Ειρήνη

Έτρεχα για να ξεχάσω. Είχα σταματήσει καιρό να κλαίω για τον Θάνο. Πιο πολύ σοκαρισμένη ήμουν γιατί μου έφερε αναμνήσεις που ήθελα να ξεχάσω. Βασικά τις είχα ήδη ξεχάσει. Κάθισα σε ένα παγκάκι στον δρόμο. Είχα βγει έξω μόνο με το φόρεμα και βράδιαζε και ο αέρας ήταν αρκετά αντιληπτός αν όχι δυνατός.

Να τα πάρω με την σειρά. Φέτος είμαι πρώτη λυκείου. Τον Θάνο τον γνώριζα από την Δευτέρα Γυμνασίου περίπου αλλά δεν μιλούσαμε. Πέρυσι αρχίσαμε να μιλάμε γύρω στην άνοιξη, τέτοια εποχή περίπου. Δεν θυμάμαι πώς ακριβώς αλλά ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα. Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή και με έκανε να γελάω με την ψυχή μου. Είχε μαύρα μαλλιά κάπως μακριά και κατάμαυρα ματιά. Ήταν το πρώτο αγόρι που πραγματικά με διεκδίκησε και μου κίνησε το ενδιαφέρον. Νοιάστηκε να μάθει για τα ενδιαφέροντά μου, για τις παρέες μου και ό,τι άλλο είχε σχέση με εμένα. Πρώτη φορά ενδιαφέρθηκε κάποιος για εμένα έτσι και τον ερωτεύτηκα. Στην παρέα ήταν ο Στέφανος, που γνωρίστηκε τότε με την Φαίη και ο Μάρκος με τον οποίο σχεδόν ποτέ δεν μιλούσα. Είχα πάντα ανασφάλειες σχετικά με τη σχέση μου με τον Θάνο. Τώρα που το θυμάμαι καλύτερα, εκείνος μου τις δημιουργούσε. Πάντα μου έλεγε πόσο τυχερή ήμουν που ένα αγόρι σαν και εκείνον τα έφτιαξε με εμένα και ότι θα έπρεπε να τον εκτιμάω γιατί ενώ μπορούσε να είχε όποιο κορίτσι θέλει, διάλεξε εμένα. Τότε θεωρούσα ότι τα έλεγε για πλάκα, αργότερα κατάλαβα ότι σοβαρολογούσε.

Ήμασταν μαζί από αρχές Μαρτίου. Ήταν η πρώτη μου σχέση και έκανα τα πάντα να την κρατήσω. Πολλές φορές ενώ νευρίαζα έκανα λες και δεν είχε συμβεί τίποτα γιατί δεν ήθελα να τσακωθούμε. Τον είχα αφήσει να μου κλέψει το πρώτο μου φιλί και χαιρόμουν που ήμασταν μαζί. Είχα όμως πάντα τις επιφυλάξεις μου. Έπαιζε με όλα τα κορίτσια του σχολείου και όχι μόνο και τις ήθελε για το κρεβάτι. Δεν κατάλαβα γιατί γύρισε να κοιτάξει εμένα αλλά αισθάνθηκα ιδιαίτερη όταν μου ζήτησε να τα φτιάξουμε. Ο νούμερο ένα παίκτης του σχολείου σε σχέση! Κανένας βασικά δεν το πίστευε. Δεν το είχα μετανιώσει όμως που τα έφτιαξα μαζί του γιατί μου συμπεριφερόταν πολύ καλά. Αυτά μέχρι την τελευταία ημέρα του Αυγούστου. Από τότε είχα να τον δω μέχρι σήμερα. Την θυμόμουν με κάθε λεπτομέρεια εκείνη την ημέρα:

"Ήταν η τελευταία ημέρα του καλοκαιριού. Μόλις είχα γυρίσει από τις οικογενειακές μας διακοπές στην Σαντορίνη. Ανυπομονούσα σαν τρελή να γυρίσω για να δω το αγόρι μου. Αύριο θα κλείναμε μισό χρόνο. Είχε φτάσει απόγευμα και οι γονείς μου είχαν πάει σινεμά να δούνε μία κωμωδία. Είχα καταφέρει να ξεφύγω και να κάτσω σπίτι. Είχα προτείνει στον Θάνο να έρθει γιατί είχα δύο εβδομάδες να τον δω και μου είχε λείψει. Κρυφά πάντα γιατί οι γονείς μου γιατί δεν τον γνώριζαν. Τον είχα συστήσει μόνο στην μητέρα μου μια φορά όταν μια φορά τον πετύχαμε τυχαία στον δρόμο. Μόλις ακούστηκε το κουδούνι πετάχτηκα στην πόρτα.

