1.2 Γιατί γράφουμε; - Το παραμύθι της πεινασμένης γάτας

Πριν ξεκινήσουμε να πάμε ένα ταξίδι, είναι καλό να γνωρίζουμε γιατί μπήκαμε στον κόπο να βγάλουμε τα εισιτήρια, να δώσουμε χρήματα, να ετοιμάσουμε τα πράγματά μας, να ταλαιπωρηθούμε με τα πήγαινε-έλα κλπ. Βέβαια, αν είστε από εκείνους που πετάνε δυο ρούχα στη βαλίτσα, μπαίνουν στο πρώτο λεωφορείο κι όπου τους βγάλει, πρώτον σας θαυμάζω για την ανέμελη και περιπετειώδη στάση ζωής σας και δεύτερον μάλλον δεν σας πιάνει το συγκεκριμένο παράδειγμα, αλλά προσπαθήστε να μπείτε στη συνθήκη γιατί δεν μου 'ρχεται άλλο, χαχα. Όπως, λοιπόν, είναι καλό να γνωρίζουμε γιατί κάνουμε το ταξίδι, το ίδιο ισχύει και για το γράψιμο. Όχι, δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε και τον προορισμό μας, πού θέλουμε να καταλήξουμε, δηλαδή, αλλά το κίνητρό μας παίζει έναν σημαντικό ρόλο, διότι από αυτό θα εξαρτηθεί κι ο όγκος της προσοχής που σκοπεύουμε να δώσουμε στην ενασχόλησή μας αυτή.

Γιατί θέλουμε να γράψουμε, λοιπόν;

Ορίστε μερικές πιθανές απαντήσεις:
-Γιατί ψάχνω ένα καινούριο χόμπι κι αυτό μου φαίνεται καλό.
-Γιατί σκέφτομαι μία ιστορία εδώ και καιρό και θα ήθελα να τη γράψω.
-Γιατί δυσκολεύομαι να εκφραστώ προφορικά και προτιμώ να εκφράζομαι γραπτώς.
-Γιατί μου αρέσει πολύ ένα βιβλίο-μία σειρά-μία ταινία και θα ήθελα να δημιουργήσω κάτι δικό μου, εμπνευσμένο από αυτό-ήν.
-Γιατί θέλω να ξεφύγω από την καθημερινότητά μου.
-Γιατί θέλω να γίνω διάσημος συγγραφέας και να κερδίσω φήμη και λεφτά.
-Γιατί θέλω να γράψω κάτι που να αρέσει στους φίλους μου-την οικογένειά μου-κ. α.
-Γιατί λατρεύω το διάβασμα και θέλω να δημιουργήσω κάτι που να μπορώ μετά να το διαβάζω και να το χαίρομαι.
-Γιατί θέλω να μοιραστώ τις ανησυχίες και τις απόψεις μου με τον κόσμο.
-Γιατί θέλω να περάσω ευχάριστα το χρόνο μου.

Σας εκφράζει μία ή περισσότερες από τις παραπάνω δηλώσεις; Αν ναι, ποια; Μήπως η δική σας απάντηση είναι άλλη; Αν ναι, ποια; Πείτε μου με ένα σχόλιο εδώ:

Όπως βλέπετε, υπάρχει πληθώρα κινήτρων και στόχων. Κάποιοι βλέπουν το γράψιμο ως κάτι πνευματικό, κάποιοι ως κάτι διασκεδαστικό κι άλλοι ως κάτι ωφελιμιστικό. Ας μην παραλείψουμε ότι το ένα δεν αναιρεί το άλλο και το δικό μας κίνητρο κι ο δικός μας στόχος μπορεί ν' αποτελεί έναν συνδυασμό λίγων ή πολλών από τα παραπάνω ή και κάτι εντελώς διαφορετικό. Όποια κι αν είναι η περίπτωσή σας, εσείς που το βλέπετε λίγο πιο 'σοβαρά-επαγγελματικά', ε, θα χρειαστεί να δουλέψετε λίγο παραπάνω σε σύγκριση με τους άλλους, που το βλέπουν πιο 'ερασιτεχνικά'. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να πιεστείτε υπερβολικά ή να μην διασκεδάσετε!

