Μέρος 9ο
Ειρήνη
Την επόμενη μέρα μόνο μάθημα δεν έκανα. Έμοιαζε πιο πολύ με πρόβα στο θέατρο αν και ήταν αλλά στις μαθησιακές ώρες. Καλύτερα βέβαια γιατί είχα και 8ωρο, το οποίο δεν παλεύεται με τίποτα. Η κ. Παπαδοπούλου πήρε τα παιδιά του θεάτρου, που είχαν δηλώσει από την αρχή της χρονιάς και κάποιες εξαιρέσεις… τον Μάρκο δηλαδή. Ήταν αρχές Απριλίου και ακόμη δεν είχαμε ξεκινήσει. Ήμουν κάπως αγχώδης τύπος γενικώς αλλά αυτό ξεπερνούσε και τα όριά μου.
Δεν περίμενα και τίποτα παραπάνω καθώς οι πηγές της Φαίης δεν ήταν ποτέ αλάνθαστες. Βρισκόταν κι αυτός εκεί και φαινόταν να είχε βαρεθεί τη ζωή του πριν ακόμα να έχουμε ξεκινήσει. Μπορεί να ήθελε να χάσει και μάθημα, πολύ λογικό. Από τη στιγμή όμως που μπήκα στην αίθουσα βάλθηκε να με κοιτάζει αλλά χωρίς να μου μιλήσει. Τι να πει κιόλας; Που να ήξερε τι πληροφορίες έχω εγώ γι’αυτόν.
Το σενάριο το έγραψε η ίδια η Παπαδοπούλου. Ήμουν κάπως επιφυλακτική.
Το έργο θα περιστρέφεται γύρω από έναν έρωτα την περίοδο του πολέμου. Ονομάζεται ‘’Στη σκιά του πολέμου’’ και έχει να κάνει με έναν ξεπεσμένο τραγουδοποιό που έχει στερέψει από έμπνευση και όλα του φαίνονται μονότονα και βαρετά. Προσλαμβάνει μια νεαρή κοπέλα, η οποία είναι φυγάς και αργότερα τον επηρεάζει και γίνεται η μούσα του. Όμως εκείνη την καταδιώκουν και εκείνος για να την προστατέψει φεύγει μαζί της αφήνοντας όλα τα άλλα πίσω του.
Επανέλαβα στον εαυτό μου την υπόθεση που μας εξήγησε η Παπαδοπούλου. Το θεατρικό ήταν κάπως σαν μιούζικαλ με λίγα τραγούδια.
-‘’Ειρήνη, έχεις τον ρόλο της Λίζας’’ μου αναφώνησε η καθηγήτρια.
Η Λίζα ήταν η πρωταγωνίστρια και ανακουφίστηκα που το άκουσα.
-‘’Για τον ρόλο του Φοίβου δεν έχω καταλήξει ακόμα ποιος θα τον πάρει. Σκέφτομαι να είναι ο Ηλίας ο πρωταγωνιστής μιας και όλες τις χρονιές που παίρνει μέρος δεν με έχει απογοητεύσει αλλά μήπως έχει καταντήσει κουραστικό και θα ήταν καλύτερα να πάρει κάποιος άλλος τη θέση του. Για παράδειγμα ο Μάρκος.’’
Ταράχτηκα κάπως. Εγώ και ο Μάρκος συμπρωταγωνιστές. Όταν είπε το όνομά του, η καρδιά μου ξαναγύρισε στη θέση της. Τον Ηλία δεν φάνηκε να τον νοιάζει καθόλου, αλλά τον Μάρκο πολύ. Το είδα στα μάτια του όταν διασταυρώθηκαν τα βλέμματά μας. Του χαμογέλασα και μου το ανταπέδωσε. Τις επόμενες ώρες αρχίσαμε να διαβάζουμε το σενάριο, να προετοιμάζουμε τις πρώτες σκηνές, το φωτισμό, τα κουστούμια και γενικά επεξεργαζόμασταν και την τεχνική μας στο χορό και στα τραγούδια.
Όλη εκείνη την ώρα μπορούσα να τον κοιτάζω ελεύθερα, χωρίς να μου πει κάποιος ότι καρφωνόμουν. Τον κοιτούσα μέσα στα μάτια σαν ερωτευμένη όπως έπρεπε και με κοιτούσε κι αυτός μέσα στα μάτια σαν ερωτευμένος όπως έπρεπε. Σύμφωνα με το σενάριο πάντα, αλλά εγώ ήμουν πέρα για πέρα αληθινή.
Δεν θα μας βγάλει σε καλό αυτό.
Ανυπομονούσα από τώρα για την παράσταση η οποία θα γινόταν την ημέρα πριν κλείσουν τα σχολεία για τις διακοπές του Πάσχα, λίγο πριν αρχίσει η περίοδος των εξετάσεων. Είχαμε περίπου ένα μήνα, όχι παραπάνω και έπρεπε να βιαστούμε.
Όπως ήμουν απορροφημένη σε αυτά που σκεφτόμουν, κάνοντας πως διάβαζα το σενάριο ήρθε ο Μάρκος και κάθισε δίπλα μου.
