Μόλις είχαμε φτάσει στο σπίτι, μπαίνω μέσα και για έναν περίεργο λόγο το βρίσκω καθαρό, λογικά ο Τζέισον θα το έκανε, είπα στον Όντιν να ανέβει για να αφήσει τα πράγματα και εγώ πήγα να ανοίξω τον γενικό. Ο Όντιν κατεβαίνει κάτω και έρχεται στην Κουζίνα.

Ο: δεν είναι και πολυ μεγάλο έτσι

Μου λέει κάπως απογοητευμένος

Α: και που το είχαμε τυχερές είμασταν

Του λέω ενώ ταυτόχρονα έβαζα σε λειτουργία το ψυγείο

Α: πάμε να πάρουμε τίποτα να έχουμε να τσιμπάμε όσο θα είμαστε εδώ.

Εκείνος απλά συμφωνεί και με ακολουθεί εξω κατευθυνόμενοι προς το κοντινότερο super market. Όταν μπαίνουμε μέσα δεν υπάρχει πολύς κόσμος, περνούμε ένα καλάθι και περνάμε από τους διαδρόμους

Ο: τι θα κάνουμε σήμερα να αράξουμε και να δουμε καμία ταινία ή θα πάμε καμία βόλτα

Α: εγώ λέω να κάτσουμε σπίτι άλλωστε αύριο έχουμε πολλά να κανουμε

Ο: αα ώστε όντως θες να αλλάξεις όπως λες

Γνεφω καταφατικά

Α: έχεις ακομα την κάρτα του πατέρα σου;

Το ρωτάω έχοντας ένας πονηρό χαμόγελο

Ο: πατέρα μας! Και όχι δεν τον έχω, αλλά εχω την δική μου έχω πολλά μέσα

Α: Ναι ότι Πεις. Γιατί δεν τον παίρνεις τηλέφωνο να του ζητήσεις δεν θέλω να χαλας τα δικά σου

Γελάει

Ο: μπαμπά δε τον λες αλλά λεφτά θες

Α: μου χρωστάει δεν πέρασα και λίγα, και αν βάλουμε όλα τα παιδικά τραύματα την δολοφονία της μητέρας μας και όλα τα υπόλοιπα είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει.  Άλλωστε αυτό δεν ήθελες να κάνεις κι εσύ νε την Κάθριν και τον Μπεν;

Εκείνος δεν απαντάει αλλά διακρίνω το βλέμμα του ηττημένου που έχει ζωγραφίθει στο πρόσωπο του

Ο: πάρε τι θες και πάω έξω να του μιλήσω

Α: έτσι μπραβο το αγόρι μου
 
Του λέω κοροϊδευτικά και αυτός πάει έξω έχοντας μια ξινισμενη μούρη, συνεχίσω τα ψωνια μου μέχρι που πλέον έχω τελειώσει και έτσι  προχωράω προς τον διάδρομο με τα αναψυκτικά όταν βλέπω τον Ντύλαν με την χαζοπαρεα του.

Αχχ ο Ντύλαν! Ένα από τα πιο ωραία και δημοφιλή αγόρια της πόλης, καλύτερος παίχτης στην ομάδα του, έχει γινει ντούκι μόνο και μόνο από την πρωτεΐνη ή τι αλλο σκατα παίρνει αλλά έχει μια κορμάρα, ήμουν καψούρα μαζί του από το δημοτικό μέχρι που η πλεον γκόμενά του έμαθε πως τον θέλω και πέρασα το Γυμνάσιο αλλά και τις 2 τελευταίες χρονιές του δημοτικού κοροϊδεύοντας με και εγώ δεν ξέρω τι άλλο. Απαίσιες εποχές!
Δε θέλω να με δούνε, αχχ που είναι  και αυτός ο Όντιν, μα τι μαλακας τώρα βρήκε κι αυτός να φύγει. Προχωράω αργά προς τα πίσω όταν βλέπω τον Όντιν να έρχεται προς τα εμένα αλλά από την αρχή του διαδρόμου.

Σε παρακαλώ μη το κάνεις!

Σηκώνει το χέρι του

Προσπερνάει τους μαλακές και.....

Με φωνάζει....Ναι αρχίζει να φωνάζει "Αριαννα ολα ενταξειι" και εγώ μένω σαστισμένη. Που τον βρήκα τέτοιον μαλακά αδελφό

Ο Ντύλαν και η μαλακοπαρεα του σταματανε τις ομιλίες τους και με κοιτάζουν, μου χαμογελάν. Δεν είναι για καλό. Έχω κοκαλώσει στην θέση μου, ο Όντιν κατάλαβε πως κάτι δεν πάει καλά και κοιτάζει την μαλακοπαρεα πίσω του. Ο Ντύλαν έρχεται και με πλησιάζει, ο Όντιν σταματάει να περπατάει και τον παρατηρεί.

Έχει φτάσει απέναντι μου, έχει εκείνο το χαζό χαμόγελο που μέχρι πριν λίγο καιρό θα ελιώνα, αλλά τώρα συνειδητοποιώ πως ο Κάρτερ έχει πιο ωραίο

Άντε παλι ο Κάρτερ στην μέση! Την τύχη μου!

