Η ώρα ήταν 10, είμασταν όλοι μαζεμένοι στο καθιστικό και τρώγαμε πίτσα. Εγώ και ο Όντιν είχαμε μια νευρικότητα η ωρα δεν περνούσε. Περιμέναμε να τελειώσει αυτή η απαίσια κωμωδία για να ξεκινήσει το θριλερ και όταν τελειώσει θα φύγουμε για το σπίτι της Λίζας.
  Ο Τζέισον και η Αμάντα πήγαν για υπνο κατά τις 11.30. Ακριβώς την ώρα που άρχιζε το θριλερ. Η ταινία ήταν αρκετά μεγάλη αλλά δε θα την χαρακτήριζα τρομακτική αφού πιο πολύ ήταν ψυχολογική
  Η ώρα ήταν 1.30 και ο Όντιν μου έκανε  νόημα να φύγουμε. Κλείσαμε την τηλεόραση και βγήκαμε από το παράθυρο  μιας και που η πόρτα έκανε αρκετό θόρυβο.
  Σε λίγη ώρα είχαμε φτάσει, όλα τα φώτα από τα γύρω σπίτια ήταν κλειστά, πολύ ήσυχη γειτονιά πάντως. Πήγαμε από την πίσω πόρτα, ήταν πολύ εύκολο να την ανοίξουμε. Μπήκαμε μέσα στην Κουζίνα όπου επίσης ήταν άδεια. Αρχίσαμε να ψάχνουμε στα ντουλάπια αλλά όλα ήταν άδεια, προχωρήσαμε προς το υπόλοιπο σπίτι και χωρίστηκαμε. Πήγα προς το υπνοδωμάτιο, το στρώμα έλλειπε και το μόνο που υπήρχε ήταν μια εντοιχισμένη ντουλάπα και μια πολυθρόνα. Σήκωσα το μαξιλάρι από την πολυθρόνα και προς μεγάλη μου έκπληξη είδα πως υπήρχε ένα πορτάκι, το σήκωσα και είδα έναν φάκελο ο οποίος ήταν γεμάτος. Φώναξα τον Όντιν και εκείνος ήρθε αμέσως, έβγαλε τον φάκελο και τον άνοιξε, το πρώτο πράγμα που είδαμε ήταν ένα γράμμα , ο Όντιν άρχισε να το διαβάζει

Ο: Αριαννα και Όντιν  είμαι σίγουρη πως θα βρείτε εσείς αυτό τον φάκελο. Αρχικά θα ήθελα να σας πω πως δεν διατρεχετε κάποιον κίνδυνο, ολο αυτο ήταν μόνο για να σας αποδείξουμε την δημιουργικότητα της σχολής μας, είναι τόσο εύκολο να παριστάνεις κάποιον άλλον και έπειτα να εξαφανίσεις όλα τα στοιχεία, όσο και να ψάξετε δεν πρόκειται να μας βρείτε. Σας προσφέρουμε λοιπόν δύο υποτροφίες για την καινούργια μας σχολή εξοπλισμένη με τα τελευταία μέσα της τεχνολογίας και έμπειρο και εξειδικευμένο προσωπικό, διαλέξτε την πλευρά των νικητών τώρα που μπορείτε.  Σας περιμένουμε από την νέα χρονια.

Λιζα και Αριαννα

Μένουμε να κοιταζόμαστε άναυδοι. Κανένας μας δεν μιλούσε Ούτε κουνιόταν. Όλα ήταν ένα καλοστημένο κόλπο. Άκουγα την ανάσα του Όντιν πλέον ήταν πιο βαριά, του άρπαξα τον φάκελο από τα χέρια και μέσα ήταν αλλά δύο χαρτιά που πιστοποιούσαν τις υποτροφίες μας.

Α: πρέπει να το πούμε στον Τζέισον αυτός θα ξέρει τι να κάνει

Ο: να πάρει η Οργή! Πάμε!

Φεύγει γρήγορα χωρίς να μου απαντήσει, και εγώ τρέχω από πίσω του. Φτάνουμε στο σπίτι χωρίς να που με κουβέντα και πάει ο καθένας στο δωμάτιο του.

Στο επόμενο πρωί βρίσκω τον Όντιν να κάθεται και να τρώει μόνος του στην Κουζίνα, τον πλησιάζω και καθομαι στην καρέκλα δίπλα του

Α: πως είσαι;

Τον ρωτάω και αυτός πίνει μια γουλιά από τον καφέ του

Ο: σκατά! Όλοι λείπουν αλλά λογικά θα γυρίσουν για το μεσημεριανό καλύτερα να τους το πούμε τότε

Αφήνω έναν βάθη αναστεναγμό και ακουμπάω το κεφάλι μου στο τραπέζι

Α: τώρα βρήκαν να φύγουν, δεν έχω κλείσει μάτι όλη νύχτα

Ο: γιατί εγώ τι εκανα; δεν υπάρχει αυτό που ζούμε

Α:Το ξέρω! Τέλος πάντων ας γυρίσουν πρώτα και μετά βλέπουμε τι θα κάνουμε

Ακούμε κλειδιά στην πόρτα και καταγόμαστε η Αμάντα μπαίνει μέσα με τον Τζέισον κουβαλώντας κάτι σακούλες με ψώνια και οι δύο ήταν πολύ ευδιάθετοι σε αντίθεση με μας. Όταν μπαίνουν μέσα στην κουζινα αφήνουν τα ψώνια κάτω και μας καλημεριζουν

