Author's note: Για να μην μπερδευτείτε αυτό το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στη σχέση της Φαίης με τον Γιώργο από τη μεριά της Φαίης. Ο επίλογος μιλούσε για τη χρονιά που η Ειρήνη και η Φαίη είχαν αποφοιτήσει. Αυτό το κεφάλαιο είναι ένα χρόνο πριν, το καλοκαίρι πριν την Γ' Λυκείου! Ο Γιώργος είναι δύο χρόνια μεγαλύτερός της! Δείτε τη φωτογραφία! Είναι ακριβώς όπως τους φαντάστηκα;Ο Απολαύστε ♥

Κοίταξα την ώρα στο κινητό μου. 2 λεπτά πριν τις 9. Από λεπτό σε λεπτό θα ερχόταν και αισθανόμουν ένα κόμπο στο στομάχι μου, που είχα κάθε φορά που ήταν δίπλα μου. Ένα χρόνο τώρα και δεν έχω μπορέσει ακόμα να ξεπεράσω αυτό το τρέμουλο που αποκτώ όταν με πλησιάζει. Δεν έχω ξεχάσει την παραμικρή λεπτομέρεια για εκείνον και εμάς.

1 χρόνο πριν

Μόλις μια εβδομάδα είχε περάσει από το τέλος του σχολείου και είχε μπει Ιούλιος. Ήταν δύο μήνες που χωρίσαμε με τον Στέφανο και ήταν δύσκολα. Είχα το διάβασμα για να ξεχνιέμαι και κατάφερα να γράψω σε όλα 19 και 20! Οι γονείς μου και οι καθηγητές μου ήταν έκπληκτοι. Αυτή τη μία εβδομάδα όμως ήμουν κλεισμένη στο σπίτι και δεν έκανα τίποτα. Χτύπησε η πόρτα του δωματίου μου και μπήκε μέσα η Ειρήνη κεφάτη και ανανεωμένη. Από τη στιγμή που τα έφτιαξε με τον Μάρκο μόνο χαμογελούσε. Ήμουν χαρούμενη για εκείνη αν και ζήλευα λίγο που εκείνη είχε κάποιον να την αγαπάει τόσο.

-"Σήκω και ετοιμάσου το βράδυ θα βγούμε." μου είπε και χαμογέλασε.

-"Δεν έχω όρεξη." της απάντησα.

-"Δεν σε ρώτησα, στο ανακοίνωσα. Είναι καλοκαίρι και είσαι μία εβδομάδα ολόκληρη μέσα στο σπίτι. Είναι το τελευταίο μας καλοκαίρι πριν ξεκινήσουμε τα φροντιστήρια και δεν θα χαλάσουμε τις διακοπές μας για μια αποτυχημένη σχέση." με σήκωσε από το κρεβάτι και με έσυρε στο μπάνιο για να πλυθώ. Μία ώρα μετά είχα ισιώσει τα καστανοκόκκινα μαλλιά της Ειρήνης και εκείνη είχε φτιάξει τα δικά μου μαλλιά και το μακιγιάζ. Μισή ώρα μετά κοίταζα το σορτσάκι και τη λευκή ξώπλατη μπλούζα που φορούσε η Ειρήνη ενώ εγώ φορούσα ένα χρωματιστό στράπλες φόρεμα. Τα ξανθά μου μαλλιά βρίσκονταν ελεύθερα μέχρι την πλάτη μου φτιαγμένα σε μπλούκλες. Δεν θύμιζα με τίποτα το πως φαινόμουν δύο ώρες πριν.

-"Πού θα πάμε;" τη ρώτησα.

-"Σε ένα κλαμπ που δουλεύει ένας φίλος του Μάρκου." μου απάντησε.

-"Θα είναι και ο Μάρκος μαζί;" τη ρώτησα

-"Ναι θα μας περιμένει εκεί." μου απάντησε και στενοχωρήθηκα.