-"Ζουζούνι μου σου έλειψα;" μου είπε με την βαριά του φωνή ενώ εγώ τον έσφιγγα πάνω μου.

-"Πάρα πολύ. Δεν βρήκες άλλη όσο έλειπα έτσι;" τον ρώτησα.

-"Μμ.. να σκεφτώ." με κορόιδεψε και τον βάρεσα στο κεφάλι.

-"Δεν είναι αστείο ξέρεις." προσποιήθηκα την νευριασμένη.

-"Έλα εδώ." με τράβηξε πάνω του και άρχισε να με φιλάει. Στάθηκα στις μύτες των ποδιών μου γιατί δεν τον έφτανα αλλιώς. Αυτός με είχε μάθει πώς να φιλάω και δεν ευχαριστιόμουν ποτέ να τον φιλάω αρκετά. Μπήκαμε στο δωμάτιό μου και με ξάπλωσε στο κρεβάτι μου ενώ αυτός στάθηκε ακριβώς από πάνω μου. Συνέχισα να τον φιλάω ενώ τα κρύα χέρια του περιπλανιόντουσαν σε όλο το σώμα μου κάνοντας με να ανατριχιάζω. Είχαμε μείνει περίπου μισή ώρα στην ίδια θέση να απολαμβάνουμε ο ένας τον άλλον. Κάποια στιγμή τα χέρια του ξαναβρέθηκαν στο σορτσάκι μου και άρχισαν να το κατεβάζουν. Είχα παγώσει αρχικά στη θέση μου και διέκοψα το φιλί αλλά δεν τον εμπόδισα να μου το αφαιρέσει τελείως. Όχι γιατί ήθελα αλλά γιατί φοβόμουν ότι θα με εγκατέλειπε αν δεν του έδινα αυτό που ήθελε. Έπιασε το εσώρουχο μου και προσπάθησε να μου το βγάλει κι αυτό αλλά τραβήχτηκα. Όσο και αν τον ήθελα, ήμουν πολύ μικρή ακόμα για κάτι τέτοιο.

-"Γιατί πάλι ρε Ειρήνη;" τραβήχτηκε πίσω και μου φώναξε νευριασμένος.

-"Απλά δεν είμαι έτοιμη. Δεν είναι ότι δεν θέλω αλλά είμαι πολύ μικρή ακόμα." δικαιολογήθηκα αλλά έλεγα ψέματα. Δεν ήθελα ήταν η αλήθεια.

-"Κλείνουμε αύριο έξι μήνες μαζί και ακόμα δεν με εμπιστεύεσαι." συνέχισε να είναι νευριασμένος.

-"Δεν αισθάνομαι άνετα ακόμα για να το κάνω. Μην αντιδράς έτσι, έχουμε και άλλους τρόπους για να περνάμε καλά." τον αγκάλιασα ενώ δεν είχα βρει την ευκαιρία να ξαναφορέσω το σορτς μου.

-"Όπως τι; Να βλέπουμε ταινίες; Δεν θέλω. Θέλω να ολοκληρώσουμε την σχέση μας Ειρήνη." με έσπρωξε από πάνω του.

-"Μπορείς να καταλάβεις ότι δεν αισθάνομαι έτοιμη να προχωρήσουμε τόσο πολύ;" τον ρώτησα.

-"Όχι. Αντιθέτως έπρεπε εσύ να μου το ζητούσες. Είμαι μαζί σου ενώ θα μπορούσα να είμαι με οποιαδήποτε άλλη η οποία τουλάχιστον θα μου καθόταν. Είσαι η πρώτη σοβαρή σχέση που κάνω και αντί να το εκτιμάς, μου συμπεριφέρεσαι έτσι. Δεν με θες;" είπε.

-"Σε θέλω." του απάντησα.

