Τον παρατηρούσε να τρώει ξεχνώντας εντελώς το δικό του πρωινό. Αυτή η μέρα δεν μπορούσε να ξεκινήσει πιο παράξενα για τον Χένρι. Πρώτα αποκτούσε το προνόμιο να τρώει στην τραπεζαρία. Να έχει προσωπικό φύλακα, βαλτό με τα κολπάκια της Ντάστιν!

Και τώρα;

Τώρα να έχει φάει κόλλημα να κοιτάζει τον φυλακιζόμενο απέναντι του χωρίς να μπορεί να συνειδητοποιήσει γιατί είχε προσηλωθεί με τόσο ζήλο και απλά τον κοίταζε. Από την άλλη δεν έλεγε τίποτα, κάτι για να πιάσει συζήτηση. Μα δεν το καταλάβαινε.

Ώσπου ο άλλος άφησε απαλά τα μαχαιροπίρουνα του κάτω και την επόμενη στιγμή χτύπησε τις γροθιές του στο τραπέζι απότομα. Σήκωσε το βλέμμα του προς τον Χένρι και ο εκνευρισμός ήταν εμφανής στο πρόσωπο του.

"Στόμα δεν έχεις; Μόνο με τα μάτια ξέρεις να τρως;" Ρώτησε ειρωνικά κάνοντας τον γίγαντα να τιναχτεί και επιτέλους να αγγίξει το πρωινό του. Για κανα λεπτό συγκεντρώθηκε σε αυτό, ώσπου ξανακοίταξε τον ξανθό.

"... Πώς σε λένε;" Ρώτησε. Ο άλλος σήκωσε το κεφάλι του να τον κοιτάξει βλοσυρά. Μα δεν απάντησε. Ο Χένρι αισθάνθηκε ξανά άβολα και διστακτικός. Δεν το έβαλε όμως κάτω. "Είμαι ο Χένρι. Εσύ δεν έχεις κάποιο όνομα;" Προσπάθησε να ελαφρύνει την κατάσταση.

"Μπα; Δεν σου είπε ήδη κάποιος κουτσομπόλης τριγύρω μας; Τόσοι υπάρχουν." Είπε ο άλλος σηκώνοντας φρύδι.

"Είμαι εδώ και λίγο καιρό στη φυλακή και είναι η πρώτη φορά που μου επιτρέπεται να φάω εκτός κελιού. Δεν έχω γνωρίσει κανέναν άλλο φυλακιζόμενο, πόσο μάλλον ρωτήσει κάποιον να μου πει το οτιδήποτε για οποιονδήποτε εδώ γύρω. Εννοώ, ούτε καν θα γνώριζα ότι υπήρχες άμα δεν σε έβλεπα." Παύση. Ο Χένρι περίμενε να ακούσει άμα έλεγε κάτι ο άλλος.

"... Γιατί σε αφορά αυτή η πληροφορία;" Ρώτησε επιτέλους ο ξανθός. Ο γίγαντας χαμογέλασε πιο πλατιά.

"Με άφησες που με άφησες να κάτσω, με έπιασε η περιέργεια να μάθω ποιον έχω απέναντι μου." Σιωπή παγερή έπεσε πάλι μεταξύ τους, όμως η Σκιά περίμενε υπομονετικά. Επιτέλους ο ξανθός αναστέναξε ενοχλημένος και πέρασε μια τούφα από τα μαλλιά του πίσω από το αυτί του. Δεν απάντησε όμως στο ερώτημα του Χένρι.

"... Ποιο το νόημα να σου πω; Πας να μου παριστάνεις τον χαλαρό τυπά 'Με ΤιΣ πΙο ΑγΑθΈς ΚαΙ αΘώΕς ΠρΟθΈσΕιΣ', έτσι;"

"Προβλήματα εμπιστοσύνης;" Ρώτησε από μέσα του ο Χένρι. "Δηλαδή; Τι θεωρείς ότι μπορώ να σου κάνω..." Κούνησε το χέρι του κυκλικά. "... στον χώρο που βρισκόμαστε;"

"Ό,τι και οι άλλοι βλαμμένοι τριγύρω μας." Είπε παγερά ο άλλος.

