Σε σένα έδωσα τον όρκο τον βαρύ
να σ' αγαπάω, να παλεύω με ψυχή
πέφτει το σώμα μ' ορμή στο χώμα,
και το αίμα μου χαράζει διαδρομή.

Αν σε ρωτήσουνε στρατιώτη για μένα
πες πως εγώ δεν έχω άνθρωπο κανένα
και το κορμί μου και η ψυχή μου
όλα ανήκουν στα κλεμμένα.

Δεν είναι δικά μου.

Έχω τον άνθρωπο και τον Θεό μπροστά
και μια σημαία, που ζεσταίνει την καρδιά,
σαν πανωφόρι, σαν πιστόλι, σαν την ίδια τη φωτιά.
Έχω τον άνθρωπο και το Θεό μπροστά,
και θα φωνάξω, τώρα πλέον, δυνατά
Ελλάδα, φτωχομάνα, για σένα η σφαίρα με χτυπά.

Αυτοί που πέθαναν, θ' ανήκουν στους αγίους,
σου 'χω πολλές ιστορίες για αγρίους,
ξέρεις η ζωή, πως τη φέρνει τη στροφή
και πως κάνει τους όρκους μας αστείους.

Μα αν σε ρωτήσουνε στρατιώτη για μένα
πες πως εγώ δεν έχω άνθρωπο κανένα
και το κορμί μου και η ψυχή μου
όλα ανήκουν στα κλεμμένα.

Δεν είναι δικά μου...