-"Είχες την ευκαιρία σου. Δεν σου το είπα για να μην στενοχωρηθείς αλλά ο μπαμπάς μου πήρε μετάθεση στην Κόρινθο και αντί να πάω μαζί με την οικογένειά μου, προτίμησα να μείνω εδώ μαζί σου αλλά αφού φαίνεται ότι δεν με θες, καλύτερα λοιπόν να φύγω αύριο μαζί τους." είπε ενώ εγώ είχα πάθει ένα τεράστιο σοκ.

-"Σε παρακαλώ μην με αφήσεις σε αγαπάω." τον παρακάλεσα ενώ έκλαιγα ταυτόχρονα. Τον εκλιπαρούσα να μείνει αλλά δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται.

-"Ένας τρόπος υπάρχει να με κάνεις να μείνω." είπε και με πλησίασε.

-"Μα δεν θέλω να κάνουμε έρωτα." έκλαιγα.

-"Κρίμα τότε." σηκώθηκε να φύγει.

-"Περίμενε." του φώναξα. "Εντάξει, θα γίνει όπως θες." δεν ήξερα τι σκεφτόμουν εκείνη την στιγμή.

Σκαρφάλωσε κατευθείαν πάνω μου και άρχισε να με φιλάει. Του είχα δώσει την άδεια να προχωρήσει χωρίς πραγματικά να το θέλω. Ένιωθα απέχθεια και αηδία έτσι όπως με φιλούσε και ήθελα να τελειώσει αυτό το μαρτύριο. Μου αφαίρεσε την μπλούζα και έκανε μασάζ στο στήθος μου. Αισθανόμουν τόσο απαίσια και εννοείται πως δεν ευχαριστιόμουν ούτε ένα δευτερόλεπτο. Έβλεπε πως ήμουν ψυχρή απέναντί του αλλά δεν τον ένοιαζε. Πέρασε το χέρι του μέσα από το εσώρουχό μου και άρχισε να τρίβει με δύναμη ενώ εγώ ούρλιαζα. Όχι από απόλαυση από πόνο. Δάκρυα άρχισαν να κυλούν στο πρόσωπό μου όσο εκείνος είχε προλάβει να αφαιρέσει όλα του τα ρούχα. Τοποθετήθηκε ακριβώς στο σημείο που έπρεπε και με ακούμπησε. Μπήκε πολύ λίγο μέσα μου, όχι αρκετά για να σπάσει ο παρθενικός υμένας ευτυχώς. Πόνεσα τρελά έστω και λίγο και τραβήχτηκα εγκαίρως. Δεν μπορούσα να τον αφήσω να μου κάνει κάτι τέτοιο. Έκλαιγα ενώ εκείνος ντύθηκε γρήγορα και έφυγε ρίχνοντάς μου ένα υποτιμητικό βλέμμα.

Ήξερα πως όλα είχαν τελειώσει πια μεταξύ μας και δεν έκανα τον κόπο να του ζητήσω να γυρίσει πίσω."

Χρειάστηκα πολύ καιρό μέχρι να ξανασταθώ στα πόδια μου. Δεν είχα πει σε κανέναν παρά μόνο στην Φαίη τι είχε συμβεί και μου είχε υποσχεθεί πως δεν θα το ξανασυζητούσαμε ποτέ. Όλοι οι φίλοι μου και πιο συγκεκριμένα οι γονείς μου είχαν τρομάξει με τη συμπεριφορά μου. Κλεινόμουν για μέρες στο δωμάτιό μου χωρίς να τρώω και χωρίς να μιλάω σε κανέναν. Έκλαιγα που με παράτησε και που παραλίγο να με βιάσει. Δεν έκανε καν τον κόπο να ρωτήσει ποτέ πως ήμουν.

Χρειάστηκα τουλάχιστον πέντε μήνες για να είμαι όπως ήμουν. Οι φίλες μου δεν με εγκατέλειψαν λεπτό μέχρι να βεβαιωθούν πως δεν θα έκανα κάτι κακό στον εαυτό μου ή δεν θα ξανα έπεφτα σε κατάθλιψη. Τώρα που το σκέφτομαι και χάρη του έκανα που στενοχωριόμουν.