"Όπως;" Επέμενε ο Χένρι.

"Όπως το να μου τεστάρεις την υπομονή." Απάντησε ο ξανθός και τα μάτια του πήραν μια πιο γκρίζα απόχρωση από το θυμό που μετά βίας δεν έβγαινε σαν έκρηξη. "Άκου βούβαλε, το ότι σου επέτρεψα να κάτσεις δεν συμπεριλαμβάνει και κουβεντούλα. Οπότε το μόνο πράγμα που θα προτιμήσω να ακούω από το στόμα σου είναι το μασούλημα σου. Με καταλαβαίνεις ή δεν υπάρχει μυαλουδάκι στο κρανίο σου για να επεξεργαστεί την πληροφορία;"

Ύστερα προσηλώθηκε να αλείφει μια φέτα ψωμί με βούτυρο, αγνοώντας εντελώς τον Χένρι, ο οποίος ήταν εντελώς ξαφνιασμένος με αυτή την απάντηση.

Λίγο αργότερα ωστόσο, δεν ήξερε εάν απλώς ήταν εντυπωσιασμένος που ο άλλος του μίλαγε χωρίς να δείχνει απειλημμένος μα επιβλητικός, ή... λυπημένος. Ναι μεν έδειχνε πως δεν είχε πολλή όρεξη να μιλάει, όμως από τα λίγα που είπε, ο Χένρι πίστευε πως καταλάβαινε ήδη πράγματα.

"Ίσως άλλοι δεν του έχουν φερθεί σωστά εδώ πέρα, καθόλου. Ίσως δεν ξέρει άλλο τρόπο πάρα να είναι σκληρός άμα θέλει να επιβιώσει σε αυτό το περιβάλλον. Μπορεί γενικώς να έχει προβλήματα εμπιστοσύνης. Εάν έπρεπε να υποθέσω, πρέπει να έχει ξαναπροδοθεί με πολλούς τρόπους στον παρελθόν." Σκέφτηκε και χαμογέλασε. "Εντάξει. Δεν πειράζει. Απόλαυσε το υπόλοιπο πρωινό σου." Είπε απλώς και συγκεντρώθηκε στο δικό του.

Δεν ήταν της μοίρας ωστόσο αυτοί οι δύο να παραμείνουν στην παγερή μούγκα. Πέντε λεπτά αργότερα όπως ο γίγαντας βασανιζόταν να ξεφλουδίσει το μήλο του με το μαχαίρι, που για τα χέρια του νυστέρι θα έπρεπε να λέγεται και ούτε νερό δεν μπορούσε να κόψει καλά καλά, του ξέφυγε και έπεσε πάνω στο τραπέζι, μεταξύ εκείνου και του άλλου φυλακιζόμενου.

Έκανε κίνηση να το πιάσει. Εκείνη τη στιγμή ο ξανθός είχε στραμμένη την προσοχή του στο να κόβει κομματάκια με το βουτυρομάχαιρο του ένα σχετικά μπαγιάτικο κομμάτι κέικ. Ακούγοντας τον ήχο από το μαχαίρι του Χένρι να πέφτει στο τραπέζι, έστρεψε την προσοχή του στον ήχο. Είδε ύστερα και τη χερούκλα του Χένρι να πλησιάζει και τότε-...

Εξαιτίας του ότι δεν ένιωθε πόνο, πριν τις Σκιές απλώς δεχόταν χτυπήματα εφόσον δεν αισθανόταν να τον επηρεάζουν. Στις Σκιές ωστόσο, για να διευκολύνει την ομάδα του και για να μην τους ανησυχεί, ειδικά την Ντάστιν, ο Χένρι είχε μάθει να αποφεύγει χτυπήματα έτσι ώστε να υπάρχουν λιγότεροι τραυματισμοί.

