Μάρκος

Βγήκα από την πολυκατοικία και άρχισα να κλωτσάω τους κάδους γύρω μου σκορπίζοντας τα σκουπίδια που ξεχύθηκαν δεξιά και αριστερά.

Τα χείλη μου ήταν ακόμη κόκκινα και ερεθισμένα από τα φιλιά της Ειρήνης και πιο συγκεκριμένα από το δάγκωμά της. Πέρασα τη γλώσσα μου πάνω από το συγκεκριμένο σημείο. Πόσο λάτρευα τη γεύση της. Ένιωθα την ανάσα της πάνω μου και ανέπνεα και εγώ.

-"Σταμάτα να σκέφτεσαι έτσι, Μάρκο. Δεν σε θέλει." φώναξα στον εαυτό μου και χτύπησα μια κολώνα με το χέρι μου. Το αίμα μου μάτωσε την κολώνα αλλά αδιαφόρησα. Ο Παναγιωτάκης έχει μεγάλο θράσος. Το ξέρω ότι και εγώ δεν φέρθηκα και καλύτερα αλλά δεν ήμουν ο πραγματικός εαυτός μου. Εγώ θα τη σεβόμουν, θα την αγαπούσα. Θα την άρπαζα και δεν θα την άφηνα ποτέ ξανά. Αυτό πήγα να της δείξω εγώ αν δεν μου το χάλαγε ο άχρηστος. Ακούς εκεί να κυκλοφορεί σπίτι με μία πετσέτα. Κι άλλος κάδος...

Πήρα τηλέφωνο τον Γιώργο.

-"Την έχασα ρε την έχασα." γρύλισα.

-"Δεν πήγες να τη βρεις;" με ρώτησε.

-"Πήγα και ήταν εκείνος εκεί. Ενώ την φιλούσα άνοιξε την πόρτα και την πήρε μέσα μαζί του.

-"Δεν είναι αυτός το θέμα σου. Το παίζει κάποιος επειδή μένει η Ειρήνη μαζί του. Κάτσε να φύγει και θα δεις."

-"Δεν θα φύγει. Τον γουστάρει." του απάντησα στενοχωρημένος. Ίσως αυτή να ήταν η αλήθεια.

-"Ανταποκρίθηκε όταν την φιλούσες;" με ρώτησε.

-"Ναι."

-"Τότε εσένα θέλει, προσπάθησέ το." μου έδωσε κουράγιο.

Επέστρεψα στο σπίτι μου που ο Στέφανος είχε εγκατασταθεί από χθες το βράδυ. Ήταν και αυτός χάλια, τίποτα δεν πήγαινε καλά.

Άκουσα φωνές από το διαμέρισμα μου και ανοίγοντας την πόρτα αντίκρισα μια εξοργισμένη Φαίη και έναν ταπεινωμένο Στέφανο.

-"Τι γίνεται εδώ;" ρώτησα πανικόβλητος.

-"Πες μου τώρα ότι δεν ξέρεις." με ειρωνεύτηκε η Φαίη και κατάλαβα πως σίγουρα γνώριζε τι είχε συμβεί με τον Στέφανο και τη Χριστίνα.

-"Ξέρω αλλά τουλάχιστον σου το είπε ο ίδιος." Έτσι νόμιζα πάντως.

-"Ούτε αυτό ήταν άξιος να κάνει. Ήρθε το πρωί η Χριστίνα και ο Αλέξης και μου τα είπαν όλα. Είχαν τύψεις βλέπεις που δεν ήξερα ενώ το υποτιθέμενο αγόρι μου ήταν μια χαρά." φώναξε και δεν την αδικούσα. Έπρεπε κάπου να ξεσπάσει αλλά είχε σηκώσει όλη την πολυκατοικία στο πόδι.

-"Δεν το ήθελα και θα σου το έλεγα." απολογήθηκε ο Στέφανος.

-"Αν δεν το ήθελες δεν θα το έκανες. Και πότε θα μου το έλεγες; Όταν ήσουν σίγουρος πως η Χριστίνα θα ήθελε να ήταν μαζί σου; Αλλά αστόχησες. Βλέπεις τα ξαναβρήκε με τον Αλέξη και τώρα δεν θα έχεις καμία από τις δύο." του απάντησε η Φαίη πολύ εκνευρισμένη.

-"Δεν ξέρω τι με έπιασε. Συγνώμη αν γύριζα τον χρόνο πίσω τον χρόνο δεν θα το έκανα." της απάντησε και φαινόταν πως το εννοούσε.

-"Φυσικά γιατί δεν πίστευες πως θα με χάσεις μιας και με είχες για δεδομένη." Είδα κάποια δάκρυα στα μάτια της αλλά τα σκούπισε την ίδια στιγμή.

-"Δεν σου άξιζε αυτό το ξέρω." μίλησε ο Στέφανος ενώ εγώ είχα γίνει ένας απλός θεατής στον καβγά τους.

-"Ούτε αυτό μου άξιζε, ούτε εσύ μου άξιζες. Το χρόνο μου σπατάλησα μαζί σου." πήρε την τσάντα της και έφυγε χτυπώντας την πόρτα πίσω της. Δεν χρειάστηκε να το πει, φαινόταν πως όλα είχαν τελειώσει μεταξύ τους.

-"Χάλια τα έχουμε κάνει." του συμπαραστάθηκα. Φυσικά και θα του συμπαρασταθώ παρά τις βλακείες που έκανε γιατί και εκείνος στάθηκε δίπλα μου όταν έμαθε για το στοίχημα με τον Θάνο.

