Όλη τη μέρα ήμουν απίστευτα εκνευρισμένη με την συμπεριφορά της! Και παγωτό και πορτοκαλάδα! Τι θα μου ζητούσε μετά; Μήπως ένα τεράστιο προφιτερόλ;

Όλη μέρα δεν της ξαναμίλησα. Την απέφευγα. Προτιμούσα να μένω μόνη μου στις τουαλέτες ή στη ζώνη των καπνιζοντων που δεν πατάει, παρά να είμαι μαζί της. Ξενέρωσα με αυτό που έκανε. Έχω κι εγώ έναν εγωισμό!

Η διάθεσή μου ήταν ίδια όλη την υπόλοιπη μέρα. Και στο σχόλασμα, και στο σπίτι όσο ήμουν μόνη στη κουζίνα και έτρωγα μεσημεριανό, και στο μάθημα μαγειρικής μετά. Και μετά, όταν γύρισα στο σπίτι για να διαβάσω δύσκολα συγκεντρωνόμουν. Γιατί σκεφτόμουν την απερισκεψία της.

Όμως δεν θα χάλαγα όλη τη ζαχαρένια μου για αυτήν. Δεν αξιζε καν τον κόπο. Έτσι αποφάσισα απλά με το που τελείωσα τα πάντα, να διαβάσω δύο άρθρα μαγειρικής και να την πέσω επιτέλους για ύπνο παρά να κάνω κάτι άλλο...