Όλοι είχαν σκάσει στα γέλια εκτός από τον Καρτερ ο οποίος ήταν αρκετά ντροπιασμενος, όταν επιτέλους ηρεμισαμε ο Αντριου κοίταξε τον Κάρτερ αρκετά απογοητευμένος και θυμωμένος ταυτόχρονα

Αν: δεν ήξερα ότι άλλαξαν τόσο τραγικά τα γούστα σου

Κ: δεν συμβαίνει τίποτα με αυτήν, απλά κάναμε πολύ παρέα

Αν: να την ξεκοψεις, μόνο τα λεφτά σου θέλει να σου φάει καντο τώρα πριν είναι αργά

Του λεει με άκρως αυστηρό τόνο και αυτός το μόνο που κάνει είναι να κουνήσει καταφατικά το κεφάλι, ο Τζεισον έρχεται την αρραβωνιαστικιά του μες στην τρελή χαρά

Ο: αργήσατε που πήγατε

Τ: σε επίδειξη

Με την επίδειξη ενώνουν ενα δωμάτιο το οποίο δεν υπερβαίνει τα 10 άτομα και διαλέγουν ενα από τα θύματα που είναι δεμένα πίσω από την τζαμαρία και το σκοτώνουν ή το βιάζουν μπορεί και τα δύο, ακούγετε κάπως αποκρουστικό αλλα για άτομα σαν έμας δεν είναι, βέβαια δεν το κάνουν δημόσια γιατί υπάρχουν και άτομα που δεν το αντέχουν αυτό, δεν είναι όλοι γεννημένοι δολοφόνοι βλέπετε!

Σ: Μιράντα μου πρέπει να έρθεις και εσυ μια φορά είναι ωραία

Τον λόγο παίρνει η Σηλια η οποία απευθύνετε στην μητέρα του Κάρτερ αρκετά σαρκαστικά σαν να την υποτιμά, εκείνη παραμένει ψύχραιμη και την κοιτάζει με ενα ψεύτικο χαμόγελο

Μι: δεν νομίζω να μου αρμόζουν αυτά, δεν έχουμε όλοι τον ίδιο τρόπο διασκέδασης

Η Σηλια αρχίζει και γελάει, ταραζομαι απο το άκουσμα του γέλιου της πιάνω το χέρι του Όντιν και το σφίγγω τώρα πλέον είμαι σίγουρη αυτή ειναι! Αυτή ήταν που είχε μπει στο σπίτι μας εκείνο το βράδυ, ευτυχώς δεν με είδε γιατί είχα κρυφτεί στην ντουλάπα αλλα είδα το πρόσωπο της στον καθρέπτη, ακόμα θυμάμαι πως γελούσε πάνω από το νεκρό σώμα της μητέρας μου είναι το ίδιο γέλιο, εχω μείνει προσηλωμένη να την κοιτάζω καθώς ένοιωθα κρύο ιδρώτα να με λούζει, ο Όντιν με κοιτάζει ανήσυχος

Ο: είσαι καλα;

Νιώθω την αναπνοή μου να κλείνει, τελικά βρήκα λίγο κουράγιο για να του απαντήσω

Α: μπορούμε να βγούμε λίγο εξω;

Γνέφει καταφατικά και σηκώνετε

Ο: επιστρέφουμε δλσε λίγο

Με πιάνει από το χέρι και με οδηγεί έξω από την αίθουσα, καθόμαστε σε ένα από τα παγκάκια του κήπου, κάνει αρκετό κρύο άλλωστε Δεκέμβριος είναι. Τριβω τα χέρια μου για να ζεσταθούν και νιώθω το ανήσυχο διαπεραστικό βλέμμα του Όντιν να με χτυπάει

Ο: τι σου συμβαίνει;

Α: είναι αυτή!