Ήταν μάλιστα εξαιρετικά καλός στην αποφυγή. Κάπως ήταν υπερήφανος για αυτό. Είχε αποκτήσει με τα χρόνια πιο γρήγορα αντανακλαστικά και ικανότητες να αποφεύγει επιθέσεις εναντίον του, ή να αυτοπροστατεύεται. Για τεράστιο κινούμενο στόχο, σίγουρα κινούνταν κοφτά και γρήγορα.

Οπότε τον σόκαρε αρκετά βλέποντας το μαχαίρι καρφωμένο στο χέρι του.

Για πότε πρόλαβε ο ξανθός να κινήσει το χέρι του και να τον καρφώσει- να τον τρυπήσει! Η 'μυτερή' άκρη του μαχαιριού είχε διαπεράσει το δέρμα του! Ήδη έβγαινε αίμα και το μαχαίρι δεν προοριζόταν καν να είναι μυτερό!

Γενικά τα μαχαιροπίρουνα δοσμένα στους φυλακιζόμενους ήταν έτσι φτιαγμένα έτσι ώστε να αποφευχθεί ο τραυματισμός εις βάρος των άλλων ή και ο αυτοτραυματισμός ακόμη. Λοιπόν, το συγκεκριμένο βουτυρομάχαιρο μάλλον είχε αποτύχει στον σκοπό του να είναι ακίνδυνο.

Το θέαμα από μόνο θα ήταν ικανό να προκαλέσει φανταστικό πόνο στον οποιονδήποτε. Αλλά φυσικά ο Χένρι δεν πονούσε. Δεν μπορούσε. Αλλά κοίταξε τον άλλο φυλακιζόμενο ξαφνιασμένος. Το σκούρο γαλάζιο των ματιών του τώρα κουβαλούσε φουρτούνες, μία έκφραση σχεδόν τρελαμένη από οργή.

Και κάτι άλλο όμως πρόλαβε να δει ο Χένρι. Ένα ακόμα συναίσθημα το οποίο είχε ξαναδεί και στα μάτια του Ενρίκε. Ή μάλλον, όχι συναίσθημα. Περισσότερο κατάσταση. Θα ορκίζονταν πως τα μάτια του ξανθού ούρλιαζαν, ΜΗΝ Μ'ΑΓΓΊΖΕΙΣ!

Μα δεν κράτησε πολύ. Δευτερόλεπτα αργότερα αφού οι δύο τους κοιτάζονταν, ο ξανθός τινάχτηκε. Τα μάτια του τώρα έδειχναν ξαφνιασμένα. Κοιτάξε το μαχαίρι που είχε καρφώσει στο χέρι του Χένρι. Μετά τον ξανακοίταξε στα μάτια. Και τότε πανικός εξαπλώθηκε σε όλη την έκφραση του.

"Gówno!" Είπε ψιθυριστά αφήνοντας το μαχαίρι. Άρχισε να κοιτάζει τριγύρω του γρήγορα και κοφτά, σαν περικυκλωμένο ζώο. Κοφτές ανάσες έβγαιναν από το μισο-ανοιγμένο του στόμα και οι κόρες των ματιών του έτρεμαν. "Nie nie nie! Χάθηκα! Θα με ξαναστείλουν στο αναμορφωτήριο!" Ψιθύρισε πανικοβλημένος.

"ΤΙ ΈΚΑΝΕΣ ΠΆΛΙ ΈΚΕΙ;!" Μία αγριεμένη φωνή ακούστηκε και δύο ζευγάρια από μπότες που πλησίαζαν ταχύτατα προς το τραπέζι ήχησαν στο πάτωμα. Ο Χένρι κοίταξε προς εκείνη τη κατεύθυνση. Φύλακες τους πλησίαζαν.

