Βάζω την κάρτα του δωματίου μου στο μικρό χρυσό τσαντάκι μου και επιθεωρώ το είδωλο μου στο καθρέπτη. Φοράω ένα μακρύ χρυσό φόρεμα και ψηλοτάκουνα πέδιλα. Τα μαλλιά μου τα έχω πιασμένα και τα μάτια μου είναι τονισμένα με μπλε σκιά, ενώ τα τόνισα με πολύ αιλάνερ. Να μην περιαυτολογήσω αλλά μοιάζω σε αιγυπτιακή θεά. 

Με τον αέρα της Ίσιδας αρχίζω να περπατάω με αυτοπεποίθηση στο διάδρομο προς την ρεσεψιόν. Το καλό είναι πως μέσα σε δεκαπέντε λεπτά την βρήκα. Μην θυμάμαι καλύτερα το δίωρο που έφαγα το πρωί ψάχνοντας το δωμάτιο.

Στην ρεσεψιόν ένας μελαχροινός υπάλληλος μου εξηγεί πως η συνάντηση είναι στο χώρο δεξιώσεων και με συνοδεύει. Τακτοποιώ τα μαλλιά μου για ακόμη μια φορά και ξεφυσάω. 

Εντάξει αυτό που με είπε πριγκίπισσα ήταν πολύ γλυκό..

Αν ήταν αλήθεια. 

Ελπίζω να του αρέσω. Όχι οτι με ενδιαφέρει αλλά να βλέπει τι είχε και τι έχασε. Οχι επειδή μας αρέσουν τα μπλουζάκια νιρβάνα , δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε και εμείς μια χρυσή τουαλέτα! σκέφτομαι και ξαναφυσάω. 

Μα επιτέλους γιατί είμαι νευρική?

Καθώς διασχίζω την κεντρική αίθουσα το βλέμμα μου πέφτει πάνω στον Δημήτρη. 

Είναι γυρισμένος πλάτη σε εμένα και δίπλα του είναι η ξανθιά. Έχει το χέρι της στα μαλλιά του. Του χαιδεύει την άκρη των μαλλιών κι έπειτα το χέρι της γλιστράει στον αυχένα του. Εκείνος δεν βλέπω τι έκφραση έχει αλλά δεν τον βλέπω να τραβιέται.

 Στέκομαι σαν άγαλμα και παίρνω βαθιές ανάσες. Αυτή είναι η τιμωρία του? Του πήρα το 35% και τώρα θα με υποβάλλει στο μαρτύριο να ερωτοτροπεί σε όλο το ταξίδι με την μοντέλα? Σφίγγω τα δόντια μου απο αγανάκτηση. 

Δεν θα σου περάσει Δημήτρη. Σκέφτομαι και στρίβω επιτόπου προς την αντίθετη κατεύθυνση.

 Γιατί απλούσταστα δεν θα είμαι μπροστά. 

Και βγάλτα πέρα μόνος σου με το επιτελείο σου.

Αλλά δεν θα πάω στο δωμάτιο μου σαν ηττημένη . Θα διασκεδάσω κι εγώ. Και πολύ μάλιστα. 

Στη ρεσεψιόν με ενημερώνουν πως στο χώρο του ξενοδοχείου υπάρχει καζίνο.

Μετά απο μια ώρα στο καζίνο αρχίζω να ξεθαρρεύω. Το παιχνίδι που παίζουν , το ξέρω απίστευτα καλά. Να είναι καλά η εφαρμογή πόκερ που έχω στο κινητό μου.

Μετά απο δυο ποτά έχω κάτσει στο τραπέζι και αρχίζω τα πονταρίσματα. Ο γκρουπιέρης μου χαμογελά σαν ανόητος και συνέχεια φέρνω άσους. Τυχαίο?

Στα τρια ποτά γνωρίζω τον Μοχάμεντ. Καλό παιδί, τρείς πετρελαιοπηγές έχει, ένα χρυσό δόντι και του αρέσει να μοιράζει πούρα.

Στο τέταρτο ποτό καπνίζω πούρο, ο Μοχάμεντ έχει χάσει πολλά χρήματα, εγώ γελάω υστερικά γιατί κερδίζω πολλά και θέλω να πνίξω τον Δημήτρη και κάπου εκεί , σηκώνω το κεφάλι και βλέπω..Εκείνον.

-Είσαι καθόλου καλά?μου λέει με έντονο ύφος και ο Μοχάμεντ σηκώνεται όρθιος να με υπερασπίσει. Κάνω νόημα πως δεν πειράζει και ρίχνω μια μάρκα των χιλίων ευρώ στον γκρουπιέρη. 

-Γιατί μου χαλάς την διασκέδαση? του λέω και γελάω. Εμφανώς μεθυσμένη .

-Σε ψάχνει ένα ξενοδοχείο ολόκληρο, πέθανα απο την αγωνία μου , σκέφτηκα οτι σου συνέβη δεν ξέρω κι εγώ τι. Κι εσύ κάθεσαι πίνεις και παίζεις. Και για όνομα!Μυρίζεις πούρο!Τι στην ευχή νομίζεις οτι κάνεις?

-Περνάω καλά , όπως εσύ και η παλιοξανθιά, λέω και παραπατώ.

Με πιάνει δυνατά μέσα στην αγκαλιά του.

"Εσύ κι εγώ θα πάμε τώρα στο δωμάτιο σου" 

Και με σηκώνει στην αγκαλιά του σαν πούπουλο .

Μυρίζει Δημήτρης..