«Γιατί δεν με ενημέρωσες νωρίτερα;»
Φωνάζω δυνατά ενώ περιμένω στην αίθουσα συσκέψεων.

Κανένας του δεν μιλάει δεν ξέρω γιατί όλοι τους μου τα λένε όλα τελευταία στιγμή. Τι νομίζουν ότι είμαι κανένα τέρας και δεν θα κατανοήσω τίποτα.
Εκείνη την στιγμή ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο Σπένσερ μέσα.
Τι θέλει ο Σπένσερ εδώ;

«Τι θέλεις εδώ τώρα μα το θεό έχω τόση δουλειά και η παράνοια σου μου λείπει»
Τους κοιτάει όλους περίεργα.
Και ξεστομίζει.
«Τι της κάνατε και είναι έξαλλη;»

Και όλοι τους δείχνουν με το δάχτυλο τους τον Όλιβερ.
Όλοι όμως η Ανν, ο Βίνσεντ, ακόμα και ο τζος τον πρόδωσε και τον δείχνει με το δάχτυλο.
«Πάλι εσυ;»
Λέει ενώ χασκογελάει.
«Τι θες εδώ; και μην χασκογελάς Σπένσερ.»

«Ο Όλιβερ μου ζήτησε να έρθω.»
Και συνεχίζει να χασκογελάει.
«Όμως μάλλον ξέχασε να σε ενημερώσει.»
Κοιτάω τον Όλιβερ έχει σφίξει όλο το πρόσωπο του και πιέζει τα χέρια του μεταξύ τους.
«Όλιβερ τι είναι πάλι αυτό; Δεν μου φτάνει ότι θα αναγκαστώ να παρακαλέσω τον κύριο αντριου να κάνει συμφωνία μαζί μου χωρίς να έχω κανένα κέρδος, μονάχα επειδή μου είπες ψέματα ότι εκείνος ήθελε συνεργασία. Ενώ εσυ είχες πάει μόνος σου εκεί για να προσφέρεις συνεργασία γιατί ηθελες.....»
Γυρίζει αστραπιαία το βλέμμα του προς εμένα και με κοιτάει νευρικά με τα καφέ γήινα μάτια που είναι σαν ξύλο καρύδας με λίγο χρυσόσκονη.
«Μην σου πω τι θέλεις τώρα γιατί είμαστε με κόσμο.»
«Καλά Αλλισον έχεις δίκιο αν δεν θες ακυρώνω τα πάντα.»
Ενώ προσπαθεί να γυρίσει τελείως προς εμένα και να έρθει κοντά μου, αλλά κάνω ένα νεύμα με το χέρι και σταματάει.
«Δεν είπα αυτό, αλλά τι δουλειά έχει ο Σπενσερ εδώ; Τι δουλειά έχει σε αυτή την συνεδρίαση;»

Κοιτάω τον Σπενσερ, αλλά εκείνος ανασηκώνει τους ώμους του ψηλά ενώ συνεχίζει το γελιο του.

«Πες της Όλιβερ θέλω πολύ να το ακουσω από το στόμα σου γιατί με φώναξες εδώ.»

Ξεφυσάει δυνατά.
«Γιατί μόνο αν υπάρχει το όνομα Σπενσερ Ντερν ο κύριος αντριου Τσαντ θα δεχτεί την πρόταση μας, και ας είναι τόσο συμφέρουσα πρόταση για αυτούς.»

Δεν μπορώ να το πιστέψω τους έχει βάλει όλους στο παιχνίδι για να βγει ραντεβού με την Σκάι.

Κοιτάω τον Σπένσερ με δυσφορία.
«Εσυ δέχτηκες να βοηθήσεις τον Όλιβερ; Πες μου έναν καλό λόγο για να το κανείς αυτό;»

«Ηρέμησε πρώτα γλυκιά μου. Δεν δέχτηκα να βοηθήσω κανέναν απλά είμαι εδώ ως σύζυγος σου.»

