Ένας μήνας πέρασε ένας μήνας πλέον δοκιμάζω ήδη δειλά δειλά και ακουμπάω το πόδι μου κάτω.
Περπατάω, όμως δεν μπορώ να τρέχω για να  κυνηγήσω τον Σπενσερ. Ναι δε γύρισε ποτέ εκείνη την ημέρα στο νοσοκομείο δεν γύρισε ποτέ. Ο Όλιβερ δεν μου είπε τίποτα και ειχα τόσα νεύρα μαζί του και τσακωθήκαμε άσχημα. Δεν μπορώ να καταλάβω πως ένιωσε όταν μας είδε έτσι ενώ την προηγούμενη μέρα του ζήτησα να χωρίσουμε και την επόμενη με βλέπει με τον Όλιβερ αγκαλιά ενώ εκείνος προσπάθησε να σκοτώσει τον πατέρα μου για να νιώσω εγώ ελεύθερη. φυλάκισε τον ίδιο του τον πατέρα για να νιώσω εγώ ελεύθερη. νιώθω τόσο λίγη μπροστά του δεν ξέρω τι άλλο να κάνω.
Θέλω να πάω να το δω και έχω βρει την καλύτερη ευκαιρία. σήμερα είναι η πρώτη μέρα που θα γυρίσω στη δουλειά και το πρώτο πράγμα που σκοπεύω να κάνω που είναι να δεχτώ την συμφωνία του Σπενσερ.
Έχω ραντεβού μαζί του για να κλείσω την συμφωνία.

Είμαστε αρχές Οκτώβρη φοράω ένα τζιν, αλλά τελικά το βγάζω και φοράω ένα στενό μαύρο φόρεμα χωρίς εσώρουχο από μέσα, σήμερα θα πάω να συναντήσω τον Σπενσερ.
Δεν ξέρω τι θα καταφέρω.
Όμως θέλω να είμαι υπεροχη.
Μαύρο κοντό μακρυμάνικο φόρεμα χωρίς εσώρουχα από μεσα ..
Αθλητικό λευκό παπούτσι γιατί δεν μπορώ να φορέσω τακούνι.
Άρωμα φράουλας, φοράω το αγαπημένο μου αρωμα.
Και δένω τα μαλλιά μου αλογοουρά.
Τέλεια...
Βγαίνω έξω από το δωμάτιο και βλέπω την Ανν με τον Βίνσεντ στην κουζίνα ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι ζούμε και οι τρεις μαζί.
Αλλά μπορώ να πω ότι και οι δυο μαζί κάνουν αρκετές προσπάθειες για την δουλειά.
Δουλεύουν αρκετές ώρες όσο εγώ δεν μπορούσα να πατήσω το πόδι μου στην δουλειά.

«Καλημέρα για που ετοιμάστηκες εσυ έτσι;»
Ρωτάει παιχνιδιάρικα η Ανν ενώ αφήνει το πιρούνι στο πιάτο.
Δεν της έχω πει τίποτα ότι θα δεχτώ την δουλειά με τον Σπενσερ.
Και το χειρότερο είναι ότι θα τη δεχτώ μονάχα για να τον φέρω κοντά μου.
«Θα πάω στον Σπενσερ.»
Της λέω και μένουν και οι δυο με το στόμα ανοιχτό.
«Είσαι σίγουρη;»
Ρωτάει ο Βίνσεντ και με κάνει να νιώθω ευάλωτη.
Μάλλον θα έχει μιλήσει μαζί του.
Μάλλον μπορεί να του έχει πει ότι δεν θέλει να με ξανά δει.
Μάλλον η προσπάθεια μου θα πέσει στο κενό.
Αλλά αυτή την φορά θα κάνω τα πάντα για αυτόν.
«Είμαι σίγουρη! Και δεν πάω μόνο για αυτό θα πάω να αποδεχτώ την προσφορά του.»
Ωραία τώρα σίγουρα είναι αγάλματα.
Έχουν και οι δυο την ίδια ηλίθια έκφραση.
Χτυπάω παλαμάκια και οι δυο χαμογελάνε λες και μόλις ξύπνησαν από τα μαγικά μου.
Η Ανν έρχεται προς εμένα και ο Βίνσεντ την ακολουθεί.
Τα χέρια της με αγκαλιάζουν και εγώ την σφίγγω δυνατά.
«Να ξερεις σε περιμένει.»
Λέει ο Βίνσεντ και το στομάχι μου γίνεται κόμπος.
Φεύγω από το σπίτι με μια καρδιά να χτυπάει δυνατά με ένα στομάχι που έχει γίνει κόμπος.
Με το πόδι μου να πονάει σε κάθε πατημασιά και εγώ το μόνο που σκέφτομαι είναι ο Σπένσερ.

Επιτέλους φτάνω έξω από το ξενοδοχείο κοιτάω το χέρι μου.
Κοιτάω το χέρι που μου έσφιγγε ο Σπενσερ την πρώτη φορά που μπήκαμε μαζί στο ξενοδοχείο.
Προχωράω δυναμικά.
Αλλά μόλις φτάνω πάνω στον τριακοστό πέμπτο όροφο αρχίζω να νιώθω σαν μικρό παιδί.

