Το επόμενο πρωί σηκώθηκα με πολύ όρεξη ο Όντιν ήταν  στο καθιστικό και με περίμενε, έβαλα ότι πρόχειρο βρήκα μπροστά μου και κατέβηκα κάτω

Α: λοιπόν πάμε;

Τον ρωτάω ενθουσιασμένη

Ο: πάμε γιατί θέλω να φάω

Ναι σωστά είχα ξεχάσει ότι δεν είχαμε τίποτα για φαγητό, αλλά τουλάχιστον πήγαμε σε μια καφετέρια που σερβίρει και πρωινό μαζί με τον καφέ, είχα έρθει μόνο δύο φορές με την μαμά εδώ, ήταν ωραια αλλά δεν μπορούσαμε να βγαίνουμε συχνά. Ο Όντιν πήρε σχεδόν όλο τον καταλο και τα καταβροχθίζε όλα  με μεγάλη λαιμαργία

Α: ήρεμα κάνεις λες και έχεις να φας καμία βδομάδα

Ο: Όχι απλά.....Έχω μεγάλο.....στομάχι.....και μ'αρέσει....το πρωινό

Λέει καθώς μασάει και εγώ ξεφυσσαω. Έχω τελειώσει ήδη με τις τηγανητές μου και περιμένω να τελειώσει και ο Οντιν ο οποίος δεν έρθει

Ο:πφφ....φουσκωσα

Λέει και χαϊδεύει την κοιλιά του

Α: θα φύγουμε καμία ώρα παλιό φαγανα;

Ο: Ναι ναι πάμε πρέπει να χωνέψω και έχουμε πολλά να κάνουμε

Βγαίνουμε απο το μαγαζί και κατευθυνόμαστε προς την αγορά, αν και περνάμε από πολλά μαγαζιά καταλήγουμε σε ένα από τα πιο ακριβά.

Α: πας καλά εδώ έχει όλο φίρμες και.....

Βάζει τι δάκτυλο το μπροστά από το στόμα μου για να με κάνει μα σταματήσω να μιλάω

Ο:δεν έχεις καταλάβει ακόμα σε ποια οικογένεια βρίσκεσαι, μπες μέσα και πάρε όλο το μαγαζί

Μου εξηγεί την πόρτα και εγώ κοντοστεκομαι λίγο αλλά μετά μπαίνω μέσα. Το μαγαζί είναι τεράστιο και τα ρούχα είναι ατελείωτα. Μια νεαρή γυναίκα γύρω στα 30 μας πλησιάζει φορώντας ένα κομψό γυναικείο μπεζ κουστούμι

<<Καλημέρα σας! Πώς  μπορώ να βοηθήσω>>

Μας ρωτάει παρατηρώντας με απο την κορυφή ως τα νύχια και σχηματίζοντας ένα ψεύτικο χαμόγελο

Ο:ας μας δείξετε στην αρχή πέντε με έξι καθημερινά σύνολα και έπειτα βλέπουμε

Εκείνη αρχίζει να μας βγάζει διάφορες μπλούζες και παντελόνια, είμασταν στο μαγαζι για πολλές ώρες, δεν ήξερα ούτε κι εγω τι δοκίμαζα είχα κουραστεί τόσες ώρες ορθοστασία και ο Όντιν με είχε αφήσει μόνη μου με αυτήν που από το πρόσωπο της και μόνο φαινόταν η κούραση αλλά και η χαρά της, σίγουρα όλα αυτα θα κόστιζαν μια περιουσία αλλά δε με ένοιαζε. Την βλέπω να πλησιάζει με αλλά τέσσερα φορέματα

<<Αυτά είναι τα τελευταία>>

Μου λέει και μου τα δίνει μπαίνω μέσα αγανακτισμένη και τα δοκιμάζω

Όντιν

Βγαινω απο το μαγαζί για να κανω μια μικρή βόλτα και να κάνω κανένα τσιγάρο, στο δρόμο βλέπω ένα κέντρο  αισθητικής και σκέφτομαι  να πάω να κλείσω ένα ραντεβού για την Αριαννα, μπαίνω μέσα και κατευθύνομαι προς την γραμματεία και κανονίζω τα διαδικαστικά και φεύγω τρέχοντας για το μαγαζί, η Αριαννα είναι ακόμα μέσα στο δοκιμαστηριο και εγώ κανονίζω την μεταφορά των ρούχων με την πωλήτρια

Να δω πως θα μπουν όλα αυτα στο αμάξι

Σε λίγο την βλέπω να βγαίνει δείχνει κουρασμένη, που να μάθει πως έχει και  συνέχεια