-‘’Γεια σου συμπρωταγωνίστρια’’ μου είπε με ένα τρελό κέφι.
-‘’Γεια’’ είπα χαμογελώντας.
-‘’Μαθαίνεις το ρόλο σου;’’ Με ρώτησε.
Η πιο ανόητη ερώτηση που θα μπορούσε να είχε κάνει.
-‘’Ναι όπως κι εσύ’’ απάντησα.
-‘’Ναι αλλά εσύ έχεις ξαναπάρει μέρος ενώ εγώ όχι και δεν ξέρω πολλά.’’ Μου είπε. Δεν είχα ιδέα που το πήγαινε.
-‘’Δεν είναι καθόλου δύσκολο. Θες μήπως να σε βοηθήσω κάπου;’’ Προσφέρθηκα.
-‘’Αυτό ήθελα να σου πω. Δεν θα σε πείραζε, λόγω της γιορτής πάντα να συναντιόμαστε κι έξω από το σχολείο.. για πρόβες;’’ Είπε.
Δεν είχα καταλάβει για πόση ώρα τον κοίταζα με ανοιχτό στόμα, από την έκπληξη. Παρόλο εκείνος έδειχνε ανυπόμονος και περίμενε απάντηση.
-‘’Φυσικά γιατί όχι;’’ Κατάφερα να αρθρώσω δύσπιστα μετά από αυτό το ξαφνικό που μου είπε.
-‘’Ωραία. Τι θα έλεγες για το Σάββατο στο σπίτι μου;’’
Δεύτερο εγκεφαλικό στη σειρά.
-‘’Μέσα. Ώρα και διεύθυνση;’’ Τον ρώτησα προσπαθώντας να κρύψω πάλι την έκπληξη μου αλλά ταυτόχρονα και τη χαρά μου.
-‘’Κατά τις 7 σε αυτό το σπίτι’’ είπε και μου έδωσε ένα χαρτάκι με τη διεύθυνσή του.
-‘’Εντάξει και..’’
Πριν προλάβω να πω κάτι άλλο μας φώναξε η Παπαδοπούλου για να επιστρέψουμε στην πρόβα. Όλοι βρίσκονταν σε μία εγρήγορση για να προλάβει να ετοιμαστεί το έργο. Όλο το συνεργείο μαζί και με τα παιδιά που έπαιζαν στο θεατρικό ήμασταν γύρω στα 20 με 25 άτομα.
Γύρισα εξαντλημένη στην τάξη κατά την 5η ώρα. Στο τέλος της μάλιστα. 5 λεπτά πριν το διάλειμμα. Είχαμε μαθηματικά με την Αντωνίου. Καλή είναι αλλά δεν τρελαίνομαι. Από κάθε τάξη δεν λείπει ποτέ μία ενοχλητική κοπέλα η οποία έχει πολύ αυτοπεποίθηση για τον εαυτό της σε σημείο εκνευρισμού και πάντα θέλει να επιβάλει την δική της άποψη. Μία από αυτές στη δική μας τάξη ήταν η Ντίνα. Ήταν μικρό το όνομά της, όσο μικροσκοπικά ήταν και τα ρούχα της. Δεν τη συμπαθούσα καθόλου μόνο και μόνο γιατί και εγώ είμαι άτομο που υπερασπίζεται τη γνώμη του και βρισκόμασταν συνέχεια στην κόντρα.
Ήταν ξανθιά, πολύ λεπτή όμως και με πράσινα μάτια. Δεν είπα ποτέ ότι δεν ήταν όμορφη, αλλά ποτέ δεν μου άρεσε ο τρόπος που διαφήμιζε τον εαυτό της. Με το που μπήκα μέσα στην τάξη και με είδε, πετάχτηκε λέγοντας:
-‘’Αν μας είχες ενημερώσει από την αρχή πως η θεατρική ομάδα είναι για να κάνεις κοπάνα από το μάθημα, θα πηγαίναμε κι εμείς.’’
-‘’Στη θεατρική ομάδα σε επιλέγουνε και ανάλογα με το ταλέντο σου γι αυτό και δεν απορώ γιατί δεν παίρνεις μέρος’’ της απάντησα ξερά.
1-1. Θα υπάρξει και συνέχεια. Όπως κάθε χρονιά. Μόλις της το είπα αυτό, κοκκίνισε από την οργή της. Από κάτω όλα τα παιδιά άρχιζαν να φωνάζουν και να γελάνε, μαζί με τη Φαίη και την Ιωάννα που είχαν ξεκαρδιστεί στα γέλια και μου έκαναν διάφορα νεύματα επιδοκιμασίας. Αμέσως η Αντωνίου άρχιζε να φωνάζει για να σταματήσει η φασαρία.
-‘’Κάθισε κάτω Ειρήνη. Καταλαβαίνουμε όλοι γιατί χρειάζεται να απουσιάζεις. Δεν νομίζω να έχει κάποιος κάποια αντίρρηση.’’ Είπε η καθηγήτρια κοιτάζοντας έντονα την Ντίνα.