Αισθάνομαι όλα τα αδιάκριτα βλέμματα να με κοιτάνε.
Ακόμα και η ξανθιά κοπέλα που προχωράει δίπλα μου για να πάμε στο γραφείο του Σπενσερ ακόμα και εκείνη με κοιτάει περίεργα αισθάνομαι τα μάτια της να με παρακολουθούν, ή εγώ είμαι περίεργη και τους αισθάνομαι όλους έτσι.

Επιτέλους ξανά βλέπω το μπλε των ματιών του.
Επιτέλους τα μάτια μου γεμίζουν με το υπέροχο σκούρο μπλε που εγώ Βυθίζομαι μεσα τους.
«Καλημέρα Σπενσερ.»
Λέω καθώς προχωράω προς τα μεσα.
Νιώθω σαν ένα μικρό παιδάκι που το στέλνουν για τιμωρία.

Αλλά το χαμόγελο του μου διαψεύδει κάθε φόβο.
Με κάνει να χαμογελάω και εγώ μηχανικά.
Πλησιάζει κοντά μου.
Πλησιάζει αρκετά κοντά μου.
Νιώθω το αρωμα του.
Νιώθω την καρδιά του.
Νιώθω τον αέρα που εισχωρεί στα πνευμονια μου.
Εκείνος ο αέρας έχει το αρωμα του.
Αλλά όταν αρχίζω να νιώθω τα χέρια του να ακουμπάνε το πρόσωπο μου λιώνω.
Κλείνω τα μάτια μου και αισθάνομαι το χέρι του να με ακουμπάει τρυφερά.

Με πλησιάζει αρκετά κοντά και απλά χαμογελάω καθώς δαγκώνω τα χείλη μου.
Με αρπάζει δυνατά με φιλάει.
Πεθαίνω σε κάθε αίσθηση της γλώσσας του μεσα στο στόμα μου.
Συνεχίζουμε να φιλιόμαστε ενώ αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλον.
Δεν ξέρω δεν το περίμενα!
Δεν περίμενα αυτή την υποδοχή!
Δεν περίμενα ότι θα με συγχωρούσε τόσο εύκολα!

Συνεχίζω να τον φιλάω όσο προσπαθώ να ξεκουμπωσω το πουκάμισο του.
Ενώ εκείνος σηκώνει το φόρεμα μου πιο ψηλά αλλά μόλις αντιλαμβάνεται ότι δεν φοράω τίποτα από κάτω χαμογελάει.
Καθώς μου ψιθυρίζει
«Μπαρβο το κορίτσι μου επιτέλους έμαθες ότι σιχαίνομαι τα εσώρουχα πάνω σου.»
Χαμογελάω και εγώ λίγο ενώ του βγάζω τελείως το πουκάμισο του.
Αλλά το χέρι του πιάνει την αλογοουρά μου και με βάζει στα γόνατα.
Ενώ εγώ με τα χέρια μου ξεκουμπωνω το παντελόνι του.
Η ικανοποίηση στο πρόσωπο του με κάνει να καίγομαι να θέλω να τον ικανοποιήσω μέχρι την τελευταία στιγμή.
Αρχίζω να παίζω με την γλώσσα μου πάνω στην στύση του ενώ το χέρι μου κουνιέται ρυθμικά πάνω του.
Τον βάζω περισσότερο στο στόμα μου καθώς κουνάω κυκλικά την γλώσσα μου και εκείνος αναστενάζει.
Πιάνει την αλογοουρά μου και με σπρώχνει ρυθμικά πάνω του. Αρχίζει να τον βάζει πιο μεσα και τα δάκρυα καλύπτουν το πρόσωπο μου ενώ τον κοιτάω κατάματα εκείνος συνεχίζει πιο δυνατά και εγώ παίζω με το ένα μου χέρι ανάμεσα στα πόδια μου ενώ με το άλλο κρατάω την στύση του.
Μέχρι που βογκάει δυνατά και το στόμα μου γεμίζει υπερβολικά πολύ.
Μπορεί με μην είχε χύσει για μέρες είναι τόσο πολλά που πνίγομαι αλλά με το χέρι του κρατάει ψηλά το κεφάλι μου μέχρι να τα καταπιώ.

Μου δίνει ένα πεταχτό φιλι ενώ με τραβάει από την αλογοουρά μου για να σηκωθώ όρθια.
«Στα τέσσερα γλυκιά μου στην καρέκλα τώρα.»
Ρίχνω ένα μικρό γελακι καθώς θυμάμαι την ημέρα που μείναμε κλεισμένοι όλη νύχτα μαζί.
Όποτε στήνομαι ακριβώς το ίδιο και το χέρι του αρχίζει να παίζει μαζί μου.
Αλλά αισθάνομαι την γλώσσα του να με αγγίζει και αναστενάζω.
Είμαι στα τέσσερα στην καρέκλα του γραφείου του ενώ εκείνος παίζει με την γλώσσα του μεσα μου.
Αυτό μόνο συμφωνία για δουλειά δεν είναι.
Αλλά μπορώ να πω ότι είναι ότι πιο απολαυστικό υπάρχει να αισθάνομαι την θεϊκή του γλώσσα να παίζει μεσα μου.