Ν: βρε καλώς το κοριτσάκι! Τι έγινε γιατί δεν μας ήρθες φέτος το σχολείο είναι άδειο χωρίς εσένα

Μου λέει κατσουφιασμενος, θέλω τόσο πολύ να τον βαρέσω, να τον πνίξω να τον σκοτώσω

Α: Ναι δυστυχώς δεν θα έχετε την τιμή να με έχετε και στο Λύκειο

Του λέω ειρωνικά και όσο πιο ήρεμα μπορούσα, δεν έπρεπε να ταραζομαι σε τέτοιες καταστάσεις, τι σκατα μας μαθαίνουν τόσο καιρό στο σχολείο

Ν: κρίμα  αλλά τώρα μπορούμε να παίξουμε αν θες

Λέει καθώς μου πιάνει μια τούφα από τα μαλλιά του και παίζει μαζί της.
Και ναι! Επιτέλους ο Όντιν έρχεται και τον σκουνταέι στον ώμο, εκείνος γύριζει με το γνωστό ψωνισμενο  υφάκι του

Ν: θες κάτι;

Ο: αν δεν εξαφανιστείς από δω πέρα σε 5 δεύτερα θα σε πάρουν από εδώ σηκωτο

Του λέει φανερά εκνευρισμένος, η μαλακοπαρεα του μας πλησιάζει και ο Τομ ο κολλητός του πιάνει τον Όντιν από το μπράτσο

Τ: τι ζόρι τραβάς ρε φίλε δε βλέπεις πως τα παιδιά έχουν δουλειά;

Αυτό ήταν! Ο Όντιν παίρνει το γνωστό δολοφονικό του βλέμμα, και κάπως έτσι ξεκινάει ο ολιγόλεπτος καβγάς.

Πιάνει τον καρπό από το χερι του και το γύριζει απότομα. Ο Τομ βγάζει μια δυνατή κραυγή πόνου, οι άλλοι 3 περικυκλώνουν τον Όντιν αλλά αυτόν δεν πτοείται. Ρίχνει τον Τομ πάνω στους 2 και εκείνοι πέφτουν πάνω στα ράφια, ο ένας που απέμεινε πέφτει πάνω του με φορά και τον χτυπάει στο στήθος με τον ώμο του. Δεν πονέσε και πολυ τον Όντιν ο οποίος αμέσως του έριξε μια δυνατή μπουνιά στο πρόσωπο. Τωρα ήρθε το καλύτερο. Επιτέλους έφτασε η σειρά του Ντύλαν, κοιταζοντουσαν για λίγα δευτερόλεπτα πριν ο Ντύλαν κάνει μια απόπειρα να κλωτσησει τον Όντιν. Φυσικά αποτυχημένη αφου ο Όντιν του έπιασε το πόδι και τον έριξε κάτω. Έπειτα του έδωσε μια δυνατή κλωτσιά  ανάμεσα από τα πόδια και αυτός δηπλωθηκε στα δύο.

Ο: την επόμενη φορά θα στείλω τα φιλαράκια σου και σένα στο νεκροτομείο

Του λέει και τινάζει τα χέρια του καθώς μου χαμογελάει χαρούμενος. Εγώ έχω μείνει ακόμα σαστισμένη όπως και ο υπεύθυνος καθώς και ένας υπάλληλος του καταστήματος που ήρθε να δει τι γίνεται.

Ο Όντιν του παίρνει χαμπάρι και βγάζει από την τσέπη του μια πιστωτική κάρτα και ένα πακετάκι με πενηντάευρα. Τα σηκώνει ψηλά προς το μέρος του υπεύθυνου  και φωνάζει

Ο: μετρητά ή κάρτα;

Και χαμογελάει σαν χαζοχαρούμενο

Γυρίσαμε σπίτι άρον άρον σπίτι  χωρίς βέβαια να έχουμε πάρει τίποτα και παραγγείλαμε μια πίτσα. Καθόμασταν στον καναπέ και ο Όντιν με βομβαρδίζε με διάφορες ερωτήσεις για αυτόν

Ο: τα είχατε

Α: Οχι

Απαντάω αδιάφορα κοιτώντας την τηλεόραση

Ο: τότε τι ήθελε από σένα;

Α: τίποτα

Εξακολουθώ να κοιτάζω τις διαφημίσεις στην τηλεόραση αν και καταλαβαίνω τον εκνευρισμό του

Ο: θα μου πεις επιτέλους ή θα τα κανω όλα λίμπα

Ξεφυσσαω και χαμηλωνω την φωνή, γυρίζω και τον κοιτάζω, και αρχίζω να του λέω για την καψούρα μου γι αυτόν και για όλα αυτα που μου έκανε στο Γυμνάσιο, φυσικά αυτός νευριασε περισσότερο αλλά και στεναχωρηθηκε και με πήρε αγκαλιά

Ο: δεν ήξερα ότι είχες περάσει τόσο δύσκολα

Μου λέει καθώς μου χαϊδεύει τα μαλλιά και εγώ ανασηκωσα αδιάφορα τους ώμους μου, δε με ένοιαζε πλέον όσο και αν το παίζω δύσκολη πλέον έχω μια οικογένεια αλλά δεν πρόκειται  να τους δώθω τόσο εύκολα θέλω λίγο να τους σπάσω τα νεύρα και  τα λοιπά. Τι; άλλωστε τόσα πέρασα εξαιτίας τους.

Το κουδούνι χτυπάει και ο Όντιν ανοίγει, έρχεται με δύο ατομικές πίτσες και 4 μπύρες και κάθετε ξανά στον καναπέ

Ο: λοιπόν ας φάμε και ύστερα για ύπνο αύριο έχουμε δουλειά, αν και δε μου αρέσουν τα ψώνια για σένα θα κάνω μια εξαίρεση

Μου τρώγοντας μια μεγάλη μπουκιά από το κομμάτι του

Α: μην αγχώνεσαι ουτε και σε μένα αρέσουν αλλά είπα κάτι και θα το κάνω

Ο: ότι πεις μικρή αλλά να ξέρεις θα με ακούς στα παντα έχω πολύ γούστο άλλωστε

Μου λέει και γελάω, σε λίγη ώρα είχαμε πάει για ύπνο.