·Ή θα παλέψεις για την ειρήνη
ή θα πεθάνεις·

This is the beginning of the end.

‟ 1η Αυγούστου 1914 „

Η Γερμανία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Ρωσίας.

⏯ Τ' ανείπωτα

06:27 μ.μ

Ξημερώνει.. αλλά η βροχή είναι ήδη ξύπνια.

Την ακούς , πώς οδύρεται πεσμένη στο πικρό έδαφος;

Τη βλέπεις, πώς ποτίζει το ιερό χώμα με τα δάκρυα της;

Η βροχή ήδη ξέρει.

Ακούει τα βομβαρδιστικά αεροπλάνα να καταφθάνουν και βλέπει τους φοβισμένους στρατιώτες να περιμένουν την μοίρα τους.

Ξημερώνει.. αλλά η βροχή ήδη κάθεται μόνη της στην αυλή.

Με περιμένει να βγω έξω, να μου ψιθυρίσει το τελευταίο αντίο.

Μα δεν μπορώ να την αφήσω και να πάω να πολεμήσω!

Θέλω να μείνω εδώ, να κρυφτώ στην αγκαλιά της.

Να κρατήσω ασφαλή την αγάπη μας, μην έρθει και την πυροβολήσει ο εχθρός.

Τα χέρια μου δεν μπορούν να πιάσουν τις χειροβομβίδες και τις εκρηκτικές ύλες.

Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο μονάχα ζητώ.

Γιατί δεν μας δίνουν λουλούδια αντί για πυρομαχικά;

Γιατί πρέπει να λιώσει η σάρκα μας και ο σκελετός να ξεχωρίζει;

Γιατί να μας σκοτώσει η εξουσία και όχι η γηρατειά;

Την ειρήνη υπηρετούμε ή τον πόλεμο;

Απάντησε μου, βροχούλα.

Εγώ, σ' ακούω που κλαις.

Εσύ, ακούς την απελπισία μου;

Τα ερπυστριοφόρα οχήματα μόλις έφτασαν και οχύρωσαν την πόλη μας.

Με ένα δυνατό κρότο κηρύσσουν την έναρξη του αδυσώπητου πολέμου.

Ξημέρωσε.. αλλά δεν μπορώ να την εγκαταλείψω. Εδώ, σε τούτο το κρεβάτι.

Γυμνή και παγωμένη, δίχως το δικό μου σώμα να την σκεπάζει.

Φοβάμαι, τόσο πολύ.

Φτάνει!

Σε ακούω.

Ψάχνω τη στρατιωτική στολή και τις χοντροκομμένες αρβύλες μου.

Ένας στρατιώτης δεν μπορεί να βγει απροετοίμαστος και να τον παρασύρει ο θάνατος.

Σωστά δε λέω;

Για να νικήσει πρέπει να σβήσει την παλιά ζωή από την μνήμη του, να γίνει ένα κτήνος,
να μην μπορεί να νιώσει θλίψη!

Μόνο ένας άπονος, σκληρός και βάναυσος άντρας επιστέφει πίσω στην πατρίδα.

Αλλά βροχούλα μου, αν τυχόν γίνω σαν αυτούς, μη με αφήσεις να γυρίσω.

Δεν θέλω να είμαι ένας ξένος μπροστά στην Ρόουζ.

Με αγάπησε, όπως ακριβώς είμαι, εδώ και τώρα.

Πώς θα συνεχίσει να με αγαπά, αν παραδώσω τις αθώες ψυχές στον Άδη;

Σε παρακαλώ.

Φρόντισε να βουλιάξω στο χώμα.

Πότισε την ψυχή μου με τα δάκρυα σου.

Ας κάνουμε αυτή τη συμφωνία.

Δέχεσαι;

Είμαι πανέτοιμος.

Δεν φοβάμαι πια.

Μπορείς να με συνοδεύσεις ως στο σταθμό;

Ωχ, περίμενε!

Στάσου λίγο.

Ξέχασα να την αποχαιρετήσω.

Τη βλέπεις που κοιμάται;

Αυτή είναι η γυναίκα που αφήνω στα σκεπάσματα.

Η γυναίκα της ζωής μου.

Για χάρη της θα πολεμήσω!

Για να ζήσει χαρούμενη και με ειρήνη.

Το υπόσχομαι στον εαυτό μου.

Δεν θα επιτρέψω ούτε σ' ένα αιχμηρό χέρι να την βλάψει και να αφήσει αιώνια σημάδια στο ακάλυπτο κορμί της.

Θα με περιμένεις Ρόουζ;

Αχ, πες μου, ότι θα με περιμένεις μέχρι να ελευθερώσω και την τελευταία μου πνοή.

Πες μου, ότι δεν θα χάσεις τις ελπίδες σου!

Να είσαι σίγουρη αγάπη μου, ότι τα χέρια μου δεν θα λερώσω με αίμα.

Θα φυτέψω ένα σπόρο εκεί στο χαράκωμα και με τα αγκάθια του άνθους θα πολεμήσω τον εχθρό.

Το δικό μου όπλο θα είναι η γερή αγάπη μας.

Πρέπει να σου πω αντίο, Ρόουζ.

Θα περιμένω με ανυπομονησία το φεγγάρι να μεταφέρει τις προσευχές σου.

Ξημέρωσε..

Πάμε βροχούλα;

Ήρθε η ώρα να φύγουμε.

Πιάσε με από το χέρι.

Προτού επιβιβαστώ στο όχημα, αγκάλιασε με σφιχτά και ύστερα φύλαξε κάπου τα πολύτιμα δάκρυα σου.

Έχεις να θρηνήσεις για πολύ ακόμη.

Ελπίζω να σε ακούσω και να σε δω σύντομα.

Τώρα φύγε, βροχούλα.

Μη στέκεσαι μόνη.

Εγώ, θα ταξιδέψω πολύ μακριά.

Εσύ, μπορείς να γυρίσεις πίσω και να ξαπλώσεις στο μαξιλάρι μου.

Να ξεκουραστείς, επειδή πρέπει να προσέχεις την πατρίδα, όχι μόνο σήμερα, αλλά και τις επόμενες δύσκολες ημέρες που θα ξημερώσουν..

Πίτερ Χένρι Στιούαρτ