Κεφάλαιο 22ο
Πήγαμε σε ενα ειδικά διαμορφωμένο μέρος μέσα στο δασος το οποίο μας το είχε παραχωρήσει ο Μάγκρους για τις εργασιες μας, είδαμε άλλα τρία άτομα που έφτιαχναν ενα μοχλό πάνω σε ενα τραπέζι, μάλλον θα έφτιαχναν μια σκάφη. Πήγαμε στην παλιά βάρκα που είχαμε μεταφερει εκει πιο πριν. Ήταν λιγο χάλια υπηρχαν πολλες τρύπες δεννειχε πατο και δεν μπορούσαμε να δέσουμε καπου το θύμα.
Μπρο:λοιπόν εχει κανείς καμία ιδέα;
Β: εχει το μαύρο της το χάλι η αλήθεια είναι
Πλησίασα την βάρκα και γονάτισα για να την δω καλύτερα
Α: δεν χρειάζεται να την κάνουμε καινούρια, απλά να φτιάξουμε τον πατο να τοποθετήσουμε 4 σιδερένιες λαβες για να δέσουμε το θύμα και να φροντίσουμε να το καθαρίσουμε καλά
Β: γιατί να το κάνουμε αυτό; αφου έτσι κι αλλιώς θα πεθάνει
Ο Μπρούνο γέλασε και την έπιασε απο τον ώμο χαρίζοντας της ενα γλυκό φιλί στο μάγουλο
Μπρο: δε θέλουμε να πεθάνει από κάποια λοίμωξη
Β: α ναι σωστά
Α: παιδιά κοψτε την πάρλα και αρχίστε δουλειά
Σηκώνομαι και παίρνω 4 σανίδες που είχαμε φέρει για να φτιάξω τον πάτο, η Μπρέντα με βοήθησε ενώ ο Ρουσλάν έπαιρνε τα μέτρα της βάρκας, ο Μπρούνο εξυνε την βάρκα για να φύγουν οι Αγκιδες και φυσικά η Βανέσα τον βοηθούσε. Είχαμε μοιράσει όλες τις δουλειές ώστε να τελειώσουμε γρήγορα. Είχαν περάσει τουλάχιστον δύο ώρες χωρίς να σταματήσουμε έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε ενα διάλλειμα.
Η Μπρέντα ξάπλωσε πάνω στο χώμα προφανώς εξουθενωμενη
Μπρε: ποπο δεν αντέχω άλλο
Λεει αφήνοντας έναν μεγάλο αναστεναγμό να βγει
Α: τουλάχιστον τελειώνουμε μόνο οι λαβές μας έμειναν
Ρ: αναρωτιέμαι δεν σας ανατριχιάζουν αυτά;
Ο Ρουσλάν ήταν ενας απλός δολοφόνος, ήταν πολύ καλός και γρήγορος στον χειρισμό των όπλων, όλα αυτά τα θεωρούσε χάσιμο χρόνου, σε αντίθεση με μάς που μας βοηθά να δαμασουμε τημ δίψα μας. Πολλές φορές έχω συσχετίσει τον εαυτό μου με βρικόλακα, οπως αυτοί διψαν για ανθρώπινο αίμα έτσι κι εγω διψάω για ανθρώπινο πόνο.
