μια ζωή.

Δεν θα ήθελα πάντως να περνώ μια ζωή να γράφω λέξεις σε έναν υπολογιστή ή ένα τετράδιο με την καμία. Αλλά αυτή τη στιγμή, αισθάνομαι λες και θέλω να γράψω κεφάλαια ολόκληρα.

Από την άλλη όμως δεν αισθάνομαι καθόλου ότι έχω κάτι ενδιαφέρον στη ζωή μου για να θέλω να γράψω τόσες πολλές λέξεις. Γιατί, αν και πλούσια, αισθάνομαι ότι ζω την πιο βαρετή ζωή που θα μπορούσε να είχε οποιοσδήποτε άνθρωπος πραγματικά.

Ίσως κάποια στιγμή θα έπρεπε να κάνω κάποια αλλαγή. Δεν ξέρω όμως ποια και πώς...