«Ο σύζυγος που δεν θα γίνεις ποτέ αν συνεχίσεις έτσι... γυρνά από την άλλη και φύγε τώρα δεν υπάρχει περίπτωση να κλείσω δουλειά μονάχα γιατί είσαι εσυ εδώ αν θέλει την δουλειά μου και του αρέσει ας δεχτεί. Αλλιώς να πάει στο διάλο.»
«Την δουλειά μας..»
Με διορθώνει η ανν.
«Ναι ανν την δουλειά μας λάθος τοποθέτηση λέξεων μην νομίζεις ότι θέλω να θίξω την αξία σου.»
Με κοιτάει με δυσφορία τι έπαθε πάλι και αυτή δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα με κανέναν.

Πάω στον Σπένσερ και τον σπρώχνω λίγο στο στέρνο του για να βγούμε έξω αλλά ο Όλιβερ μας ακολουθεί.

«Όλιβερ σε παρακαλώ δεν θέλω να τσακωθώ άλλο μπες μεσα και περίμενε μέχρι να έρθω, και να έρθει και ο κύριος αντριου με την κόρη του.»

«Θα έρθει και η Σκάι;»
Πετάγεται ο Σπενσερ.
Και εγώ μόλις ανατρίχιασα από τα νεύρα μου.
Και ο Όλιβερ ακριβώς το ίδιο με εμένα ενώ κοιτάμε ο ένας τον άλλον πρώτου ξεστομίσουμε και οι δυο ταυτοχρονα.
«Ξερεις την Σκάι;»

Εκείνος μας κοιτάει με λίγο ανασηκωμένο το φρύδι του και ρίχνει ένα μικρό γελακι.
Η ερώτηση του Όλιβερ όμως μόλις πρόδωσε τα πάντα.
«Έχεις κάνει κάτι μαζί της;»
Ο Σπενσερ απλά κοιτάει εμένα κατάματα και εγώ έχω αρχίζει να νευριάζω, θυμώνω, ζηλεύω δεν ξέρω πως αισθάνομαι ακριβώς. Το μόνο που ξέρω είναι ότι νιώθω μια δυσφορία στο στομάχι μου και μου έρχεται να κάνω εμετό.

Αλλά τελικά ξεστομίζει «όχι δεν έχω κάνει κάτι μαζί της αλλά δεν μπορώ να μείνω εδώ πρέπει να φύγω.»
Ενώ βγαίνει έξω γρήγορα όμως εγώ τον ακολουθώ γιατί θέλω εξηγήσεις.
θέλω εξηγήσεις εδώ και τώρα!

«Σπενσερ σταματά θέλω να μου πεις για πιο λόγο έφυγες μόλις άκουσες το όνομα Σκάι έχω δικαίωμα να ξέρω.»
Σταματάει αλλά δεν γυρίζει προς εμένα.
«Απλά ντρέπομαι γιατί εγώ ευθύνομαι για τα οικονομικά τους θέματα. Ήρθα να βοηθήσω αλλα δεν μπορω να κάτσω να τσακωθώ με την κόρη του γιατί το μόνο που θα θέλει ειναι να καταφέρει να κλείσει ένα από τα ξενοδοχεία μου που βρίσκεται στην ίδια οδό με το δικό τους οικογενειακό ξενοδοχείο.»
Ξεφυσάω και ηρεμώ δεν ξερω γιατί ζήλεψα το παρελθόν του. Ενώ ξερω ήδη ότι δεν ήταν και ο ποιο ήρεμος άνθρωπος.
«Καλά Σπενσερ μπορείς να φύγεις αλλα να ξερεις ότι δεν κάνουμε δουλειά μαζί τους γιατί μας συμφέρει. Αλλά κάνουμε δουλειά μαζί τους γιατί ο Όλιβερ θέλει να βγει ραντεβού μαζί της.»

