Σε λιγότερο από μισή ώρα είχα ετοιμαστεί, δεν είχα πολλά ρούχα και πότε δε τα δίπλωνα όποτε τα πετάω όλα στη βαλίτσα και πηγαίνω στον Όντιν ο οποίος πάσχιζε ακόμα να μαζέψει τα πράγματα του.

Α: περισσότερα δεν είχες να πάρεις;

Ο: θέλω να έχω επιλογές δεν ειμαι σαν εσένα, που βολευεσαι με ότι βρεις. Πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξεις το στυλ σου, να γίνεις λίγο πιο....πιο κορίτσι

Μου λέει και εγώ κατσουφιάζω, το ξέρω πως ειμαι αγοροκοριτσο αλλά αυτός ήταν ένας τρόπος για να αμυνθω. Η μητέρα μου φοβόταν να τα βάλει με τον οποιονδήποτε, και έτσι απο μικρή υπερασπιζομουν μόνη μου τον εαυτό μου. Σιγά σιγά υιοθέτησα αυτό το στυλ αλλωστε ποτέ δεν έκανα παρέα με κορίτσια, βασικά δεν είχα παρέες και δεν έβγαινα έξω όποτε ποτέ δεν με ενδιέφερε το ντύσιμο μου

Α: λοιπόν άκου αδερφούλη δεν τελειώνεις καμία φορά και άσε το στυλ μου, άντε πρωί πρωί

Βγαίνω έξω και χτυπάω με δύναμη την πόρτα,πηγαίνω στο δωμάτιο μου και ξαπλώνω ακούγοντας μουσική  για μια στιγμή μου ήρθε στο μυαλό μου ο Κάρτερ, θυμήθηκα το φιλί μας και ανατρίχιασα, σηκώθηκα ταραγμένη και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη που ήταν ακριβώς απέναντι στον τοίχο. Τώρα καταλαβαίνω γιατί δε με ήθελε ο Έρικ ούτε και κάνεις άλλος, δεν ειμαι ωραία, τα μαλλιά μου συνέχεια είναι ακαταστατα, δεν βαφομαι ποτέ και τα ρούχα που φοράω είναι φαρδιά αγοριστηκα και με κάνουν να φαίνομαι περισσότερο μικροσκοπικη απ ότι ήδη είμαι.
Ξανά έπεσα πίσω στο κρεβάτι, θα ήταν πολύ ωραία αν πήγαινα κι εγω κομμωτήριο ή για ψώνια ή οτιδήποτε άλλο κάνουν τα συνηθισμένα κορίτσια. Ξεφυσσαω! Πώς θα ήταν άραγε η ζωή μου αν ζούσαμε όλοι μαζι; Αυτό ήταν! Ο Όντιν είχε δίκιο, έπρεπε να αλλάξω! Μόνο αυτός θα με βοηθούσε και είχαμε μπροστά μας μόνο 3 μέρες.
  Εκείνη ακριβώς την στιγμή μπαίνει μέσα ο Όντιν για να μου πεις πως ήταν έτοιμος, με την σειρά μου παίρνω το σακίδιο μου και την βαλίτσα και κατεβαίνω κάτω. Η "τρελοπαρεα" είναι μαζεμένη στο καθιστικό και μιλάνε με τον Όντιν

Κ: μα είναι δυνατόν μικρά παιδιά να κάνετε ένα τέτοιο ταξίδι με αυτό το σαραβαλο; θα μείνει στο δρόμο ή θα κάνει καμία έκρηξη

Ο:το αμάξι είναι μια χαρά αντέχει εδώ και χρόνια και επίσης είμαι και ο πρώτος οδηγός

Λέει ο Όντιν που συνέχεια του άρεσε να ψωνιζεται όπως και στον φιλαράκο του
(Σαν πολύ τον αναφέρω τώρα τελευταία αυτόν και δεν μ'αρέσει). Μπαίνω στο καθιστικό και Ρίχνω μια σφαλιάρα στο σβέρκο του Όντιν

Α: τελείωνε παλιό ψωνάρα, δε θα φτάσουμε ούτε αυριο έτσι όπως το πας

Εκείνος τρίβει το κεφάλι του

Ο: σιγα, λες και φοβάσαι μήπως χάσεις το ραντεβού με την αισθητικό σου

Χαχανιζει και τον αγριοκοιταζω

Α: είσαι πολύ μαλακάς  το ξέρεις!

