Πάει να πέσει αλλά την συγκρατω, εκείνη βγάζει ένα επιφώνημα και έπειτα με κοιτάζει, την βοηθάω να σηκωθεί και εκείνη ισωνει την φούστα της

Ο: συγγνώμη

Της λέω αδιάφορα και εκείνη μου χαμογελάει

<<Δεν πειράζει, καινούργιος είσαι δεν σε έχω ξανά δει>>

Μου λέει

Ο: ηρθα εδώ με την αδελφή μου, συγγνώμη αλλά πρέπει να φύγω

Το τελευταίο που μου χρειαζόταν τώρα είναι το φλερτ αυτής της ψωνισμενης εφηβης

<<Κρίμα, αν θες το βράδυ θα πάμε σε ένα μπαράκι εδώ πιο κάτω γιατί δεν έρχεσαι να γνωριστούμε καλύτερα >>

Μου λέει κοιτάζοντας με πονηρά αυτή τη φορά, την παρατηρώ από πάνω προς κάτω, είναι ωραια δε μπορώ να πω για μια φορά καλή είναι άλλωστε στο σχολείο θα έχω πάλι τις ίδιες επιλογές

Ο: ίσως τα πούμε

Της χαμογελάω και φεύγω για να βρω την Αριαννα, φτάνω στο κέντρο αισθητικής και ανεβαίνω στον πρώτο όροφο που ήταν το κομμωτήριο, βλέπω μια κοπέλα με ροζ μαλλιά και αμέσως καταλαβαίνω πως είναι αυτή, κοιταζεται στον καθρέφτη και δείχνει τόσο ενθουσιασμένη, την φωνάζω από μακρυά και εκείνη μόλις με βλέπει τρέχει και με αγκαλιάζει

Αριαννα

Ακούω τον Όντιν να με φωνάζει και σηκώνομαι και αρχίζω να τρέχω κατά πάνω του, τον αγκαλιάζω και εκείνος μου ανταποδίδει

Α:Είναι τέλειο δεν το πιστεύω πως εγώ είμαι αυτή

Του λέει ενθουσιασμένη και βγαίνω από την αγκαλιά του

Ο: είσαι πανέμορφη, πραγματικά δεν περίμενα να φαίνεται τόσο πολύ η αλλαγή

Α: Είναι απλά γαμάτα όλα!

Δεν μπορώ να σταματήσω να είμαι ενθουσιασμένη, όλα μοιάζουν τόσο διαφορετικά και το καλύτερο απ όλα είναι ότι μοιράζομαι την χαρά μου με τον Όντιν

Ο: σου πήρα να φας

Μου λέει δείχνοντας μια σακούλα με φαγητό

Ο: πάμε να ξεκουραστείς γιατί έχουμε έξοδο το βράδυ

Κατσουφιάζω, πραγματικά δεν ήθελα να πέσω ξερή για ύπνο αλλά ήμουν τόσο χαρούμενη με την αλλαγή μου δε με ένοιαζε.

Είμασταν στο σπίτι και έκοβα τις ετικέτες από τα ρούχα, πραγματικά δεν είχαν τελειωμό, ενώ ο Όντιν εψαχνε να μου βρει τι να βάλω.

Ο: ορίστε ότι πρέπει

Μου λέει δείχνοντας ένα απλό μαύρο κοντό και εφαρμοστο φόρεμα, κατσουφιάζω λίγο και μόνο στην ιδέα ότι πρέπει να ετοιμαστώ και να βγούμε

Α: Είναι ανάγκη; δε μπορούμε να πάμε κάπου χαλαρά για φαγητό ίσως;

Ο: πάλι θα φας;

Α:σιγα τι θα παθω θα αρχίσουμε πάλι τις προπονήσεις στο σχολείο και ότι κιλό έχω πάρει θα το χάσω

Εκείνος ξεφυσαει και αφήνει το φόρεμα στην πολυθρόνα και κάθετε στο μπράτσο της

Ο: αν δε θες μην έρχεσαι αλλά εγώ θα πάω

Α: γιατί θες τόσο πολύ να πας; Μη πως έχεις ραντεβού με κάποια;

Τον ειρωνεύομαι

Ο: μπορεί και Ναι, μια αρπαχτή θα την έκανα

Μου λέει και μένω κόκαλο, με πια έμπλεξε πάλι;

Α: με ποια έμπλεξες ρε γελοίε; Δεν έμαθες τίποτα απ αυτά που πέρασες με την Λίζα;

Ο: άλλο αυτό, τεσπα μικρή άσε με να περάσω καλα έτσι κι αλλιώς δεν είναι τίποτα το σοβαρό κι εσύ κάτσε εδώ και τακτοποίησε λίγο αυτόν τον χαμό

Α: μη με λες μικρή και μη μου λες τι να κάνω

Του φωνάζω και του πετάω μια μπλούζα, εκείνος την πιάνει πριν τον χτυπήσει

Ο: εγώ πάω να ετοιμαστώ σιγα σιγά, προβλέπεται μεγάλη νύχτα απόψε

Μου λέει πλησιάζοντας με και μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο ενώ εγώ τον χτυπάω στην πλάτη.