-"Κοίτα πηγαίνετε οι δυο σας, να μην σας το χαλάω." έκανα να γυρίσω πίσω στη μιζέρια μου ενώ η Ειρήνη με έπιασε από το μπράτσο.

-"Σε θέλουμε μαζί. Έλα." μπήκαμε μέσα στο ταξί και μετά από λίγο φτάσαμε στον προορισμό μας. Ανέβηκε κατευθείαν η διάθεσή μου. Το μαγαζί ήταν κοντά στη θάλασσα και έμοιαζε με επίγειος παράδεισος.

-"Να σε κεράσω κάτι κούκλα;" γύρισα και βρήκα τον Μάρκο να την "πέφτει" στην Ειρήνη.

-"Φυσικά μιας και δεν είναι το αγόρι μου εδώ." του απάντησε και φιλήθηκαν ενώ εγώ γέλαγα από δίπλα.

-"Μόλις χώρισα, μην μου το κάνετε πιο δύσκολο." τους φώναξα γελώντας και απομακρύνθηκαν. Τράβηξα από το χέρι την Ειρήνη και βρεθήκαμε στο κέντρο να χορεύουμε. Περνούσα υπέροχα, διασκέδαζα με την καρδιά μου και άφησα πίσω αυτά που με απασχολούσαν. Ακόμα και όταν καθόμασταν μαζί με τον Μάρκο δεν με έκαναν να αισθάνομαι ότι κρατούσα το φανάρι. Τις περισσότερες φορές...

Κάποια στιγμή όταν η Ειρήνη με τον Μάρκο χόρευαν, βρήκα την κατάλληλη ευκαιρία να πάω στο μπαρ να αγοράσω ένα ποτό.

-"Μια μαργαρίτα." είπα στον μπάρμαν και έβγαλα το πορτοφόλι μου να πληρώσω.

-"Κερασμένο." γύρισα να δω ποια αντρική φωνή ακούστηκε.

-"Κάπου σε ξέρω εγώ εσένα." του είπα. Ο χαμηλός φωτισμός δεν με βοηθούσε πολύ να αναγνωρίσω το πρόσωπό του.

-"Γιώργος. Γ' Λυκείου." μου συστήθηκε. Φτου! Πώς δεν αναγνώριζα τον πιο ωραίο της Τρίτης και αυτόν στον οποίο έπεσα πάνω πιο παλιά;

-"Φαίη, χάρηκα." του είπα μιας και δεν είχαμε συστηθεί ποτέ φυσιολογικά.

-"Πώς και από εδώ;" με ρώτησε.

-"Ήρθα μαζί με τον Μάρκο και την Ειρήνη. Εσύ είσαι ο φίλος του που δουλεύει εδώ;" τον ρώτησα κοιτάζοντας τα γαλανά του μάτια. Ήταν ένα κεφάλι πιο ψηλός από εμένα, μελαχρινός με μούσια ενώ μέσα από τη στενή του μπλούζα φαίνονταν οι κοιλιακοί του.

-"Ναι είμαι ο dj. Πρέπει να επιστρέψω. Θα τα πούμε σύντομα." μου έκλεισε το μάτι και χαμογέλασε λοξά αποκαλύπτοντας το όμορφο χαμόγελό του. Εγώ δεν είπα τίποτα και απλά χαμογέλασα. Μου είχαν κοπεί τα πόδια και δεν ήξερα γιατί.

-"Σε κέρασε ο Γιώργος;" τσίριξε μια σερβιτόρα μέσα στο αυτί μου ξαφνικά και παραλίγο να πνιγώ στο ποτό μου.

-"Ναι..." απάντησα διστακτικά.

-"Είσαι η πρώτη που κερνάει εδώ και ένα χρόνο που δουλεύει εδώ." συνέχισε έκπληκτη.

-"Είναι που με ξέρει." τον δικαιολόγησα.