«Είναι τρελός; Με έχει φέρει μέχρι εδώ για να πηδήξει κάποια, και ποια αυτή την τρελη που μόνο να φωνάζει ξερει. Συγγνώμη Άλλισον αλλα εγώ δεν θα μείνω εδώ θα φύγω»
Εκείνη την στιγμή ειναι που ανοίγει η πόρτα του ασανσέρ και για κακή τύχη του Σπενσερ εκεί μεσα βρίσκονται ο κύριος Αντριου με την κόρη του Σκάι.

«Όχι γαμωτο»
Ψιθυρίζει.
Ενώ εγώ προσπαθώ να χαμογελάσω και να μην φαίνεται ψεύτικο. Τους κοιτάω από τα πόδια μέχρι την κορυφή μέχρι την στιγμή που αρχίζω να αντικριζω τα κατακόκκινα μακριά μαλλιά της. ανεβαίνω προς τα επάνω και κοιτώ προσεκτικά με το στόμα ανοιχτό τα καταγάλανα μάτια της που μάλλον παγίδεψαν τον Όλιβερ...

«Καλημέρα σας.»
Μας λένε!
«Καλημέρα σας! συγγνώμη εγώ πρέπει να φύγω.»
Λέει ο Σπενσερ ενώ εκείνοι βγαίνουν από το ασανσέρ ο Σπενσερ μπαίνει μεσα.
«Καλημέρα περάστε από εδώ είναι το γραφείο μας.»
Ενώ τους δείχνω προς τα που να πάνε..
Αλλά η Σκάι δεν πρόκειται να αφήσει το φευγιό του Σπενσερ ασχολίαστο.
«Κύριε ντερν δεν θα παραβρεθείτε και εσείς στην συνεδρίαση όπως μας είχε ενημερώσει ο κυριος ορτιζ;»
«Δυστυχώς όχι δεν εχω καμία σχέση με αυτήν την συνεδρί.........»
«Θα παραβρεθούμε όλοι» ενώ γυρίζω προς τον Σπενσερ και του κάνω νεύμα να προχωρήσει μαζί μου.
Μια δυσφορία υπάρχει στο πρόσωπό του αλλά εντέλει με ακολουθεί και προχωράμε όλοι προς τα μέσα.

Μόλις μπαίνουμε στο γραφείο και τους δείχνω την αίθουσα των συσκέψεων όπου βρίσκονται όλοι οι υπόλοιποι βλέπω τον Όλιβερ να βγαίνει από την πόρτα και να κολλάει τα μάτια αστραπιαία πάνω στην Σκάι εκείνη κάνει ένα μικρό χαμόγελο και εκείνος αντιδράει ακριβώς το ίδιο.

Προσπαθώ να ακουμπήσω λίγο με την άκρη του Χεριού μου τα δάχτυλα του Σπενσερ Αλλά τραβάει το χέρι του προς τα πίσω. νιώθω την δυσφορία του αλλά θέλω πραγματικά να βοηθήσω τον Όλιβερ ούτε μένα μ' άρεσε ιδέα ότι χρειάζεται ο Σπένσερ για να δεχτώ την δουλειά αλλά άμα είναι για την ευτυχία που βλέπω στα μάτια του θα έκανα τα πάντα για δω τους φίλους μου ευτυχισμένους.

«Καλησπέρα σας κυρίε Αντριου, καλησπέρα Σκάι» προφέρει το όνομα της και τα μάτια του λάμπουν
Όμως δεν μπορώ να δω την αντίδραση της Σκάι.
βλέπω την πλάτη της μονάχα το σώμα της όμως έχει παραλύσει και δεν κουνιέται αυτό είναι καλό σημάδι πιστεύω. Θέλω να πιστεύω.

« Προχωράμε προς τα μέσα» λέω προσπαθώντας να σπάσω αυτό το μηχανικό κομμάτι που ο Όλιβερ κοιτάει την Σκάι και η Σκάι είναι άγαλμα. Και εμείς οι υπόλοιποι απλά υπάρχουμε.

Η Δυσφορία του Σπενσερ ταιριάζει απόλυτα με την έκφραση του κυρίου Αντριου που είναι ακόμα χειρότερη νομίζω ότι θέλει να φύγει βλέπω πώς βλέπει την Σκάι και τον Όλιβερ.

