Ήταν απίστευτα άβολη αυτή η κατάσταση. Το να προσπαθώ διαρκώς να σκέφτομαι άλλα πράγματα πέρα από την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Προσπάθησα να σκεφτώ τα πάντα εκτός από αυτό μα τη Παναγία! Αλλά... Τζίφος. Τζάμπα κόπος. Όλη την ώρα το βλέμμα μου ήταν κρυφά στην Ιωάννα, κρυφά στην μικρή αίθουσα που περιμέναμε. Κρυφά στους εκτυπωτές κοντά στο γραφείο. Τίποτα άλλο δεν με κατάφερνε να με κάνει να ξεφύγω. Και περίμενα σαν θεό την διευθύντρια έστω και απότομα να μας φωνάξει στο γραφείο της.

Και δεν το πιστεύω, αλλά μέσα στο μεγάλο της γραφείο ήταν πράγματι οι γονείς μου, η Ηλιάννα (!) και οι γονείς της Ιωάννας! Οι γονείς μου ήταν έξαλλοι, η Ηλιάννα έκανε πως ντρεπόταν αν και έβλεπα στα μάτια της ότι χαιρόταν με το κακό μου. Οι γονείς της Ιωάννας απλά ήταν στεναχωρημένοι αλλά δεν κοιτούσαν κανέναν.

-Κορίτσια για καθίστε σας παρακαλώ. λέει η διευθύντρια σοβαρά.

Καθόμαστε λοιπόν. Και φρόντισα να κρατήσω τουλάχιστον δύο μέτρα απόσταση από την Ιωάννα.

-Έφη, θέλω σε παρακαλώ να με κοιτάς όταν σου μιλάω. Οι γονείς σου εδώ είναι, δεν θα φύγουν.

-Τι; ρωτώ με δυσπιστία. Δεν ήμουν επίσης καθόλου υποχρεωμένη να κοιτώ την ξινισμένη της φάτσα.

-Έμαθα από την Ιωάννα ότι την χρησιμοποιούσες για να σου κάνει μικροδουλιές και θελήματα παρά τη θέλησή της. Είναι αλήθεια;

-Τι είναι αυτά που λέτε;

-Σε ρωτώ απλά αυτό που σε ρωτώ. Είναι αλήθεια;

-Ναι είναι αλήθεια ότι πράγματι με βοηθάει σε μικροδουλιές όπως τα αποκαλείτε και σε θελήματα. Αλλά δεν ήταν παρά τη θέλησή της. Απλά γνωριζόμαστε, κάνουμε λίγο παρέα και με βοηθάει. Επειδή κάνω πολλά πράγματα στο σπίτι και για το σχολείο προφανώς ήθελα βοήθεια. Και δεν την έχω σαν σκλάβα. Της αγόραζα κάθε μέρα ένα παγωτό για ανταμοιβή.

-Η Ιωάννα όμως μου είπε τις προάλλες για αυτό λες και την πίεζες πάρα πολύ. Και ότι δεν άντεχε άλλο. Ξέρεις ότι δεν μπορείς να εξαναγκάζεις τους ανθρώπους. Και σε αυτό δεν μπορώ να μείνω αμέτοχη.

-Ιωάννα τι είναι αυτά που είπες στη γυναίκα; Εγώ ποτέ μου δεν σε πίεσα για τίποτα; Μπορείς; Μπορείς! Δεν μπορείς; Δεν μπορείς! Τίποτα άλλο! Γιατί το έκανες αυτό; Γιατί το είπες;

-Έφη, σε παρακαλώ. Μιλάς με μένα τώρα. Δυστυχώς οι γονείς σου όπως και της Ιωάννας δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι με την συμπεριφορά σου. Γι'αυτό θα πρέπει να φύγεις σήμερα νωρίτερα από το σχολείο. Και να πάρεις τρεις μέρες αποβολή.

-Ε αυτό είναι απαράδεκτο εκ μέρους σας! Δεν θέλετε καν να ακούσετε την δικιά μου εκδοχή της ιστορίας! Ακούτε διαρκώς το κάθε άσχετο ψέμα και κουτσομπολιό που υπάρχει και δεν το φιλτράρετε καθόλου! Και απορώ πραγματικά πως διοριστήκατε στη θέση που βρίσκεστε τώρα. Περίμενα από εσάς ότι δεν θα επηρεαζόσασταν τόσο πολύ από την κοινή, ο θεός να την κάνει, γνώμη. Επίσης, κάτι που το θεωρώ άδικο και φάουλ εκ μέρους σας είναι το ότι μου δίνετε τρεις μέρες αποβολή για κάτι που πραγματικά δεν αξίζει. Άλλα παιδιά κάνουν χειρότερα πράγματα από αυτό που έκανα εγώ. Κάπνισμα, κλοπές, κοπάνες, βανδαλισμοί, ρύπανση, εκφοβισμός... Παρόλα αυτά, το αυτί σας μάλλον δεν ιδρώνει με αυτά που γίνονται, όχι βέβαια, μακριά από εμάς! Επίσης δεν έχετε αποδείξεις ότι το κάναμε. Και ότι το κάναμε, τι είναι αυτό που σας προσβάλει τόσο πολύ; Επίσης, δεν συγκαταλέγεται καν στα κριτήρια-προυποθέσεις για να θεωρηθεί κάτι επιλήψιμο τιμωρίας. Δεν έβλαψα ποτέ κανέναν, δεν πίεσα ποτέ κανέναν. Απλά κάναμε λίγη παρέα και μιλούσαμε και βοηθούσαμε η μία την άλλη. Τίποτα άλλο. Επίσης, απορώ γιατί η Ιωάννα σας τα παρουσίασε έτσι ενώ δεν την πίεσα με κανέναν τρόπο!

-Είναι άσχετα αυτά που μου προσάπτεις με το θέμα μας. Αυτό που με νοιάζει είναι ότι πίεζες κάποιον άλλον παρά τη θέλησή του να σου κάνει θελήματα και δουλιές. Το έκανες. Ενώ δεν έπρεπε Έφη. Και εγώ επίσης περίμενα ότι θα είχες περισσότερη αξιοπρέπεια για να μην ζητήσεις κάτι τέτοιο από μια συμμαθήτριά σου. Θα μπορούσες και μόνη σου να τα κάνεις. Ή να τα ζητήσεις μάλλον από την μικρή σου αδερφή...

Η Ηλιάννα φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο με κοίταξε με μισό μάτι.

-Κυρία, μην μπείτε καν στον κόπο να παροτρύνετε κανέναν από την οικογένειά μου να με βοηθήσει στο οτιδήποτε. Δεν τα πάμε και πολύ καλά...

-Φαίνεται Έφη. Γι'αυτό και ίσως μετά την αποβολή σου θα έπρεπε να πας σε κάποιον ψυχολόγο...

-Α, όχι ευχαριστώ. Δεν τα πιστεύω εγώ αυτά. Αφήστε που είναι πανάκριβοι οι ψυχολόγοι. Είμαι μια χαρά. Αφού μάλλον δεν βλέπω να με ακούτε ενώ σας μιλάω, μάλλον ούτε και εγώ αξίζει να σας ακούσω. Ενώ άλλη είναι η εκδοχή της ιστορίας. Και πραγματικά, αν σας προσβάλλει κάτι που δεν βλάπτει κανέναν, απορώ με τη νοημοσύνη σας. Θα δεχτώ τη σαχλή σας τιμωρία αλλά μετά μην περιμένετε να σας παίρνω στα σοβαρά από εδώ και μπρος... λέω απότομα και είμαι η πρώτη που φεύγει από το γραφείο της έξαλλη.