Τα χάδια του στο πρόσωπο μου τόσο ανάλαφρα, τόσο γλυκά. Χασμουριέμαι, και μυρίζω το άρωμά του θέλοντας να το αποθηκεύσω μέσα στα πνευμόνια μου. Για να υπάρχει για πάντα εκεί.
«Ξυπνά κοντεύει να πάει εφτά. Σε λίγο θα έρθουν να μας ανοίξουν»
Σηκώνομαι απότομα.
Είμαι μόνο με το πουκάμισο του από κάτω είμαι γυμνή ,και κάποιος θα έρθει να μας ανοίξει. Δεν μπορώ στ' αλήθεια πως καταντάω πάντα έτσι μαζί του.
«Θα βγεις έξω να τους διώξεις, και μετά θα βγω εγώ.»
Χαμογελάει με πιάνει και με φιλάει δυνατά.
«Αυτό είναι αυτονόητο. Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω κάποιον να σε δει γυμνή.»
Ανακουφίζομαι στην αγκαλιά του. Αλλά αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορώ να φύγω έτσι.
«Πως θα φύγω, είμαι σχεδόν γυμνή;»
Εκείνος φοράει το παντελόνι του καθώς μου απαντάει.
«Θα κατέβουμε στο δωμάτιο κάτω γιατί πήρα τηλέφωνο τον Λουις από το κινητό σου. Συγγνώμη για αυτό, αλλά χρειαζόσουν ρούχα για να φύγεις. Θα υπάρχει ένα φόρεμα για να φορέσεις.»
Τι μου είπε μόλις τώρα.....
Συγγνώμη υπήρχε το κινητό μου, και δεν ειδοποίησε κανέναν για να μας ανοίξει. Το μόνο που σκέφτηκε ήταν ένα φόρεμα.

Εγώ γιατί δεν το σκέφτηκα!

«Συγγνώμη η μόνη σου σκέψη ήταν ένα φόρεμα. Θα μπορούσες να είχες ειδοποίησει κάποιον να μας ανοίξει.»
Χαμογελάει και με πλησιάζει αρκετά κοντά μέχρι που χαϊδεύει το μάγουλο μου.
Καθώς εγώ υποκύπτω, γέρνω το κεφάλι μου για να αισθάνομαι παραπάνω το χάδι του.
«Εγώ είπα ευτυχώς που δεν το σκέφτηκες εσυ, και εσυ μου λες να ειδοποιούσα κάποιον. Δεν ήθελα.»
Καθώς μου ρίχνει ένα μικρό χαμόγελο.

Δεν ήθελε!

Μας άφησε όλη νύχτα σε μια καρέκλα και τους δυο.
Δεν μπορώ να καταλάβω τι σκεφτόταν.
«Συγγνώμη θα μπορούσαμε να βγούμε έξω, και απλά δεν το έκανες;»
Δεν μπορώ να καταλάβω τι έχει μεσα στο κούφιο κεφάλι του.
«Εγώ πάντως ψηφίζω καρέκλα!»
Λέει χαμογελοντας.
«Γιατί αν άνοιγε η πόρτα θα ειχες εξαφανιστεί οπότε προτιμώ χίλιες φορές να κοιμάμαι σε μια καρέκλα με εσένα μες στην αγκαλιά μου. Παρά να άνοιγα την πόρτα και να σε έβλεπα να φεύγεις.»
Είναι τρελός!

Απλά είναι τρελός!
Καταφέρνει πάντα το δικό του πάντα με αυτόν το μοναδικό τρόπο. Καταφέρνει να με κάνει να λιώνω για αυτόν με κάθε του λέξη. Με πλησιάζει κοντά ώσπου τα χείλη μας ενώνονται, όμως ο θόρυβος έξω από την πόρτα μας κάνει να αποτραβηχτούμε. Εκείνος πάει στην πόρτα φορώντας μόνο το παντελόνι του, γιατί το πουκάμισο του το φοραω εγώ.Μόλις η πόρτα ανοίγει εγώ κάθομαι και κρυφοκοιτάω στην άκρη τι συμβαίνει. Η γυναίκα που θα έμπαινε μεσα σάστισε, τρόμαξε, δεν μπορεί ούτε να αρθρώσει λέξη. Μπορεί να φταίει και η παρουσία του ημίγυμνου δαίμονα.
Ο Σπένσερ κάτι της λέει, και εκείνη απλά γνέφει και φεύγει χωρίς να πει ούτε μια κουβέντα.
Ο Σπενσερ γυρίζει προς εμένα έρχεται κοντά μου βάζει το ένα χέρι κάτω από τα γόνατα μου, και το άλλο στην μέση μου και με σηκώνει απότομα.