Η ώρα είναι 10:30 και κάθομαι στον καναπέ και βλέπω....Ούτε κι εγώ ξερω τι βλέπω, ο Όντιν κατεβαίνει κάτω και τον βλέπω να φοράω ένα λάδι υφασμάτινο παντελόνι με μια άσπρη μπλούζα που τόνιζε το γυμνασμένο σώμα του

Ο: πως με βρίσκεις;

Με ρωτάει κάνοντας μια στροφή γύρο από τον εαυτό του

Α: βρωμοκοπας άρωμα

Του λέει για τον τον πειράξω

Ο: άρα τέλειος, μικρή φρόνημα εσύ

Α: άντε γαμησου ρε

Του φωνάζω και εκείνος με χαιρετάει και φεύγει. Ξαπλώνω στον καναπέ και δεν καταλαβαίνω ποτέ με παίρνει ο ύπνος

Ακούω τι κουδούνι να χτυπάει επίμονα, ξυπνάω απότομα και πέφτω απο τον καναπέ, σηκώνομαι με δυσκολία πιάνοντας την μέση μου και βρίζοντας αυτόν που θυμήθηκε βραδιάτικα μα χτυπάει τα κουδούνια. Πηγαίνω και ανοίγω αλλά την ξανά κλείνω απότομα όταν βλέπω πως είναι ο Κάρτερ. Αχ τι καλα δεν ξύπνησα ακόμα κοιμάμαι. Το κουδούνι συνεχίζει να χτυπάει και ξανα ανοίγω.

Δεν μπορεί! Δεν είναι όνειρο;

Βλέπω τον Κάρτερ να στέκεται έξω από την πόρτα κρατώντας έναν σάκο στον ώμο του και να έχει το γνωστό γελοίο αλλά χαριτωμένο χαμόγελο

Κ: Γεια! Μήπως μένει εδώ μια Αριαννα ρο...

Α: τι κάνεις εδώ γαμώτο;

Τον διακόπτω και του φωνάζω, εκείνος μένει έκπληκτος, με παρατηρεί απο πανω μέχρι κάτω και κάνει τον σταυρό του λέγοντας

Κ: μέγας είσαι κυρίε και θαυμαστά τα έργα σου. Αριαννα;

Με ρωτάει με γουρλωμένα μάτια

Α:Θες να σε βαρέσω για να στο επιβεβαιώσω

Εκείνος γνέφει αρνητικά και περνάει μέσα προσπερνώντας με

Α: που πας;
Τον ρωτάω εκνευρισμένη και κλείνω την πόρτα

Κ: που ειναι το φιλαράκι μού;

Λέει καθώς κοιτούσε αριστερά και δεξιά τα δωμάτια και πήγε στην κουζίνα, τον ακολουθώ από πίσω, θα τον σκοτώσω πραγματικά

Κ: καλα άδειο το έχεις, σκατα οικοδέσποινα

Κλείνει την πόρτα απο το ψυγείο και ανοίγει τα ντουλάπια.

Α: σε τώρα τι σκατα κάνεις εδώ, πρώτον που ξέρεις που μένω, δεύτερον πως ξέρεις ότι είναι και ο Όντιν εδώ και τρίτον με τι δικαίωμα μπαίνεις μέσα στο σπίτι μου και ψάχνεις τα πράγματα μου

Του φωνάζω έξαλλη

Κ: αρχικά πες μου τι δουλειά έχεις με τον Όντιν, τα φτιάξατε ε; Οχι που θα έκανες ευκαιρία

Λέει έχοντας ένα ειρωνικό υφάκι

Α: Ναι ρε τα έχουμε, και πηδιομαστε κιόλας,άντε δρόμο τώρα

Με αρπάζει και με κολλάει στον τοίχο φέρνοντας τα σώματα μας κοντά το ένα με το άλλο, ένιωθα μια φλόγα να καίει μέσα μου, άρχισα να ανασαίνω πιο βαριά ήθελα να τον σπρώξω αλλά ένιωθα πως είχα παραλύσει

Κ: μη μου λες εμένα μαλακιες μικρή, ξέρεις πως τα νεύρα μου δεν είναι καλά

Α: το ξέρω αυτό, αφού είσαι τέλειος ψυχακιας

Γελάει

Κ: αυτό είναι όμως που σε γοητεύει

Μου λεει και κολλάει τα χείλη του πάνω στα δικά μου