Α: εμένα προσωπικά μ'αρέσει γιατί μου γεμίζει το συναισθηματικο κενό
Αρχίζουν και γελάνε κι εγω μαζί τους
Β: αν θες να γεμίσεις το συναισθηματικό σου κενό βρες κανέναν γκόμενο
Μπρε: καλη ιδέα έτσι κι αλλιώς έχεις πολλά παρε δώθε με τον Κάρτερ και τον Όντιν και είναι και οι δύο μαναρια και ελεύθεροι
Ρ: ει τινθες να πεις;
Λεει ο Ρουσλάν με παράπονο και την σκουνταει
Α: καταρχάς ο Κάρτερ είναι ηλίθιος, ωραίος αλλα ηλίθιος και οσον αφορά τον Όντιν δεν ξέρω δεν μπορώ να νιώσω τίποτα ερωτικό για αυτόν απλα μου φαίνετε σαν να είναι ο καλύτερος μου φίλος
Τα αγόρια αρχίζουν και γελάνε
Μπρο: μη του το πεις αυτό είναι μεγάλη ήτα για ένα αγόρι
Α: αντε γαμησου κι εσύ
Ο Μπρούνο κοιτάζει την Βανέσα όλο νόημα και της έκλεισε το μάτι, εκείνη με κοιτάει και με σκουνταει
Β: μη του βάζεις ιδέες
Γελάω, βλεπω την Μπρέντα να σηκώνετε, εχει νυχτώσει και έχουμε μείνει μόνοι μας, μιας και που χειμονιαζει αρχίζει να νυχτώνει πολυ πιο νωρίς.
Μπρε: Δεν φεύγουμε; εχει νυχτώσει και δεν θέλω να έχουμε καμία περιπέτεια πάλι
Ολοι συμφωνούμε και σηκωνόμαστε, στον δρόμο για το σχολείο αρχίζουμε να λέμε διάφορες βλακείες, είχαμε σκάσει στα γέλια. Φτάσαμε επιτέλους, είχα αφήσει πολλές ώρες μόνο του τον Όντιν και δεν πολυ εμπιστεύομουν τον Κάρτερ, χτύπησα την πόρτα και μου άνοιξε ο Τζέισον Μάγκρους, μπήκα μέσα και είδα τον Όντιν να κάθετε στο κρεβάτι κουκουλώμενος
Α: γει σας δεν ήξερα οτι ήσασταν εδώ, αν ενοχλώ να φύγω
Τ: οχι οχι κάθησε, μην ανησυχείς
Πηγαίνω κοντά στον Όντιν
Α: Είσαι καλύτερα;
Ο: εμμ σχετικά ναι
Ο Τζέισον με πλησιάζει και ακουμπάει το χέρι του στον ώμο μου
Τ: εχει κατευει λίγο ο πυρετος, πιστεύω μέχρι αύριο να εχει γίνει τελείως καλά
Α: μπορώ να μείνω σήμερα μαζι σου σε περίπτωση που χρειαστείς τίποτα ή να πω τον Κάρτερ
Ο Τζέισον κοιτάζει τον πατέρα του αμήχανα, σαν να μην ήθελε να απαντήσει, με έκανε να αισθανθώ άβολα
Ο: ναι δεν εχω πρόβλημα, μπορείς να μείνεις άλλωστε μένω μόνος μου
Κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου.
Α:παω να πάρω μερικά πράγματα να σας αφήσω και λίγο μόνους σας.
Βγαίνω εξω και πηγαίνω στο δωμάτιο μου, βλέπω τον Κάρτερ να κάθετε στο κρεβάτι μου και να διαβάζει ενα βιβλίο.
Α: τι κανείς α φύγε από το κρεβάτι μου
Του ρίχνω μια σφαλιάρα στα πόδια του και τα κατεβάζει από το κρεβάτι
Κ: Καλώς τον λιποτάκτη, που χάθηκες;
Α: σου είπα ειχα δουλειά
Του λεω βγάζοντας τις πιτζάμες μου από την ντουλάπα μου και ένα συνολακι για να βάλω αύριο
Κ: που θα πας;
Α:θα κοιμηθώ στο δωμάτιο του Όντιν κάποιος πρέπει να τον φροντίζει
Τον βλεπω μα κατσουφιαζει και επίσης φάνηκε και ενα βλέμμα θυμού και ζήλιας στο πρόσωπο του
Κ: τι δουλειά έχεις μαζι του;
Α: πολλές, είναι φίλος μου και θέλω να τον βοηθήσω
Βαζω τα πράγματα μου στην σχολική μου τσάντα και βγαίνω από το δωμάτιο πριν προλάβει να πει τίποτα
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top