-"Όχι και πολλά άλλα άτομα ξέρει αλλά δεν τα κερνάει. Του αρέσεις." μου είπε και έφυγε αφήνοντάς με στήλη άλατος.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Ξύπνησα και μόλις άνοιξα τα μάτια μου, έπιασα το κεφάλι μου από τον πόνο. Πόσο ήπια χθες; Τέντωσα το χέρι μου να ανάψω το φωτιστικό στο κομοδίνο αλλά δεν υπήρχε τίποτα. Κάπως έτσι βρισκόμουν σε άλλο δωμάτιο και σε άλλο σπίτι. Ούρλιαξα νομίζοντας πως με είχαν απαγάγει. Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα γρήγορα ο Γιώργος σαστισμένος από την αντίδρασή μου μιας και μόλις τον είδα τσίριξα ακόμα περισσότερο. Μόλις σταμάτησα να φωνάζω μείναμε να κοιταζόμαστε από απόσταση χωρίς να ξέρουμε πως να αντιδράσουμε, όταν εκείνος ξέσπασε σε γέλια και τον μιμήθηκα.

-"Το πόσο με τρόμαξες δεν λέγεται." είπε όταν σταμάτησε να γελάει.

-"Νόμιζα πως με είχαν απαγάγει." δικαιολογήθηκα γελώντας.

-"Είσαι τρελή." παραδέχτηκε.

-"Τι κάνω εδώ;" τον ρώτησα τελικά.

-"Λιποθύμισες γιατί ο μπάρμαν σου είχε ναρκώσει το ποτό που σε κέρασα και επειδή δεν είχα που να σε πάω, σε έφερα σπίτι μου ενώ η Ειρήνη είπε στους γονείς σου ότι θα έμενες σε εκείνη. Καλημέρα!" μου έτεινε μια κούπα καφέ και κάθισε δίπλα μου στο κρεβάτι.

-"Ευχαριστώ. Δεν είπα καμιά βλακεία έτσι;" τον ρώτησα ανήσυχη.

-"Όχι." ηρέμησα αλλά συνέχισε. "Εκτός και αν εννοείς το ότι μου είπες πως θα έδειχνα καλύτερος χωρίς μπλούζα." είπε και κοκκίνισα σαν παντζάρι. "Οοο κοκκίνησες!" είπε και έγινα ακόμα χειρότερα.

Γέλασα με τη συμπεριφορά μου εκείνη την ημέρα και από τότε ξεκινήσαμε την στενή παρέα. Βγαίναμε τετράδα όλο το καλοκαίρι και είχαμε έρθει πολύ κοντά. Είχα αρχίσει να τον σκέφτομαι συνέχεια αλλά προσπαθούσα να μην το κάνω. Με έβλεπε όμως σαν φίλη και 3τσι θα παρέμενα.

10 μήνες πριν

Ήταν τέλη Αυγούστου 2 μήνες μετά τη γνωριμία με τον Γιώργο. Είχαμε ετοιμαστεί με την Ειρήνη και περιμέναμε τα αγόρια να έρθουν. Τα ξανθά μαλλιά μου ήταν πιασμένα σε πλάγια κοτσίδα ψαροκόκκαλο και φορούσα ένα τζιν ψηλοκάβαλο σορτσάκι με ένα αμάνικο καρό πουκάμισο ενώ η Ειρήνη είχε κάτω τα μαλλιά της και φορούσε μία μαύρη φούστα με ένα πολύχρωμο τοπάκι.

Χτύπησε το κουδούνι και η Ειρήνη έτρεξε στην αγκαλιά του Μάρκου και τον φίλησε. Γύρισα στον Γιώργο που με έτρωγε με τα μάτια του και ασυναίσθητα δάγκωνε τα χείλη του. Ειλικρινά δεν ήθελα να μάθαινα τι σκεφτόταν όσο σκάναρε το σώμα μου.

-"Τα μάτια μου είναι εδώ πάνω." του είπα και κοκκίνισε.