Μου ξεφεύγει ένα μικρό γελάκι και απλά τον αγκαλιάζω για να μην φανεί ποσό κόκκινη είμαι.
Κατεβαίνουμε από της σκάλες είναι μόνο δυο όροφοι, γιατί αν πηγαίναμε με το ασανσέρ μπορεί να έμπαινε κάποιος μεσα. Με αφήνει κάτω και απλά βγάζει τη κάρτα από την τσέπη του και ανοίγει.
Αλλά μόλις κάνω μερικά βήματα προς τα μεσα αρχίζω και ανατριχιάζω. Ξανά γυρίζω πίσω στην επεισοδιακή μου αποχώρηση είναι όλα εκεί, όπως ακριβώς τα άφησα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα, το μόνο που έχει αλλάξει είναι ότι έχει σκόνη. Το κρεβάτι είναι ακριβώς έτσι ξέστρωτο όπως το είχαμε αφήσει την τελευτεα μέρα που κοιμηθήκαμε μαζί. Κανένας δεν έφτιαξε τίποτα. Ολα θυμίζουν εμένα και την επεισοδιακή μου αποχώρηση. Απλά έχω σαστίσει δεν μπορώ να κουνηθώ δεν μπορώ να κάνω ούτε ένα βήμα.

Με αντιλαμβάνεται! Αντιλαμβάνεται την ταραχή μου και έρχεται και με αγκαλιάζει. «Απλά δεν μπορούσα να αλλάξω τίποτα δεν ήθελα να ακουμπήσει κανένας άλλος εδώ μετά από εσένα.»Τα λόγια του πεταλούδες στο στομάχι μου, και η μόνη μου σκέψη είναι ότι δεν έφερε άλλη γυναίκα εδώ μετά από εμένα.
Αρχίζει να φιλάει το λαιμό μου, και να πιέζει την μέση μου. Αλλά αποτραβιέμαι.

Η απορία στο πρόσωπο του ζωγραφισμένη κάνει ένα βήμα παλι κοντά μου για να με φιλήσει, αλλά τον διακόπτω.
«Σπενσερ πρέπει να ετοιμαστώ να φύγω. Έχω ένα σημαντικό ραντεβού.»
Με κοιτάει περίεργα όσο ένα μικρό χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη του δεν ξέρω τι είναι. Είναι χαμόγελο κατανόησης, ή είναι χαμόγελο ειρωνίας.
«Πρώτα θα ικανοποιήσεις εμένα, και μετά οι δουλειές σου κυρία μου.»
Καθώς με τραβάει πάνω του.

Κυρία μου! Μια δεσποινίς, μια Αλλισον, μια γλυκιά μου όπως τα θέλει αυτός πάντα.
Αλλά όχι δεν γίνεται όλα να τριγυρνάνε γύρο από το σεξ, δεν γίνεται να είναι αυτή η μόνη μας σύνδεση.
Μόνο εκεί είμαστε φυσιολογικοί γιατί σε όλα τα αλλά σημεία τσακωνόμαστε.
«Σπένσερ δεν είναι λογικό κάθε φορά μόνο σεξ δεν μπορώ έτσι.»
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι συνδεόμαστε μόνο σεξουαλικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είδους σχέση έχουμε.
«Τι ήταν αυτό τώρα!»
Με κοιτάει εξονυχιστικά.
«Δεν θέλω σεξ αυτό είναι όλο.»
Αποτραβιέμαι, και πάω στο μπάνιο να κάνω ένα ντουζ.
Δεν μπορώ να του πω εγώ ότι θέλω να έχουμε μια πιο φυσιολογική σχέση. Δεν μπορεί να καταλάβει ότι αυτό που κάνουμε είναι τρελό...
Αλλά με όλες έτσι είναι.

Απλά βγάζω το πουκάμισο από πάνω μου, και μπαίνω μες στην ντουζιέρα αφήνοντας το καυτό νερό να εξουθενώσει της σκέψεις μου. Όμως αισθάνομαι τα χέρια του να με αγγίζουν απαλα.
Με καίνε παραπάνω από το νερό.
«Θέλω να έχουμε μια φυσιολογική σχέση. Θέλω να βγαίνουμε μαζί, να πάμε διακοπές μαζί, να κοιμόμαστε μαζί.»