Βέβαια, για την περίπτωση που θέλετε να γράψετε για να ευχαριστήσετε κάποιον άλλον, θέλω να σας πω ότι ναι μεν είναι πολύ γενναιόδωρο και ευγενικό εκ μέρους σας, μα επιτρέψτε μου να υπερτονίσω πως το καλύτερο από όλα είναι να γράφετε πρωτίστως για εσάς. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα δείξετε τα κείμενά σας σε άλλους και δεν θα έχετε την ελπίδα να τους αρέσουν ή ότι δεν ονειρεύεστε να τα δείτε κάποια μέρα να εκδίδονται. Αλλά είναι υψίστης σημασίας να βάζετε ως προτεραιότητα τον εαυτό σας και τι θέλει αυτός να δημιουργήσει. Πολλές φορές προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε άλλους με αυτά που γράφουμε όπως το κοινό μας, τον εμπνευστή μας ή τον υποψήφιο εκδότη μας φερειπείν. Είναι απαραίτητο όμως να φροντίσουμε να υπάρχει μία ισορροπία στο πόσο σημαντική είναι για εμάς η γνώμη των άλλων, διότι αν της δώσουμε παραπάνω αξία κινδυνεύουμε να καταλήξουμε να γράφουμε πράγματα που δεν μας αρέσουν και δεν μας εκφράζουν, μόνο και μόνο για την αποδοχή κι αυτό είναι κακό τόσο για την δημιουργικότητα, όσο και για την ψυχολογία μας.

Θα ήθελα επίσης να εφιστήσω την προσοχή σε εσάς που ονειρεύεστε καριέρα Τζ. Κ. Ρόουλινγκ και να σας πω το εξής: με το να επιδιώξετε κάτι τέτοιο, αυτομάτως ανεβάζετε τον πήχη πάρα πολύ ψηλά και θέτετε έναν στόχο που οι πιθανότητες να επιτευχθεί είναι ελάχιστες. Δυστυχώς πασίγνωστους συγγραφείς δεν μας κάνει μόνο το ταλέντο κι η σκληρή δουλειά. Υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που παίζουν ρόλο, όπως το τι πουλάει, οι γνωριμίες, οι προώθηση, η τύχη ακόμα κλπ. Πόσες Ρόουλινγκ κυκλοφορούν γύρω μας εδώ στην Ελλάδα; Εγώ δε βλέπω καμιά. Μια Λένα Μαντά μόνο βλέπω και δεν έχει καμία σχέση ούτε το είδος που γράφει, ούτε η δημοτικότητά της με την προαναφερόμενη. Αυτό που θέλω να πω είναι πως είναι υπέροχο να πιστεύετε στις ικανότητές σας και να θέλετε να φτάσετε μακριά, δεν πρόκειται να σας αποτρέψω από τον στόχο σας αυτό, όμως αν βάλετε απ' την αρχή έναν τόσο ψηλό στόχο, το σίγουρο είναι ότι θα αγχωθείτε πάρα πολύ κι είναι παραπάνω από πιθανό να απογοητευθείτε κάπου στην αρχή του δρόμου και να τα παρατήσετε. Αυτό δεν το θέλουμε. Καλή η καριέρα, καλά τα χρήματα, καλή η δόξα κι οι κινηματογραφικές μεταφορές του Χόλυγουντ, αλλά αν δεν είσαι ο Τίγρης από τον 'Γουίνι το Αρκουδάκι' δεν μπορείς να πηδήξεις τόσο ψηλά με την πρώτη.

Είναι καλύτερα να ξεκινήσετε με έναν μικρότερο στόχο, να δουλέψετε γι' αυτόν, να δείτε ότι μπορείτε να τον πετύχετε κι έπειτα να θέσετε έναν λίγο μεγαλύτερο. Μετά έναν λίγο μεγαλύτερο, μετά έναν λίγο μεγαλύτερο και πάει λέγοντας. Έτσι α) αποκτάτε αυτοπεποίθηση και β) εξασκείστε στο γράψιμο και βελτιώνεστε όσο προχωράτε.