Ξανακοίταξε τον ξανθό, ο οποίος τους έβλεπε με γουρλωμένα μάτια. Κι άλλο χρώμα είχε εξαφανιστεί από το ήδη λευκό του πρόσωπο. Δεν άργησε ο ένας από τους δύο φύλακες να τον αδράξει από τον ώμο και να τον σηκώσει απότομα πάνω.

"Σε προειδοποιήσαμε ρε άθλια τσο*λα, δεν έχεις αλλά περιθώρια να φέρεσαι όπως νομίζεις!" Είπε ο άλλος κοιτάζοντας το μαχαίρι καρφωμένο στον Χένρι.

"Δύο ώρες στο αναμορφωτήριο θα σε βοηθήσουν να σκεφτείς την πράξη σου!"

Δεν ήξερε τι τον έπιασε τον Χένρι εκείνη τη στιγμή. Έβλεπε τον ξανθό πανικοβλημένο, πως τα μάτια του ήταν γουρλωμένα, το κάτω χείλος του έτρεμε, πως όλο του το σώμα έτρεμε...

Παρότι είχε δεχτεί ψυχρή συμπεριφορά από εκείνον, τον καταλυπήθηκε. Ακόμη περισσότερο επειδή είχε ακούσει φήμες για το 'αναμορφωτήριο' στη φυλακή και το τι τιμωρίες πέφτανε. Για εκείνον δεν θα είχαν σημασία, μα το μυαλό του έπλασε σενάρια με τον ξανθό να βασανίζεται, να ουρλιάζει, να-...

Μα γιατί τον ένοιαζε τόσο πολύ;;;

Προτού το συνειδητοποιήσει ο ίδιος, είχε σηκωθεί όρθιος και πλησίασε τους φύλακες.

"Σταθείτε!" Είπε. Οι φύλακες τον κοίταξαν. Κόμπιασε προς στιγμήν ο Χένρι. Μα ξανακοίταξε τον ξανθό, ο οποίος κοίταζε το πάτωμα με τρόμο ακόμη στο πρόσωπο του και ξερόβηξε. "Υπάρχει παρεξήγηση. Δεν έκανε τίποτα λάθος. Αφήστε τον."

"Παράτα μας Γκάλοου και κοίτα τη δουλειά σου!" Είπε ο φύλακας που κράταγε τον ξανθό. "Εξάλλου τον είδαμε να σε καρφώνει!"

"Ναι μα-!" Το σκέφτηκε λίγο ο Χένρι. "... Εγώ του το ζήτησα να με καρφώσει."

Τρία ζευγάρια μάτια τον κοίταξαν, γουρλωμένα και ανοιγμένα διάπλατα. Ο Χένρι διατήρησε την προβατίσια έκφραση που είχε στο πρόσωπο του, λες και αυτό που ξεστόμισε ήταν απολύτως φυσιολογικό.

"Γιατί στο διάολο να του ζητήσεις κάτι τέτοιο;" Ρώτησε ο ίδιος φύλακας που κράταγε τον ξανθό. Ο Χένρι χαμογέλασε πιο πλατιά, σχεδόν ηλιθίως.

"Ξέρετε, του είπα πως έχω την ικανότητα να μην αισθάνομαι πόνο, καθόλου μα καθόλου! Δεν με πίστευε! Έτσι, τον προκάλεσα να με καρφώσει με το μαχαίρι. Πως δεν θα το έπαιρνα προσωπικά άμα το έκανε. Δεν περίμενα πως ένα βουτυρομάχαιρο θα μπορούσε να τρυπήσει δέρμα. Έλα όμως που έβαλε πολλή δύναμη! Ποιος να το λεγε πως ένα βουτυρομάχαιρο θα ήταν ικανό να τρυπήσει δέρμα! Παράδοξο ε;" Οι δύο φύλακες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους με δυσπιστία.