Πολλά αγόρια μόλις έμαθαν ότι χώρισα με τον Θάνο έκαναν προσπάθειες να με προσεγγίσουν αλλά χωρίς επιτυχία. Δεν το έκαναν επειδή ήθελαν να με γνωρίσουν και τους άρεσα αλλά επειδή θεωρούσαν πως θα ήμουν κάτι το σπουδαίο για να τα είχα με τον Θάνο. Τις χυλόπιτες τις έριχνα δέκα-δέκα. Ειδικά τους πρώτους δύο μήνες τα πράγματα ήταν απαίσια. Με ακολουθούσαν σχεδόν παντού. Ευτυχώς όλα αυτά ξεχάστηκαν γύρω στον Δεκέμβριο και είχα γυρίσει στον κανονικό τρόπο ζωής μου. Τρεις μήνες αργότερα εμφανίστηκε ο Μάρκος και παραδόξως δεν με ενόχλησε το ενδιαφέρον του. Φοβόμουν πως μπορεί να ήταν και εκείνος παρόμοιος με τον Θάνο αλλά μου φάνηκε ειλικρινής από την πρώτη στιγμή. Και αυτό το φιλί σήμερα ήταν υπέροχο.

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ξεχνάω την συμπεριφορά του τον τελευταίο μήνα. Προγραμματίζω να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση μόλις τον ξαναδώ αλλά προτεραιότητά μου είναι να μην ξαναδώ τον Θάνο.

Προχώρησα προς το σπίτι της γιαγιάς μου, θεώρησα καλή ιδέα να μείνω εκεί για σήμερα τουλάχιστον. Είχα ηρεμήσει γιατί είχα ξεμπλέξει τα πράγματα που με ανησυχούσαν. Δεν θα έδινα καμία σημασία στον Θάνο και θα μιλούσα με τον Μάρκο για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα μεταξύ μας.

Καθώς έστριβα στη γωνία έπεσα πάνω σε κάποιον.

-"Πρόσεχε που πηγ.. Ειρήνη;" μου είπε.

-"Γεια σου Πάνο." τον χαιρέτησα κάπως αδιάφορα.

-"Πώς πάει;" ρώτησε το ίδιο αδιάφορα.

-"Καλά εσύ; Πάω στη γιαγιά μου να μείνω για σήμερα." του είπα.

-"Εδώ εγώ φτιάχνω κάτι στο μηχανάκι μου. Τα λέμε." μου απάντησε.

Δεν είχα προλάβει να πάρω την τσάντα μου μαζί όπου είχα τα κλειδιά μου και χτύπησα την πόρτα. Δύο λεπτά είχαν περάσει και δεν άνοιγε κανείς ενώ τα φώτα του σπιτιού ήταν ανοιχτά.

-"Υπάρχει πρόβλημα;" με πλησίασε ο Πάνος μετά από λίγο.

-"Δεν ξέρω. Χτυπάω εδώ και πέντε λεπτά και δεν μου ανοίγει." άρχισα να ανησυχώ.

-"Κάτι τρέχει. Η κ.Ειρήνη ποτέ δεν αργεί, την ξέρω καλά. Ήταν φίλη με την γιαγιά μου και έχω έρθει αρκετές φορές σπίτι της." μου απάντησε.

-"Το ξέρω γι'αυτό ανησυχώ." είπα.

-"Ξέρεις αν έχει κάπου άλλο κλειδί;" με ρώτησε.

-"Ναι. Το ξέχασα εντελώς." αναφώνησα και έκανα τον γύρο της αυλής. Το σπίτι της γιαγιάς μου ήταν μονοκατοικία με κήπο γύρω-γύρω. Έψαξα στην γλάστρα που ήξερα πως φυλούσε αντικλείδι και το καθάρισα από τα χώματα. Το έδωσα στον Πάνο ο οποίος έτρεξε στο σπίτι πιο ανήσυχος και από εμένα ενώ εγώ τον ακολουθούσα.

Γεια σας! Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο; :D Πολλά μάθαμε για τον Θάνο που δεν ξέραμε! Ο Πάνος τι ρόλο θα παίξει στην ζωή της Ειρήνης; Μμ..; Για όποιον δεν θυμάται ο Πάνος είναι αυτός που είχε γνωρίσει η Ειρήνη στο 1ο κεφάλαιο στο βιβλιοπωλείο! Επίσης ενημερωτικά να πω ότι δεν έχω σκοπό να πεθάνω κανέναν στην ιστορία αυτή! Ευχαριστώ πολύ για τα votes σας και τα comment σας ενώ τα views έχουν φτάσει 5000 ;Ο Ουαου!!!

~Μάρτζι ❤