Ξεζουμάροντας από αυτούς που θέλουν να γράψουν για να ευχαριστήσουν τους άλλους κι αυτούς που θέλουν να γράψουν για να γίνουν διάσημοι, στο μεγαλύτερο πλήθος που αντιπροσωπεύει και τις υπόλοιπες απαντήσεις, υπάρχει μια λέξη-κλειδί που αντιστοιχεί σε όλους σας κι όλους μπορεί να σας βοηθήσει στο εγχείρημά σας. Ποια είναι αυτή;

ΣΥΝΕΠΕΙΑ!!!
Η ιδιότητα ή η συμπεριφορά του να ακολουθεί κανείς απαρέγκλιτα τα ιδανικά, τις ιδέες και τα πιστεύω του και να φέρεται και να ενεργεί βάση αυτών. (ορισμός από το Βικιλεξικό)

Και ναι, αυτό που λέω μετράει ακόμα και για εσάς που θέλετε να γράψετε για την πλάκα σας. Πολλοί έχουν κλίση στις τέχνες, πολλοί έχουν αυτό που ονομάζουμε 'ταλέντο', δηλαδή την ικανότητα να είναι καλοί σε κάτι χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Δεν πά' να 'χεις το μεγαλύτερο ταλέντο; Αν δεν το καλλιεργήσεις, αν δεν κάνεις δουλειά πάνω σε αυτό, δεν έχεις τίποτα. Είναι σαν να το πετάς στα σκουπίδια. Συγγραφέας δεν θα γίνεις επειδή μια φορά στην Α' Γυμνασίου έγραψες μία ωραία παράγραφο και η φιλόλογός σου πρότεινε να τη στείλεις σε σχολικό λογοτεχνικό διαγωνισμό, ούτε επειδή γράφεις μια σελίδα μια φορά το χρόνο. Όσο καλή κι αν είναι αυτή η σελίδα, είναι λίγη. Ούτε μετράει απλώς να βγάζεις ιστορίες από το μυαλό σου για την καλοπέρασή σου και να τις σκέφτεσαι συνέχεια, χωρίς να τις γράφεις. Αν δεν τις βάλεις κάποια στιγμή στο χαρτί, τότε δεν διαφέρουν σε κάτι από τις σκέψεις που κάνεις καθημερινά για να ντυθείς, να φας κι όλα τα άλλα. Και για να το πω ωμά, είναι άσκοπες και σου τρώνε τζάμπα φαιά ουσία!

Προσωπική μου γνώμη: ως καλλιτέχνες κι ως άνθρωποι γενικότερα δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε. Οφείλουμε μεν να αναγνωρίζουμε την αξία και την εξέλιξη που έχουμε καταφέρει, ο καθένας με τις δυσκολίες του και να μην 'τρέχουμε να προλάβουμε' όλη την ώρα για να αποδείξουμε κάτι, αλλά να λιμνάζουμε και να μη θέλουμε να εξελιχθούμε κι άλλο μας σκοτώνει.

Ώπα, μια στιγμή! Σας βλέπω εσάς εκεί πίσω που τρέμετε. Μην τρομάζετε, βρε παιδιά μου. Δεν σας τα λέω στακάτα για να σας φοβίσω, να σας αποθαρρύνω ή να σας μαλώσω. Για να σας παροτρύνω να γράψετε σας τα λέω, γιατί είναι πραγματικά όμορφος ο κόσμος της συγγραφής και αν είναι κάτι που σκέφτεστε, που θέλετε κι αγαπάτε, αξίζει να το προσπαθήσετε και είναι κρίμα να μην το τολμάτε, είτε από έλλειψη χρόνου, είτε από έλλειψη αυτοπεποίθησης, είτε από τεμπελιά (ναι, ακόμα και η τεμπελιά μπορεί να είναι ένας παράγοντας που μας εμποδίζει και δεν χρειάζεται να ντρεπόμαστε να το παραδεχτούμε: είναι κι αυτή ανθρώπινη, καταλαβαίνουμε από πού προέρχεται, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα την αφήσουμε να μας ελέγχει κιόλας).

Τι μπορεί επομένως να μας βοηθήσει να εξελιχθούμε συγγραφικά; Η συχνή επαφή με το αντικείμενο. Και πώς θα έχουμε συχνή επαφή με το αντικείμενο; Με τη συνέπεια!