Αναστενάζω ενώ σφίγγω τα χέρια μου δυνατά καθώς φωνάζω το όνομα του χωρίς να με ενδιαφέρει αν θα ακουστω .

Το σώμα μου τραντάζεται ολόκληρο ενώ με πιάνει από την μέση και με ανασηκώνει πάνω του.
Κάθεται στην καρέκλα του και εγώ είμαι πάνω του.
Δεν μπορώ να ανασάνω τον βλέπω ενώ χαμογελάω με φιλάει τόσο δυνατά και εγώ τον αγκαλιάζω.
Εκεί είναι που μου βγαίνει το παράπονο.
«Σπενσερ γιατί δεν ήρθες να με δεις ένα μήνα τώρα;»
Του λέω ενώ εκείνος γελάει.

Γιατί γελάει;
Με εκνευρίζει.
«Σε έβλεπα κάθε μέρα. Αλλά μόνο όταν κοιμόσουν.»
«Γιατί;; Και εγώ νόμιζα ότι δεν με θες άλλο στην ζωή σου.»
Συνεχίζει και γελάει καθώς μου δίνει ένα φιλι στο μέτωπο.

«γιατί μου ζήτησες να χωρίσουμε και κοιμόσουν μαζί με τον Όλιβερ τι περίμενες να κάνω.»

«Με δουλεύεις έτσι μου το έκανες επίτηδες; Με άφησες ένα μήνα μονη μου για να με τιμωρήσεις; είσαι τρελός; Σπένσερ δεν είσαι μωρό.»
Με σφίγγει τόσο δυνατά που πονάω, αλλά πονάω από απόλαυση από την απόλαυση της ζέστης αγκαλιάς του.
Έχω ήδη ξεχάσει τον λόγο που του φώναζα πριν από λίγο.

«Για πες μου τώρα για ποιον ακριβώς λόγο μου έκλεισες ραντεβού;»
Με ρωτάει και εγώ έχω αρχίσει να ντρέπομαι.
Αισθάνομαι τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν και εκείνος τα χαϊδεύει απαλά όσο εγώ βρίσκομαι επάνω του με το φόρεμα μου σηκωμένο και να αισθάνομαι την στύση του να φουσκώνει πάλι.
«Για να σου φέρω τα χαρτιά της συνεργασίας μας θα δεχτώ την πρόταση σου.»
Του λέω ενώ το σώμα του γεμίζει αυτοπεποίθηση η στύση του έχει σκληρύνει τελείως.
Το ένα χέρι του πιάνει το λαιμό μου και το άλλο την μέση μου.
Σηκώνεται απότομα και με βάζει να κάτσω πάνω στο γραφείο του ενώ συνεχίζει να με φιλάει σαν τρελός.

Απολαμβάνω την κάθε του εμμονή με το σώμα μου με το τρόπο που με αγγίζει με τον τρόπο που με φιλάει με τον τρόπου που διεκδικεί το σώμα μου.
Με τον τρόπο που με κάνει να αισθάνομαι μοναδική για αυτόν.

«Είμαι ερωτευμένος μαζί σου είμαι τρέλα ερωτευμένος μαζί σου θέλω να σε έχω κάθε μέρα μεσα στην ζωή μου. Θέλω να μην ξανά φύγεις ποτέ από κοντά μου.»
Μου λέει ενώ βαριανασαινει.
«Δεν πρόκειται να ξανά φύγω από κοντά σου είσαι ο μόνος άντρας που θέλησα ποτέ να έχω στην ζωή μου. Και θα κάνω τα πάντα για να μην σε χάσω.»
Του λέω.

Εκείνος με πιάνει με φιλάει πιο δυνατά με έχει ξαπλώσει πάνω στο γράφειο του ενώ η στύση του παίζει στην είσοδο μου και εγώ καιγομαι.
Αλλά μόλις εισχωρεί μεσα αναστενάζω.
Το σώμα μου τον ζητάει απεγνωσμένα απολάμβανω κάθε του κίνηση.
Είμαι ξαπλωμένη πάνω στο γραφείο του εκείνος μου κρατάει τα πόδια μου ανοιχτά καθώς μπαινοβγαίνει μεσα μου και εγώ απολαμβάνω την θέα του γυμνού δαίμονα μου ενώ τον αισθάνομαι να κουνιέται όλο και πιο έντονα. Το ένα χέρι του πλησιάζει την κλειτορίδα μου και εγώ αναστενάζω από ηδονή ενώ το σώμα τρέμει ολόκληρο από την απόλαυση.
Μέχρι που χύνω ουρλιάζοντας δυνατά όσο εγώ φωνάζω πιο δυνατά εκείνος κουνιέται ακόμα πιο πολύ τον αισθάνομαι ακόμα πιο βαθιά μέχρι που αισθάνομαι τα ζεστά υγρα του μεσα μου και ο αναστεναγμός απελευθέρωσης βγαίνει από το στόμα του.