Αμα: τι έγινε γιατί είστε με τα μούτρα στο πάτωμα;

Ο: καθίστε θέλουμε να σας μιλήσουμε

Ή Αμάντα και ο Τζέισον κοιταζονται απορρημενοι

Ο: πήγαινε φέρε τον φάκελο από το δωμάτιο μου

Μου λέει και πάω τρέχοντας, μέχρι να γυρίσω ο Όντιν άρχισε να λέει για την Λίζα και για το σπίτι της που μπήκαμε το βράδυ, όπως ήταν φυσικό ο Τζέισον νευριασε αλλά όχι τόσο όσο όταν διάβασε το γράμμα. Χτύπησε δυνατά τα χέρια στο τραπέζι

Τ: ήμουν σίγουρος! Αυτοί οι ανόητοι νομίζουν πως μπορούν να μας νικήσουν, είναι πολύ γελασμένοι

Σηκωθηκε και έριξε μια μπουνιά στον τοίχο, η Αμάντα πήγε να τον καθησυχάσει

Αμα: σε παρακαλώ! Οχι μπροστά στα παιδιά!

Ο Τζέισον κοιτάζει έξω από το παράθυρο

Τ: θα πρέπει να φύγω!

Ανεβαίνει γρήγορα πάνω αφήνοντας μας στην Κουζίνα. Η Αμάντα κάθησε στην καρέκλα προβληματισμένη

Αμα:ίσως να ήταν καλύτερα να πάτε κι εσείς πίσω στο σχολείο, θα είστε πιο ασφαλείς εκεί

Ο: με τίποτα! Έχουμε διακοπές άλλωστε μπορούμε να πάμε και κάπου αλλού

Τής λέει ρίχνοντας μου μια πονηρή μάτια, φυσικά και η Αμάντα κατάλαβε πως  ήθελε να πάμε στο σπίτι της μαμάς και γι αυτό μας αγριοκοιταξε

Αμα: με τίποτα! Εκεί δεν ήταν που σου επιτέθηκαν;

Είπε απευθυνόμενη σε μένα

Α: Ε και; πλέον ξέρουμε πως δεν θέλουν να μας σκοτώσουν ή οτιδήποτε άλλο, μας θέλουν με το μέρος τους όποτε δεν υπάρχει πρόβλημα

Αμα: πως είσαι τόσο σίγουρη; Πότε δεν ξέρεις τι μπορεί να θέλει κάποιος

Ξεφυσσαω και πριν προλάβω να απαντήσω βλέπω τον Τζέισον να κατεβαίνει κάτω με μια βαλίτσα

Τ: αστούς να πάνε, αλλά μόνο για το πολύ 3 μέρες και μετά θα γυρίσεται στο σχολείο

Εγώ και ο Όντιν κοιταζόμαστε ενθουσιασμένοι και συμφωνούμε

Τ: ωραια εγώ φεύγω. Θα σας περιμένω

Η Αμάντα σηκώνεται για να τον χαιρετήσει και εμείς χαχανιζουμε από την κουζίνα. Όταν ανοίγει η πόρτα ακούμε μερικές φωνές, κάποιοι είχαν έρθει, η Αμάντα τους προσκάλεσε να έρθουν μέσα και μας φώναξε. Φυσικά ήταν οι γονείς της μητέρας μου οι οποίοι είχαν έρθει για να μας δουν και για να μάθουν για το ενδιαφέρον μας προς την Λίζα, λες και δε θα το καταλαβαίναμε.

Αμα: κοιτάξτε ποιοι ήρθαν

Μας λέει δείχνοντας μας την Κάθριν και τον Μπεν

Α: Ναι φοβερή έκπληξη! Εμείς πάμε να μαζέψουμε τα πράγματα μας

Τους λέω και ανεβαίνουμε γρήγορα πάνω.

Ο: μη τους φέρεσαι έτσι

Α:γιατί Οχι; μην ξεχνάς πως αγνοούσαν και την δική σου ύπαρξη

Ο: το ξέρω! Άρα μην ξεχνάς τι περιουσία έχουν, θα γίνουμε εκατομμυριούχοι από το πουθενά

Α: σοβαρά τώρα τα λεφτά κοιτάς;

Ο:κοίτα θα τους φάμε που θα τους φάμε στην μάπα ας ζήσουμε μια άνετη ζωή, άλλωστε και αυτό με το σκότωσε κρύψε πολύ με κουράζει ευκαιρία  να ασχοληθώ με επιχειρήσεις

Λέει ενθουσιασμένος, από την μια δεν έχει και άδικο έτσι κι αλλιώς μας ανήκουν

Α: καλα Κάνε ότι θες πάμε τώρα

Πάει ο καθένας στο δωμάτιο του και αρχίζουμε να μαζεύουμε τα πράγματα μας