"Τι κάνεις;;;" Έλεγε το βλέμμα του ξανθού καθώς κοίταζε τον Χένρι, ο οποίος συνέχισε να χαμογελάει αφελώς και 'αθώα'.

"Δεν με πιστεύετε;" Ρώτησε ο γίγαντας βλέποντας τους φύλακες να μην πολυπιστεύουν την ιστορία του. Ξαναέκατσε στο τραπέζι και ξεκάρφωσε το βουτυρομάχαιρο από το χέρι του. "Μπορώ να σας κάνω προσωπική επίδειξη!" Είπε και ήταν έτοιμος να ξανακαρφώσει το μαχαίρι σε διαφορετικό σημείο του χεριού του.

"Εντάξει εντάξει, ΜΗ!" Είπε ο ένας φύλακας σταματώντας τον. Κοίταξε τον συνάδελφο του με κατάπληξη. Μα όταν ξανακοίταξαν τον Χένρι οι φάτσες τους ήταν αγριεμένες. "Ναι Γκάλοου, ξέρουμε ότι έχεις συγγενή αναισθησία στον πόνο. Ακόμη κι έτσι δεν θέλουμε καμία 'επίδειξη', ούτε άλλα αίματα από μαλ*κίες!"

"Γαμ*μένο χοντρό φρικιό..." Μουρμούρισε ο άλλος φύλακας αφήνοντας τον ξανθό. Και οι δύο τον κοίταξαν βλοσυρά. "... Εξακολουθούμε να σε παρακολουθούμε. Πο*τάνα..." Και οι δύο άρχισαν να απομακρύνονται ρίχνοντας γρήγορες ματιές πίσω τους και την ίδια στιγμή βρίζοντας τον Χένρι, ο οποίος εξακολουθούσε να χαμογελάει 'αθώα'. Το μυαλό του όμως ούρλιαζε.

"Ω ΣΚ*ΤΑ! Το χάψανε αυτό στ'αλήθεια! Και είμαι κακός στα ψέματα. Νομίζω πως τον έσωσα! Γιατί το έκανα όμως;! Γιατί τον υπερασπίστηκα έτσι;! Τι σκεφτόμουν;! Σκεφτόμουν καν;!" Και κοίταζε τον ξανθό, ο οποίος τον κοίταζε με κατάπληξη και ξεκάθαρα ερωτηματικά στο πρόσωπο του.

"ΈΛΕΟΣ ΓΚΆΛΟΟΥ, ΤΙ ΣΥΝΈΒΗ ΕΔΏ;!" Ακούστηκε η φωνή του Μάλκολμ. Α ναι, αυτός που στο καλό ήτανε όταν έγινε το κακό; Μα τότε αναστέναξε. "Ή μάλλον ξέχνα το, μην μου πεις. Εάν τελείωσες να χλαπακιάζεις, θα σε πάω στο ιατρείο." Ο Χένρι απλώς έγνεψε και άρχισε να τον ακολουθεί. "Δεν μπορώ να στρίψω ένα τσιγάρο σαν άνθρωπος χωρίς να συμβεί κάτι! Πάντα όταν πάω να στρίψω ένα γαμ*μένο τσιγάρο!" Γκρίνιαξε.

Ο Χένρι αγνόησε την γκρίνια και απλώς συνέχισε να ακολουθεί τον Μάλκολμ. Και παρότι δεν κοίταζε πίσω του, μπορούσε να αισθανθεί πολλά ζευγάρια μάτια καρφωμένα πάνω του. Τους έκανε εντύπωση που έβλεπαν το χέρι του ματωμένο.
Και αναμεταξύ όλων των ματιών, δύο σκούρα γαλάζια.

"Χει, Μάλκολμ. Εσύ που ξέρεις, εάν δεν μου κοπεί το προνόμιο, θα μπορώ να τρώω και μεσημεριανό στη τραπεζαρία;" Ρώτησε μετά από κάνα λεπτό ο Χένρι.