Τα λόγια του αγκαλιάζουν το κορμί μου πολύ περισσότερο από το νερό που ρέει πάνω μου.
Γυρίζω προς το αγγελικό του πρόσωπο που βρέχεται και με κοιτάει μελαγχολικά. Κάνω ένα βήμα πιο κοντά του ενώνοντας τα σώματα μας.
Ωστόσο η στύση του πάει να εκραγεί, την αισθάνομαι τόσο σκληρή που μόνο αυτό με τρελαίνει. Έχει δίκιο έχω αρχίσει να γίνομαι ποιο σεξομανής από αυτόν.
Κατεβαίνω στα γόνατα και το χαμόγελο του απερίγραπτο.
Καθώς μου λέει.
«Έτσι μπράβο γλυκιά μου ξερεις πολύ καλά που πρέπει να βρίσκεσαι.»
Και μου το βάζει όλο μες στο στόμα μου βαθιά μέχρι που η ανάσα μου δεν μπορεί να βγει.
Συνεχίζει ενώ κάθε φορά με σπρώχνει πιο δυνατά μέσα, δεν μπορώ να ανασάνω, δεν μπορώ να διαχειριστώ το σώμα μου με χρησιμοποιεί λες και είμαι παιχνίδι. Με τραβάει όσο θέλει μου το βάζει στο στόμα πνίγοντας με. Παίρνει εκδίκηση για τα λόγια που του είπα πριν ότι δεν θέλω σεξ.
Αλλά εγώ υποφέρω όλο αυτό που κάνει μες στο στόμα μου θέλω να το κάνει και ανάμεσα στα πόδια μου.
Και όσο φαντάζομαι ότι μόλις θα τελειώσει με το στόμα μου θα κατέβει προς τα κάτω τρελαίνομαι. Γίνομαι ακόμα πιο υγρή, και αναστενάζω μέχρι που μου γεμίζει το λαριγγι μου με τα υγρα του. Γιατί εκεί είχε φτάσει...

Αναστενάζει ενώ χαμογελάει.
Κατεβαίνει κάτω με φιλάει αλλά παραδόξως το φιλι του είναι γλυκό, όχι βίαιο όπως περίμενα.
Δεν με αγγίζει κάτω όπως περίμενα.
Κάνω ένα μικρό παράπονο δείχνοντας με τα μάτια μου προς τα κάτω, αλλά το ειρωνικό του χαμόγελο μου λέει ότι όλο αυτό δεν θα πάει όπως το φανταζόμουν.
«Εσυ είσαι τιμωρία! Όταν θα μάθεις να μου μιλάς πιο όμορφα θα ξανά έχεις ό,τι επιθυμείς. Αλλά όπως είπες και εσύ. ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΣΕΞ!»
Σηκώνεται πάνω και συνεχίζει το μπάνιο σαν να μην συνέβη τίποτα.
Με τραβάει να σηκωθώ και αρχίζει να τρίβει το κορμί μου κάνοντας σαπουνάδες. Δεν μπορώ να καταλάβω ότι αυτος ο άντρας πριν μερικά λεπτά, με έπνιγε, μου φερόταν σαν μια κοινή ιερόδουλη. Αλλά τώρα με φροντίζει λες και είμαι το πιο εύθραυστο πλάσμα στον πλανήτη.

Απλά απολαμβάνω το κάθε του άγγιγμα επάνω στο κορμί μου. Χωρίς να παραπονιέμαι.

Τελειώσαμε το μπάνιο μας και προχωράμε προς το υπνοδωμάτιο. Εκεί βρίσκεται πάλι ένα λευκό υπέροχο κουτί. Μόλις το ανοίγω υπάρχει μέσα ένα ροζ Αερινό φόρεμα με κεντημένες φράουλες από πάνω. Είναι πάλι το ίδιο πρέπει κάποιος να μου το δέσει από πίσω.
Μπορώ να πω ότι φορώντας το νιώθω σαν μια μικρή πριγκίπισσα. Μόλις με παρατηρεί ότι το φοράω και δεν μπορώ να το κουμπώσω έρχεται και με βοηθάει. Καθώς μου δίνει μικρά φιλιά στην πλάτη σε κάθε σφίξιμο και από ένα μικρό φίλι, και το σώμα μου να έχει ανατριχιάσει.
Σου πάει πάρα πολύ είσαι υπέροχη. Μου ψιθυρίζει στο αυτί.
«Ναι όμως θα κυκλοφορώ πάλι χωρίς εσώρουχο;»
«Πίστεψε με θα με ευγνωμονείς αργότερα»
Τι λέει είναι σοβαρός θα τον ευγνωμονώ επειδή θα αναγκαστώ να πάω στο ραντεβού μου χωρίς εσώρουχο;