Μου πιάνει τα χέρια ενώ με τραβάει να σηκωθώ και να τον βλέπω μπροστά μου κατάματα ενώ δεν μπορούμε να ανασάνουμε.
Μου αρέσει τόσο πολύ που δεν θα άλλαζα με τίποτα αυτήν την στιγμή.
«Αλλισον θα με παντρευτείς;»
Τι ήταν αυτό τι ακριβώς μου είπε έχω παραλύσει.
Μου ζήτησε να τον παντρευτώ;
«Ναι»
Απαντάω δυνατά.

Ενώ με τα χέρια μου πιάνω το πρόσωπο του και τον φιλάω δυνατά το σώμα του επιτέλους χαλαρώνει και πέφτει λίγο επάνω μου.
«Δεν πίστευα ότι θα μου πεις ποτέ ναι.
Όταν έφυγες με τον πατέρα σου νόμιζα ότι με εγκατέλειψες και όταν μου ζήτησες να χωρίσουμε ένιωσα τόσος λίγος μπροστά σου αν δεν ερχόσουν σε εμένα δεν θα ξανά ερχόμουν κοντά σου να ξερεις.»
Λέει ενώ με αγκαλιάζει.
«Θα με εγκατέλειπες;»
Τον ρωτάω ενώ η αμφιβολία έχει καλύψει όλο μου το κορμί.
«Ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψω αλλά δεν θα σε πλησίαζα. Όμως εσυ ήρθες σε εμένα και όλο αυτό είναι το κάτι άλλο.»
«Σαγαπαω Σπενσερ.»
«Σαγαπαω Αλλισον»
Αυτές οι στιγμές μας.
Αυτές είναι οι αγαπημένες μας στιγμές μας.
Τι δεν θα έδινα για να ζω πάντα μες σε αυτές τι στιγμές.

«Πάμε να φύγουμε...»
Μου λέει ενώ εγώ χαμογελάω κατευθείαν.
Ντυνόμαστε γρήγορα καθως ρίχνουμε κλέφτες ματιές ο ένας στον άλλον.
Βγαίνουμε έξω αλλά εκεί δεν υπάρχει κανείς.
Δεν είναι κανένας από τους εργαζόμενους που πρίν με κοίταγαν περίεργα.

«Σεπνσερ γιατί δεν υπάρχει κανένας;»
«Τους είχα προειδοποιήσει αν έρθεις εσύ να εξαφανιστούν όλοι από την εταιρία.»
Μου λέει με τόσο άνεση σαν να μην συνέβη τίποτα.
Αλλα αυτος ήταν ο λόγος που με κοίταγαν όλοι περίεργα.
«Για αυτό με κοίταγαν όλοι ετσι; Αλλά γιατί τους ειχες πει να φύγουν μόλις έρθω εγώ;»

Χαμογελάει με αυτό το σπαστικό ειρωνικό χαμόγελο.
«Γιατί; Γιατι γλυκια μου φωνάζεις υπερβολικά την ώρα του σεξ και αυτά θέλω να τα ακούω μόνο εγώ.»
Έχω κοκκινισει με περίμενε.
Ήταν σίγουρος άμα πάω σε αυτόν θα κάνουμε σεξ.
Είναι απλά τρελός αλλά είναι ο δικός μου τρελός.

«Που θα πάμε;»
«Θα σου έλεγα σπίτι μου για να σε πηδήξω αλλά αυτό θα γίνει το βράδυ τώρα απλά έλα μαζί μου.»
Είναι ένα κάθαρμα που σκέφτεται μόνο το σεξ.
Είναι σεξομανής....
Αντιλαμβάνεται την νευρικότητα όσο βρισκόμαστε μες στο ασανσερ. Πατάει το κόκκινο κουμπι και όλα σταματάνε.

«Σπενσερ τι έκανες;»
Τον ρωτάω ενώ το ύφος του δαίμονα έχει αρχίσει να βγαίνει από μεσα του.
Με πλησιάζει.
Τα χείλη του είναι τόσο κοντά και εγώ χαμογελάω το ίδιο πονηρά με εκείνον.
Έχω ήδη αρχίσει να πιάνω το νόημα.
Είπαμε έχω αρχίσει να γίνομαι πιο σεξομανής από εκείνον.