"Θα ακούσω τι έχει να πει ο υπεύθυνος της φυλακής και θα σου πω εγώ μετά άμα ξαναβγείς ποτέ από το κελί σου!" Είπε ο φύλακας απότομα.

"Ποιος ήτανε εκείνος ο ξανθός;" Ρώτησε τότε ο γίγαντας.

"Σε ενδιαφέρει να τον προσεγγίσεις;" Ρώτησε ο Μάλκολμ. Μα τότε κούνησε το κεφάλι του δεξιά κι αριστερά. "Δεν θα έπρεπε να με ενδιαφέρει κανονικά 'μικρέ', μα μην προσπαθείς να πιάσεις φιλίες με τον συγκεκριμένο. Είναι μεγάλος μπελάς."

"Δηλαδή; Ποιος είναι ακριβώς;" Ρώτησε ξανά ο Χένρι.

Ο Μάλκολμ δεν απάντησε ποτέ. Το κινητό του χτύπησε και το σήκωσε. Άρχισε να συνομιλεί με την άλλη γραμμή και αγνόησε εντελώς τον Χένρι, ο οποίος παρότι ήταν εκτός τραπεζαρίας γύρισε να κοιτάξει πίσω του, εκεί όπου είχε αφήσει τον ξανθό.

Θυμήθηκε ξανά το συμβάν όταν τον κάρφωσε στο χέρι. Θεέ! Τι ταχύτητα ήταν αυτή;! Ή μάλλον τι αντανακλαστικά! Δεν του έδωσε καν χρόνο να δει την κίνηση! Γιατί το έκανε; Είδε το χέρι του να πλησιάζει και νόμιζε ότι ήταν απειλή; Δεν φάνηκε να το κάνει επίτηδες κατευθείαν. Αφηφοβικός κι αυτός;

Θα μπορούσε. Είχε ξαναδεί ο Χένρι παρόμοια αντίδραση και από τον Ενρίκε. Άμα έκανες κίνηση πολύ κοντά του που νόμιζε ότι πάει να τον αγγίξει αντιδρούσε. Συνήθως απλώς απέφευγε την κίνηση, αλλά άμα κράταγε κάτι ή οποιοδήποτε μικρό αντικείμενο ήταν πολύ κοντά του, γινόταν όπλο.

Συνήθως στυλό, μολύβια, βελόνες, ή μαχαιροπίρουνα, εάν όλες οι Σκιές μαζί έτρωγαν. Εξαρτιόταν από τον χώρο του αρχηγείου στον οποίο βρισκόταν ο χάκερ και τι αντικείμενα είχε κοντά του. Ξανασκέφτηκε ο Χένρι τον ξανθό και τις αμέσως επόμενες αντιδράσεις του αφότου τον μαχαίρωσε.

Πόσο τρομοκρατημένος και απελπισμένος φάνηκε μεμιάς. Πως είχε παγώσει όταν ο φύλακας τον κράταγε σφικτά από τον καρπό και πως όλος ο πανικός και φόβος ήταν αποτυπωμένος στο πρόσωπο του. Είχε κοκαλώσει εντελώς.

Όλα αυτά που παρατήρησε και όλα αυτά που είδε ο Χένρι από αυτόν, τον ιντρίγκαραν ακόμα περισσότερο. Μέχρι πριν λίγο δεν είχε προσπαθήσει ποτέ να πιάσει την κουβέντα σε κάποιον, εξάλλου τον απέφευγαν άμα πλησίαζε. Τώρα είχε πάθει εμμονή να μάθει ποιος ήταν αυτός ο ξανθός φυλακιζόμενος και πως είχε καταλήξει στην ADX.

Αν δεν ήταν αυτή η τελευταία φορά που του επιτρεπόταν να φάει εκτός κελιού φυσικά.