Κάθισα στη θέση μου και σε 2 λεπτά χτύπησε το κουδούνι για διάλειμμα και περίμενα την κοπέλα που κλείνει την τριάδα των κολλητών μου, τη Χριστίνα. Η Χριστίνα είναι ένα χρόνο μεγαλύτερη, στην τάξη του Μάρκου και κάνουμε παρέα από την Α’ Γυμνασίου. Μου έχει υποσχεθεί να με επισκέπτεται στην τάξη σε κάθε δεύτερο διάλειμμα, άρα από στιγμή σε στιγμή πρέπει να εμφανιστεί. Μελάχρινη με κοντά μαλλιά και η πιο ψηλή από όλες μας.
Μόλις χτυπάει το κουδούνι σηκώνομαι και περιμένω να έρθουν η Φαίη και η Ιωάννα. Μόλις πλησιάζουν αρχίζουν να γελούν δυνατά:
-‘’Φιλενάδα της την είπες κανονικότατα’’ είπε η Ιωάννα.
-‘’Μην ξεχάσουμε και το πώς έγινε η φάτσα της όταν το άκουσε’’ απάντησα και λυθήκαμε στα γέλια.
Η Ντίνα από την άλλη περίμενε σαν το κοράκι να φύγει η Αντωνίου από την τάξη για να μου ‘’ορμήσει’’. Μόλις έφυγε ήρθε και μου είπε:
-‘’Πρόσεξε καλά Ειρήνη γιατί είμαι το τελευταίο άτομο με το οποίο θέλεις να μπλέξεις.’’
-‘’Συγκεκριμένα είσαι το πρώτο’’ της απάντησα ενώ οι κολλητές μου που πρόλαβαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους πίσω από την πλάτη μου, γυρνάνε και της λένε ταυτόχρονα:
-‘’2-1’’
Τότε σηκώθηκε και έφυγε, πέφτοντας με φόρα πάνω στην Χριστίνα που εκείνη τη στιγμή ερχόταν.
-‘’Τελικά τι έγινε με τον…;’’ Είπε η Ιωάννα και μου έκλεισε το μάτι.
-‘’Είναι στην παράσταση και έχουμε και οι δύο τους πρωταγωνιστικούς ρόλους’’ είπα και χοροπήδησα από τη χαρά μου.
-‘’Για ποιον λέτε;’’ Ρώτησε η Χριστίνα που δεν της είχα πει τίποτα για τον Μάρκο.
-‘’Άσε που μου είπε να πάω σπίτι του για πρόβα το Σάββατο’’ τους είπα.
-‘’Αυτό είναι τέλειο!’’ είπε με τη σειρά της η Φαίη.
-‘’Σε ποιανού το σπίτι;’’ Ξαναρώτησε η Χριστίνα.
-‘’Σου αρέσει όμως;’’ Ρώτησε η Ιωάννα.
-‘’Λίγο’’ απάντησα.
-‘’Εγώ βάζω στοίχημα πως του αρέσεις’’ είπε η Φαίη με σιγουριά.
-‘’Σε ποιον αρέσεις;’’ Ρώτησε νευριασμένα η Χριστίνα.
-‘’Κι εγώ αυτό πιστεύω’’ είπε η Ιωάννα.
-‘’ΚΟΡΙΤΣΙΑ! Για ποιον λέτε επιτέλους;’’ Ρώτησε τσαντισμένη η Χριστίνα.
-‘’Αα δεν ξέρεις;’’ Ρώτησε η Φαίη.
-‘’Δεν πρόλαβα να της τα πω. Λοιπόν μία μέρα που έλειπα λόγω της μετακόμισης αποφάσισα να πάω στο εμπορ..’’ έλεγα μέχρι να με διακόψει η Ιωάννα.
-‘’Άστο θα τα πω εγώ γιατί μέχρι να τα εξηγήσεις εσύ θα έχει τελειώσει η μέρα.’’ Μου είπε και στράφηκε στη Χριστίνα: ‘’ Της αρέσει ο Μάρκος ο συμμαθητής σου, έχουν βγει για καφέ μία φορά και τώρα έχουν και οι δύο τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στο θεατρικό και μάλλον του αρέσει η Ειρήνη μας αλλά έχει περίεργη συμπεριφορά.’’
-‘’Μα ο Μάρκο τα έχει με την Άντα’’ είπε η Χριστίνα κοιτάζοντάς με περίεργα.
-‘’Εμείς μάθαμε πως έχουν χωρίσει.’’ Της είπε η Φαίη.
-‘’Δεν ξέρω, θα τον ρωτήσω. Εσύ που το έμαθες;’’
-‘’Μου το είπε ο Στέφανος.’’
-‘’Μιλάτε ακόμα;’’ Τη ρώτησε.
-‘’Είναι το αγόρι μου..’’
-‘’Εμείς μέχρι πριν λίγο που μιλάγαμε μου είπε πως είναι ελεύθερος.’’
-‘’Θα δει αυτός..’’ απάντησε θυμωμένη η Φαίη.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top