«Γυρνά προς τον καθρέφτη γλυκια μου.»
Εγώ υπακούω την κάθε του λέξη. Γυρίζω προς τον καθρέφτη και εκείνος σηκώνει το φόρεμα μου σιγα σιγα.
Παρατηρώ την κάθε κίνηση του από την αντανάκλαση του στον καθρέφτη του ασανσερ.
Το χέρι του αρχίζει να παίζει λίγο πάνω στην γύμνια του κορμιού μου. Με έχει αφήσει τελείως γυμνή μες στο ασανσέρ και απλά χαϊδεύει το κορμί μου.
Ενώ εκείνος είναι ολοκληρωτικά ντυμένος.
«Σκύψε λίγο γλυκια μου»
Μου ψιθυρίζει στο αυτί. Χαμογελάω ενώ βλεπω την αντανάκλαση στο καθρέφτη. Βάζω τα δυο μου χέρια στον καθρέφτη και σκύβω ελάχιστα.
Έχω αρχίσει μα νιώθω αμήχανα.
Αλλά αντιλαμβάνομαι ότι και αυτος έχει αρχίσει να βγάζει το παντελόνι του και ανακουφιζομαι.
Τον αισθάνομαι, αισθάνομαι την στύση του να παίζει επάνω μου και εγώ να αναστενάζω.
Αναστενάζω με κάθε αίσθηση του επάνω μου.
Σπρώχνει λίγο και εγώ προσπαθώ να κρατήσω αντίσταση με τα χέρια μου.
Μπαίνει όλος μεσα μου και με τραβάει από την αλογοουρά μου.
«Θέλω να πιάνεις πιο συχνά τα μαλλιά σου έτσι.»
Μου λέει ενώ εγώ απλά μουγκρίζω μην μπορώντας να αρθρώσω κάποια λέξη.
Ο ρυθμός αρχίζει να ανεβαίνει και εγώ να μην μπορώ να αντέξω συνεχιζει δυνατά βλέπω το σώμα του πως κουνιέται και πως τον αισθάνομαι μεσα μου.
Η αίσθηση μαζί με την οπτική επαφή με κάνουν να λιώνω και ο οργασμός να πλησιάζει. Με τραβάει τόσο δυνατά από τα μαλλιά που αφήνομαι και δεν κρατάω πλέον αντίσταση εκείνος έχει όλον τον έλεγχο του κορμιού μου όσο συνεχιζει εξωφρενικά γρήγορα ουρλιάζω και χύνω.. κι όμως εκείνος χύνει την ίδια στιγμή είχαμε την ίδια αίσθηση την ίδια στιγμή.

Δεν μπορώ να ανασάνω ενώ προσπαθώ να σταθώ όρθια. Με τραβάει πάνω του και αισθάνομαι τον αλλόκοτο ρυθμό τον αναπνοών του και τους ασυνάρτητους χτύπους της καρδιάς του.
Τα χέρια του τυλίγουν το κορμί μου και εγώ αφήνομαι στην αγκαλιά του.
«Θες να πάμε λίγο στο δωμάτιο να ξεκουραστείς.»
Απλά γνέφω χωρίς να μπορώ να μιλήσω.

Ξανά πατάει το κόκκινο κουμπι στο ασανσέρ. Και εγώ φωνάζω « όχι»
«Μην συνεχίζεσαι γλυκιά μου δεν υπάρχει κανένας άλλος στον όροφο»
Ανοίγει η πόρτα και εκείνος μαζεύει τα ρούχα μας και με σηκώνει στον ώμο του γυμνή.
Δεν μπορώ να καταλάβω πως καταφέρνω να είμαι πάντα μαζί του σε τέτοιες εξευτελιστικές στιγμές.

Πάλι σε αυτό το εφιαλτικό δωμάτιο με της μαύρες αποχρώσεις.
Με αφήνει στο κρεβάτι ενώ μου δίνει ένα γλυκό φιλι.
Ξαπλώνει δίπλα μου και εγώ κατευθείαν κρύβομαι μες στην αγκαλιά του.

Γίνεται να νιώθω ευτυχία μόνο μες στην αγκαλιά του κι'μος γίνεται.

«Αγγελε μου;»
Ακούω την χροιά της φωνής του και χαμογελάω ασυνείδητα ενώ προσπαθώ να ανοίξω λίγο τα μάτια μου.
Προσπαθώ με το χέρι μου να αισθανθώ που είναι αλλά τίποτα οπότε ανασηκώνομαι λίγο επάνω γερνώντας την πλάτη μου στο Κεφαλάρι του κρεβατιού και τρίβω τα μάτια με τα χέρια μου.
Εκείνος κάθεται στην πολυθρόνα που κοιτάει ακριβώς μπροστά μου. Στο χέρι του έχει ένα ποτήρι και τον κοιτάω προσεκτικά είναι ολοκληρωτικά ντυμένος.
Κοιτάω και εμένα αλλά εγώ είμαι γυμνή εκείνη την στιγμή προσπαθώ να σκεπαστώ λίγο με το μαύρο σεντόνι αλλά εκείνος έρχεται και το τραβάει.

«Κάθαρμα»
«Ποσό μου αρέσει όταν νευριάζεις»
Μου χαμογελάει και με παρασύρει και μένα.
Σηκώνομαι όρθια και τα χέρια του τυλίγουν την μέση μου δυνατά και εγώ δαγκώνω τα χείλη μου.
«Μην γίνεσαι σεξομανής γλυκιά μου γιατί δεν πρόκειται να ξανά βγούμε από το δωμάτιο αν συνεχίσεις να με κοιτάς έτσι.»