Γυρίζω για να τον αντικρίσω αλλά με τραβάει κατευθείαν πάνω του, όμως δεν μπορώ πρέπει να φύγω έχω αυτό το σημαντικό ραντεβού. Αυτόν τον σημαντικό πελάτη που μου είπε ο Όλιβερ που αν κλείσουμε δουλειά μαζί του θα μπορέσουμε να ανοιχτούμε πιο πολύ.
«Σπενσερ δεν γίνεται τώρα πρέπει να φύγω. όπως σου είπα και πριν έχουμε ένα πάρα πολύ σημαντικό ραντεβού. Πρέπει να δω έναν πελάτη που μπορεί να με βοηθήσει πάρα πολύ με τη δουλειά.» Του λέω ενώ ξεροκαταπίνω. Χαμογελάει! Περίεργο αυτό το χαμόγελο παραδόξως δεν τον βλέπω να θυμώνει.
«Δεν πειράζει γλυκιά μου και εγώ έχω ένα σημαντικό ραντεβού όποτε θα φύγουμε και οι δύο.»
Αυτός πάει στην ντουλάπα και φοράει ένα λευκό πουκάμισο που καλύπτει τα υπέροχο κορμί του· και εγώ παρατηρώ το κάθε κουμπι που κλείνει στην κουμπότρυπα. Φοράει και το μαύρο του παντελόνι και εγώ δαγκώνω τα χείλη μου. Εκείνος χαμογελάει με την έκφραση μου έρχεται κοντά μου, και μου δίνει ένα φιλί στο μέτωπο. Καθώς πιάνει το χέρι μου για να βγούμε έξω. Ενώ εγώ σκέφτομαι το σημαντικό του ραντεβού.

Δεν ξέρω γιατί ένιωσα ένα τσίμπημα στην καρδιά όταν μου είπε ότι έχει και αυτός δουλειά.
Νομίζω ότι ζηλεύω....
Μπορεί να είναι πιο σημαντικό από μένα;
Δεν διστάζω να το ρωτήσω.
«Σπένσερ τι είναι αυτό το ραντεβού» Χαμογελάει και δαγκώνει το κάτω μέρος των χειλιών του «Είναι πολύ σημαντικό για μένα ίσως πρέπει να συναντήσω οπωσδήποτε εκείνη την πελάτισσα. θέλω οπωσδήποτε μια συνεργασία μαζί της. Βασικά θα έκανα τα πάντα για μια συνεργασία μαζί της.»
Οι Σκέψεις μου θολώνουν. Δεν του απαντάω δε λέω τίποτα. Απλά έχω κατεβάσει το κεφάλι μου και περιμένω μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες του ασανσέρ για να μπω μέσα.» Οι πόρτες ανοίγουν μπαίνουμε μες στο ασανσέρ και οι σκέψεις μου γίνονται χειρότερες. Θα έκανε τα πάντα για να έχει μία συνεργασία μαζί της;
Μου έρχονται στο μυαλό λέξεις που είχε πει εκείνη την ημέρα στον πατέρα του.
Ότι θα έκανε τα πάντα για να αποκτήσει αυτό που θέλει ακόμα και να πηδήξει μια που δεν θέλει.
Δεν ξέρω τι είναι αυτό συναίσθημα ζήλιας, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ζηλεύω μία γυναίκα που δεν την ξέρω. Γιατί ζηλεύω στην ιδέα ότι ο Σπενσερ θα συνάντυθει μαζί της. Δεν θέλω να συναντηθεί μαζί της. Αλλά μόλις ανοίγουν οι πόρτες του ασανσέρ και βγαίναμε έξω βλέπω τον Λουίς, και αντιλαμβάνομαι ότι θα φύγω πάλι μόνη μου.
Ενώ εκείνος θα πάει σε εκείνη την σημαντική συνεργασία που θα έκανε τα πάντα.

Του σφίγγω δυνατά το χέρι του.
Ενώ τον ρωτάω  «δεν θα φύγουμε μαζί;»
Με ένα μικρό παράπονο είμαι έτοιμη να κλάψω.
«Γλυκιά μου δεν θα φύγουμε μαζί. Πρέπει να πάω στην σημαντική πελάτισσα.» Τα λόγια του μου τρυπάνε την καρδιά. Δε νιώθω καλά!
«Είναι πιο σημαντική από μένα»
του λέω.
Το χαμόγελο του κάνει τα νεύρα μου να εκραγούν. «Είναι ότι πιο σημαντικό έχω κάνει μέχρι στιγμής στη ζωή μου, οπότε τι να σου απαντήσω τώρα. Για εμένα είστε ακριβώς το ίδιο. Πρέπει να φύγω, πρέπει να συναντηθώ οπωσδήποτε μαζί της.»

Πάει να μου δώσει ένα μικρό φιλι, αλλά αποτραβιέμαι. Τραβάω το χέρι μου που πριν τον έσφιγγα δυνατά. Συνεχίζει με το σπαστικό το χαμόγελο καθώς φεύγει, και με αφήνει εκεί με τον Λουίς να κάθομαι μόνη μου. Μπαίνω μες στο αυτοκίνητο χωρίς να μιλήσω. Αγκαλιάζω τα γόνατα μου, και απλά κλαίω στα βουβά. Ο Λουις ξεκινάει χωρίς να με ρωτήσει που πάω.
Μάλλον ξέρει.
Μάλλον θα το 'χει πει ο Σπένσερ.
Μάλλον ήθελε να με ξεφορτωθεί για να πάει στην σημαντική πελάτισσα, που κατά πάσα πιθανότητα θα την πηδήξει.
Αφού του είναι το ίδιο σημαντική με εμένα.
Αυτές οι σκέψεις τριγυρίζουν στο μυαλό μου.
Το υπέροχο βράδυ που περάσαμε μαζί νόμιζα ότι αυτό ήταν το όνειρό μας ότι αυτό δεν θα χάλαγε ποτέ.
Αλλά με διέψευσε με μία του πρόταση.
"θα έκανα τα πάντα για να έχω μια συνεργασία μαζί της"
αυτή η πρόταση μου τσακίζει την καρδιά μου, μου τσακίζει την αυτοπεποίθηση.
Όμως υπάρχει και χειρότερο...
"Για μένα είστε ακριβώς το ίδιο"
Τι ήταν αυτό;