Μετά από δύο ώρες διασκέδασης και ποτών η Ειρήνη μιλούσε με τον Μάρκο, εγώ καθόμουν μόνη μου στο μπαρ ενώ ο Γιώργος χαιρετούσε κάτι φίλους του αλλά αργούσε επειδή του την είχαν πέσει όλα τα θηλυκά, αλλά στο τέλος παρατήρησα να μιλάει με μία barbie! Καλά τα ρούχα της από τη λαϊκή τα αγόρασε; Όχι δεν ζήλευα, απλά έκανα μία διαπίστωση. Από τα νεύρα μου σηκώθηκα και άρχισα να χορεύω μόνη μου αλλά μετά από λίγο με πλησίασε κάποιος και αρχίσαμε να χορεύουμε μαζί. Δεν έδωσα καν σημασία στο ποιος ήταν ή το πώς έμοιαζε. Γύρισα το κεφάλι μου και παρατήρησα τον Γιώργο να κοιτάζει προς το μέρος μας φανερά εκνευρισμένος ενώ η ξανθιά ακόμα τον περιτριγύριζε σαν μύγα. Χαμογέλασα και συνέχισα να χορεύω με τον τύπο που είχε τα χέρια του στη μέση μου.

-"Αρκετά." άκουσα τη φωνή του Γιώργου που εξοργισμένος άφησε τον άλλον μακριά μου. Με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε προς τα έξω.

-"Τι έπαθες;" του φώναξα όταν βγήκαμε από το μαγαζί.

-"Τι έπαθα; Αυτός σου την έπεφτε και εσύ δεν έκανες τίποτα." μου απάντησε δυνατά.

-"Γιατί η άλλη δεν σου την έπεφτε αλλά εσύ δεν έκανες τίποτα;" τον ρώτησα με τη σειρά μου.

-"Δεν μου την έπεφτε απλά μιλάγαμε. Ζηλεύεις;" είπε το τελευταίο με αισθησιακή φωνή και με πλησίασε στριμώχνοντάς με στον τοίχο.

-"Εσύ ζηλεύεις αλλιώς δεν θα έδιωχνες τον άλλον από πάνω μου." του επιτέθηκα.

-"Ναι ζηλεύω. Εγώ τουλάχιστον έχω τα κότσια να το παραδεχτώ."

-"Ζη...ζηλεύεις;" τραύλισα σοκαρισμένη.

-"Ναι και ξέρω ότι θα ήθελες εμένα στη θέση αυτουνού. Να είμαι κοντά σου..." είπε και με πλησίασε ακόμα πιο πολύ "...να σε αγγίζω..." με τράβηξε πάνω του και με έπιασε από τη μέση "...να σε κοιτάζω μέσα στα μάτια..." κλείδωσε τη ματιά του με τη δική μου "...και να σε φιλάω." έκλεισε γρήγορα την απόσταση μεταξύ μας και με πίεσε στον κρύο τοίχο ενώ τα ζεστά του χείλη κινούνταν ενάντια στα δικά μου. Βαριανάσαινα και ταυτόχρονα οι γλώσσες μας χόρευαν μεταξύ τους αναμειγνύοντας τη γεύση από το αλκοόλ που είχαμε γευτεί. Είχαν ελευθερωθεί εκατομμύρια πεταλούδες στο στομάχι μου που έκαναν αυτό το φιλί μαγικό. Τον κοίταξα που χαμογέλασε και τον απομάκρυνα.

-"Το ήθελα καιρό αυτό." του εξομολογήθηκα.

-"Εγώ να δεις." με αγκάλιασε.