Τον χτυπάω λίγο στο στέρνο του, ελευθερώνομαι από την αγκαλιά του. Προχωράω προς το μπανιο αλλά αισθάνομαι βήματα, αισθάνομαι τον Σπενσερ να με ακολουθεί.
Μπαίνω μεσα ανοίγω το νερό και αφήνω το σώμα μου να ηρεμήσει καθώς το καυτό νερό τυλίγει το κορμί μου. Γυρίζω λίγο το κεφάλι και παρατηρώ τον Σπενσερ να στέκεται όρθιος στην πόρτα και να με κοιτάει προσεκτικά.

Τελειώνω το μπανιο μου και εκείνος έρχεται με την πετσέτα κοντά μου και με σκουπίζει σαν μικρό παιδί.
Απολαμβάνω τόσο πολύ αυτές τις γλυκές του πράξεις που με κάνουν πάντα να κοκκινίζω.
«Μην κοκκινίζεις γλυκιά μου γιατί πλέον την κάθε μας μέρα θα την περνάμε μαζί εγώ να σε προσέχω και εσυ να με κανείς να χύνω για σένα. Απλά είμαι τρελός για σένα.»
Χαμογελάω γλυκα...
Υπάρχει τέτοιος άντρας μπορεί να είναι πραγματικά αληθινός;
Μπορεί να κάνει το κορμί, το μυαλό μου και την καρδιά μου να καίγεται για αυτόν σε δευτερόλεπτα.

«Μην σκέφτεσαι πονηρά Αλλισον..»
«Δεν σκέφτομαι πονηρά...»
Του λέω ενώ τραβιέμαι λίγο από την αγκαλιά του που με σκούπιζε με την πετσέτα.
«Ντυσου να φύγουμε γιατί δεν μας βλέπω να βγαίνουμε από εδώ»
Μου λέει ενώ αποχωρεί.

Βγαίνω και εγώ έξω και φοράω το φόρεμα μου γρήγορα. Προσπαθώ να μην εστιάσω πάνω στον δαίμονα που βρίσκεται στην πολυθρόνα που με περιμένει λες και είναι έτοιμος να με κατασπαράξει.
Αλλά ενώ φοράω τα παπούτσια μου παρατηρώ με την άκρη του ματιού μου να κρατάει το μπολ με τα χαρτάκια..

Σηκώνω κατευθείαν το βλέμμα μου πάνω του ενώ εκείνος μου χαμογελάει. Αρχίζει να διαβάζει τα χαρτάκια μου ένα ένα..

Κτίριο Κράισλερ
Πύργο της ελευθερίας
μητροπολιτικό μουσείο τέχνης
Καθεδρικός ναός Αγίου Πατρικίου

Είναι όλα εκεί!

«Βρήκαμε τη θα κάνουμε σήμερα»
Ενώ μου δείχνει τα χαρτάκια.
« έχω πάει μονη μου σε όλα αυτά τα μέρη Σπένσερ.»
«Δεν έχεις πάει μαζί μου όμως και αυτό είναι πολύ διαφορετικό»
Ενώ σηκώνεται από την πολυθρόνα και έρχεται μπροστά μου με τραβάει και με κολλάει πανω στο σώμα του.

«Έχεις κάποια καλύτερη ιδέα! Γιατί εγώ προτιμώ να μείνω εδώ και να σε έχω γυμνή πανω μου.»
«Έλεος Σπενσερ μόνο το σεξ έχεις στο μυαλό σου..»
«Πες μου εσυ κάποια καλύτερη ιδέα»
«Έχεις δίκιο πάμε να δούμε μαζί τα αξιοθέατα»

Βγαίνουμε μαζί χέρι χέρι ενώ περπατάμε όλη μέρα σαν τους τουρίστες.
Σήμερα ο Σπενσερ αναγκάστηκε να μπει πρώτη φορά στο μέτρο.
Ποιος μπορεί να πιστέψει οτι ένας άνθρωπος που γενήθηκε και μεγάλωσε στο Μανχάτταν δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ το μέτρο.

Είναι η πρώτη φορά που νομίζω ότι ολα θα πάνε καλά.

«Αλλισον νομίζω πως δεν μπορώ να περπατήσω άλλο.»
Ενώ βαριανασαίνει και εγώ γελάω!
«Μην γελάς!»
«Γιατί Σπένσερ δίκη σου ιδέα δεν ήταν να κάνουμε τους τουρίστες στο Μανχάτταν;»
Γελάει ενώ ανεβάζει το κεφάλι του προς τον ουρανό που πλέον έχει σκοτεινιάσει γιατί είναι έντεκα το βράδυ.
«Ξερεις τι ώρα είναι; Περπατάμε από το πρωί.»
«Δεν φταίω εγώ που νόμιζες ότι θα κάνουμε τουρ με το αυτοκίνητο σου οι σωστοί τουρίστες θέλουν να απολαύσουν την κάθε λεπτομέρεια της πόλης.»

Με κοιτάει όλο απορία.
«Μα εμείς μένουμε εδώ μπορούμε να τα βλέπουμε κάθε μέρα»
Με πιάνουν τα γέλια δεν μπορώ.
«Μα καρδιά μου δεν είναι αυτό το νόημα. Δεν μπορείς να καταλάβεις.»
«Καρδιά μου,
Ποσό μου αρέσει να ακούω με φωνάζεις έτσι η καρδιά μου ανταποκρίνεται κατευθείαν στην χροιά της φωνή σου.»
Ενώ πιάνει το χέρι μου και το ακουμπάει στην καρδιά του.