Να γράφουμε όσο πιο συχνά μπορούμε! Να διατηρούμε ένα σταθερό πρόγραμμα, αν είμαστε τύποι που λειτουργούν καλύτερα με πρόγραμμα. Έτσι ασχολούμαστε με αυτό που αγαπάμε, εξοικειωνόμαστε και γινόμαστε καλύτεροι χωρίς καν να το διαπιστώσουμε. Πάμε να δούμε μαζί μια άσκηση που θα μας βοηθήσει να εξασκηθούμε στη συνέπεια:

ΑΣΚΗΣΗ: Το παραμύθι της πεινασμένης γάτας

Θα γράψουμε, λοιπόν, ένα μικρό παραμύθι με πρωταγωνίστρια μια γάτα που πεινάει. Μπορεί να είναι μια απλή γάτα, σαν αυτές που έχουμε εμείς για συντροφιά ή αυτές που κυκλοφορούν έξω:

Μπορεί να είναι μια γάτα που έχει ανθρώπινες σκέψεις και συναισθήματα:

Μπορεί να είναι μια ανθρωπόμορφη γάτα που φοράει ρούχα, πουστέκεται και περπατάει στα δύο πόδια μέσα στην πόλη, μαζί με άλλα ανθρωπόμορφα ζωάκια:

Μπορεί να πεινάει γιατί ο ιδιοκτήτης της ξέχασε να την ταΐσει. Μπορεί να πεινάει γιατί το πρωί έκανε ένα πολύ ηρωικό κατόρθωμα και ξέχασε να φάει. Μπορεί να πεινάει γιατί η καφετέρια από την οποία έπαιρνε κάθε μέρα διπλό καπουτσίνο και τυρόπιτα σήμερα να μην έβγαλε τυρόπιτες. Μπορεί να έχει όποιο όνομα θέλετε, να είναι αρσενική ή θηλυκή, μεγάλη ή μικρή, καλή ή κακιά, εσείς αποφασίζετε!

Το παραμύθι της θα το γράψουμε μέσα σε μία εβδομάδα. Ναι, σωστά, μία εβδομάδα. Θα ξεκινήσουμε τη Δευτέρα με τη φράση 'Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια γάτα (ή ένας γάτος) που πεινούσε', θα συνεχίσουμε γράφοντας από λίγο κάθε μέρα (είτε αυτό το λίγο θα είναι μερικές προτάσεις, είτε μια παράγραφος, είτε όσο θέλουμε) και την Κυριακή θα ολοκληρωθεί.

Ο χρόνος που θα σας πάρει είναι πέντε λεπτά τη μέρα ή δέκα, αν γράφετε πιο αργά. Βάλτε στην αρχή κάθε κομματιού το όνομα της μέρας που γράφετε ή έναν αριθμό από το 1 ως το 7 και ξεκινήστε. Μην το πολυσκέφτεστε, δεν είναι ανάγκη να είναι κάτι super-wow, ούτε καν να βγάζει νόημα. Μπορεί να είναι ό,τι πιο βαρετό ή ό,τι πιο παλαβό σας κατέβει στο κεφάλι εκείνη την ώρα. Μην σας αποθαρρύνει αν δεν σας αρέσει ή δεν σας εκφράζει σαν συγγραφείς, σε αυτή τη φάση δεν μας ενδιαφέρει να βγει καλό, σωστά δομημένο κλπ. Μας ενδιαφέρει να είστε συνεπείς στο εφταήμερο αυτό πρόγραμμα και ν' αφιερώνετε λίγα λεπτά κάθε μέρα στη συγγραφή. Αν καταφέρετε αυτό, θα έχετε ολοκληρώσει με επιτυχία την άσκηση.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΣΚΗΣΗΣ:

Δευτέρα: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια γάτα που πεινούσε. Τη λέγανε Ηλιαχτίδα, είχε μπεζ τρίχωμα κι ήταν συνηθισμένη να την κανακεύουν και να τη φροντίζουν συνέχεια.

Τρίτη: Μόνο που οι τελευταίες μέρες ήταν διαφορετικές για την Ηλιαχτίδα: οι ιδιοκτήτες της έλειπαν σ' ένα ταξίδι κι είχαν αφήσει τη γατούλα τους στον Κώστα, έναν καλό φίλο και γείτονά τους που αγαπούσε πολύ τα ζώα.

Τετάρτη: Ο Κώστας πρόσεχε πολύ την Ηλιαχτίδα. Κάθε μέρα τη χάιδευε, της έδινε ειδικά παιχνίδια για γάτες, ώστε να περνά ευχάριστα το χρόνο της, καθώς και νόστιμες λιχουδιές από το κοντινό pet-shop. Όμως σήμερα έφυγε βιαστικός για τη δουλειά και ξέχασε να την ταΐσει.