"Και δεν έμαθα ακόμη πως τον λένε!" Σκέφτηκε ελαφρώς αγανακτισμένος ενώ έμπαινε στο ιατρείο.

~

Δεν μπορούσε να την βγάλει από το μυαλό της.

ΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζΝτεΡόουζ

ADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADXADX

Οι φωνές επαναλάμβαναν αυτές τις λέξεις στο κεφάλι της Ντάστιν. Πώς έπρεπε δηλαδή τώρα να συνδέσει μια μετά βίας ενήλικη κοπέλα με την φυλακή; Την πονούσε το κεφάλι της από τις φωνές, που της φώναζαν πράγματα που δεν μπορούσε να κάτσει να σκεφτεί εν ειρήνη.

Με το ζόρι κατάφερνε να μην περπατάει σαν μεθυσμένη στον δρόμο καθώς πλησίαζε το αρχηγείο, άνοιγε την πόρτα και έμπαινε μέσα.

"Μόνο αν μπορούσατε να το βουλώσετε για 1 ΛΕΠΤΌ! 1! Να συγκεντρωθώ λίγο! Ύστερα μου τα πρήζετε φωνούλες στο κεφαλάκι μου." Σκέφτηκε.

Πέταξε τον σάκο της στην άκρη και καθώς έβγαζε τα γυαλιά της έπεσε μπρούμυτα στον καναπέ. Ξαπλώθηκε και για κανένα λεπτό παρέμεινε έτσι. Ύστερα από λίγο όμως έκατσε κανονικά και τύλιξε τα χέρια της γύρω από τον εαυτό της. Αισθανόταν να κρυώνει και είχε ήλιο όλη μέρα, ακόμη και τώρα.

ΝτεΡόουζADXΝτεΡόουζADXΝτεΡόουζADXΝτεΡόουζADXΝτεΡόουζADXΝτεΡόουζADXΝτεΡόουζADXΝτεΡόουζADXΝτεΡόουζADXΝτεΡόουζADXΝτεΡόουζADXΝτεΡόουζADXΝτεΡόουζADXΝτεΡόουζADXΝτεΡόουζADXΝτεΡόουζADX

Σηκώθηκε απότομα και ανέβηκε στον πάνω όροφο του σπιτιού-αρχηγείου. Ύστερα από 2 λεπτά είχε ξανακατέβει κάτω στο σαλόνι.

Τώρα φόραγε ένα τεράστιο μπουφάν με χνούδι στην περιοχή της κουκούλας, περισσότερο σαν κάπα ωστόσο αφού δεν είχε περάσει τα χέρια της από τα μανίκια. Χαμογελούσε ελαφριά. Όταν όμως έκατσε στον καναπέ, ξανασοβάρεψε και έπιασε το κινητό της. Το άνοιξε και πάτησε την εφαρμογή με τον Μιγκέλ.

"Μιγκέλ, θέλω να μου βρεις όλες τις ακριβείς πληροφορίες για την υπόθεση δολοφονίας του ζεύγους ΝτεΡόουζ και του Μιχαήλ Γκρέι 8 χρόνια πριν. Αναγνώρισε ποια στοιχεία είναι έγκυρα."

Σε λιγότερο από 5 δευτερόλεπτα ο Μιγκέλ είχε παραθέσει μπροστά στα μάτια της Ντάστιν ένα σχετικά μεγάλο κατάλογο, όλα σχετικά με αυτή την υπόθεση. Το μέντιουμ πήρε μια βαθιά ανάσα.

"Ώρα για έρευνα."

Το τι ακριβώς θέλει να επιτύχει με το να σκαλίσει το παρελθόν βαθύτερα η Ντάστιν, για την ώρα το υποθέτεις.

όσο για τον χένρι, θα καταφέρει να κερδίσει τον παράξενο ξανθό με τις προσπάθειες του;

2500 λέξεις. γειάάάάά