6 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ 

-Εντάξει Άννι το αποφάσισα , της λέω χαμογελώντας με αυτοπεποίθηση ,

 "αν μπόρεσα να υπάρξω γυναίκα της καταστροφής, αυτό σημαίνει πως μπορώ να μεταμορφωθώ και στη σαρωτική γυναίκα του έρωτα! της λέω θριαμβευτικά και πίνω μια γουλιά γαλλικό.

-Αχ Μαριτίνα μου είσαι υπό την επήρεια ακόμη. 

Δεν εξηγείται διαφορετικά. Και σου το είπα, λευκό και τρίφυλλο δεν είναι πούρο καλή μου! Τα Σόδομα έγιναν σ' αυτό το καζίνο!, μου λέει και τρώει λίγο παρφέ βανίλια.

Ο ήλιος είναι υπέροχος , στο πλακόστρωτο σοκάκι ακούγονται οι πατημασιές, το καφενεδάκι είναι γεμάτο απο κόσμο, η Άννι κάθεται απέναντι μου και με κοιτά σαν παρανοική, ο πίνακας που είναι κρεμασμένος στο τοίχο του bar είναι Lautrec και μου αρέσει, και μέσα σε όλα αυτά τα πολλά εγώ είμαι εδώ, πίνω καφέ και είμαι απόλυτα ευτυχισμένη.

-Αλήθεια Άννι είμαι  ευτυχισμένη. Γιατί ξέρω πως θα τον κερδίσω με κάθε τίμημα. Θα συνεχίσω να έχω σχέση μαζί του και εκείνος αν θέλει ας είναι χωρισμένος! της λέω και δοκιμάζω χαρούμενη λίγο απο το παρφέ της. 

-Αχ Μαριτίνα μου, αχ κοριτσάκι μου νομίζω  πως μου λείπει η απέραντη θλίψη, τώρα μου φαίνεται πως άρχισε να γυαλίζει το μάτι σου.

Γελάω μέσα απο την καρδιά μου.

-Θα τον κερδίσω πίσω Άννι μου, θα το δεις! της λέω και λάμπω απο αυτοπεποίθηση.

E πόσο να κλαίω στα πατώματα? Στροφή στην τακτική!