Εκεί αισθάνομαι την καρδιά του να χτυπάει ασύστολα αλλά εγώ πιάνω το δικό του χέρι και το ακουμπάω στην καρδιά μου. Η οποία χτυπάει το ίδιο ασύστολα με την δικια του.
Βρισκόμαστε στο Times Square στο πιο πολυσύχναστο μέρος του Μανχάτταν και εμείς το μόνο που βλέπουμε είναι ο ένας τον άλλον και το μόνο που ακούμε είναι οι χτύποι από της καρδιές μας.
έχουμε μείνει εκεί σαν κέρινα αγάλματα με της καρδιές μας να συχγρονίσουν τους χτύπους τους.

«Έχουμε να πάμε και κάπου αλλού»
Μου λέει και εγώ τον κοιτάω περίεργα.
«Που;»
«Έλα μαζί μου»
Ενώ πιάνει το χέρι μου και με τραβάει μες στο πλήθος.
Έχουμε ήδη περάσει τρία τετράγωνα και εγώ ακόμα είμαι σαν μικρό παιδί που ο Σπένσερ με τραβάει από το χέρι.
Αλλά μόλις αντιλαμβάνομαι ότι βρισκόμαστε έξω από τα Tiffany τραβάω λίγο το χέρι του ενώ τον κοιτάω με το φρύδι μου ανασηκωμένο.
Κατέβασε το αυτό, ενώ πιέζει το φρύδι μου.

«Τι κάνουμε εδώ είναι έντεκα το βράδυ;»
«Μην αγχώνεσαι μας περιμένουν»
Μου λέει σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στο πλανήτη.
«Μας περιμένουν;»
«Ω, Ναι!»
Και με τραβάει πάνω του και μου δίνει ένα γλυκό φιλί στο μέτωπο που κάνει εμένα και της σκέψεις μου να διαγραφούν τα πάντα να θολώνουν τα πάντα λες και δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από το άγγιγμα του επάνω μου.

«Καλησπέρα κύριε Ντερν»
λέει ένας κύριος με μαύρο κουστούμι ενώ φοράει και λευκά γάντια εγώ τον κοιτάω προσεκτικά όσο εμείς μπαίνουμε μέσα στο χώρο που είναι σαν θησαυροφυλάκιο.
Εγώ δεν θέλω κάτι από αυτά αυτή η μεγαλοπρέπεια του μου σπάει τα νεύρα δεν θέλω απαραίτητα ένα δαχτυλίδι για να είμαι μαζί του.
Δεν μπορεί να καταλάβει.

«Σπένσερ δεν θέλω δαχτυλίδι...»

«Γλυκιά μου πρόκειται να γίνεις γυναίκα μου δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάρουμε δαχτυλίδι ήδη σου έκανα πρόταση γάμου έτσι όπως σου έκανα τώρα σε παρακαλώ σταματά»

«Όχι Σπενσερ μου έχεις ήδη προσφέρει μια φορά δαχτυλίδι και ας μου έλεγες ότι δεν το ειχες για αυτόν τον σκοπό.»

«Δεν υπάρχει περίπτωση να ξανά φορέσεις το ίδιο δαχτυλίδι ποτέ ξανά.»

«Τι είναι αυτό τώρα; Γιατί κανείς έτσι;»

«Δεν κάνω κάτι απλά το πέταξα στην θάλασσα οπότε είναι αδύνατο να βρεθεί»

Τα μάτια μου ορθάνοιχτα και όχι μόνο τα δικά μου μάτια βλέπω όλους τους υπαλλήλους να τον κοιτάνε σαν εξωγήινο ενώ ο Σπενσερ είναι χαλαρός σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Μόνο ξεροβήχει λίγο και όλοι τους αλλάζουν την έκφραση τους.
Ενώ αρχίζουν να βγάζουν μερικά κομματια επάνω για να τα δω.
Όμως εγώ είμαι αποφασισμένη ότι δεν θα πάρω δαχτυλίδι.

Εκείνοι μου δείχνουν το κάθε τους κομματι μου λένε για τα ορυκτά τους πετράδια εγώ κάνω πως τους ακούω αλλά τα μάτια μου είναι καρφωμένα πάνω στον Σπενσερ ενώ εκείνος βλέπει την δυσφορία μου δεν κάνει τίποτα για αυτό.

«Δεν θέλεις να διαλέξεις γλυκια μου;»
«Όχι Σπενσερ θέλω να φύγουμε και πραγματικά μετάνιωσα το "ναι" αυτή την στιγμη.»
«Σοβαρά ΕΕ;»
«Ναι!»
Του φωνάζω δυνατά ενώ έχω κάνει τα χέρια μου μπουνιές.
Με σηκώνει στον ώμο του και βγαίνουμε έξω χωρίς να πάρουμε τίποτα οι υπάλληλοι γελάνε καθώς βλέπουν έναν τρελό να με κουβαλάει στην πλάτη του και εγώ να φωνάζω «άσε με κάτω γιατί θα σε χωρίσω.»