Προχωράω πρώτη προς τα μέσα και όλοι με ακολουθούν κάθονται έτσι όπως τους υποδεικνύει ο Τζος. Η Ανν με τον Βίνσεντ έχουν κάτσει από την αριστερή πλευρά δίπλα μου.
Πάω κάθομαι στη θέση μου και ο Σπενσερ δεν κάθεται πουθενά έρχεται πίσω μου στέκεται όρθιος. Με ενοχλεί, τον ενοχλεί, και το ξέρω οτι το κάνει μόνο για μένα.
Όλοι κάθονται και η καρέκλα προς τα δεξιά δίπλα μου είναι άδεια όμως ο Σπενσερ δεν κάθεται στέκεται ακριβώς πίσω μου όρθιος.

«Τελικά κύριε Ντερν Δεν θα κάτσετε θα εκτελείτε τα χρέη γραμματέως;»
Λέει η Σκάι και όλοι μας την κοιτάμε περίεργα ακόμα και ο Όλιβερ.

«Δε σκοπεύω να κάτσω σε μία συνεδρίαση που δεν πρόκειται να προσφέρω τίποτα εκτός από το όνομα μου αυτή την συνεδρίαση την κάνεις με την γυναίκα μου γιατί εκείνη είναι η αρχιτέκτονας θα σου κάνει ανακαίνιση όλο το ξενοδοχείο. Άμα δεν την εμπιστεύεσαι δεν πρόκειται να κάνεις ποτέ δουλειά μαζί της, όσο και να υπάρχει το όνομα μου.»

Και εν τέλει προχωράει και κάθεται στην καρέκλα πιάνοντας το χέρι μου ελαφρώς δε τον απωθώ ξέρω ότι έχει δίκιο.
Ο Όλιβερ κοιτάει τον Σπενσερ με δυσφορία όμως εκείνος δεν γυρνάει καν το βλέμμα του να τον κοιτάξει κοιτάει μόνο εμένα κατάματα περιμένοντας τι ακριβώς θα πω κι αν θα μιλήσω για αυτή την παράνοια που μας έχει αναγκάσει Όλιβερ να κάνουμε.

«Λογικά πρέπει να αρχίσουμε γιατί έχω κι άλλο ραντεβού και δεν προλαβαίνω.»
Λεω ενώ κρατάω το φάκελο στο χέρι.
Τους περιγράφω αναλυτικά ποια θα είναι η συνεισφορά μου, και ότι προσωπικά το δικό μου κέρδος είναι ολίγιστο. Πρέπει να πάρω περίπου πέντε χρόνια από της μετοχές για να κάνω απόσβεση.
Όμως βλέπω τον Σπενσερ να διαβάζει αναλυτικά την πρόταση και να έχει γίνει έξαλλος.
Προσπαθώ με το πόδι μου να χαλαρώσω τον Σπενσερ.
ΑΛΛΑ....

«Κύριε ορτιζ θα μπορούσαμε να βγούμε μερικά λεπτά έξω. Βέβαια αν δεν σας πειράζει και εσάς κυρία μου.»
Λέει ο Σπενσερ απλά γνέφω θετικά και εκείνος σηκώνεται με το φάκελο στο χέρι.

Αμηχανία αλλά ξανά ξεκινάω εκεί που άφησα το διάβασμα έχουν περάσει πέντε λεπτά και αυτοί οι δυο δεν έχουν ξανά γυρίσει.
«Έχετε κάποια απορία με την πρόταση κύριε Τσαντ;»
Ενώ κοιτάω στα μάτια τον μεσήλικα πατέρα της Σκάι.
Ένας άντρας με άσπρα μαλλιά και αυτά τα κλασικά στρογγυλά μεταλλικά γυαλιά μυωπίας.