-"Απλά ήλπιζα να μην με μισήσει τόσο." μου απάντησε ο Στέφανος και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το πόσο θα με μισήσει η Ειρήνη όταν τα μάθει όλα. Το πήρα όμως απόφαση ότι θα της μιλήσω αλλά πρώτα έπρεπε να κάνω μία άλλη κουβέντα έτσι βρέθηκα για ακόμη μια φορά στα σκαλοπάτια για το σπίτι του Θάνου όπου ερχόμουν πιο παλιά για επίσκεψη.

-"Μάρκο τι θες εδώ;" είπε όταν άνοιξε την πόρτα.

-"Γιατί έβαλες αυτό το αναθεματισμένο στοίχημα; Γιατί έχεις τέτοια εμμονή με την Ειρήνη; Γιατί επέλεξες εμένα; Γιατί δεν ήθελες να της πω την αλήθεια; Γιατί έκανες τα πάντα για να μας χωρίσεις; Γιατί συνεχίζεις και εμφανίζεσαι στις ζωές μας;" φώναξα.

-"Έτσι." απάντησε.

-"Τι έτσι; Κάποιο λόγο είχες. Τι σε πείραξε η Ειρήνη;" τον ρώτησα. Δεν θα έφευγα αν δεν έπαιρνα απάντηση.

-"Ήθελα να την πληγώσω όπως εκείνη έκανε σε εμένα." μου είπε.

-"Πώς σε πλήγωσε εκείνη;"

-"Με άφησε να φύγω για την Κόρινθο και ξέρει εκείνη..." μου απάντησε.

-"Γιατί έβαλες το στοίχημα τότε;" τον ρώτησα.

-"Ήξερα εξαρχής ότι θα το κέρδιζες γι αυτό."

-"Έτσι ώστε να τα φτιάξω μαζί της και να την παρατήσω;"

-"Ακριβώς. Μόνο που δεν φαντάστηκα ότι είσαι τόσο βλάκας για να την ερωτευτείς κιόλας. Αλλά και εγώ το ίδιο έκανα οπότε..." μου απάντησε.

-"Και γιατί διάλεξες εμένα;" τον ρώτησα πιο ήρεμα. Είχα μαζέψει όλο το θυμό μέσα μου γιατί περίμενα πρώτα να πάρω απαντήσεις και μετά να ξεσπάσω.

-"Έπαιζες με όλες άρα γιατί όχι και με εκείνη;" ρώτησε λες και ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα.

-"Και πώς ήξερες για το ατύχημα, για το θεατρικό και για όλα τέλος πάντων;" τον ρώτησα.

-"Εγώ του τα είπα όλα." άκουσα μια γυναικεία φωνή και γύρισα να κοιτάξω την κοπέλα που ξεπρόβαλε από το δωμάτιο του Θάνου.

-"Και εσύ είσαι...;" τη ρώτησα προβληματισμένος. Ήταν γνωστή γενικώς αλλά δεν μου θύμιζε τίποτα.

-"Ιωάννα. Φίλη της Ειρήνης. Σιγά μην με πρόσεχες αφού όλοι σας είχατε μάτια μόνο για εκείνη." μου είπε και την θυμήθηκα που την έβλεπα κάποιες φορές μαζί με την Ειρήνη και τη Φαίη.

-"Και ακόμα αποκαλείσαι φίλη της;" την ειρωνεύτηκα.

-"Έτσι το είπα. Και ναι εγώ του τα έλεγα όλα για το τι συνέβαινε μεταξύ σας." μου απάντησε.

-"Γιατί ήθελες και εσύ να την πληγώσεις;" τη ρώτησα.

-"Δεν είναι προφανές; Το μόνο που κάναμε ήταν να δίναμε σημασία στο τι θέλει η Ειρήνη. Μαζί με τη Φαίη με είχαν πετάξει έξω από την παρέα και έλεγαν μόνο μεταξύ τους τα μυστικά τους. Όλα τα αγόρια ενδιαφέρονταν μόνο για εκείνες και είχα μείνει πάντα στη σκιά." απάντησε και σκεφτόμουν πόσο πολύ της χρειαζόταν ένας ψυχίατρος.

-"Και ήταν αυτός λόγος να της γυρίσεις την πλάτη;" τη ρώτησα μιας και είχα φρίξει από αυτά που άκουγα.

-"Εκείνη το ξεκίνησε. Και δεν θα σου δώσω αναφορά. Δεν είσαι σε καλύτερη θέση να μιλάς. Μόλις μάθει τα πάντα η Ειρήνη θα μισήσει και εμένα αλλά κυρίως εσένα." μου αντιμίλησε.

-"Χρειάζεστε και οι δύο ψυχίατρο." τους είπα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου.

Δεν άλλαζε όμως το γεγονός ότι στην Ειρήνη θα τα έλεγα όλα ανεξαρτήτως αν δεν ήθελε να με ξαναδεί ή όχι. Και μετά ας έτρεχε πίσω σε αυτόν τον βλάκα τον Πάνο. Αν ήταν πραγματικά ευτυχισμένη...

Ζητώ συγνώμη που είναι τόσο μικρό αλλά πραγματικά δεν ήξερα τι άλλο να γράψω! Το ανέβασα νωρίτερα και το επόμενο που θα μπει θα είναι μεγαλύτερο ΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ. Και μπορώ να πω πως σιγά σιγά Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ!!!! :( ❤ Θα υπάρχουν περίπου άλλα 5 κεφάλαια, επίλογος και κάποια έξτρα κεφάλαια για ένα ζευγάρι-ΕΚΠΛΗΞΗ! Συνεχίστε να διαβάζετε, να ψηφίζετε και να σχολιάζετε! Λοβ γιου ολ! Αλήθεια τώρα; #11; ;Ο <3 ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!

~Μάρτζιιιι