Μέρος 2ο
Μάρκος
Για μία ακόμα φορά την αναζητούσα κι εγώ την κοπάνα από το σχολείο. Βασικά και ποιος δεν ήθελε; Βολεύει το να μένεις μόνος σου. Λυπάμαι τα παιδιά που τους αναγκάζουν οι γονείς τους χωρίς να θέλουν να πηγαίνουν σχολείο. Αντιθέτως στη δική μου περίπτωση βολεύει να έχεις μιλήσει γι αυτό που σε ‘’παιδεύει’’ στην κουτσομπόλα ψυχίατρο του σχολείου που τα έχει μεταφέρει όλα στους καθηγητές. Οι δικοί μου πλούσιοι με εγκατέλειψαν στους παππούδες μου και έφυγαν στο εξωτερικό λόγω των επιχειρήσεών τους, δηλαδή αμυδρά τους θυμάμαι από κάτι φωτογραφίες ή κάθε Χριστούγεννα ή Πάσχα έρθουν να με δουν. Έχω μάθει να μην ενδιαφέρομαι καθόλου γι αυτούς αφού δεν ενδιαφέρθηκαν αυτοί πρώτοι για μένα. Αν και για να καλύψουν το κενό μου, μου στέλνουν ένα μάτσο λεφτά κάθε μήνα. Ουσιαστικά οι γονείς μου είναι η γιαγιά μου και ο παππούς μου που επισκέπτομαι όποτε μπορώ μιας και ζουν στην επαρχία.
Προχώρησα στο εμπορικό κέντρο της περιοχής.
Μιας και έχει λίγο κόσμο όλο και κάποια πωλήτρια θα βρω να περάσω την ώρα μου. Σκέφτηκα και κατευθύνθηκα μέσα. Σταμάτησα έξω από ένα μαγαζί και κοίταξα μέσα. Κάπου τον ήξερα αυτόν τον κώλ.. αυτό το πρόσωπο θέλω να πω. Η Ειρήνη. Ήταν μοιραίο να κάνω αυτό που μου ζητήθηκε.
FlashBack~Μία εβδομάδα πριν
Το κινητό ήχησε τόσο δυνατά μέσα στα αυτιά μου που πετάχτηκα πάνω. Το σήκωσα ακόμα νυσταγμένος.
-‘’Έλα ρε Θάνο πρωινιάτικα τι θες; Μέχρι να φύγεις από το σχολείο μου χτύπαγες την πόρτα τόσο ενοχλητικά, τώρα συνεχίζεις με το τηλεφώνημα;’’ Ρώτησα.
Θάνος. Ο κολλητός μου. Γυναικάς και μάγκας. Δείχνω ότι του μοιάζω και πολλοί λένε πως για να είμαι μαζί του, θα είμαι ακριβώς το ίδιο. Πάντως εγώ δεν έχω σχέση με εκείνον. Φυσικά και θα εκμεταλλευτώ κορίτσια που το θέλουν όμως. Πέρυσι μετακόμισε στην Κόρινθο αλλά όλο αφορμή βρίσκει να έρχεται στην Αθήνα.
-‘’Οι παλιές συνήθειες δεν αποβάλλονται.’’ Άκουσα τη βαριά φωνή του στην άκρη του τηλεφώνου.
-‘’Γιατί με κάλεσες;’’ Του είπα θέλοντας να τον ξεφορτωθώ γρήγορα.
-‘’Για να μην ξεχάσεις το στοίχημα που βάλαμε.’’
-‘’Θες τόσο πολύ να την πέσω στην πρώην σου;’’ Τον ρώτησα. Τρελός.
-‘’Δεν έχεις ιδέα πόσο καιρό έκανα για να την καταφέρω να τα φτιάξουμε.’’ Μου είπε.
-‘’Για να σηκωθείς να φύγεις χωρίς να της δώσεις εξήγηση.’’ Του απάντησα.
-‘’Φάση είχε μέχρι να τα βρούμε. Λοιπόν όπως είπαμε.’’ Μου απάντησε και το έκλεισε.
Είχα μεθύσει σε ένα από τα πολλά πάρτι που είχα πάει μαζί του όταν είχε έρθει Αθήνα. Πάνω στη ζάλη μου είπα πως καμία δεν μπορεί να μου αντισταθεί και βάλαμε στοίχημα να κατακτήσω την πρώην του και θα κέρδιζα τη μηχανή του που είχε ακόμα στην Αθήνα και δεν χρησιμοποιούσε. Ενώ αν έχανα θα έκανα ό,τι ήθελε. Από τότε που μπήκε το στοίχημα, που την επόμενη μέρα ούτε καν θυμόμουν, με είχε πρήξει. Εγώ του έφερνα αντίρρηση μόνο και μόνο επειδή την είδα. Απλή κοπελίτσα, αλλά όχι και από αυτές που θα σου κάθονταν με την πρώτη, για να της συμπεριφερθώ έτσι. Τις ξεχωρίζω από χιλιόμετρα αυτές. Αδιαφόρησα.
Endofflashback~
Και άλλη που κάνει κοπάνα.
Πήρα το ύφος του γυναικοκατακτητή και μπήκα μέσα. Η πωλήτρια μου χαμογέλασε. Θα ασχολιόμουν μαζί της μετά.
-‘’Ωραίο παντελόνι.’’ Της είπα. Στην πραγματικότητα εννοούσα άλλο αλλά συγκρατήθηκα.
Εκείνη; Λες και είδε φάντασμα. Μόλις πέρασε η έκπληξή της, στο πρόσωπό της σχηματίστηκε ένα επικριτικό ύφος. Σίγουρα με θεωρούσε μαλάκα. Με το ζόρι με ευχαρίστησε αν και μπορεί να ευχόταν να μην είχα καν εμφανιστεί εκεί.
-: ‘’Θα σε δω αύριο στο σχολείο έτσι; Έχεις καιρό που δεν έρχεσαι.’’ Φυσικά και το είχα παρατηρήσει καθώς ο Θάνος με είχε πρήξει τόσο καιρό αλλά δεν την έβρισκα πουθενά.
-: ‘’Βλέπεις μετακομίζουμε στο Παγκράτι και βοηθούσα τους γονείς μου τόσο καιρό.’’
Ωπ. Θα μένω και κοντά της.
Μετά από ακόμα λίγα τυπικά έφυγα. Κάθισα σε μία καφετέρια και άρχισα να την πέφτω στη σερβιτόρα που απότι φάνηκε επειδή δεν είχε με τίποτα να ασχοληθεί, ασχολήθηκε με εμένα. Κοίταξα προς την έξοδο. Την είδα να φεύγει με τη σακούλα από το κατάστημα που τη βρήκα. Χαμογέλασα που με άκουσε. Δεν ήταν και τόσο άσχημη τελικά, μπορεί και να απολάμβανα το στοίχημα.
Μια που θα μέναμε κοντά, μια και το ότι ο Στέφανος ( ο άλλος μου κολλητός) τα έφτιαξε με την κολλητή της τη Φαίη, όλο και πιο κοντά θα βρισκόμασταν.
Ενδιαφέρον…
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top