«Ναι εχω, θα ήθελα να μαθω τον λόγο που επιλέξατε να μας κάνετε αυτήν την πρόταση; Ξέρω πολύ καλά την συνεργασία σας με τον κύριο Σπενσερ Ντερν και είναι ο μόνος λόγος που δέχτηκα την προτάση σου.
Εσυ όμως για ποιον λόγο έκανες αυτή την πρόταση.»
Ξεροβηχω ενώ κοιτάω την ανν που έχει έναν αφάνταστο εκνευρισμό γιατί η παρουσία της αυτή την στιγμή είναι διακοσμητική.. όπως και η δίκη μου αλλά ας το ξεπεράσω.

Γυρίζω το βλέμμα μου προς την σκαι και εκείνη μόλις με αντικρίζει ρίχνει ένα χαμόγελο.
Εκείνη δέχτηκε να βγει ραντεβού με τον Όλιβερ μονάχα αν γίνει αυτή η συμφωνία αλλά δεν έχει πει τίποτα στον πατέρα της... φοβερό.

«Κύριε Τσαντ οπως θα ξέρετε εγώ είμαι νέα στο επάγγελμα αλλά ευτυχώς (δυστυχώς) είχα την τύχη να συνεργαστώ με την μεγαλύτερη αλυσίδα ξενοδοχείων της νέας Υόρκης.. Με την εταιρία Ριτς. Οπότε μπορώ να εχω μια παραπάνω άνεση στον χώρο των ξενοδοχείων. Επέλεξα το ξενοδοχείο σας γιατί οι μικρές επιχειρήσεις σε βάθος χρόνου μπορεί να γίνουν ένα μικρό ορυχείο, που ο κόσμος εμπιστεύεται τόσο και για αυτόν τον λόγο δεν ζητάω χρηματική συναλλαγή αλλά ζητάω μετοχές.»
Γυρίζει λίγο το κεφάλι του στο πλάι και χαμογελάει ενώ κοιτάει την κόρη του.

Εκείνη την στιγμή μπαίνουν μεσα ο Σπενσερ με τον Όλιβερ εγώ τους κοιτάω προσεκτικά μην τυχόν και έχουν σημάδια στο πρόσωπο τους γιατί δεν τους εμπιστεύομαι.
Αλλά κανένας από τους δυο δεν με κοιτάει στα μάτια.
Και εγώ νιώθω μια ενόχληση ένα μικρό τσίμπημα στο στομάχι και αρχίζω και αγχώνομαι γιατί δεν ξέρω τι συζήτησαν.

«Τελικά τι θα κάνετε;»
Ρωτάει ο Σπενσερ ενώ δείχνει εμένα και την Ανν.
«Εμείς τι θα κάνουμε εμείς ήδη έχουμε κάνει την καταδίκη μας για αρκετά χρόνια. Τώρα περιμένουμε να αποφασίσουν οι μελλοντικοί μας συνεργάτες...»
Λέει η Ανν και σηκώνεται όρθια και βγαίνει έξω.
Δεν την ακολουθώ δεν αντιδράω δεν κάνω τίποτα.
Το ξέρω πως νιώθει θα ήθελα και εγώ αυτή την στιγμή να τρέξω και να πάω δίπλα της αλλά δεν μπορώ.

Μονάχα ξεροβηχω λίγο και ο Όλιβερ βάζει τα συμβόλαια μπροστά στον κύριο Τσαντ ο οποίος τα υπογράφει κατευθείαν και με χαρά.
Όμως μόλις ο Όλιβερ φέρνει το συμβόλαιο μπροστά μου κοιτάω την σκαι και αναρωτιέμαι τι ήθελε τον Σπενσερ.

«Πριν υπογράψω θα ήθελα να μαθω για ποιον λόγο θέλατε τον κύριο Ντερν εδώ.»
Ενώ αφήνω το στύλο κάτω και κοιτάω την σκαι κατάματα δεν γυρίζω το βλέμμα μου πουθενά δεν παρατηρώ κανέναν άλλων. Δεν παρατηρώ τα βλέμματα των άλλων επάνω μου μονάχα κοιτάω την Σκάι και κρέμομαι από τα χείλη της.