Του με τρεμάμενη φωνή, εκείνος συνέχιζε να με κοιτάει με το ίδιο βλέμμα

Α: η Σηλια

Συνεχισα, εκείνος με έπιασα από τα μπράτσα μου και με ταρακούνησε

Ο: η Σηλια τι Αριαννα; Ανησυχώ τι έγινε

Α: Την σκότωσε! εκείνη ήταν

Η αναπνοή μου είχε γίνει πιο βαριά, με το ζόρι κρατιωμουνα για να μην μπω μέσα και την σφαξω με τον ίδιο τρόπο που έσφαξε κι αυτή την μητέρα μου, αλλά αν το έκανα αυτό στο επόμενο λεπτό θα ήμουν κι εγω νεκρή. Σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα, τι κάνω; Αναρωτήθηκα από μέσα μου, ειναι  η γυναίκα του πατέρα του δε θα με πιστεψει και μπορεί και να μαλωσουμε και δεν το θέλω

Ο: ποια σκότωσε δεν σε καταλαβαίνω

Έπρεπε να βρώ γρήγορα μια καλή δικαιολογία για να τον αποφύγω και να φύγω από τον χορό

Α: δεν νοιώθω καλά με ποναει το κεφάλι μου καλύτερα να πάω στο δωμάτιο μου

Ο: με δουλεύεις; Το έγινε με την Σηλια;

Ακούσαμε.μια κραυγή καο σηκωθηκαμε όρθιοι, κοιταχτήκαμε ανήσυχοι μεταξύ μας

Α: τι είναι αυτό;

Ο: δεν ξέρω έλα

Με πιάνει απο το χέρι και με κατευθύνει προς το μέρος που άκουσαμε την κραυγή, βλέπουμε 2 κορίτσια τα οποία δεν είναι μαθήτριες να κλαίνε και να τρέμουν και κάποιος να είναι πεσμένος κάτω μέσα σε μια λίμνη αίματος, ο Όντιν με τραβάει πίσω του και πλησιάζει τα κορίτσια

Ο: φύγετε πάτε μέσα και φωνάξτε κάποιον

Τα κορίτσια τρέχουν τρομαγμένα προς το εσωτερικό του σχολείου, πλέον μπορούμε να δούμε ποιος είναι. Πηγαίνω δίπλα στον Όντιν και κοιτάζω το πτώμα, νιώθω τα μάτια μου να υγραινονται δςν μπορεί το μυαλό μου παίζει παιχνίδια, σκουνταω τον Όντιν αλλα αυτός χεν γυρίζει να με κοιτάξει μένει προσηλωμένος στο θέαμα

Α: Έρικ;

Παω να τον πλησιάσω αλλα με σταματάει ο Όντιν

Ο: μη πάμε μέσα

Α: δεν μπορούμε να τον αφήσουμε εδω

Νιώθω την καρδιά μου να επιταχύνεται, ο Έρικ είναι νεκρός δεν γίνεται μου φαίνετε σαν ψέμα, ο Όντιν με τραβάει και με πηγαινει μέσα, βλέπουμε την διευθύντρια μαζι με μερικους καθηγητές και τον Πατέρα του Όντιν να έρχονται προς το μέρος μας

Τ: που είναι;

Ο: στο πίσω μερος του σχολείου

Τ: πατε στην αίθουσα και μείνετε εκεί μαζί με τους αλλους μαθητές

Κουνησαμε καταφατικά το κεφάλι και πήγαμε προς την αίθουσα χορού, οι περισσότεροι ήταν στο πόδι, στον χώρο υπήρχαν παντού σεκιουρηταδες, πλησιάσαμε το τραπέζι μας ο Κάρτερ ήταν δίπλα στην μητέρα του, η ανησυχία καθρεφτίζονταν στο πρόσωπο της, η Σηλια είχε εξαφανιστεί, μόλις μας είδε ο Κάρτερ σηκώθηκε και μας πλησίασε, εγω έτρεμα όλοι με κοιτούσαν με ανήσυχο βλέμμα