Νιώθω τόσο λίγη.. Δεν μπορώ να ανασάνω. Νομίζω ότι θα κάνω εμετό. Θα κάνω εμετό από την αηδία που νιώθω για τον εαυτό μου.
Γιατί τον εμπιστεύτηκα και νόμιζα ότι όσα ζήσαμε εχτές ήταν αλήθεια.

Δεν ξέρω πως πέρασε η ώρα κι έφτασα αλλά ο Λουις   μου λέει ότι μπορώ να κατέβω. Όποτε φεύγω γρήγορα.
«Να πας στο διάολο.»
Του λέω χωρίς να μου φταίει πουθενά.
Δεν μου απαντάει δεν λέει τίποτα απλά ένα μικρό χαμόγελο, και αυτό είναι ακόμα πιο ενοχλητικό.

Ανεβαίνω πάνω από τις σκάλες τρέχοντας δεν θέλω να ανέβω σε ένα κλειστό χώρο μέσα σε ένα ασανσέρ όπως πριν.
Δεν θέλω να ξανά σκεφτώ αυτά τα λόγια που μου είπε.
Προχωράω μέχρι τον 14ο όροφο αλλά τα προβλήματα μου δεν τελειώνουν ποτέ.
Είναι εννέα το πρωί και η ανν είναι μαζί με τον Βίνσεντ και με περιμένουν.
Ωραία αυτό δεν θα πάει καθόλου καλά.
«καλημέρα!»
Λέω κάπως διστακτικά.

ο Βίνσεντ έχει καρφώσει τα μάτια του πάνω μου και με κοιτάει εξονυχιστικά.
Κοιτάει το φόρεμα μου και ένα περίεργο χαμόγελο δημιουργείται στο πρόσωπο του.
Η ανν πάλι απ'την άλλη μου λέει..
«Που ήσουνα χθες το βράδυ;»
Δεν νομίζω ότι θα της πω την αλήθεια. Θα νομίζει ότι είχα νεύρα μαζί της επειδή έφερε τον Βίνσεντ σπίτι. Απλά της λέω «δεν σε αφορά.»
Εκείνη την στιγμή πετάγεται ο Βίνσεντ και μου λέει.
«Πολύ ωραίο το φόρεμα σου ταιριάζει με την επιδερμίδα σου.»
Σαστίζω για λίγο αν δεν ήταν ο αδερφός του Σπένσερ μπορεί να το εκλαμβάνα ως φλερτ, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως κατάλαβε το φόρεμα.

Η Ανν δεν αντιδράει καθόλου, δεν της κάνει εντύπωση αυτό που λέει, δεν την επηρεάζει καθόλου.
Το μόνο που μου λέει είναι «θέλω να μιλήσουμε!»
κι αυτό δεν είναι για καλό.
«Ωραία!» της λέω.
«Να μιλήσουμε πάμε στο γραφείο να μιλήσουμε μόνες μας.»
«Θα έρθει και ο Βίνσεντ μαζί.» Όταν μου λέει αυτό παθαίνω μια μικρή σύγχυση αλλά ποια είμαι εγώ για να της πω κάτι.
Εγώ που πέρασα το βράδυ με τον Σπενσερ μέσα σε μια καρέκλα γραφείου.
Ενώ εκείνος με
Παράτησε για να πάει και να πηδηχτεί με μια άλλη.
Δεν μπορώ να της πω τίποτα το μόνο που σκέφτομαι είναι μην τυχόν ο Βίνσεντ είναι σαν τον Σπένσερ και την πληγώσει. «Ωραία»
της λέω.
προχωράμε προς το γραφείο και έρχονται και οι δύο μέσα.
ο Βίνσεντ έχει ακόμα αυτό το ηλίθιο βλέμμα πάνω μου. Σαν να θέλει να μου πει κάτι, αλλά δεν του δίνω την ευκαιρία να μιλήσει.