Του φωνάζω και πάω να τον χτυπήσω αλλά τότε η Αμάντα και η Κάθριν σηκώνονται και μου φωνάζουν να σταματήσω

Α: τι γλύτωσες

Μου βγάζει την γλώσσα και σταυρωνω τα χέρια μου στο στήθος μου νευριασμένη

Αμα: τι πράγματα είναι αυτα,μεγάλα παιδιά είστε οχι νήπια

Α: στον εγγονό σου πες τα αυτά, που μόνο χοντραδες ξέρει να λέει το μοσχοαναθρεμενο σας!

Βγαίνω έξω από το σπίτι γρήγορα και καθομαι στα σκαλοπάτια. Για κάποιον λόγο ήθελα να βάλω τα κλάματα, βγάζω το κινητό μου για να δω τις ειδοποιήσεις μου και για και η μου τύχη βλέπω πως η μισή οθόνη είχε μαυρίσει! Τέλεια! Το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν να μου χαλάσει και το κινητό μου, ήταν που ήταν παλιό τώρα με αυτό δε το γλυτώνω το καινούριο. Το ριχνω με δύναμη κάτω και εκείνο διασπάται, εκείνη την στιγμή βγαίνει έξω ο Όντιν και με κοιτάζει έκπληκτος

Ο: είσαι καλα; τι το έκανες το κινητό σου;

Α:χάλασε

Του απαντάω αδιάφορα, δεν ξέρω τι με είχε πιάσει και είχα τόσα νεύρα

Ο: δεν ήξερα πως θα σε πειράξει τόσο πολύ αυτό που είπα πριν

Μου λέει καθώς κάθετε δίπλα μου και με αγκαλιάζει από τους ώμους

Ο: ρε χαζό σε πειράζω

Α: Υπάρχουν τόσα πολλά που θα ήθελα να κάνω. Πάντα ζήλευα όλα τα κορίτσια της ηλικίας μου, ούτε στο δημοτικό Ούτε στο Γυμνάσιο είχα ποτέ φίλους και όλοι με κορόιδευαν είτε επειδή δεν είχαμε λεφτά, είτε για την συμπεριφορά μου για τα ρούχα μου ξέρεις. Μια φορά είχα δείρει μια ψωναρα που με είχε αποκαλέσει "μπασταρδο" από τότε όλα τα παιδιά με φοβόντουσαν

Ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου, όσο σκληρή κι αν ένιωθα πάντα ήθελα μια φυσιολογική ζωή, βασικά μια ευτυχισμένη ζωή

Ο: το ξέρω πως έχεις περάσει δύσκολα και ακόμα περνάς αλλά εγώ θέλω να σε βοηθήσω, αν υπάρχει κάτι που περνάει απο το χέρι μου εγώ θα...

Τον διακόπτω

Α: θέλω να πάμε για ψώνια, ξέρεις να με βοηθήσεις να γίνω λίγο πιο "κορίτσι"

Ο Όντιν προσπαθεί να συγκρατήσει το γέλιο του κι εγω αμέσως τον αγριοκοιταζω

Ο: εντάξει σόρρυ, απλά δεν είναι ανάγκη να αλλάξεις επειδή σου είπα δύο βλακείες

Α: δεν είναι αυτό! Απλά νιώθω την ανάγκη  όλα έχουν γίνει άνω κάτω στην ζωή μου

Ο: αστο κατάλαβα,  λοιπόν πάμε να χαιρετήσουμε και να με βοηθήσεις με τις βαλίτσες

Στριφογυριζω τα μάτια μου και σηκώνομαι με τα χίλια ζόρια. Μπαίνουμε μέσα και παίρνουμε τις βαλίτσες ο Όντιν του χαιρετάει και τους φιλάει φυσικά ενώ εγώ είπα ένα ξερό γεια και φύγαμε.
  Βαριόμουν απίστευτα στην διαδρομή, χωρίς κινητό δεν είχα και πολλά να κάνω και το ράδιο δεν είχε και ωραια τραγούδια. Μετα από Κανένα δυωρο αποκοιμήθηκα για όλη την υπόλοιπη διαδρομή