Με αφήνει κάτω ενώ έχουμε γίνει θέαμα.
«Τι θα κανείς εσυ γλυκιά μου;»
«Θα σε χωρίσω θα πάρω πίσω το ναι και αλλά πολλά...»
Λέω ενώ βρίσκομαι σε σύγχυση.
Πιάνει ελαφρώς την αλογοουρά και με κολλάει πάνω του.
«Είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που δέχομαι αυτά τα λόγια σου γλυκιά μου δεν θέλεις ένα δαχτυλίδι δεν πειράζει αυτό λύνεται.»
Με αφήνει και μπαίνει μεσα και τους λέει «θέλω δέκα από τα πιο ακριβά κομματια γιατί η γυναίκα μου δεν μπορεί να διαλέξει. Και θέλω οπωσδήποτε αυτό με το κίτρινο πετράδι.»
Ενώ βγαίνει έξω. Και εγώ έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό. Έρχεται πάλι κοντά μου και με σηκώνει στον ώμο του
Ενώ με χτυπάει ελαφρός στην πίσω όψη μου.
«Άσε με Σπενσερ μπορώ να περπατήσω μονη μου.,
Άσε με κάτω έχουμε γίνει θέαμα. Άσε με σου λέω.»
Με κατεβάζει κάτω μόλις βρισκόμαστε σε ένα πιο απομονωμένο στενό του μικρού πάρκου mc lennan pocket park, που είναι απέναντι σχεδόν από τα Tiffany.
«Γιατί γίνεσαι έτσι Σπενσερ; Δεν μπορείς να είσαι πιο λίγο αλαζονικός εγω απλά δεν θέλω δαχτυλίδι που είναι το περίεργο με αυτό.»
Γελάει ενώ χαϊδεύει το πρόσωπο μου αυτή η μαγνητική ηλεκτρική επίδραση που έχει επάνω μου δεν μου βγαίνει ποτέ σε καλό.

«Δεν σε ανάγκασα να διαλέξεις απλά ήθελα να σου δώσω την επιλογή να φοράς αυτό που σου αρέσει όχι αυτό που θα διαλέξω εγω.»
«Νομίζεις ότι αυτό είναι πραγματικά το πρόβλημα μου το τι θα φοράω στο δάχτυλο μου; Το πρόβλημα μου είναι ο αλαζονικός σου χαρακτήρας που με περνάει για κτήμα του ξερεις τι επίδραση έχεις επάνω και το συνεχίζεις.»
«Ωραία! Πες μου τι θέλεις να κάνω και θα το κανω θα αλλάξω τα πάντα αρκεί να σε βλέπω να χαμογελάς.»
Ξεσπαω ένα μικρό γελακι ενώ δαγκώνω τα χείλη μου και ο αντίχειρας του χαϊδεύει τα χειλη μου.

«Απλά θέλω να υπολογίζεις την γνώμη και τα θέλω μου δεν είμαι κτήμα σου είμαι η σχέση και η μέλλουσα γυναίκα σου που έχει άποψη για όλα αν θες να ξέρεις. Δεν μπορείς να με γυρίζεις σαν να είμαι ένα τσαντάκι.»
Μόλις τελειώνω την πρόταση μου με πιάνει και με φιλάει δυνατά και εγώ έχω μείνει με τα χέρια μου άκαμπτα να αιωρούνται καθώς εκείνος με φιλάει με μανία.
«Μάλιστα Άγγελε μου θα κάνω τα πάντα ότι μου πεις αρκεί να μην ξανά ακούσω από το στόμα σου ότι θες να με χωρίσεις. Σε παρακαλώ μην φύγεις ποτέ ξανά από την ζωή μου.»

Τα χέρια του με αγκαλιάζουν και τα κορμιά μας γίνονται ένα αυτή την στιγμή οι ψυχές μας χορεύουν στον ρυθμό των χτύπων των καρδίων μας.
Που επιτέλους παραδινόμαστε ο ένας στον άλλων.

Καλημέρα,
νωρίς νωρίς το κεφάλαιο σήμερα..🩵

Δεν ξέρω τι έχω πάθει και ανεβάζω κεφάλαια κάθε φορά και πιο νωρίς. Ενώ γενικά είμαι από τους ανθρώπους που τους αρέσει να γράφουν την νύχτα🙄

Για πείτε μου τώρα πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;

Μην απορείτε γιατί πήγα τόσο μπροστά και δεν σας εξήγησα τι συνέβη με τον πατέρα της Αλλισον θα γίνει στο σύντομο μέλλον..

Αν θέλετε πατήστε αστεράκι, και αφήστε ότι σχόλια θέλετε σε κάθε παράγραφο που σας δημιουργεί περίεργα συναισθήματα🥰

Ονομάζω προσωπικά αυτό το κεφάλαιο: επανασύνδεση πριν την καταστροφή 🤐