Ή ανν πάει να πει κάτι αλλά σταματάει «συνέχισε» της λέω «πες μου...»
«θέλω ο Βίνσεντ να έρθει για δουλειά εδώ......»
Απλά έχω σαστίσει, δε μιλάω, δεν αντιδράω.
κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου μου, ενώ ακουμπάω τους αγκώνες μου στο γραφείο.
Θέλει να φέρει τον Βίνσεντ για δουλειά! Εμείς δεν έχουμε δουλειά για τον εαυτό μας. «τι θα κάνει;»
«Θα είναι προσωρινό μέχρι να βρει μια κανονική δουλειά. Ξέρεις ο Βίνσεντ δεν είναι σαν τον Σπένσερ δεν έχει καμία σχέση με την εταιρεία οπότε δεν έχει μία..»

Εκείνος κάθεται εκεί αμίλητος. Δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει να κάνει στην πραγματικότητα.
Δεν μιλάω καθόλου απλά τους ακούω μέχρι που τελειώνουν το παραλήρημα τους.
«Ανν δεν έχουμε τόση δουλειά, και δεν μπορούμε να πληρώσουμε έναν άνθρωπο»
«μπορούμε» λέει δεν αντιδράω και να μιλήσω τι θα πω.
δεν μπορώ έχω τρελαθεί.. «ωραία δοκιμαστικά»
Λέω για να αποφύγω αυτή την τρελή κατάσταση.
Το χαμόγελο της στο θεό δεν ξέρω τι θα καταφέρουμε μαζί του. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως τα κατάφερα έτσι. Είμαι ερωτευμένη με το γιο της δολοφόνου της μητέρας μου, και τον άλλον γιο θα τον έχω στη δουλειά. Τι καλύτερο η ζωή μου είναι σουρεάλ όπως πάντα. Ακομα και η φίλοι μου την κάνουν ακόμα χειρότερη. Έρχεται και με αγκαλιάζει δεν της δίνω τόση σημασία, δεν την σφίγγω είμαι θυμωμένη.
Τώρα θέλω να επικεντρωθώ στο ραντεβού μας.
Σε μια ώρα έχουμε το σημαντικό μας ραντεβού.
Θα έρθει ο  Όλιβερ κάτω.
Θα έρθει ο σημαντικός πελάτης θέλω να είμαι ήρεμη να μη συγχυστώ.
Το τηλέφωνο στο γραφείο της Ανν χτυπάει και εκείνη αποχωρεί γρήγορα. Οπότε εγώ μένω αμήχανα μες στο γραφείο μαζί με τον Βίνσεντ. Εκεί είναι που ανοίγει το στόμα του. «Πως πέρασες το βράδυ με τον αδερφό μου;»
Τον κοιταω σαν ηλίθια. Εχω γουρλώσει τα μάτια μου, έχω ανοίξει το στόμα μου, και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Τι να του πω; Δεν ξέρω τι να του πω. «Σου πάει υπερβολικά το φόρεμα το οποίο διάλεξε για σένα.»
Αυτόν εφερε για να φέρει το φόρεμα;
Δεν ήταν ο Λουις;
Αυτός από που το ξέρει;

«Πως το ξέρεις;»
Τον ρωτάω ενω είμαι εκνευρισμένη. Έχω νεύρα με τον Σπένσερ γιατί είναι με μία άλλη γυναίκα. Όμως τώρα όσο πάει και γίνεται ακόμα χειρότερο. «Αυτό το φόρεμα το είχε αγοράσει πριν ένα μήνα.»

Εγώ απλά τον κοιτάω σαστισμένη. Δεν νομίζω ότι μπορώ να αποκτήσω πλέον καμία άλλη έκφραση στο πρόσωπο μου. «Πριν ένα μήνα;»
«Ναι θεώρησε ότι θα σου πήγαινε πολύ. Δεν έκανε και τίποτα άλλο στη ζωή του όταν εσύ έλειπες. Η θα έφτιαχνε κάδρα σου, η  θα αγόραζε πράγματα για σένα. Το σπίτι μας είναι γεμάτο φορέματα για σένα κι άλλα πολλά..» Απλά τον κοιτάω έχω κοκκινίσει. Δεν ξέρω νιώθω ευχαρίστηση θεωρώ ότι αυτό είναι πολύ υπέροχο. Λίγο υπερβολικό αλλά δεν μπορώ να μιλήσω δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη ,και νομίζω ότι έχω ένα ηλίθιο χαμόγελο πάνω μου. Άσχετα ότι έχω νεύρα μαζί του.

Η ανν  επιστρέφει πίσω και η συζήτηση μας διακόπτεται.
«Τι λέγατε εσείς οι δύο»λέει παιχνιδιάρικα.
Εγώ είμαι αναψοκοκκινισμένη και νιώθω ντροπή δεν ξέρω τι να πω. «Τίποτα αγάπη μου. Απλά για το φόρεμα της έλεγα.» Της απαντάει, και εκείνη δεν αντιδράει.