Τώρα

Ήταν το καλοκαίρι για να πάμε από Β' Λυκείου σε Γ' Λυκείου και είχαμε φορτωθεί με φροτιστήρια. Ο Γιώργος συνέχισε άλλο ένα χρόνο να δουλεύει στο κλαμπ και να πηγαίνει το πρωί στο πανεπιστήμιο που ασχολούταν με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Φέτος είχε αποφοιτήσει και ο Μάρκος και θα πήγαινε Ιταλία μαζί με τον Γιώργο. Εγώ και η Ειρήνη ήμασταν στα πατώματα. Χτύπησε το κουδούνι και έτρεξα να ανοίξω. Ο Γιώργος στεκόταν στο κατώφλι κρατώντας πατατάκια, ποπ κορν και ταινίες. Έπεσα πάνω του και τον φίλησα. Είχε γίνει έτσι πια ο χαιρετισμός μας αν και δεν είχαμε βάλει ταμπέλα στο τι είμαστε. Δεν ήμασταν ζευγάρι αλλά ούτε βγαίναμε με άλλους.

-"Μικρή μου." με σήκωσε στην αγκαλιά του και καθίσαμε στον καναπέ.

-"Τι ταινίες έφερες;" τον ρώτησα ανυπόμονη.

-"Θρίλερ." απάντησε και πάγωσε το αίμα μου.

-"Αφού ξέρεις ότι τα μισώ." του είπα και το εννοούσα.

-"Θα είμαι μαζί σου και θα σε κρατάω αγκαλιά." βολεύτηκα μέσα στα πόδια του και ακούμπησα την πλάτη μου στο στήθος του ενώ εκείνος αγκάλιασε τη μέση μου.

Είκοσι λεπτά μετά είχα κρυφτεί στην αγκαλιά του Γιώργου τρομαγμένη. Ακούστηκε ησυχία και γύρισα το βλέμμα μου στην τηλεόραση τη στιγμή που εμφανίστηκε μια τρομακτική τύπισσα στην οθόνη στριγγλίζοντας και της ανταπέδωσα το ουρλιαχτό. Πετάχτηκα από τον καναπέ και έκλεισα την τηλεόραση.

-"Σε μισώ." του είπα.

-"Δεν με μισείς." με αγκάλιασε γλυκά.

-"Σε ένα μήνα φεύγεις για Ιταλία. Εμείς τι θα κάνουμε;" τον ρώτησα αυτό που με απασχολούσε έντονα τόσο καιρό.

-"Θα έρχομαι να σε βλέπω ρε χαζό. Δεν θα αντέξω πολύ μακριά σου." με είχε αγκαλιά στον καναπέ και άπλωνε φιλιά στο λαιμό μου.

-"Ούτε εγώ αλλά θα θελήσεις να κάνεις κάτι με άλλη." του είπα.

-"Όχι εσένα θέλω μόνο." μου απάντησε.

-"Ναι αλλά άμα σε ρωτήσει κάποια αν είσαι ελεύθερος τι θα πεις;" τον ρώτησα.

-"Ότι δεν είμαι."

-"Αλλά ούτε είμαστε και σε σχέση." του είπα στενοχωρημένη.

-"Αυτό είναι το θέμα σου; Ότι δεν είμαστε σε σχέση;" με ρώτησε ήρεμος.

-"Ναι αλλά θα το καταλάβω αν θες μόνο να περνάς καλά."

-"Από τη στιγμή που σε πρωτοφίλησα ήταν για μένα λες και ήμασταν σε σχέση απλά φοβόμουν να στα ζητήσω γιατί δεν ήξερα κατά πόσο ήσουν έτοιμη για νέα σχέση." είπε και μόνο που δεν άρχισα να χοροπηδάω.

-"Μα θέλω!" του είπα χαρούμενη.

-"Δηλαδή είμαι το αγόρι σου που δεν θα επιτρέψει σε κανέναν άλλον να σε πάρει από κοντά μου και είσαι μόνο δική μου;" ρώτησε.

-"Ναι." απάντησα και χάθηκα στα φιλιά του.

Τέλος!!! ♥Σας ευχαριστώ πολύ για όλη την αγάπη σας που δείξατε για τους πρωταγωνιστές! Πείτε μου την γνώμη σας και διαβάστε το νέο μου βιβλίο Γκολ στον έρωτα!!!!

~Μάρτζι~