Ζω και αναπνέω για την στιγμή του πρωινού.  Όσο τρώει σπάνια μου μιλάει, αλλά καλύτερα γιατί έχω όλο το περιθώριο να τον περιεργάζομαι με την άκρη του ματιού μου. Συνήθως μου έρχεται φορώντας μόνο φόρμα .

Τίποτα απολύτως απο πάνω. .

Το οτι μου έρχεται χωρίς την μπλούζα του η Άννι λέει οτι το κάνει για να με κολάσει, αλλά δυστυχώς ξέρω καλά οτι το κάνει γιατί απλά αγνοεί την υπαρξή μου. Δεν νομίζω να του περνά απο το μυαλό τι αλυσιδωτές εκρήξεις προκαλεί στο σώμα μου αυτές οι εμφανίσεις του στον πάγκο της κουζίνας. Κανονικά θα έπρεπε να προσέχει λίγο αλλά αδυνατεί να καταλάβει οτι συνυπάρχει με μια γυναίκα!

 Γιατί είμαι γυναίκα! όχι το μικρό που αυτός αρέσκεται να μου πετά κάθε τόσο!

-Μικρή φεύγω βιάζομαι, μου λέει, και η ματιά μου πέφτει πάνω στο  μαύρο κουστούμι του . Φαίνεται φρεσκοξυρισμένος και η μυρωδιά του φτάνει ως εδώ. Αχ με τρελαίνει..

-Και το πρωινό? του λέω θυμωμένα .

-Σήμερα θα κάνουμε μια εξαγορά πολλών εκατομμυρίων , μου λέει καθώς φτιάχνει τη γραβάτα του.Έχω γενικά χιλιάδες πράγματα να κάνω , μου λέει και είναι έτοιμος να φύγει, ούτε που με κοιτάζει. 

Ναι ξέρουμε οτι είναι πολυάσχολος ιδιοκτήτης πολυεθνικής δεν χρειάζεται να μου το θυμίζει .Λες κι εγώ δεν έχω δουλειές! Πάλι ο καθηγητής μου θα με κατσαδιάσει που άργησα. Και δεν έκατσε και να φάει. 

-Έχω κι εγώ πολλές ώρες σήμερα εργαστήριο , δεν θα προλάβω να μαγειρέψω του λέω με ύφος εκατό καρδιναλίων.

- Ε καλά αφού τις Τετάρτες μαγειρεύει η Κυρία Νίκη , μου λέει και σηκώνει τους ώμους του, θα γλυτώσουμε απο την μαγειρική σου μια μέρα μου λέει και εκνευρίζομαι που ούτε ίχνος χαμόγελου δεν υπάρχει σε αυτά τα υπέροχα χείλη.

-Ωραία απαντώ θυμωμένα και μαζεύω τα μαλλιά μου ψηλά. 

Κάνει ένα βήμα μπροστά, και με κοιτά με το γνωστό του αινιγματικό ύφος

-"Θύμωσες?"  το ύφος του ανέκφραστο.

-" Εγώ? Καθόλου!" προσπαθώ να το παίξω άνετη καθώς   αδειάζω τα πιάτα στα σκουπίδια.

-"Όταν θυμώνεις μαζεύεις τα μαλλιά σου ψηλά" μου λέει και ξαφνικά χαμογελά . Με  το γοητευτικό χαμόγελο, εκείνο που με κάνει να μην θυμάμαι τι διαβάζω μετά. 

(..)

Στο εργαστήριο ο καθηγητής όπως ήμουν σίγουρη με φωνάζει. 

Ότι κι αν κάνω τα ακούω απο αυτόν τον άνθρωπο. 

Τις προάλλες παρασύρθηκα απο μια έμπνευση της στιγμής και αντί να αποδώσω το μοντέλο ρεαλιστικά , πειραματίστηκα με το δικό μου τρόπο .Το αποτέλεσμα με ενθουσίασε, αλλά ο καθηγητής μου, πήρε το καμβά μου και το έσκισε. Έκανα μεγάλες προσπάθειες να μην κλάψω μέσα στο εργαστήριο.

Αν δεν αγαπούσα τόσο την σχολή καλών τεχνών, θα τα παρατούσα μόνο για να μην τον βλέπω. Όταν τελείωσε το μάθημα με πλησίασε και μου ζήτησε να περάσω απο το γραφείο του το απόγευμα. Αν ζούσε ο πατέρας μου θα είχαν την ίδια ηλικία, αλλά αυτό δεν με κάνει να τον βλέπω καθόλου πατρικά. Είναι άξεστος και το βλέμμα του είναι πρόστυχο. Απορώ πάλι τι να έκανα.

 Η Άννι με περιμένει στο αίθριο της σχολής να φάμε παρέα όταν ακούγεται ο ήχος του εισερχόμενου μηνύματος. Είναι ο Δημήτρης.

Φιλάω πολλαπλώς την οθόνη του κινητού και διαβάζω το μήνυμα.

Να σου θυμίσω οτι το βράδυ είναι το φιλανθρωπικό γκαλά της πινακοθήκης.

Την πινακοθήκη την ίδρυσε ο Δημήτρης στην μνήμη της γιαγιάς του Αλεξάνδρας Σταγίτη . Ξέρω πόσο πολύ τον αγαπούσε, δεν είναι μόνο οτι τον έχει μεγαλώσει, αφού η μέγαιρα η μάνα του ποτέ δεν βρήκε το χρόνο να σταθεί δίπλα του, είναι πως και η γιαγιά ήταν ένας απο τους πιο καλοσυνάτους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την καλοσύνη που μου έδειξε όταν πέθανε ο πατέρας μου. Η κοινή μας αγάπη για την γιαγιά είναι απο τα λίγα που μας ενώνουν με τον Δημήτρη. 

Βασικά είναι το μόνο.

Του απαντώ αμέσως.

Θα περάσεις να με πάρεις απο το σπίτι? 

του γράφω και σκέφτομαι πως θα μπορούσε κάποιος να το πει και ραντεβού.

Βρε μήπως το πάει πλαγίως? 

Έχω κανονίσει. Πες τον Μάξιμο να σε φέρει .Και προτίμησε να μην βάλεις το μπλουζάκι Νιρβάνα.

Όχι που δεν θα είχες κανονίσει ελεεινέ..μουρμουρίζω καθώς του γράφω απάντηση.

Τελευταία απέκτησες το συνήθειο να προσέχεις τι κάνω. Πρόσεξε το .Είσαι και σε κρίσιμη ηλικία.

Γελάω μόνη μου.Είμαι σίγουρη οτι θα έχει ξινίσει το υπέροχα γοητευτικό πρόσωπο του. Όσο με πειράζει εμένα το μικρή , άλλο τόσο εκνευρίζεται όταν τον κοροίδεύω για την ηλικία του.

Μαριτίνα έχω δουλειά.

Μάλιστα..

 Λοιπόν μου μένει να δω τι θέλει ο καθηγητής μου, να πείσω την Άννι να με συνοδεύσει ,άλλο που δεν θα θέλει και να βρω τι στα κομμάτια να βάλω. Δεν έχω καλά φορέματα για τέτοιες εκδηλώσεις. Πάλι σαν χωριατάκι θα μοιάζω.Ένα τσουβάλι θα βάλω να μη φαίνομαι. 

Και επιτέλους ποιά θα συνοδεύσει?

Εμένα γιατί δεν μου πρότεινε? 

Να δεις που ντρέπεται για μένα.