Γιατί την θεωρώ πολύ σουρεάλ αυτή τη συζήτηση. Έρχεται κάθεται πάλι και με ρωτάει για τον πελάτη. Για  την συνεργασία με τον καινούργιο μας μεγάλο πελάτη. «Ξέρεις ποιος είναι;» «Δεν ξέρω ποιος είναι απλά ο Όλιβερ μας τον σύστησε οπότε θέλω να πιστεύω ότι δεν θα κάνει κάτι κακό.»
Εκνευρισμός στο πρόσωπο της. «Ο Όλιβερ σοβαρά δεν ξέρω γιατί τον εμπιστεύεσαι τόσο»
«Ανν δεν θέλω να ξανά κάνεις αυτή τη συζήτηση. Ο Όλιβερ είναι δικηγόρος μας, νομικός μας σύμβουλος, και μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ»
«Καλά Αλλισον δε σου θίξαμε τον γκόμενο»
«Ανν βούλωσε το στόμα σου.»
Δεν θέλω να τσακωθώ τώρα.
Αλλά μα το θεό θα τα διαλύσω όλα.
Μας κοιτάει περίεργα ο Βίνσεντ, η απλά απολαμβάνει το τσακωμό μας.
Δεν μπορώ να καταλάβω αυτόν τον άνθρωπο.
Επιτέλους χτυπάει πόρτα και μέσα μπαίνει Όλιβερ.
Επιτέλους ένας λογικός άνθρωπος.
Κοιτάω λιγάκι το μαυρισμένο το μάτι.
Δεν ξέρω τι θα νομίζει ο καινούριος πελάτης μόλις δει το δικηγόρο μας με μαυρισμένο μάτι.
Μου έρχεται λίγο να γελάσω.

Δεν ξέρω ποιος το έκανε απλά νευρίασε μόλις άρχισα να γελάω μαζί του. Μπορεί να ήταν κάποιος πρώην γκόμενος της Σάρας. Εγώ δεν την εμπιστεύομαι αυτήν.
Βασικά θεωρώ ότι είμαι λίγο προκατειλημμένη μαζί της και δεν της δίνω καν την ευκαιρία για να μιλήσουμε πάνω από πέντε λεπτά. Έρχεται κοντά μου, μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο και δίνει το φάκελο με τα στοιχεία. Μου λέει «έλα να πάμε στην αίθουσα μας θα περιμένουμε εκει τον πελάτη» Ναι έχουμε μια μικρή αίθουσα συσκέψεων!
μπορώ να πω οτι το γραφείο δεν είναι μεγάλο όμως το χούμε φτιάξει τόσο προσεκτικά που είναι αρκετά ωραίο. Και ό,τι φτιάχνουμε με αγαπη ειναι πάντα ωραίο.

Έρχονται ο Βίνσεντ με την Ανν. Εγω με τον Όλιβερ καθόμαστε όπως συνήθως εγώ κάθομαι στο κεφάλι του τραπεζιού και ο Όλιβερ δίπλα μου.
Η Ανν μαζί με τον Βίνσεντ κάθονται μαζί στην άλλη πλευρά.
Είμαστε μια τέλεια συνεργασία ανθρώπων. Ο Βίνσεντ  με την Άνν σκοτώνονται μαζί μου. Η ανν σκοτώνεται με τον Όλιβερ. Η ανν τα πάει καλά με τον Βίνσεντ.
Εγώ τα πάω καλά με τον Όλιβερ.
Περιμένουμε ένα σημαντικό πελάτη ενώ είμαστε στα μαχαίρια από μόνοι μας.

Ωραια! Και εγώ το μόνο που έχω στο μυαλό μου είναι ότι ο Σπένσερ μπορεί να πηδιέται με οποιαδήποτε πελάτισσα του τώρα.
Η πόρτα επιτέλους χτυπαει και ο Όλιβερ σηκώνεται «θα πάω εγώ.» λέει ο Όλιβερ.
« Ωραία» αναστενάζω λίγο κρατάω το φάκελο μπροστά δεν έχω διαβάσει τίποτα απλά περίμενα. Προσπαθώ να φανώ αναταραχή.
Προσπαθώ να μην ταράζομαι.
Ανοίγει η πόρτα και ο πρώτος άνθρωπος που μπαίνει μέσα είναι ο Σπένσερ.
Τα εγκεφαλικά μου κύτταρα έχουνε λιώσει.
Δεν καίγονται μόνο έχουνε λιώσει.
Δεν ξέρω τι να κάνω.
Αρχιζω να αντιλαμβάνομαι ότι η σημαντική πελάτισσα ήμουν εγώ.
Εκει αποκτάω ένα μικρό χαμόγελο. είμαι σαν ένα μικρό παιδί η καρδιά μου πάει να σπάσει χτυπάει τόσο δυνατά.
Χαιρομαι επειδή δεν βρίσκεται με άλλη γυναίκα, και ερχόταν προς εμένα.
Νευριάζω επειδή είναι τόσο μαλάκας που με έκανε να υποφέρω, μου είπε τόσες βλακείες.
Αλλα ολες αυτές ήταν για μένα.
Όμως όλοι υπόλοιποι έχουν σαστίσει λίγο από την παρουσία του.