«Βασικά θα ήθελα να κανω ένα επαγγελματικό ραντεβού με τον κύριο Ντερν, αλλά στην εταιρία του ποτέ δεν με αφήνουν να κλείσω ραντεβού μαζί του. Οπότε εδώ βρήκα την ευκαιρία να τον συναντήσω.»

«Οπότε θέλετε να μου πείτε ότι δεχτήκατε την πρόταση μου, την δουλειά, και όλον τον κόπο που θα ρίξω εγώ για το ξενοδοχείο σας μονάχα για να συναντήσετε τον κύριο Ντερν.»
Ενώ το μόνο άτομο που κοιτάω είναι ο Όλιβερ εκείνος ξεροκαταπίνει και απλά ενώνει τα χέρια του μεταξύ τους.

Εγώ όμως θέλω πραγματικά να κάνω αυτή την δουλειά;
Θέλω πραγματικά πάλι να δεχτώ μια δουλειά εξαιτίας του;
Όμως γιατί ο Σπενσερ δεν μιλάει μαζί της.
Δεν μπορώ να δεχτώ κάτι τέτοιο όχι Αλλισον μην κανείς λάθος.... Σε παρακαλώ Αλλισον σύνελθε.

«Ναι ακριβώς για αυτό δεν σκόπευα ποτέ να συνεργαστώ με μια νέα και άπειρη αρχιτέκτονα αλλά είχα την ευκαιρία να συναντήσω τον κύριο Ντερν και να τον ρωτήσω κάτι που θέλω.»
«Γιατί κύριε Ντερν δεν δεχτήκατε την πρόταση μου για την εξαγορά του ξενοδοχείου μας και επιλέξατε να φτιάξετε ένα άλλο ξενοδοχείο στην ίδια οδό.»

Δεν νιώθω καλά! νιώθω ότι η προσπάθειες μου πέφτουν στο κενό. θέλω να σηκωθώ και να βγω έξω τρέχοντας κλαίγοντας γιατί κάποια γυναίκα να με προσβάλει τόσο πολύ..
Χαίρομαι που η Ανν έφυγε και δεν αναγκάστηκε να ακούσει κάτι τέτοιο. Όμως αυτό θα λήξει εδώ.

«Άμα αυτός ήταν ο σκοπός σας θα σας αφήσω εγώ εδώ με τον κύριο Ντερν να λύσετε τα προβλήματα σας αλλά συνεργασία μαζί μου δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά.»

Ενώ σκίζω το συμβόλαιο και σηκώνομαι όρθια χωρίς να δίνω σημασία ύπαρξης στις ηλίθιες εκφράσεις τους. Το μόνο που κανω είναι να πω στον Σπενσερ
« σε παρακαλώ λυσε τα θέματα σου με αυτήν την κυρία εδώ γιατί δεν θέλω να την ξανά δω μπροστά μου.»

Εκείνος χαμογελάει όλο περηφάνεια .

«Μααα»
«Σκάσε Όλιβερ και σήκω να βγούμε έξω»
Σηκωνόμαστε όλοι και βγαίνουμε έξω εκτός από τον Σπενσερ και τον κύριο Αντριου με την ηλίθια κόρη του που τόλμησε να προσβάλει την δουλειά που τόσο αγαπάω.

Προχωράω προς το γραφείο της Ανν χτυπάω την πόρτα αλλά δεν απαντάει. Ανοίγω σιγα σιγα και παρατηρώ εκείνη να βάζει τα πράγματα της σε μια κούτα.
Που την βρήκε την κούτα; Την κράταγε για έκτακτη ανάγκη;

«Τι κανείς εκεί;»
Της λέω ενώ εκείνη σηκώνει το κεφάλι της απότομα. Ο πάγος στα μάτια της που είχα ξεχάσει ότι υπάρχει... αυτός ο πάγος που πάλεψα τόσο να σκαλίσω και να βρω την λαψη των ματιών της, αυτός ο πάγος είναι πάλι εκεί.