Πέμπτη: Η Ηλιαχτίδα γύριζε από εδώ κι από εκεί μέσα στο σπίτι του Κώστα εκνευρισμένη. Πώς μπόρεσε αυτός ο αγενέστατος ξένος άνθρωπος να παραλείψει τις ανάγκες της και να μην της δώσει να φάει τις αγαπημένες της 'Ψαρομπουκιές'; Ήταν απαράδεχτος! Του χρωστούσε ένα καλό γρατσούνισμα όταν θα ερχόταν το μεσημέρι καθώς κι αδιαφορία τουλάχιστον οχτώ ωρών, όσες την άφησε νυστική. Η πείνα την ενοχλούσε πολύ και δεν είχε μάθει να κάνει υπομονή. Έπρεπε να βρει μια λύση!

Παρασκευή: Θυμόταν τον Κώστα να στέκεται μπροστά σε εκείνο το μεγάλο άσπρο ντουλάπι που έβγαζε παγωνιά (το 'ψυγείο', όπως είχε ακούσει να το λένε) και να παίρνει από μέσα κάτι φέτες από ένα εύγευστο πράγμα που οι άνθρωποι ονόμαζαν 'σαλάμι'. Αυτό ήταν! Αν άνοιγε το ψυγείο, θα έπαιρνε το σαλάμι!

Σάββατο: Έσπρωχνε και γρατζουνούσε την πόρτα, αλλά τίποτα! Δεν άνοιγε! Τώρα τι; Συνέχισε να περπατά δίπλα του, ώσπου πρόσεξε ένα μαλακό, ευλύγιστο υλικό που ένωνε την πόρτα με το υπόλοιπο. Γράπωσε με τα νύχια του μπροστινού αριστερού της ποδιού το υλικό και με τα άλλα προσπάθησε να απομακρυνθεί, όπως έκανε ο Κώστας. Μετά από πολύ κόπο, στο τέλος τα κατάφερε. Ο κρύος θάλαμος του ψυγείου ορθωνόταν μπροστά της και κάπου μέσα του βρισκόταν και το νόστιμο σαλάμι της. Δεν έχασε χρόνο. Μ' έναν πήδο βρέθηκε στο μεσαίο ράφι κι άρχισε να ψάχνει.

Κυριακή: Όταν ο Κώστας γύρισε στο σπίτι εκείνη τη μέρα, αντίκρισε μια σκέτη καταστροφή! Το ψυγείο ανοιχτό, νερά να στάζουν κάτω, τρόφιμα ανοιγμένα, κάποια σαπισμένα και στο πάτωμα η Ηλιαχτίδα, να γλείφει το χαρτί μέσα στο οποίο ήταν μέχρι τώρα κρυμμένο το αγαπημένο του σνακ. Ο Κώστας άρχισε να τραβάει τα μαλλιά του με τη ζημιά που έπαθε. Σίγουρα δεν θα άφηνε ποτέ ξανά τη γάτα ατάιστη και σίγουρα από εδώ και πέρα θα έβαζε και μια καρέκλα μπροστά στο ψυγείο για να μην μπορεί η μικρή καταστροφέας να το ανοίξει άλλη φορά.

Βλέπετε πώς από το τίποτα, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, με μία μόνο πληροφορία στην αρχή και λίγες λέξεις βγήκε μια ολόκληρη ιστορία; Αυτό ήταν μόνο ένα απλό παράδειγμα! Κάντε κι εσείς την άσκηση, διατηρήστε το κομμάτι της συνέπειας και θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο! Ανυπομονώ να μάθω πώς τα πήγατε!

📚✍️📚✍️📚✍️📚✍️📚✍️

Μην ξεχάσετε να προσθέσετε το βιβλίο αυτό στη βιβλιοθήκη σας, για να ενημερώνεστε κάθε φορά που ανεβαίνει καινούργιο κεφάλαιο! Κι αν έχετε σχόλια, απορίες ή συγκεκριμένα ζητήματα που θα θέλατε να λύσετε, γράψτε τα μου και θα προσπαθήσω να σας βοηθήσω σε ένα μελλοντικό κεφάλαιο!

Μέχρι τότε, παραμείνετε δημιουργικοί!!! 💜