Κ: που ήσασταν ανησυχούσαμε

Μου έπιασε τους ώμους μου και με έβαλε να κάτσω, ήμουν πολύ ταραγμένη για να μιλήσω ακόμα δεν μπορούσα μα χωνέψω αυτό που μόλις είδα

Κ: Αριάννα είσαι καλά;

Γύρισα και τον κοίταξα κουνώντας αρνητικά το κεφάλι, ο Όντιν του έπιασε τον ώμο και γύρισε να τον κοιτάξει

Ο: το είδαμε

Κ: ποιο;

Ο: το πτώμα

Κ: τι; ποιος ήταν;

Όλοι πρόσεχαν την συζήτηση τους με ενδιαφέρον, η Μπρέντα και η Βανέσα ήρθαν προς το μέρος μας

Β: χαίρομαι που έισται καλά!

Ο: οχι όλοι ξέρετε ποιόν σκότωσαν;

Ολοι κουναν αρνητικά το κεφάλι και μενουν προσηλωμένοι στον Οντιν

Ο: ο Ερικ

Όλοι γουλωνουν τα μάτια κοιτούν μια τον Όντιν και μια εμένα που κάθομαι με σκυμμένο το κεφάλι αποφεύγοντας την οπτική επαφή με οποιονδήποτε, νιώθω την Μπρέντα να κάθετε δίπλα μου και να μου χαϊδεύει στοργικά την πλάτη

Μπρε: Λοιπαμε Αριάννα

Α: δεν πειράζει του άξιζε

Της απάντησα κοφτά, η αλήθεια είναι πως ακόμα δεν είχα χωνέψει αυτά που μου είχε κάνει, ένα μερος του εαυτού μου χαιρόταν που πέθανε ενώ ένα άλλο λυποταν, νεκρική σιγή επικρατούσε στον χώρο μεχρι που η διευθύντρια μπήκε μέσα στην αίθουσα, πήρε ενα μικρόφωνο και στάθηκε πανω στξν εξέδρα που ήταν οι μουσικοί

Δ: Την προσοχή σας λίγο παρακαλώ!

_________________________________

Hey!

Νεο Κεφάλαιο με δραματικές εξελίξεις χιχι

Παει και ο Ερικ.....

Τεσπα θέλω να σας ζητήσω την γνώμη σας για ένα νέο βιβλίο που γράφω το My new word ορίστε η περιγραφή
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

-Σε παρακαλώ μείνε μόνο για μένα, δε θα το αντέξω

- Συγγνώμη για όλα τα προβλήματα που σας δημιούργησα, αντίο σας

Κατεβαίνω από το πλοίο και εκείνος με κοιτάζει με δακρυσμένα μάτια πλέον να απομακρύνομαι, ίσως να ήταν η τελευταία φορά που τον έβλεπα αλλά έπρεπε

Η Λυδία είναι 17 χρόνων και ζει με την αδελφή της μητέρας της η οποία είναι παντρεμένη και εχει μια κόρη την Μαρία που είναι κι αυτή 17 και έχει βάλει σκοπό να καταστρέφει την ζωή της Λυδίας. Όταν η Λυδία κλείνει τα 17 στα γενέθλια της ενα ανώνυμο δώρο εμφανίζεται για αυτήν. Το δώρο είναι ένα βιβλίο που μιλάει για πειρατές, όταν αρχίζει να το διαβάζει μεταφέρετε στο καταστωμα ενός πλοίου. Εκεί ανακαλύπτει έναν νέο κόσμο και αποκτά νέους εχθρούς και φίλους ,θα βοηθήσει τον Madara να γίνει αυτοκράτορας των πειρατών και θα αντιμετωπίσει όχι μόνους τους Πειρατές αλλα και την Παγκόσμια Κυβέρνηση στην προσπάθεια της να ανακαλύψει για ποιόν λόγο μεταφέρθηκε εδω και ποιός της έδωσε αυτό το βιβλίο καθως και την καταγωγή της

Περιμένω τα σχόλια σας και μη ξεχάσετε να ψηφίσετε την ιστορία μου

Φιλια😘😘