«Εγώ τελείωσα με αυτή την παράνοια έκανα λάθος από την αρχή δεν έπρεπε ποτέ να δεχτώ να γίνουμε συνέταιροι γιατί εσυ ξερεις πάντα να δουλεύεις μονη σου. Εσυ δεν θέλεις κανέναν άνθρωπο στο πλανήτη γη. Όποτε και εγώ σου αδειάζω την γωνία.»
Ξεφυσάω ενώ προχωράω προς την κούτα και την γυρίζω ολόκληρη ανάποδα στο γραφείο.
Ενώ της φωνάζω
«Εγώ μόλις ακύρωσα την συνεργασία και εσυ θα φύγεις;»

Σαστίζει λίγο γιατί ποτέ δεν πετάω πράγματα ποτέ δεν αντιδράω έτσι αλλα δεν θα φύγει από πουθενά.
«Πως και έτσι τελικά δεν σε μάγεψε ο δικηγόρος μας;»
«Ο δικηγόρος μας έκανε μια λάθος συνεργασία γιατί εγώ του την επέτρεψα γιατί ήθελα να τον δω ευτυχισμένο ανν.»

«Τι εννοείς;»
«Τι, τι εννοώ; Ο μόνος λόγος που είχα δεχτεί εξαρχής αυτή την πρόταση είναι γιατί ο Όλιβερ θέλει να βγει με την Σκάι. Αφού σου το έχει πει και εσυ για αυτό δέχτηκες.»

Τα μάτια της διάπλατα και τα χέρια της γροθιές στο λευκό της γραφείο.
«Θα τον σκοτώσω είπε ψέματα στο όνομα μου εμένα ποτέ κανένας δεν με ενημέρωσε.
Ακόμα και εσυ θα μπορούσες να μου το πεις αλις . Η μάλλον κυρία Αλλισον, αφεντικό, ιδιοκτριρτηα,
Αρχιτέκτονα.
Ότι θέλεις εσυ γιατί αλις δεν είσαι πια.»

«Ανν σε παρακαλώ μην με παρατάς μην παρατάς τους κόπους μας...»
Πως γίνεται πάντα να τα διαλύω όλα.
Τα κατεδαφίζω τόσο γρήγορα όσο η κατεδάφιση τον κτιρίων στην συρια από τους βομβαρδισμούς.

Μαζεύει πάλι τα πράγματα που μόλις εγώ είχα πετάξει από το κουτί χωρίς να μου μιλάει αλλά εγώ απλά την κοιτάω απελπισμένα περιμένοντας μια απάντηση.
«Δεν θα φύγω αλλά πλέον τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Εμείς δεν θα είμαστε το ίδιο.»
Μου λέει και εγώ νιώθω λες και σπάω τα κομμάτια της καρδιάς μου.

Νιώθω ότι σπάω τα κομματια της καρδιάς μου για να τα προσφέρω σε αυτούς που πραγματικά αγαπάω αλλά αυτά τα κομμάτια είναι τόσο διαφορετικά που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους..

«Ότι θέλεις ανν εγώ θα είμαι εδώ πάντα για εσενα και θα έχω πάντα τούρτα για σένα.»
Της λέω ενώ τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα και θυμάμαι την πρώτη μας συνάντηση.

Βγαίνω έξω από το γραφείο κοιτάω προσεκτικά ενώ σκουπίζω τα δάκρυα μου
Εκείνη την στιγμή μπαίνει ο Βίνσεντ στο γραφείο της και απλά μου ρίχνει ένα πλάτυ χαμόγελο. Κοιτάω για τον Σπενσερ αλλα ο Σπενσερ δεν έχει βγει ακόμα έξω, οπότε προχωράω προς τον Όλιβερ και του ψιθυρίζω «θα μου το πληρώσεις αυτό..»
«Συγγνώμη»
«Δεν έχει συγγνώμη. Είπες ψέματα για την Ανν, είπες ψέμματα για την πρόταση, είπες ψέματα για τον Σπενσερ. Δεν θέλω αλλα ψέματα. Άμα θες να βγεις μαζί της βρες τρόπο μόνος σου εγώ δεν θα σε βοηθήσω Όλιβερ.»

