Στις καταιγίδες δεν φοβήθηκα
ούτε απ' τους φόβους μου κρύφτηκα
γιατί η ψυχή δεν λογαριάζει.
Και σε σένανε ανοίχτηκα
χωρίς να το σκεφτώ, ήταν το αίσθημα αυτό, που με τρομάζει.

Μα σε μια νύχτα ταραγμένη,
κάτι τόσο με τρελαίνει,
νιώθω πως χάνεσαι και χάνομαι.
Κάτι τώρα δεν μας δένει
και δεν ξέρω τι συμβαίνει,
όμως μόνη μου αισθάνομαι.
Κι απ' τις στιγμές μας πάλι πιάνομαι.

Στις σιωπές μου δεν με άκουσες
ούτε απ' τις πληγές μου μάτωσες,
κι είναι αυτό που με πειράζει.
Το μαχαίρι σου μου κάρφωσες
χωρίς μια ενοχή, με προδοσία ξαφνική, κι ούτε που σε νοιάζει.