Εκτός από τον Όλιβερ. Ο Όλιβερ μου έφερε ως σημαντικό πελάτη τον Σπενσερ θα τον σκοτώσω. «καλησπέρα σας» μας λέει ο Σπενσερ.
Καλησπερίζουμε όλοι ένω σηκώνομαι λίγο όρθια. Εχει έρθει μαζί με το δικηγόρο του αυτόν τον περίεργο τζακ Κρόου, τον σιχαίνομαι αλλά δεν αντιδράω.
Ο Όλιβερ παραδόξως δεν έρχεται να κάτσει δίπλα όπως καθότανε κάθεται παραπέρα, και τρίβει το μαυρισμένο μάτι του.
Εκεί αντιλαμβάνομαι για ποιον λόγο μου έλεγε τι κάνω για σένα. Τώρα φαντάζομαι ποιος μπορεί να του μαύρισε το μάτι.

Βλεπω τον Σπενσερ να έρχεται δίπλα μου χωρίς να του πει κανένας τίποτα. Τρελαινομαι έχω νεύρα μαζί του.
Έχω νεύρα γιατί δεν θέλω να κάνω συνεργασία μαζί του δεν θέλω να καταφέρω κάτι εξαιτίας του.
Έχω νεύρα γιατί μάλλον έχει χτυπήσει τον Όλιβερ.
Εχω νεύρα μαζί του γιατί με έκανε να υποφέρω πιστεύοντας όλες αυτές τις βλακείες για την πελάτισσα Αλλά νιώθω ωραία επειδή όλα αυτά τα υπέροχα λόγια που έλεγε για την υποτιθέμενη πελάτισσα ήταν για μένα, δεν ξέρω τι νιώθω.
Το πρώτο πράγμα που κανει μόλις κάθεται είναι να τραβάει με το δικό του ποδι το δικό μου και αρχίζει να το χαϊδεύει απαλά.
Δεν ξέρω τι να κανω προσπαθώ να μην αντιδράσω να μην κάνω τίποτα να μην κουνηθώ. Δεν ξέρω πως ζω αυτή την παράνοια βρίσκομαι σε σύσκεψη με τον Σπενσερ που ήμουν όλη νύχτα μαζί του.
Εδώ είναι και ο αδερφός του που θέλει να δουλέψει μαζί μας.
Εδω βρίσκεται η ανν που εγώ είμαι έξαλλη μαζί της.
Εδω βρίσκεται ο Όλιβερ με το μαυρισμένο μάτι που μάλλον του το έχει κάνει ο Σπενσερ.
Και έχει έρθει και ο σιχαμένος τζακ Κρόου που υπερασπίζεται τον Ριτς συνήθως.
Μονάχα ο τζος λείπει και κλείσαμε..
Χτυπάει η πόρτα και μπαίνει μέσα ο τζος με έναν φάκελο στο χέρι.
Τι ήθελα και μίλησα....
Ενω αρχιζει να μοιράζει τους φακέλους σε όλους όσους βρίσκονται εκεί.
Πιο αλλόκοτη συνεδρίαση δεν υπάρχει περίπτωση να έχει υπάρξει ποτέ.
Ενώ εγώ ακόμα προσπαθώ να είμαι ατάραχη όσο ο Σπένσερ πλησιάζει σιγά σιγά προς τα πάνω με το χέρι του.
Ενω εγώ σκέφτομαι τα λόγια του που μου έλεγε το πρωί.
«Πίστεψε με θα με ευγνωμονείς.»
Αυτό μάλλον εννοούσε!
Κλείνω τα μάτια μου ξεφυσάω και ετοιμάζομαι για τον πόλεμο που θα ξεκινήσει!!!!!!

Γεια σας κορίτσια μου

Τι μου κάνετε;

Μου έχετε λείψει αυτές της μέρες.

Να ξέρετε απολαμβάνω τα μηνύματα σας..

Σας νιώθω φίλες μου και ας μην σας ξέρω από κοντά.

Πως σας φάνηκε το σημερινό κεφάλαιο;

Θέλω γνώμη για το πως εξελίσσεται το βιβλίο;

Θέλω να μου πείτε αν σας αρέσει;

Και θέλω να μου πείτε αν σας αρέσει που σας ανεβάζω μερικά αποσπάσματα στο τικτοκ;

Και να ξέρετε ότι έχω αρχίσει ήδη ένα καινούριο βιβλίο. Θα σας ανεβάσω σύντομα στο τικτοκ και στο ινσταγκραμ μερικές λεπτομέρειες ❤️❤️