«Μάλιστα....»
Ενώ πάει να περάσει το χέρι του στην πλατή μου αλλά δεν τον αφήνω και πάω μερικά βήματα πιο μακρυά.
Με έκανε πάλι να θέλω να έχω απόσταση ασφαλείας.
Γιατί μου το έκανε αυτό;

Εκείνη την στιγμή βγαίνουν έξω η Σκάι και ο Σπενσερ με τον κύριο Αντριου από πίσω αλλά τα πρόσωπα τους είναι ανέκφραστα....
Χαίρομαι για αυτό τουλάχιστον ο δαίμονας μου έκανε καλή δουλειά ώστε να βγάλει αυτό το ηλίθιο χαμόγελο της Σκάι.
«Είναι όλα εντάξει σας εξυπηρέτησε η αίθουσα μας για την συνάντηση σας. Άμα έχετε και κάποιον άλλον που δεν σας δέχεται στο γραφείο του να τον φέρετε εδώ.»

Ο εκνευρισμός μου είναι αφάνταστος.
Αλλά απολαμβάνω τις διαλυμένες τους εκφράσεις όσο δεν πάει.
«Όλα καλά και σου ζητάω συγγνώμη για όλο αυτό αλλά πραγματικά θα ήθελα να ξανά σκεφτείς και να κανείς την συνεργασία μαζί μας.»
«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ»
Λέω με έναν πιο δυνατό τόνο και ο Σπενσερ έρχεται κοντά μου και πιάνει ελαφρώς την μέση μου.
Απλά τραβάω το χέρι του και τον σπρώχνω.

«Μπορείτε να πηγαίνετε»
Τους λέω ενώ τους δείχνω την έξοδο.
Ο κύριος Αντριου πάει να μου δώσει το χέρι του για να τον αποχαιρετήσω αλλα εγώ δεν κάνω τίποτα, εκτός απο το να δείχνω με το δάχτυλο μου την πόρτα μέχρι την στιγμή που βγαίνουν έξω, και εγώ είμαι στην μέση με την ανν θυμωμένη, με εμένα που είμαι θυμωμένη με τον Όλιβερ, με τον Όλιβερ που είναι απογοητευμένος γιατί δεν θα βγει ραντεβού με την Σκάι, και ο Σπένσερ που είναι ο δαίμονας μου που τουλάχιστον έκανε αυτούς τους δυο να φύγουν με την ουρά στα σκέλια.

«Ηρέμησε γλυκια μου και όλα θα πάνε καλά»
Μου λέει ενώ με τραβάει και με σφίγγει δυνατά.
«Πρόκειται να εξαγοράσεις το ξενοδοχείο τους;»
Τον ρωτάω απελπισμένα.
.
«Δεν πρόκειται να έκανα ποτέ κάτι που θα σε πλήγωνε αυτοί έχασαν εσένα γλυκιά μου.»
Νιώθω τόσο ευάλωτη γιατί πάντα προσπαθώ να κάνω ευτυχισμένους τους άλλους όμως αυτή την φορά θα κοιτάξω την ευτυχία μου με τον Σπένσερ...

Γεια σας φίλοι μου!!

μου έχετε λείψει αρκετά, αλλά ο χρόνος είναι περιορισμένος θα επανορθώσω όμως και μέχρι τέλος του μήνα θα σας έχω ανεβάσει όλα τα κεφάλαια του βιβλίου μου.

Πως περνάτε με αυτήν την αφόρητη ζέστη;
Εγώ υποφέρω!!!!

Τώρα πείτε μου πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Το ξέρω είναι λίγο περίεργο αλλα όλα βγάζουν νόημα στο τέλος.

ΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΑΚΙ.

Το γράφω με κεφαλαία μήπως και δεν το βλέπετε 😂😂😂 (joke)

Έχω πάθει: TheLonerWraiter
(3218 λέξεις για τον σκουπιδοτενεκέ έτσι νιώθω τώρα)