Α: θέλω να πάω σπίτι είμαι πτώμα

Ο: Ναι αλλά αυτό θα καθυστερήσει μερικές ώρες ακόμα

Με κοιτάζει με γουρλωμένα  μάτια

Ο:τα ρούχα  θα  στα στείλουν στο σπίτι, πάμε!
Την προσταζω και εκείνη με ακολουθεί βαριεστημένα, την πηγαίνω στο κέντρο αισθητικής και την αφήνω στα έμπειρα χέρια, ελπίζω όμως όταν βγει να μη με σκοτώσει

Αριαννα

Μια κυρία έρχεται και με πλησιάζει και λέει πως θα αρχίσουμε με την αποτρίχωση λέιζερ, δεν έχω κάνει ποτέ αποτρίχωση μια χαρά βολεύομαι και με τα ξυραφάκια αλλά πραγματικά ήταν μια εμπειρία που δεν θέλω να την ξανά ζήσω. Ας με μαχαίρωσαν λιγότερο θα πονούσα, μα τον Θεό θα τον σκοτώσω τον Όντιν. Έπειτα με πήγαν για μασάζ και μου έκαναν κάποιες θεραπείες στο πρόσωπο για την ακμή και εγώ δεν ξέρω για τι άλλο, αα Ναι μου έκαψαν και τα νύχια ευτυχώς που μου έκαναν κάτι απλό είναι πολλά για πρώτη μέρα. Και τώρα ήρθε και η αποκορύφωση δεν ήξερα για τι ακριβώς είχε συνεννοηθεί ο Όντιν αλλά όταν άκουσα πως θα μου βάψουν τα μαλλιά έμεινα με το στόμα ανοιχτό και όχι μονο αυτο αλλά θα μου τα έβαφαν ροζ. ΡΟΖ! Έλεος δεν ξέρω τι να κάνω διαμαρτύρομαι στην αρχή αλλά τελικά με έπεισαν, μαλλιά είναι στο κάτω κάτω τα κουρευτώ με την ξυριστηκη μηχανή και ησυχάσω, αφού πρώτα θάψω τον Όντιν

Μετα απο κανένα δυωρο που τελείωσα με τα μαλλιά αλλά και με το μακιγιάζ με αφήνουν να γυαλιστω. Για άλλη μια φορά εξεπλάγην. Όλα πάνω μου έμοιαζαν διαφορετικά, ήμουν μια άλλη, είχα μείνει να κοιταζομαι στον καθρέπτη για αρκετή ώρα, δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω μου.

Όντιν

Αφήνω την Αριαννα στο κέντρο και πάω να φάω τίποτα σε ένα εστιατόριό που είδα, το μαγαζί έχει αρκετό κόσμο και έτσι κάθομαι μπροστά στην τζαμαρία στο ψηλό τραπέζι, κοιτάζω τον κατάλογο  και αφού παραγγέλνω βλέπω πως ο Κάρτερ με παίρνει τηλέφωνό, το σηκώνω ενθουσιασμένος μια και που είχαμε καιρό να νικήσουμε

Ο: που είσαι ρε μεγάλε πως τα περνάς;

Κ:καλα μιλάμε χάνεις που δεν ήρθες, έχει εδώ κάτι ωραίες κινεζουλες  πρόθυμες για όλα

Μου λέει και χαμογελάμε

Ο:Την επόμενη φορα ίσως, ποτέ θα έρθεις;

Κ: σε 5 μέρες θα έρθω κατευθείαν στο σχολείο, εσύ πως τα περνάς;

Ο: καλα, να εδώ ηρθα με την Αριαννα για ένα τριήμερο στο σπίτι της μαμάς της και έπειτα θα φύγουμε

Κ: τιιι? Γιατί είσαι μαζί της; Γιατί μένετε μαζί; τα έχετε;

Μου φώναζε νευριασμένος στο τηλέφωνο και εγώ προσπαθούσα μα τον ηρεμήσω

Ο: Οχι ρε μεγάλη ιστορία, θα στα πω από κοντά, δεν τρέχει τίποτα μεταξύ μας

Δεν νομίζω πως ηρέμησε καθόλου, ο εκνευρισμός ακόμα ακουγόταν στη φωνή τού

Κ: καλα ότι πεις, αλήθεια πως λέγετε το μέρος που είστε; μου το είχε πει αλλά το ξέχασα

Ο: μια μικρή πόλη είναι τίποτα το ιδιαίτερο

του είπα για την πόλη που προφανώς δεν την ήξερε και επεοτα λέγαμε ένα σωρό βλακείες, μέχρι που ήρθε η παραγγελία μου και του το έκλεισα λέγοντας του πως θα τον πάρω μετά

Αφού έφαγα και μίλησα πάλι με τον Κάρτερ αποφάσισα να πάω καμία βόλτα για να περάσει η ώρα. Όταν βγαίνω έξω από το μαγαζί πέφτω πάνω σε ένα κορίτσι